سنت مارتین که با نام سنت مارتین نیز شناخته می شود، در دریای کارائیب واقع شده است. با کمال تعجب، دو ایالت در این قطعه زمین کوچک واقع شده اند - فرانسه و هلند. علاوه بر این، این کوچکترین جزیره مسکونی در جهان است. همه این حقایق باورنکردنی هر ساله هزاران گردشگر را به خود جذب می کند، زیرا آب و هوا به استراحت با کیفیت کمک می کند - دریای گرم، سواحل تمیز و خورشید که تقریباً در تمام طول سال می درخشد.
موقعیت جزیره
جزیره سنت مارتین در خط الراس شمالی دریای کارائیب شرقی واقع شده است. بخشی از مجمع الجزایر آنتیل کوچک.
قسمت شمالی ساحل جزیره توسط جامعه فرادریایی فرانسه اشغال شده است و قسمت جنوبی آن یک خودمختاری خودگردان در نظر گرفته می شود، اما بخشی از پادشاهی هلند است. قسمت هلندی جزیره سینت مارتین نام دارد.
هر قسمت سرمایه خاص خود را دارد. نام فرانسوی ماریگوت و نام هلندی فیلیپسبورگ است.
این یک واقعیت قابل توجه است که نام این جزیره از بریتانیایی ها گرفته شده است. بومیان محلی اولیه همیشه آن را Narikel Jinjira می نامیدند که در لغت به معنای جزیره نارگیل است. آی تیواقعاً یک قطعه از بهشت است، بنابراین بیهوده نیست که بسیاری از گردشگران از سراسر جهان به جایی که جزیره سنت مارتین واقع شده است علاقه مند هستند.
جغرافیا
کوچکترین جزیره مسکونی روی این سیاره تنها ۸۷ کیلومتر مربع مساحت دارد. اکثر آنها متعلق به طرف فرانسوی - حدود 53 کیلومتر مربع، و 34 باقیمانده - تحت صلاحیت هلندی هستند.
جزیره سنت مارتین دارای زمین تپه ای است. در اینجا کوه ها و تپه های زیادی وجود دارد که بلندترین نقطه آن کوه پیک بهشت است. ارتفاع آن از سطح دریا 424 متر است. در قسمت فرانسوی جزیره واقع شده است. بالا رفتن از کوه راحت و دلپذیر است، بیشتر تپه ها پوشیده از جنگل و سرسبزی است.
اقلیم
این جزیره دارای آب و هوای گرمسیری دریایی است. فصل بارانی اینجا از آوریل شروع می شود و تا حدود نوامبر ادامه دارد. باران‌ها شدید هستند، اما اغلب کوتاه‌مدت هستند.
سنت مارتین در این زمان از سال در معرض بادهای تجاری است که رطوبت زیاد را خنثی می کند. بنابراین، حتی در این ماه ها، استراحت در اینجا راحت است. گرما به دلیل وزش باد زیاد احساس نمی شود.
در طول ماه های زمستان دمای هوا به ۲۷-۲۹ درجه بالای صفر در روز و ۲۰-۲۲ درجه در شب کاهش می یابد. آب و هوای مرطوب در زمستان تقریباً احساس نمی شود. برای گردشگران در این جزیره حدود 30 ساحل وجود دارد که تقریباً همه آنها دارای ماسه سفید هستند که بقیه را فراموش نشدنی می کند. مکان‌های گردشگری هم در قلمرو هلند و هم در قلمرو فرانسه یافت می‌شوند.
تاریخچه جزیره
قبل از اینکه کلمب آمریکا را کشف کند، این جزیره متعلق به مردم سرخپوست آراواک بود. آن را «سرزمین زنان» نامیدند. این قبیله صلح جو بود که عمدتاً به کشاورزی مشغول بودند. بریتانیایی ها اولین کسی که می داند جزیره سنت مارتین کجاست. در 11 نوامبر 1493 بر روی نقشه جهان قرار گرفت. تا به امروز، این تاریخ به عنوان تعطیلات اصلی جزیره در نظر گرفته می شود.
استعمارگران فرانسوی فقط در دهه 1620 به اینجا آمدند. آنها فعالانه شروع به کشت تنباکو کردند. و در سال 1631، هلندی ها پایگاه خود را در این جزیره تأسیس کردند. اولین فرماندار Jan Claeszon van Kampen بود که استخراج نمک را آغاز کرد.
