جزیره معراج یک مقصد گردشگری مورد علاقه نیست. درست تر است که بگوییم گردشگران در این قطعه زمین کوچک کمیاب هستند. حتی عاشقان تفریحات "وحشی" به اینجا نمی آیند، آنها به هتل های گران قیمت و سواحل شلوغ علاقه ندارند. این برای بسیاری عجیب به نظر می رسد، زیرا موقعیت جغرافیایی جزیره بسیار جالب است. اما طبیعت جزیره ساده و بی تکلف است، به سادگی هیچ شورشی از رنگ ها و گیاهان عجیب و غریب در اینجا وجود ندارد. زیرساخت های گردشگری توسعه نیافته است. پس گردشگران در آنجا چه کاری انجام دهند؟ و به هر حال، ما در مورد این مکان چه می دانیم؟
موقعیت جزیره
جزیره اسنسیون آتشفشانی است. مکان - جنوب اقیانوس اطلس. روی نقشه ها می بینید که در نیمه راه آمریکای جنوبی تا آفریقا قرار دارد. از جزیره آسنسیون تا سواحل غرب آفریقا - حدود 1600 کیلومتر.
مساحت جزیره اصلا زیاد نیست، حدود ۹۱ کیلومتر است. خط ساحلی بدون شکاف قوی، اما با تعداد زیادی خلیج و خلیج کوچک است. درساحل دارای صخره های زیر آب و کم عمق است.
داستانی که با کشف شروع شد
چه چیزی در مورد جزیره معراج جالب است؟ تاریخ کشف آن در سال 1501 آغاز شد. پس از آن بود که خوان دا نووا پرتغالی سرزمینی ناشناخته را در راه خود کشف کرد. مسافر با کشتی به هند رفت و نمی خواست وقت خود را برای کاوش در یک جزیره بیابانی تلف کند. تنها کاری که او انجام داد این بود که یافته خود را در دفترچه ثبت کشتی نشان دهد.
در سال 1503، جزیره‌ای خالی از سکنه بر سر راه پرتغالی دیگری - آلفونس دالبوکرک (Alphonse d'Albuquerque) قرار داشت. "بازکشف" کنجکاوتر بود. او در جزیره جدیدی فرود آمد، قلمرو آن را بررسی کرد و آن را به افتخار عید مسیحی معراج خداوند نامگذاری کرد.
برای قرن ها پس از کشف، جزیره آسنسیون رسما خالی از سکنه باقی ماند. دزدان دریایی گاهی اوقات برای تکمیل منابع آب شیرین به اینجا می آمدند. به هر حال، منبع را سارقان پیدا کردند که در نزدیکی جزیره سقوط کردند. این کشتی دزد دریایی معروف بریتانیایی ویلیام دامپیر بود.
اسکان جزیره
ساکنان دائمی جزیره در سال 1815 ظاهر شدند. در این دوره، بریتانیای کبیر تصمیم گرفت جزیره آسنسیون را به یک پاسگاه نظامی کوچک مجهز کند. فرض بر این بود که پادگان بسیار کوچک باشد، اما حتی با او مشکلات مالی وجود داشت. به سادگی هیچ پولی در بند بودجه مربوطه وجود نداشت. سپس انگلیسی ها به سمت ترفند رفتند. در اسناد، آنها شروع به نامیدن جزیره "HMS Ascension" کردند و بودجه پادگان از بودجه دیگری سرازیر شد.
در سال 1821، پایگاه نظامی در جزیره Ascension گسترش یافت، کشتی های انگلیسی شروع به ورود به اینجا کردند. علاوه بر این، کشتی‌های گشتی در اینجا دوباره پر شدند که تاجران برده را از تحویل "کالاهای انسانی" منع کرد.
در قرن گذشته، یک پایگاه رصد فضایی در قلمرو جزیره Ascension قرار گرفت. تا به امروز کارکنان این پایگاه جمعیت جزیره هستند. میانگین تعداد، طبق داده‌های یک دهه پیش، کمی بیش از 1000 نفر است که به یکی از آنتن‌های سیستم ناوبری ماهواره‌ای سرویس می‌دهند.
وابستگی سرزمینی
در واقع، جزیره Ascension بخشی از سرزمین های خارج از کشور بریتانیا است. این اصطلاح در سال 2002 ظاهر شد و جایگزین عبارت "منطقه های وابسته به بریتانیا" شد. این قلمرو خارج از کشور سنت هلنا، جزیره آسنسیون و مجمع الجزایر تریستان دا کونا را متحد می کند. آموزش و پرورش تابع اختیارات ولیعهد بریتانیا است، اما دارای خودمختاری و خودمختاری گسترده است.
مرکز اداری قلمرو خارج از کشور در جزیره سنت هلنا واقع شده است. خودمختاری آنقدر گسترده است که هر یک از اعضای تشکیلات دارای نشان ها و پرچم های خاص خود هستند. جزیره آسنسیون و مناطق اطراف آن (سنت هلنا و تریستان دا کونا) به طور رسمی بخشی از بریتانیا نیستند. با این حال، این کشور شریک اصلی اقتصادی آنهاست. و توسعه آموزش و پرورش تماما مرهون درایت دولت انگلیس است. تمام نمادهای سرزمین های ماوراء بحار مورد تایید و تایید ولیعهد بریتانیا هستند.
توضیحات: نشان جزیرهپرچم معراج
تا سال 2012، جزیره معراج در مواقع لزوم از نمادهای بریتانیا استفاده می کرد. اگرچه بخشی از این سازند، یعنی جزیره سنت هلنا، پرچم و نشان آن در سال 1984 ظاهر شد. تریستان دا کونا در سال 2002 یک نشان رسمی داشت.
از سال 2012، پرچم جزیره Ascension یک تابلو آبی با پرچم بریتانیای کبیر بر روی میز پرچم است. در گوشه مقابل، نشان جزیره معراج قرار دارد. این تصویر یکی از جاذبه های جزیره - کوه سبز است. در طرفین دو لاک پشت سبز به تصویر کشیده شده است که سپری با تصاویر سه آلباتروس در پس زمینه اقیانوس و آسمان در دست دارند. طراحی نشان با در نظر گرفتن خواسته های ساکنان جزیره توسعه یافته است. به افتخار تصویب پرچم و نشان، ضرابخانه بریتانیا یک سکه یادبود «نشان جدید جزیره معراج» ضرب کرد.
توجه به گردشگر: آب و هوا و طبیعت
با وجود پایگاه نظامی و کمبود زیرساخت های گردشگری، مهمانان جزیره چیزی برای دیدن پیدا می کنند. جاذبه اصلی ایستگاه ردیابی فضایی است. گروه های کوچک توریستی با دستور خاصی اجازه حضور در اینجا را دارند. بقیه مهمانان از دور آنتن های باشکوه را تحسین می کنند. یک موزه نظامی کوچک در جزیره وجود دارد که شایسته توجه گردشگران است.
مهمانان با هواپیماهای RAF هفته ای یک بار و با کشتی رویال میل یک بار در ماه وارد جزیره می شوند. جریان اصلی گردشگران قایق‌های تفریحی خصوصی هستند که برای تکمیل منابع می‌آیند.
روشندر جزیره می توانید به بالاترین نقطه - کوه سبز - صعود کنید. در اینجا، با وجود سنگ های آتشفشانی، گل ها و سرخس ها رشد کرده اند. بسیاری از گیاهان و حشرات فقط در این قسمت از جهان یافت می شوند که ممکن است برای خبره ها جالب باشد. ساحل توسط لاک‌پشت‌ها و پرندگان سبز دریایی بزرگ زندگی می‌کند.
