دیوار گریه در اورشلیم. سنگ ها برای چه گریه می کنند؟

2024 نویسنده: Harold Hamphrey | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 10:12

بیش از سه هزار سال از سلطنت شاه سلیمان می گذرد. تحت او، معبد باشکوهی ساخته شد که در آن آثار مقدس برای قوم یهود نگهداری می شد. این ساختمان بر فراز کوهی مرتفع ساخته شده است. معمارانی که روی این پروژه خاص کار کردند، ایده ساختن یک پلکان زیبا از یکپارچه های سنگی سفید به معبد را داشتند. نتیجه یک معجزه واقعی بود!

این ساختمان نه به عنوان یادبود پادشاه، بلکه به عنوان مکان مقدس خدا ساخته شده است تا آیات الهی را به مردم نزدیکتر کند. در طول تاریخ دولت، معبد ویران شد، بازسازی شد، دوباره ویران شد. اما مکان مقدس همچنان حفظ شد - و تا به امروز قلب همه یهودیان را مشخص می کند. و دیوار گریه (دیوار غربی معبد) در دنیای مدرن نمادی از گذشته و امید به آینده محسوب می شود.

شایان ذکر است که دیوار ناله در ابتدا از قداست خاصی برخوردار نبود. این فقط یک ساختار دفاعی در اطراف کوه معبد بود. بعدها، پادشاه هرود شروع به تقویت آن کرد و در نهایت یک استحکامات قابل اعتماد و قدرتمند ایجاد کرد. امروزه دیوار گریه در اورشلیم که بیش از دو هزار سال پیش توسط هزاران نفر ساخته شده است، نمادی از تولد دوباره است، تجسم تمام خواسته های مردمی که اسرائیل سرزمین مادری آنهاست.قداست این مکان در طول سال ها فقط افزایش یافته است. نسل‌ها یکی پس از دیگری دنبال می‌شدند و سازه‌ای که برای دفاع ساخته شده بود، نشانه‌ای از روحیه محکم یهودیان شد.

روزی دیوار گریه در اسرائیل بخشی از یک خیابان شهر بود. مردم در اینجا زندگی می کردند، تجارت انجام می شد. هیچ کس در نزدیکی آن نماز نمی خواند - مؤمنان ترجیح می دادند این کار را در نزدیکی دیوارهای بخش های جنوبی و شرقی شهر انجام دهند. این واقعیت که این مکان تبدیل به زیارتگاه کل مردم اسرائیل خواهد شد، هیچ کس حتی نمی تواند فکر کند. دیوار گریه در قرن شانزدهم، زمانی که اورشلیم تابع امپراتوری عثمانی شد، به رسمیت شناخته شد. پس از آن بود که داستان جدیدی برای ساخت و ساز آغاز شد. امروزه این مکان زیارتی برای همه یهودیان است؛ طبق سنت، آنها باید سالی سه بار به اینجا بیایند.

به طور کلی، دیوار گریه تاریخ بسیار غنی، گاهی اوقات حتی تراژیک دارد. در سال 1948، در طول جنگ استقلال اسرائیل، مکان مقدس توسط لژیون اردن تسخیر شد. اگرچه بر اساس شرایط آتش بس که در سال 1949 منعقد شد، یهودیان مجاز به بازدید از آن بودند، اما در عمل این امر به سختی رعایت می شد. تنها در سال 1967، چتربازان ارتش اسرائیل در جریان جنگ شش روزه اورشلیم و در همان زمان دیوار غربی را آزاد کردند. سرانجام، هرکسی که مایل بود، این فرصت را پیدا کرد که در نزدیکی مکان مقدس دعا کند. دیوار گریه برای همه در دسترس است.

امروز می توانید در هر زمان افرادی را ببینید که در اینجا نماز می خوانند. هزاران زائر و گردشگر برای دست زدن به حرم به اسرائیل سفر می کنند، از خداوند متعال طلب می کنندصمیمانه ترین، برای گذاشتن یادداشتی بین سنگ ها با درخواست از خدا. طبق سنت، برای نماز، مردان از سمت چپ و زنان از سمت راست به دیوار نزدیک می شوند. کنیسه باشکوه زیر آسمان اسرائیل نیز محلی برای برگزاری انواع مراسم و تشریفات قوم یهود است. میدان روبروی دیوار میزبان جشن‌های دولتی است و سربازان ارتش اسرائیل در اینجا سوگند یاد می‌کنند.