سفرهای آبی نوعی فعالیت در فضای باز است که روز به روز در بین ما محبوبیت بیشتری پیدا می کند. جای تعجب نیست: در کشور ما رودخانه های کوهستانی متلاطم زیادی وجود دارد، زیبایی شگفت انگیز دریاچه ها و دریاها. قایقرانی، قایقرانی، قایق رانی، کایاک سواری، کاتاماران، رفتینگ، کایاک سواری و رفتینگ - جهان گردشگری آبی بسیار متنوع است. اخیراً نوع جدیدی از تفریحات شدید ظاهر شده است: غلبه بر موانع (آبشارها و آبشارها) بدون وسایل نقلیه آبی در برخی از لباس های صرفه جویی در گرما. این مقاله به سازماندهی سفرهای آبی اختصاص دارد. چگونه می توان تمام خطرات را پیش بینی کرد و از آنها اجتناب کرد؟ چگونه می توان به آن تعادل ظریف دست یافت تا همه شرکت کنندگان در کمپین احساسات شدیدی را از شورش حیات وحش تجربه کنند و در عین حال بدانند که تا حد امکان از آنها محافظت می شود؟
توسعه مسیر و برنامهجنبش
آمادگی برای سفر آبی نه تنها مستلزم شناخت منطقه، بلکه در نظر گرفتن شرایط اقلیمی و آب و هوایی، ترکیب گردشگران، تجربه و استقامت آنها و انتخاب شناور است. همه رودخانه ها برای سفر مناسب نیستند: کم عمق ها، بیشه ها، پل های کم ارتفاع و سدها اغلب روی رودخانه های کم عمق یافت می شوند. در نواحی بزرگ آبی، کشتی های بزرگ یک خطر هستند. رودخانه های کوهستانی مناسب برای رفتینگ با توجه به پیچیدگی آنها به نقاطی طبقه بندی می شوند: از یک (ساده ترین) تا شش (افراطی ترین). این باید در هنگام انتخاب تیم برای پیاده روی در نظر گرفته شود. شرایط اقلیمی و به ویژه آب و هوایی می تواند تنظیماتی را در میزان سختی مسیر برنامه ریزی شده ایجاد کند. اگر افراد مبتدی در گروه وجود دارند، نباید رودخانه هایی را انتخاب کنید که شیب آنها بیش از 1.5 متر در هر کیلومتر باشد. هنگامی که قصد دارید برخلاف جریان حرکت کنید، سپس در بخش هایی با زاویه ارتفاع 1-1، 2 متر، باید سیم کشی را از قبل انجام دهید، طناب را بکشید یا قطب ها را قرار دهید. همچنین لازم است مکان هایی برای توقف و اقامت شبانه در نظر گرفته شود.
برگزاری یک سفر آبی
مسئول سفر باید یک بازرسی کامل از کشتی انجام دهد. بر خلاف سفرهای پیاده روی، در آب، همه شرکت کنندگان باید احساس کنند که یک تیم واحد هستند و آماده رویارویی با خطر زندگی هستند. و چون نظم و انضباط باید سخت باشد، مانند ارتش. یک جلسه توجیهی اولیه باید انجام شود و طی آن شرکت کنندگان باید با مدیریت کشتی آشنا شوند، اقدامات خود را در مواقع اضطراری مورد بحث قرار دهند و مسئولیت ها را بین اعضای تیم تقسیم کنند.
ایمنی سفرهای آبی تا حد زیادی به اقدامات هماهنگ کل گروه بستگی دارد. اگر افراد مبتدی در تیم هستند، آنها را در یک کایاک یا کایاک با یک توریست با تجربه قرار دهید. مهم نیست که قایق های شما چقدر عالی هستند، تعمیرکار گروه را در پیاده روی خود همراه داشته باشید. چیزهایی مانند پاروهای یدکی، لاستیک نازک برای تکه‌ها، چسب و پمپ ضروری هستند.
