جزیره دومینیکا. مشترک المنافع دومینیکا

2024 نویسنده: Harold Hamphrey | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 10:12

دومینیکا با نوعی سردرگمی جغرافیایی همراه است. بسیاری آن را برای جمهوری کارائیب به همین نام می دانند. مقاله ما قصد دارد این موضوع را روشن کند. هر سه شیء سیاسی و جغرافیایی در دریای کارائیب قرار دارند. اما اینجاست که شباهت به پایان می رسد. جمهوری دومینیکن بخش شرقی جزیره نسبتا بزرگ هائیتی را اشغال می کند. در مجمع الجزایر آنتیل بزرگ واقع شده است. اما مشترک المنافع دومینیکا یک جزیره کامل، هرچند کوچک را اشغال می کند. این یک ایالت کاملاً متفاوت است، با دولت، پول و تاریخ خاص خود. دومینیکا از نظر جغرافیایی به گروه آنتیل های کوچک در دریای کارائیب تعلق دارد. از نظر جمعیت و قلمرو کم، این کشور یک ایالت کوتوله محسوب می شود. بخش گردشگری اقتصاد در آن فقط در حال شتاب گرفتن است و تا کنون از جمهوری دومینیکن پیشرفته عقب مانده است. اما کشورهای مشترک المنافع آینده بسیار خوبی دارند. این کشور اغلب به عنوان "جزیره طبیعی کارائیب" شناخته می شود، که نشانه ای از طبیعت بکر مناظر است.

جغرافیا

دومینیکا به سختی در نقشه جهان قابل مشاهده است. مساحت آن فقط 754 استکیلومتر مربع. بیایید سعی کنیم آن را روی نقشه پیدا کنیم. جزایر آنتیل کوچک (که به آن بادگیر نیز می گویند) در نوار باریکی از شمال به جنوب امتداد دارند و مرزهای شرقی دریای کارائیب را در یک قوس مشخص می کنند. این مجمع الجزایر شامل بسیاری از ایالت های کوتوله مانند سنت مارتین (سنت مارتین)، آنتیگوا و باربودا، گرانادا است. دومینیکا تقریباً در مرکز این مجموعه از جزایر واقع شده است. این کشور در شمال غربی با گوادلوپ و در جنوب شرقی با مارتینیک همسایه است. آنتیل های کوچک در اثر فعالیت های آتشفشانی به وجود آمده اند. از این میان دومینیکا جوان ترین است. اما هیچ آتشفشان فعالی در جزیره وجود ندارد. فقط چشمه های آب گرم و آبفشان ها نشان می دهد که روده ها هنوز آرام نشده اند. بلندترین نقطه آتشفشان خاموش دیابلوتن (1447 متر بالاتر از سطح دریا) است. این جزیره کوهستانی میزبان دومین دریاچه بزرگ همیشه جوشان جهان است.

اقلیم

جزیره دومینیکا در حدود پانزده درجه عرض شمالی واقع شده است. و چون آب و هوای آنجا مرطوب و گرمسیری است. دمای هوا در اینجا در طول سال در محدوده +25 … + 27 درجه در نوسان است. در غرب جزیره، نزدیک دریا، مناطق نسبتاً خشکی وجود دارد. اما در بیشتر مناطق دومینیکا اغلب باران می بارد. دو فصل متمایز وجود دارد. از نوامبر تا مارس، آب و هوا عالی است. رگبارها، در صورت وقوع، کوتاه مدت هستند و بارش ها در شب می بارد. سپس فصل گردشگری در جزیره است. اما از جولای تا سپتامبر بهتر است از سفر به دومینیکا خودداری کنید. این جزیره در حال حاضر در منطقه استاقدام طوفانی تا اوت 2015 طوفان وحشتناک اریکا دومینیکا را درنوردید و این کشور را در مسیر توسعه خود بیست سال عقب انداخت. طبیعت جزیره فوق العاده زیباست. منطقه کوهستانی پوشیده از جنگل های سرسبز است. در نزدیکی دریا، سواحلی با ماسه های آتشفشانی طلایی یا سیاه وجود دارد. جنگل های بارانی خانه بسیاری از گونه های گیاهی و جانوری است که در هیچ کجای دنیا یافت نمی شوند. منطقه آبی در سواحل دومینیکا مملو از موجودات زنده است. بنابراین، این جزیره برای ماهیگیری در دریا جذاب است.