در سال 1633، سنت مارتین تحت الحمایه اسپانیایی ها قرار گرفت، که برای چندین دهه آن را در دست داشتند و حملات هلندی ها را دفع کردند. آنها آن را تنها در سال 1648 ترک کردند، زمانی که دیگر اهمیت استراتژیک نداشت. بر اساس معاهده مونستر، او به هلند رفت. در نهایت، استعمارگران فرانسوی نیز سکونتگاه های خود را در اینجا بازسازی کردند.
جمعیت و زبان
در مجموع، کمی کمتر از ۷۵ هزار نفر در این جزیره زندگی می کنند. فقط یک چهارم جمعیت سفیدپوست هستند.
سنت مارتین - جزیره دو استاد. این نام را تصادفی دریافت کرد. امروزه، هلندی‌ها و فرانسوی‌ها به طور مسالمت‌آمیز در منطقه‌ای کوچک با هم زندگی می‌کنند و یک زبان گفتاری واحد دارند - این گویش سنت مارتین زبان انگلیسی-کرئول کارائیب شرقی است. در عین حال در سمت هلند، هلند رسمی و در سمت فرانسه به ترتیب فرانسوی محسوب می شود. بعلاوه،زبان های انگلیسی، اسپانیایی و کریول پاپیمنتی بسیار رایج هستند.
اقتصاد جزیره
مهمترین اقلام درآمدی اقتصاد جزیره گردشگری است. واحد پول رسمی یورو است، اما دلار آمریکا در همه جا آزادانه پذیرفته می شود و بیشتر قیمت ها در مغازه ها و هتل ها به این ارز نشان داده شده است، زیرا جریان اصلی گردشگران هنوز از ایالات متحده وارد می شود. شما می توانید آزادانه با کارت اعتباری در هر کجا پرداخت کنید، و استاندارد زندگی در این جزیره یکسان (و حتی کمی بالاتر) از اروپای غربی است.
قسمت هلندی جزیره یک ساحل شناخته شده است. تعداد زیادی از شرکت ها در این قلمرو ثبت شده اند، اما تجارت در خارج از آن انجام می شود و از پرداخت مالیات معاف هستند. شرکت ها همچنین از عدم وجود مطلق مالیات بر دارایی سود می برند.
در خدمت کسانی که می خواهند به جزیره سنت مارتین پرواز کنند - فرودگاه پرنسس جولیانا. این نام از شاهزاده خانم هلندی گرفته شده است که یک سال پس از افتتاح آن در سال 1944 به اینجا آمد.
فرودگاه بسیار کوچک است. طول باند تنها 2.3 کیلومتر است. بنابراین، فقط خلبانان با تجربه و مطمئن اینجا پرواز می کنند.
فرود سنت مارتین یکی از سخت ترین ها در جهان در نظر گرفته می شود. طول باند نه تنها بسیار کوچک است، بلکه به ساحل دریا نیز نزدیک است. در نتیجه، یک هواپیمای مسافربری باید به معنای واقعی کلمه بالای سر گردشگرانی که در بزرگترین ساحل محلی - ماهو تعطیلات می‌گذرانند، فرود بیاید.
سواحل در جزیره
Maho یکی از بزرگترین سواحل است که سنت مارتین به آن مشهور است. توصیف آن همیشه با احساسی که برای گردشگران به وجود می‌آید زمانی که کشتی‌های مسافربری که به جزیره می‌رسند 15 تا 20 متر بالای سرشان پرواز می‌کنند شروع می‌شود.
بسیار به همین دلیل، ماهو در بین تماشاگران - افرادی که علاقه مند به تماشای هواپیما هستند - بسیار محبوب است. خود ساحل کوچک است، طول آن حدود 300 متر و عرض آن چند ده متر است. در یکی از غذاخوری ها اعلام نزدیک شدن هواپیمای بعدی از طریق بلندگو الزامی است. همچنین تابلوهایی در همه جای ساحل تعبیه شده است که برنامه پروازهای بعدی روی آن با گچ نوشته شده است.
