نماد شهر می تواند یک رویداد، یک شخصیت تاریخی یا یک افسانه باشد. اما اغلب یک نماد را یک شیء معماری می نامند. سنگ به خوبی در برابر فشار زمان مقاومت می کند. سازه های ساخته شده از این ماده برای قرن ها به نماد شهر تبدیل می شوند - کولوسئوم رومی، کرملین مسکو، برج دوشیزه در باکو. برای تورین، مول آنتونلیانا به چنین نمادی تبدیل شده است.
معماری جدید
قرن 19 را عصر "نئو" می نامند. تغییر و بازاندیشی همه زمینه های فعالیت را تحت تأثیر قرار داد. جهت های سنتی ادبیات، موسیقی، فلسفه در قرن نوزدهم پیشوند "نئو" را دریافت می کنند. معماری از قلم نیفتاده است. ساختمان‌های نئوکلاسیک و نئوگوتیک در سرتاسر اروپا ظاهر می‌شوند.
اولین کاوش های باستان شناسی در یونان و ایتالیا معماران را به دوران باستان بازگرداند. علاقه به اصول ساخت و ساز معماران باستانی زمینه ساز نئوکلاسیک است. خلوص خطوط، احترام به نسبت ها، دکور ظریف و سبک، پالت رنگی پیچیده - همه اینها را می توان در ساختمان های اروپایی مشاهده کرد.معماران.
نگاهی جدید به سنت‌های معماری قرون وسطی منجر به ظهور سبک نئوگوتیک شد. ستون های سر به فلک کشیده، طاق های سبک، پنجره های شیشه ای رنگی و گچ کاری روباز، طاق قاب - در خوانشی جدید، همه این عناصر را در ظاهر بسیاری از شهرهای اروپایی می بینیم.
برج تورین یک سازه منحصر به فرد است که به طور هماهنگ مسیرهای رقیب را به هم متصل می کند.
الساندرو آنتونلی
معمار ایتالیایی در هر یک از پروژه های خود جامعه حرفه ای و مردم شهر را به چالش کشید. او پس از تحصیل در میلان و تورین، مهارت های خود را در رم بیشتر کرد. اصول کارکردی معماری در شهرسازی را توسعه داد. به عنوان عضوی از شورای اجتماعی تورین و استان نوارا، او به‌عنوان نویسنده پروژه‌های توسعه‌ای برنامه‌ریزی‌شده فرارا و نوارا، فعالانه ایده‌های خود را به واقعیت تبدیل کرد. معروف ترین آثار عبارتند از: کلیسای جامع نوارا، کلیسای سنت گاودنزیو در نوارا و مول آنتونلیانا در تورین.
معماری "غیرممکن"
تقریبا تمام ساخته های آنتونلی ویژگی "بیشترین" را دارند. بلندترین ساختمان شهر، بلندترین سازه آجری در اروپا - معمار اینگونه آن را ساخته است.
اما "قطعه پولنتا" نیز وجود دارد - عجیب ترین ساختمان مسکونی در جهان. معمار، عادت به پروژه های بزرگ، که به طور تصادفی به مالکیت یک قطعه زمین کوچک مثلثی درآمد، شور و شوقی را برانگیخت. با همسایگان مذاکره کنید تا زمین های آنها را بخرند تا مساحت را افزایش دهندساخت و ساز شکست خورد و سپس الساندرو آنتونلی، طبق برخی شواهد، با شرط بندی، اقدام به ساخت یک ساختمان مسکونی چند طبقه می کند. این ساختمان که در سال 1884 تکمیل شد، دارای 2 طبقه زیرزمینی پایه و 7 طبقه در سطح است. این خانه به شکل ذوزنقه توسط مردم محلی با نادیده گرفتن نام رسمی "یک تکه پولنتا" خوانده می شد. ابعاد "قطعه": 17 متر در امتداد ضلع طولانی ذوزنقه، پایه گسترده - 4.3 متر، باریک - 54 سانتی متر، مساحت کف - 36.5 متر مربع. m. Casa Scaccabarozzi در تمام راهنماهای سفر به ایتالیا در بخش "چه چیزی در تورین باید دید" گنجانده شده است.
