روزی روزگاری به این خیابان، جاده کامنووستروسکی می گفتند. در آن زمان می‌توان به جزیره کامنی در امتداد خیابان بولشوی از طریق پل توچکوف رسید. جاده Kamennoostrovsky در سال 1802 وضعیت یک دفترچه را دریافت کرد. ساخت پل اتصال Kamennoostrovsky Prospekt به مرکز منجر به توسعه سریع این منطقه شد. این خیابان به شلوغ ترین خیابان شهر تبدیل می شود.
در سال 1903، با ساخت پل ترینیتی، این منطقه از قابلیت حمل و نقل خوبی برخوردار شد. در این زمان خانه‌های زیبایی با توجه به پروژه‌های معماران معروف در اینجا ساخته می‌شود، پارک‌سازی می‌شود، پیاده‌روها آسفالت می‌شوند، آب‌رسانی و فاضلاب در حال انجام است. به تدریج، این منطقه برای افراد با نفوذ و ثروتمند آن زمان معتبر و جذاب می شود.
ساختمان‌های خیابان با برج‌های گوشه‌ای متعدد تزئین شده‌اند که در بالای آن گلدسته‌ها و گنبدها قرار دارند. عناصر تزئینی به شکل نرده های بالکن، دروازه ها و نرده ها بر اصالت یکی از زیباترین خیابان های شهر تأکید دارند. معماران معروف روی ساخت خانه های منحصر به فرد کار کردند: بنوا، لانسر، لیندوال، شوکو.
چشم انداز کامنواستروفسکی در مراحل بسیاری شکل گرفت.در ابتدا، بزرگراه از بخش های جداگانه ساخته شد. خیابان‌های سن پترزبورگ، که در میان آنها جاده کامنووستروسکی بود، برای اولین بار در سال 1738 بر روی نقشه شهر نشان داده شد. این همچنین نشان دهنده نام اول خیابان - خیابان Bolshaya Ruzheinaya است. در دوره 1771 تا 1799، بخشی از خیابان آینده به عنوان جاده به جزیره کامنی شناخته شد. از سال 1822، نام خیابان روی نقشه سنت پترزبورگ ظاهر شد - خیابان Kamennoostrovsky، که به کل خیابان اشاره نداشت، بلکه فقط به قسمت آن در نزدیکی جزیره کامنی اشاره داشت. از سال 1867، کل مسیر خیابان نامیده می شود. زمین هایی که در امتداد خیابان قرار داشت متعلق به بازرگانان، خرده بورژواها و افسران بازنشسته بود. در مطبوعات سن پترزبورگ، خیابان Kamennoostrovsky "مزارع Eliseevsky سن پترزبورگ" نامیده می شد. حتی شروع به نامیدن بخش کوچکی از پاریس کرد. در پایان قرن نوزدهم، خیابان به تدریج با ساختمان‌های سنگی ساخته شد. در سال 1870، خط تراموا احداث شد.
Kamennoostrovsky Prospekt با تکالیف ساخته شده در طیف گسترده ای از سبک های معماری ساخته شده است: کلاسیک، مدرن، نئوکلاسیک. از سال 1918، بیشتر خیابان منتهی به رودخانه مالایا نوکا، خیابان کراسنیه زور نامیده می‌شود.
پس از مرگ S. M. کیروف که در خیابان زندگی می کرد. طلوع سرخ در خانه شماره 26، در سال 1934 خیابان کیروفسکی شد. در سال 1935، بازسازی گسترده ای انجام شد - ساختمان های منسوخ تخریب شدند، باغ های عمومی روی خاکریز ایجاد شد. در اکتبر 1991، خیابان دوباره به نام تاریخی خود بازگشت.
Kamennoostrovsky pr. و امروز یکی از زیباترین هاستبزرگراه های شهر این خیابان با چشم انداز زیبا و باشکوهش متمایز است. باغ‌های ویازمسکی و لوپوخینسکی و همچنین کلیسای عیسی مسیح با یک پارک بزرگ با دسترسی به بولشایا نوکا در اینجا قرار دارند.
تاریخ شاهراه معروف ارتباط تنگاتنگی با داستان های افراد مشهور از دوره های فرهنگی مختلف دارد. S. M. Kirov، S. Yu. Witte، هنرمند A. I. Raikin، بالرین مشهور جهان Kshesinskaya در اینجا زندگی می کردند. قابل توجه ترین ساختمان در خیابان خانه با برج ها است. قبلاً در این خانه یک سینما وجود داشت ، بعداً استودیو تلویزیون لنینگراد و تئاتر "تجربه". از سال 1996، این خانه محل تئاتر تصدی روسی آندری میرونوف است.
