تندیس های بسیار زیادی از استادان باستانی که به زمان ما رسیده اند، طاقچه خاصی از آثار هنری را به خود اختصاص داده اند. آثار یونانیان باستان، رومیان و دیگر مردمان با زیبایی، درستی و دقت نسبت‌های خود لذت و شگفتی می‌آورند. این مجسمه ها شامل ونوس میلو است که توسط ملوانان فرانسوی در سال 1820 در جزیره ملوس کشف شد. این مکان او بود که باعث ایجاد نام خود مجسمه شد.
نام مجسمه ساز خالق این زیبایی هنوز مشخص نیست. تنها قطعه ای از کتیبه «…آدروس از انطاکیه در آسیای صغیر» بر روی پایه باقی مانده است. فقط باید فرض کنیم که نام استاد الکساندروس یا آناساندروس بوده است. مشخص شد که Venus de Milo به آثار قرن 1 قبل از میلاد اشاره دارد، چندین نوع هنر آن زمان را به طور همزمان ترکیب می کند. بنابراین، تصویر سر را می توان به قرن پنجم قبل از میلاد نسبت داد، انحناهای صاف مجسمه مشخصه دوران هلنیستی و بدن برهنه است.نوعی فرقه در قرن چهارم قبل از میلاد بود
آفرودیت برای قرن ها ایده آل و الگوی زیبایی و زنانگی بوده است. امروزه این مجسمه در موزه لوور ایستاده است، زمان نیز بر وضعیت آن تأثیر گذاشته است: همه آن با شکاف ها و شکاف ها پوشیده شده است، دستی وجود ندارد، اما هنوز هم با پیچیدگی، زنانگی و زیبایی خود بازدیدکنندگان را شگفت زده می کند. وقتی به موزه لوور می آیند، مردم می پرسند جوکوندا و ونوس میلو در کجا قرار دارند. پارامترهای الهه از دیرباز معیار زیبایی در نظر گرفته شده است: قد - 164 سانتی متر، باسن - 93 سانتی متر، کمر - 69 سانتی متر و شانه ها - 86 سانتی متر.
منحنی های صاف بدن، لطافت پوست، تاکید بر روی شنل صاف در حال سقوط، ویژگی های ظریف صورت - همه اینها نشان می دهد که شما یک الهه واقعی از عشق و زیبایی در مقابل خود دارید. در ابتدا، ونوس د میلو با دستانش وجود داشت، فرض بر این است که در یکی سیب طلایی و دومی یک شنل در دست داشت. الهه در طی یک مبارزه شدید برای حق مالکیت مجسمه که بین ترک‌ها و فرانسوی‌ها شعله‌ور شد، بخش‌هایی از بدن خود را از دست داد.
در سال 1820، دریانورد و طبیعت‌شناس فرانسوی دومون دورویل در جزیره ملوس فرود آمد. با عبور از روستا، با دیدن مجسمه زنی به رنگ سفید برفی در یکی از حیاط ها متعجب شد و آفرودیت را در آن شناخت. معلوم شد که مالک یک چوپان ساده است که به فرانسوی اطلاع داده است که مجسمه را از زمین کنده است. دومونت به ارزش این یافته پی برد، بنابراین پیشنهاد خرید آن را داد، مرد فقیر متوجه شد که دریانورد بسیار ثروتمند است و مبلغ بسیار زیادی درخواست کرد.
ونوس میلوترک ثروتمند نیز از آن خوشش آمد و قول خرید آن را داد. وقتی نزد چوپان آمد و متوجه شد که فرانسوی مجسمه را برداشته است، بسیار عصبانی شد و به سرعت به دریانورد رسید. در طول نبردهای خونین، الهه دستان خود را از دست داد، دومونت خود مجسمه را پس گرفت، اما دستانی را پیدا نکرد، احتمالاً ترک ها آنها را با خود برده اند.
امروز ونوس میلو به لطف یک دریانورد مدبر و شجاع در موزه لوور ایستاده است. زمانی این یافته باعث خوشحالی کل دربار فرانسه شد و خود دومون از این افتخارات برخوردار شد. اکنون این مجسمه در سراسر جهان شناخته شده است و کپی های آن موزه ها و خانه های افراد ثروتمند را تزئین می کند. حتی موارد خنده دار با آن مرتبط است، زمانی که یک آمریکایی، با سفارش مجسمه ای برای خود، متوجه شد که او دست ندارد. مرد از شرکت کشتیرانی شکایت کرد و فکر می کرد که دست و پا در حین حمل و نقل شکسته شده است و پس از مدتی متوجه شد که نسخه اصلی دست ندارد.