با توجه به اینکه ماهو مرتباً در معرض جریان های شدید هوای هواپیماهای مسافربری قرار می گیرد، کاملاً فاقد پوشش گیاهی است. همچنین به همین دلیل، تقریبا همیشه امواج قوی در ساحل وجود دارد که به نوبه خود، موج سواران را به خود جذب می کند. حضور در قسمت مرکزی ساحل در هنگام فرود هواپیما بسیار خطرناک است - مملو از صدمات است (نتایج مرگبار منتفی نیست) که به طور مداوم توسط کارمندان اداره محلی به گردشگران هشدار داده می شود. به هر حال سرعت باد در این زمان به 160 کیلومتر در ساعت می رسد. با این حال، بسیاری به عمد این هشدارها را نادیده می گیرند تا هیجان را تجربه کنند.
در سال 2008، جزیره سنت مارتین به شدت تحت تاثیر طوفان قرار گرفت. فرانسه اقدامات زیادی برای به حداقل رساندن خسارت انجام داد. طوفان عمر تمام شن‌های ساحل ماهو را شسته و مجبور شد دوباره وارد شود.
جاهای دیدنی جزیره
جاذبه های زیادی در این جزیره وجود دارد که گردشگران را به خود جذب می کند. به عنوان مثال، یک مزرعه پروانه. زیر یک سایبان مخصوص می توانید با همراهی چند صد نفر از این موجودات زیبا به پیاده روی عاشقانه بپردازید. هزینه تور کم است - حدود 12 دلار.
همچنین، گردشگران توسط بلندترین نقطه جزیره - Mount Peak Paradise - جذب می شوند. دارای دو سکوی تماشا است که هر کدام منظره ای فراموش نشدنی از دریای کارائیب و ساحل جزیره را ارائه می دهند. برای صعود به جزیره، اغلب از ماشین استفاده می کنند، زیرا جاده بسیار شیب دار و صخره ای است. دوچرخه یا موتورسیکلت از اینجا عبور نمی کند.
این جزیره در میان برهنگان نیز محبوب است. سواحل زیادی وجود دارد که پوشیدن لباس اختیاری است. به عنوان مثال، در سمت هلند، این ساحل Kupekoy است که در پای صخره قرار دارد. درست است، این تنها چنین مکانی در هلند است، در هر ساحل دیگری قطعا جریمه خواهید شد.
در قلمرو فرانسه، ساحل مورد علاقه برهنگان پاپاگایو است. اینجا رسما مجاز است. در سواحل دیگر، کسانی که می‌خواهند برهنه آفتاب بگیرند، اغلب تحمل می‌شوند. به خصوص اگر روز هفته باشد و بازدیدکنندگان کمی داشته باشند.
تیم فوتبال
یکی از جالب ترین و شگفت انگیزترین حقایق این است که این جزیره تیم فوتبال خود را دارد. درست است ، او عضو فیفا نیست ، بنابراین در مسابقات مقدماتی مسابقات جهانی شرکت نمی کند. اما او مرتباً در مسابقاتی که تحت نظارت CONCACAF - فدراسیون فوتبال برگزار می شود، بازی می کندآمریکای شمالی و مرکزی.
آخرین باری که تیم سنت مارتین تلاش کرد به جام طلایی کونکاکاف راه پیدا کند در سال 2012 بود. برای این کار لازم بود در جام کارائیب با موفقیت اجرا شود. با این حال، در مرحله گروهی، این تیم متحمل سه شکست 0:7 از هائیتی، 0:9 از پورتوریکو و 0:8 از برمودا شد..
به طور کلی تیم ملی یکی از ضعیف ترین تیم های کونکاکاف به حساب می آید. از سال 1994 وجود داشته است. او در حال حاضر 26 بازی انجام داده است که در 17 بازی شکست خورده است. در 6 دیدار، بچه ها موفق به پیروزی شدند. موفق ترین سال برای تیم سنت مارتین سال 2001 بود که آنها تیم های مونتسرات و آنگویلا را با نتیجه 3 بر 1 شکست دادند. این پیروزی ها بزرگترین در تاریخ او باقی مانده است.
تیم ملی جامائیکا در سال 2004 بزرگترین شکست را به سنت مارتینز تحمیل کرد. این بازی با نتیجه 12 بر 0 به پایان رسید.