تاریخ دومینیکا

زمانی که کریستف کلمب این جزیره را برای جهان کشف کرد، سوم نوامبر 1493، یکشنبه بود. از این رو، دریانورد بزرگ منطقه را بر اساس روز هفته (از کلمه لاتین Dominicus) نامگذاری کرد. پس از آن، جزیره دومینیکا بیش از صد سال توسط اروپاییان فراموش شد. در سال 1635، فرانسه ادعای مالکیت این سرزمین را مطرح کرد. اما بیست و پنج سال بعد، جزیره در اختیار سرخپوستان کارائیب قرار گرفت. اما نفوذ فرانسه باقی ماند. بر اساس شرایط صلح پاریس که در سال 1763 امضا شد، جزیره به بریتانیای کبیر واگذار شد. مردم با فرانسوی ها همدردی کردند و در سال 1778 سعی کردند این مستعمره را بازگردانند. اما در سال 1805 دومینیکا رسماً بخشی از میراث بریتانیا شد. برده داری در تمام مستعمرات انگلستان در سال 1834 لغو شد. از آنجایی که این جزیره به اجبار توسط مهاجران آفریقایی ساکن شده بود، دومینیکا به اولین سرزمینی تبدیل شد که اکثریت سیاه‌پوستان در آن حضور داشتند. از سال 1958 تا 1962، این جزیره بخشی از فدراسیون هند غربی بود. چگونهایالت مستقل دومینیکا در 3 نوامبر 1978 بر روی نقشه سیاسی جهان ظاهر شد. این روز به عنوان یک جشن ملی جشن گرفته می شود.

ساختار سیاسی مدرن و نمادهای دولتی

شکل حکومت جمهوری پارلمانی است. دومینیکا توسط رئیس جمهور که توسط پارلمان انتخاب می شود و نخست وزیر اداره می شود. در حال حاضر، اینها چارلز ساوارین و روزولت اسکریت هستند. سرود دومینیکا با عبارت "جزیره زیبایی و شکوه" آغاز می شود. شعار دولت این عبارت در پاتوآ است: "پس از خدا، ما زمین را دوست داریم." کشورهای مشترک المنافع دومینیکا پرچم بسیار زیبایی دارد. در یک زمین سبز (رنگ جنگل) یک طوطی سیسرو است. این پرنده که آمازون امپراتوری نیز نامیده می شود، تنها در جزیره دومینیکا زندگی می کند و در هیچ جای دیگری نیست. این بومی همچنین نشان جمهوری پارلمانی به نام دومینیکا را زینت می دهد. واحد پول این کشور دلار کارائیب شرقی است. در رابطه با آمریکایی تقریباً یک تا دو و نیم نقل شده است. این کشور از نظر اداری به بخش های مختلف تقسیم شده است. همه آنها نام قدیسین را دارند (که نشان دهنده قدرت بزرگ کلیسای کاتولیک رومی در جزیره است). در مجموع ده بخش وجود دارد: دیوید، اندرو، جورج، جان، یوسف، مارک، لوقا، پل، پاتریک و پیتر.

جمعیت

جزیره دومینیکا محل زندگی 73607 نفر است - اکثریت قریب به اتفاق نوادگان دور آفریقایی ها هستند. بومیان - سرخپوستان - کارائیب - کمتر از سه درصد از کل جمعیت را تشکیل می دهند. حتی کمتر اروپایی سفیدپوست وجود دارد - 0.8٪. ایالت دومینیکا -شهری. حدود هفتاد درصد از جمعیت در شهرها زندگی می کنند. اگرچه رفاه کشور تا حد زیادی به موفقیت کشاورزی بستگی دارد. پایتخت این کشور روزو است. این به هیچ وجه یک کلان شهر نیست، اگرچه بزرگترین شهر جزیره است. جمعیت آن فقط هجده هزار نفر است. مردم جزیره بیشتر عمر طولانی دارند: 80 سال - زنان، 74 سال - مردان. تراکم جمعیت 94 نفر در هر کیلومتر مربع است. انگلیسی به عنوان زبان رسمی دولتی به رسمیت شناخته شده است. در حومه شهر، مردم پاتوا صحبت می کنند. این یک گویش محلی بر اساس زبان فرانسوی است.