تاریخچه خال
مشهورترین ساخته استاد به نام او در نتیجه کشمکش بین مشتری و مجری ایجاد شد. در دوره ساخت سریع تورین، جامعه یهودی با الساندرو آنتونلی برای ساخت کنیسه اصلی شهر به توافق رسیدند. جاه طلبی های معمار به او اجازه نداد تا در بودجه اختصاص داده شده باقی بماند، برآورد نهایی تقریباً سه بار از برآورد برنامه ریزی شده فراتر رفت.
در طول فرآیند ساخت و ساز، پروژه چندین بار تغییر کرد. هنگامی که مشخص شد نسخه نهایی نه تنها 100 متر از نسخه اولیه فراتر رفته است، بلکه به هیچ وجه با قوانین معماری ساخت کنیسه مطابقت ندارد، جامعه یهودی از همکاری خودداری کردند. مناره نئوگوتیک این ساختمان را شبیه یک کلیسای جامع کاتولیک کرده است. پس از اینکه شهرداری تورین «ساختمان ناتمام» را خرید و محل دیگری برای کنیسه در اختیار جامعه قرار داد، کار از سر گرفته شد.
الساندرو 90 ساله شخصاً بر ساخت و ساز نظارت داشت، قبل از اینکه زندگی کند.کمتر از یک سال قبل از فارغ التحصیلی در سال 1889 ساخت ساختمان با ارتفاع 167.5 متر شامل یک گلدسته 47 متری به پایان رسید. مول آنتونلیانا به بلندترین ساختمان آجری اروپا تبدیل شده است.
فقط نماد
ساختمان منحصر به فرد، قابل مشاهده از هر نقطه در شهر، که به نماد تورین تبدیل شده است، استفاده چندانی ندارد. استفاده عملی از ساختمان تنها در سال 1909 یافت شد. موزه جنبش آزادی‌بخش ایتالیا، موزه Risorgimento، در آنجا افتتاح شد. در سال 1938 به Palazzo Carignano منتقل شد. مول آنتونلیانا دوباره فقط یک نماد باقی مانده است - منظره ای زیبا روی کارت پستال توریستی.
در سال 1961، پس از طوفان، ساختمان تحت یک بازسازی عمیق قرار گرفت. گلدسته سقوط کرده بازسازی شد، گنبد و دیوارها از داخل با سازه های بتنی و فولادی تقویت شدند. آجرکاری فقط در قسمت بیرونی گنبد باقی مانده است. نماد شهر که بر روی سکه 2 سنتی ایتالیا به تصویر کشیده شده است، به عنوان یک عرشه مشاهده کار می کرد. مناظر تورین از گنبد کنیسه شکست خورده و موزه سابق بسیار باشکوه بود.
موزه سینما
فقط در سال 2000 کاربرد عملی برای ساختمان پیدا کرد. و دوباره یک موزه وجود دارد - موزه ملی سینما. نمایشگاه‌های این موزه با وجود نام ملی، تاریخ سینمای جهان را به تفصیل بیان می‌کنند: از اولین دستگاه نمایش متحرک تا مصنوعات فیلم‌سازی مدرن.
بیشتر نمایشگاه به هنر عکاسی اختصاص دارد. بخش هایی وجود دارد که تمام مراحل تولید فیلم را با جزئیات نشان می دهد، اتاق های تعاملی که در آنها اسرار اپتیک فاش می شود.مجموعه ای عظیم از پوسترها و پوسترهای فیلم از زمان های مختلف. تعداد زیادی از صفحه‌های فیلم، فیلم‌هایی از فیلم‌های افسانه‌ای را نشان می‌دهند.
می توانید از ساعت 9:00 تا 22:00 از موزه و عرشه مشاهده به آدرس: Via Montebello, 20, Turin, Italy بازدید کنید.