چه کسی اودسا را با طنز بی نظیرش، بازار معروف پریووز، زن مشهور مولداویایی و طبیعت غیرمعمول زیبایش نشناسد؟ اما علاوه بر این مناظر و شخصیت های درخشان، دخمه ها، بزرگترین هزارتوهای زیرزمینی جهان، بسیار مورد توجه گردشگران هستند.
شهر قهرمان - اودسا
این مرکز اداری منطقه اودسا، بزرگترین شهر بندری در دریای سیاه، یک مرکز فرهنگی، صنعتی، علمی و تفریحی بزرگ است. در اودسا محل اتصال راه آهن و بزرگراه وجود دارد. از نظر جمعیت رتبه چهارم را در اوکراین دارد.
این شهر در قرن هجدهم نام خود را گرفت. این نام از مستعمره اودسوس، واقع در شمال منطقه دریای سیاه گرفته شد. نه چندان دور از خلیج اودسا وجود داشت.
این شهر روشن و آفتابی در سواحل خلیج اودسا واقع شده است. بیشتر آن، از جمله مرکز تاریخی، در دشتی قرار دارد که 50 متر از سطح دریا بلند شده است.
در قلمرو اودسا و اطراف آن هیچ منبع آب آشامیدنی وجود ندارد، بنابراین آب شهر از دنیستر تامین می شود.خط لوله آب به مدت چهل کیلومتر از طریق ورودی آب که در منطقه Belyaevka قرار دارد، امتداد یافته است. نه چندان دور از شهر سه مصب بزرگ وجود دارد - سوخوی، کویالنیتسکی، خاجبی بی.
در طول جنگ جهانی دوم، مدافعان به مدت 73 روز (از ابتدای اوت 1941) قهرمانانه از شهر دفاع کردند. از زمین، اودسا توسط ارتش پریمورسکی دفاع شد، از دریا توسط کشتی های ناوگان دریای سیاه، با پشتیبانی توپخانه ساحلی، پوشیده شد. دشمن که پنج برابر نیروهای ما برتری داشت، در 12 مرداد از زمین به شهر نفوذ کرد. پس از عقب نشینی نیروهای جبهه جنوبی، اودسا در پشت خطوط دشمن باقی ماند.
در 30 مرداد، ارتش دشمن متشکل از 7 تیپ و 17 لشکر، یورش گسترده ای را به شهر آغاز کرد. به مدت یک ماه، نیروهای شوروی و جمعیت شهری با استواری حملات قدرتمند دشمن را دفع کردند. ارتش موفق شد او را در خط اصلی در 10 کیلومتری اودسا متوقف کند. 38 هزار شهروند به دخمه ها نقل مکان کردند. آنها مصمم بودند از اودسا زیبا دفاع کنند.
نیروهای آنها 45 کیلومتر حصار و گودال سیمی تحویل دادند، 250 کیلومتر خندق حفر کردند، بیش از 40 هزار مین نصب کردند. این سخت ترین کارها روزانه توسط 10-12 هزار زن و نوجوان خسته و گرسنه انجام می شد. آنها 250 سنگر ساختند.
تراکتورهای خزنده در کارخانه های اودسا به تانک تبدیل شدند، پنج قطار زرهی، بیش از دو هزار شعله افکن و خمپاره، 300 هزار نارنجک تولید شد.
در 10 آوریل 1944، نیروهای شوروی شهر را آزاد کردند. 30 هزار نفر از ساکنان اودسا مدال "برای دفاع از اودسا" دریافت کردند.
8 مه 1965 عنوان "شهر قهرمان" را دریافت کرد.اودسا.
کاتاکومب چیست
اینها معادن سابق هستند که پس از استخراج سنگ آهک (سنگ صدفی) ظاهر شدند. در اودسا، آنها طول زیادی دارند - بیش از 2500 کیلومتر. با توجه به اینکه حدود 1700 کیلومتر از آنها مطالعه شده است، می توان فرض کرد که نقشه دخمه های اودسا چندان دقیق نیست.
آنها در زیر کل شهر و همچنین در زیر روستاهای Usatovo، Krivaya Balka، Kuyalnik، Nerubaiskoye کشیده شده اند. ورودی‌های زیادی به هزارتوی زیرزمینی وجود دارد، برخی از آنها در حیاط خانه‌ها هستند، اما امروزه بیشتر آنها بسته هستند.
سنگ صدفی همیشه در استپ‌های جنوبی اوکراین برای ساخت ساختمان‌های مسکونی استفاده می‌شود، زیرا یک ماده مقرون به صرفه و بادوام است. اولین معادن در اوایل قرن نوزدهم، زمانی که ساخت انبوه شهر آغاز شد، در این بخش ها ظاهر شد. سنگ پوسته با استفاده از ضایعات و اره های مخصوص استخراج شد. ابتدا آدیت های افقی گذاشته شد و سپس چاه های عمیق (تا 40 متر) حفر شد. کار بسیار سختی بود - سنگ را باید با دست، با استفاده از برانکارد یا چرخ دستی های چوبی بالا برد. استفاده از اسب تنها در سال 1874 آغاز شد.
منشا دخمه ها
این هزارتوهای غول پیکر زیرزمینی عمدتاً (تا ۹۷٪) معادن متروکه هستند. علاوه بر این، سیستم سیاه چال شامل فضاهای خالی با منشاء طبیعی - غارهای گشاد شدن و کارست، گودال های ساخت و ساز و اکتشاف، پناهگاه ها، زیرزمین ها، فاضلاب های طوفان و سایر سازه های فنی است.