فرهنگ

جزیره دومینیکا در دریای کارائیب یک دیگ قومی است که در آن نمایندگان اقوام مختلف با هم زندگی می کنند. اگرچه، هنگامی که اروپایی ها به این سواحل رسیدند، تنها دو قبیله در آنجا زندگی می کردند - کالیناگو و آراواک. اکنون جمعیت بسیار متنوع است و این بر فرهنگ محلی تأثیر می گذارد. رقص و موسیقی - هیچ رویداد کم و بیش مهمی در کشور نمی تواند بدون آنها انجام دهد. به همین دلیل دومینیکا صحنه بسیاری از جشنواره ها شده است. بنابراین، از سال 1997، هر سال یک هفته موسیقی کریول در اینجا برگزار می شود. همچنین توریستی که از این جزیره دیدن کرده است به سادگی باید غذاهای محلی را امتحان کند. عمدتاً گوشت (معمولاً مرغ، اما ممکن است گوشت بره یا گاو نیز باشد) با سس بسیار تند. برای دسر، مخلوط های تهیه شده از میوه ها سرو می شود.

گردشگری

ستون فقرات اقتصاد کشورهای مشترک المنافع دومینیکن کشت موز است.کاکائو، نخل نارگیل، تنباکو، مرکبات و انبه. گردشگری دومین صنعت مهم است. هر سال در حال افزایش است. فرودگاه بین المللی ملویل هال در نزدیکی پایتخت روزو کار می کند. اما کارت های بانکی هنوز فقط در پایتخت و استراحتگاه های ساحل غربی پذیرفته می شود. گردشگران عمدتاً در فصل زمستان از این جزیره دیدن می کنند. اکثر مردم توسط سواحل زیبا با ماسه سیاه و سفید و دریای نیلگون کارائیب جذب می شوند. در سمت شرق، جزیره دومینیکا توسط آب های اقیانوس اطلس شسته می شود. بنابراین گاوصندوق ها نیز به اینجا می آیند. طبیعت اینجا فوق العاده زیباست. پرندگان عجیب و غریب زیادی در جنگل ها وجود دارند، آبشارها و نهرهای کریستالی از کوه ها سرازیر می شوند. گرما با بادهای تجاری شمال شرقی که دائماً می وزد، کاهش می یابد. برای شهروندان فدراسیون روسیه که به منظور گردشگری از جزیره بازدید می کنند، ویزا لازم نیست. با این حال، اقامت در کشورهای مشترک المنافع نباید بیش از بیست و یک روز باشد.

سواحل

روی شن های سیاه شسته شده توسط آب های نیلگون آرام باشید - آیا این یک افسانه نیست؟ اگر شناگر ناامنی هستید، ساحل غربی جزیره را انتخاب کنید. اما حتی در شرق مناطقی وجود دارد که امواج بلند اقیانوس اطلس راه خود را بر فراز صخره باز نمی کند. اینها سواحل شنی در جنوب کالیبیشی هستند. به طور کلی، جمهوری دومینیکا مجموعه گسترده ای از مکان های زیبا را برای شنا در اختیار گردشگران قرار می دهد. در جنوب جزیره "ساحل شامپاین" قرار دارد. سنگریزه است، اما این موضوع نیست. چشمه های آب گرم در آب های کم عمق پدیدار می شوند. حباب های هوا این نام را به منطقه تفریحی دادند. برای غواصی، این مکان عالی است، زیرا یک صخره مرجانی در نزدیکی آن وجود دارد. و دوستداران تفریحات سرگرم کننده پر سر و صدا در آبساحل مناسب "لاک پشت بنفش" (لاک پشت بنفش) در ساحل شمالی. ساحل نارگیل، مرو و ناپیرز از محبوبیت کمتری برخوردار نیستند.

جاذبه

جزیره دومینیکا همه چیز برای شگفت زده کردن گردشگران دارد. شماره یک در فهرستی که باید ببینید، دریاچه جوشان است. همانطور که از نام آن پیداست، آب موجود در آن به دلیل محو شدن فعالیت های آتشفشانی می جوشد. این دریاچه در فهرست یونسکو در پارک ملی مورن تروآ پیتونز قرار دارد. شاهکارهای خلق شده توسط خود طبیعت، آبشارهای درد، برندی، ساری ساری هستند. در پایتخت ایالت، روزو، باید فورت شرلی و بازار قدیمی را ببینید، جایی که زمانی برده‌ها را می‌فروختند. همچنین در لیست جاذبه ها L'Escalier Tete Shin است.

هنگامی که هزاران سال پیش یک آتشفشان فوران کرد، میدان وسیعی از گدازه های سنگ شده تشکیل شد. این منظره قمری توسط مردم محلی مقدس شمرده می شود و افسانه های بسیاری با آن مرتبط است. ارزش این را دارد که حداقل چند روز در این جزیره کارائیب بمانید تا بفهمید چرا دومینیکا در رتبه چهارم شادترین کشور جهان قرار گرفته است (طبق گزارش بنیاد اقتصادی جدید).