در طول پیاده روی
برگزار کننده و کاپیتان های کایاک های انفرادی، کاتاماران یا قایق ها باید بتوانند علائم ناوبری نصب شده در امتداد ساحل و خود منطقه آب را بخوانند، قوانین اولیه رفتار در آب را بدانند. در رودخانه‌های بزرگ باید نزدیک ساحل بود، زیرا حرکت لنج‌ها و کشتی‌های بخار، کشتی‌های موتوردار موجی را ایجاد می‌کند که برای پونت‌های سبک خطرناک است. هنگام توقف در شب، لازم است تمام کشتی های آبی را به ساحل کشیده و آنها را وارونه کنید. تجهیزات توریستی که به سفرهای آبی می رود باید تنوع بیشتری داشته باشد. از جمله، او باید دستکش پارویی، یک کیسه ضد آب هرمتیک، جایی که یک ست کامل لباس و کفش قرار دهد، تهیه کند. محصولاتی که ممکن است در اثر تماس با آب آسیب ببینند در پوشش پلاستیکی پیچیده می شوند. بارهای سنگین تری در قسمت عقب و بارهای سبک تر در کمان قرار می گیرند. وسایل شخصی گردشگران به بادکنک بسته شده است. در کاتاماران ها، توزیع چمدان ها به گونه ای مهم است که بار در سمت راست و بندر یکسان باشد.
حرکت در طول مسیر
سفرهای آبی باید به گونه ای انجام شود که برگزارکننده بتواندکاپیتانهای کایاک یا کاتاماران را ببینید و به آنها دستور دهید. سرعت کار با پاروها توسط پاروزن جلو تعیین می شود. در همان زمان، ناخدا یا دستیار او کشتی را هدایت می کند. در آب آرام، کایاک ها یا کایاک ها می توانند در یک "گله" حرکت کنند، اما در جریان سریع آنها باید در یک خط قرار بگیرند. در مکانی کم‌عمق که سنگ‌های تیز و موج بی‌نظم می‌تواند برای کایاک خطرناک باشد، رهبر (در اولین قایق) دستور می‌دهد: "در ستون بیداری صف بکشید." همه کشتی ها با فاصله یک یا دو بدنه صف می کشند و رهبر مبارزات را دنبال می کنند. اگر کاتاماران به گل نشست، آن را تخلیه می کنند، روی طناب هدایت می کنند (یا با دست حمل می کنند) و دوباره با چمدان پر می کنند. در مناطق شدید، تیم کشتی را ترک می کند و آن را در امتداد ساحل دور می زند. قایق با کشیدن یا روی یک رشته حمل می شود. دستیار سازمان دهنده ستون قایق ها را می بندد. او همچنین باید یک کیف ابزار تعمیر داشته باشد.
تجهیزات حفاظت فردی
سفرهای آبی ویژگی های خاص خود را دارند. علاوه بر یک مجموعه لباس یدکی، هر شرکت کننده باید یک جلیقه نجات یا یک کمربند چوب پنبه ای/فوم داشته باشد. اگر سفر در امتداد یک رودخانه کوهستانی طوفانی انجام شود، یک کلاه ایمنی موتورسیکلت برای محافظت از سر در برابر برخورد با سنگ لازم است. پیاده روی در بالادست با پارو زدن فعال همراه است و بنابراین دستکش هایی با انگشتان بریده مورد نیاز است. همچنین باید به خاطر داشت که بر خلاف پیاده روی، در آب بار روی پاها نیست، بلکه روی گروه های عضلانی شانه ها، سینه، بازوها و پشت است. در جعبه کمک های اولیه باید کرم بی حس کننده و گرم کننده داشته باشید.
موارد اضطراری در سفر آبی
سفر روی آب و به خصوص رفتینگ در رودخانه های کوهستانی تا حدی یک نوع تفریح افراطی است. بنابراین، همه شرکت کنندگان در کمپین باید از نظر روانی برای این واقعیت آماده باشند که قایق آنها واژگون می شود و خودشان در آب سرد و طوفانی قرار می گیرند. سردرگمی و تسلیم شدن در برابر خطر به همان اندازه مضر است که دست بالا بردن توانایی های خود. حتی قبل از شروع سفر، لازم است با همه شرکت کنندگان تمام موارد اضطراری ممکن در سفر آبی "از دست داده شود". لازم است الگوریتم اقدامات کل تیم و خود قربانی در این یا آن خطر را به طور خودکار به ارمغان بیاوریم. حتی توصیه می شود در آب تمرین کنید، مهارت پرتاب و دریافت خط نجات، کایاک سواری، شنا با جلیقه نجات در جریان خشن و غیره را توسعه دهید.