فاجعه اودسا: تاریخ
استخراج سنگبه قدری فشرده انجام شد که در اواخر قرن نوزدهم، شبکه هزارتوهای زیرزمینی شروع به ایجاد ناراحتی برای شهر کرد. پس از انقلاب 1917، به دلیل ریزش بسیاری از ساختمان ها، استخراج سنگ های صدفی در داخل شهر ممنوع شد.
در طول جنگ
در طول جنگ جهانی دوم، دخمه های اودسا به پناهگاهی برای پارتیزان ها تبدیل شد. متأسفانه آنها نیز دامی برای آنها بودند. داستان برخی از گروه های پارتیزانی که به سیاه چال ها فرستاده شدند غم انگیز است.
دخمه های اودسا در طول جنگ راحت تر از سنگرهای سنتی بودند، زیرا مکان های آماده ای برای استراحت بین نبردها بودند. تصور اینکه رزمندگان ما در هزارتوهای تاریک واقع در زیر شهر که از هجوم دشمن رنج می‌بردند، چه چیزی را تجربه کردند، سخت است. بدون شک، دخمه ها به مدافعان اودسا کمک کردند تا از شهر دفاع کنند.
طبق گفته کهنه سربازان، این هزارتوهای زیرزمینی منحصر به فرد شاهد رویدادهای نظامی هستند، که امروزه ما احتمالاً بسیار کمی از آنها می دانیم. اگر این دیوارها می توانستند حرف بزنند، از صلابت و شجاعت مدافعان شهر می گفتند. تقریباً همه گردشگران از دخمه های اودسا بازدید می کنند. تورهای اینجا توسط متخصصان با تجربه و آگاه انجام می شود که می توانند چیزهای جالب زیادی را بیان کنند.
رازهای دخمه ها
تاریخچه این سازه ها هنوز به طور کامل فاش نشده است. به طور قطع مشخص است که برخی از سنگ های صدفی بسیار قدیمی تر از خود شهر هستند.
در زیر زمین پناهگاه‌های نظامی و تونل‌های زهکشی وجود دارد. همه آنها دخمه های اودسا را تشکیل می دهند. نه در هزارتوهاسگ های سرویس دنبال می کنند فقط سگی که در آن بزرگ شده است می تواند سیاهچال را ترک کند و بقیه کاملاً درمانده هستند.
بدون دانستن نقشه هزارتوها، خروج از آنها تقریباً غیرممکن است. کسی که بدون غذا و نور به اینجا رسیده است محکوم به مرگی وحشتناک است.
بسیاری از اسرار دخمه های اودسا با حضور قاچاقچیان، افراد بی خانمان و راهزنانی که از آنها به عنوان پناهگاه استفاده می کردند، مرتبط است. عملیات ویژه ای که توسط پلیس، چکا و سپس پلیس انجام می شد، معمولاً بی نتیجه بود - برای دنیای جنایتکار، این مکان به یک خانه تبدیل شده است. تنها آثاری از زندگی این افراد در اینجا یافت شد: لباس، بقایای انسان و کتیبه های متعدد بر روی دیوارها، که از آنها ناامیدی و ترس ناامیدانه استشمام می شود.
طبق آمار، هر شش ماه یک سفر بزرگ نجات در اودسا انجام می شود. اما هیچ موردی وجود نداشت که جستجو ناموفق باشد، به استثنای داستانی که در سال 1975 دانش آموز الکسی در یک کار محلی گم شد. حدود یک ماه دنبالش گشتند، بیش از صد نفر درگیر بودند. مردم به هر گوشه ای رفتند، اما هیچ کس پیدا نشد.
یک عملیات نجات معمولی تقریباً 36 ساعت طول می کشد. در تاریکی مطلق، با رطوبت شدید و دمای 14+ درجه، انسان حس زمان را از دست می دهد. جالب اینجاست که بسیاری از کسانی که پس از یکی دو روز موفق به نجات شدند، ادعا کردند که بیش از دو ساعت در هزارتو نشسته اند. آنها معمولاً در پایین، در بن بست هایی یافت می شوند که در تاریکی به دنبال توهم می افتند: صدای زنان، صدای آب، احساس طراوت.هوا.
امروز
در زمان صلح، دخمه های اودسا نقش خاصی در زندگی شهر دارند. در برخی از گالری ها که از هزارتوی اصلی جدا شده اند، انبارها، زیرزمین هایی برای کهنه سازی و نگهداری کنیاک، نقاط ارتباطی وجود دارد.
گردشگرانی که از گالری، واقع در خیابان بازدید کردند. کورولنکو توانستند گذرگاه مخفی را ببینند که کاخ دوشس بزرگ پوتتسکایا را به ساحل دریا متصل می کرد. در با. Nerubaiskoye یک موزه منحصر به فرد از شکوه حزبی است.
ارزش علمی
دخمه های اودسا از اهمیت علمی بالایی برخوردار هستند. اکنون چندین دهه است که دانشمندان در حال جمع آوری اطلاعات اکولوژیکی، زمین شناسی، تاریخی و غیره در زیرزمین هستند. به عنوان مثال، مشخص شد که طولانی ترین گالری (14.6 کیلومتر) در زیر پارک پیروزی واقع شده است. قدیمی ترین آن که به سال 1812 برمی گردد، در زیر خیابان بونین قرار دارد. قدیمی‌ترین غار نوردمن در نروبایسکویه کشف شد که در آن استخوان‌های صدها خرس که ده‌ها هزار سال پیش در اینجا زندگی می‌کردند پیدا شد.
