تاریخ هر منطقه ای سرشار از حوادث مختلفی است که گاه زندگی شهروندان آن را به طور اساسی تغییر می دهد. منطقه سومی همچنین بسیاری از اتفاقات جالبی را که از عصر برنز تا به امروز در قلمرو خود رخ داده است، در حافظه خود نگه می دارد. اکنون زیباترین قسمت اوکراین است که در فضای سبز پارک ها و جنگل ها غوطه ور شده است و به خاطر محصولات کشاورزی، صنعت و مراکز فرهنگی خود مشهور است. بیایید در مورد آن با جزئیات بیشتر صحبت کنیم.
مکان
منطقه سومی 23.8 هزار کیلومتر مربع مساحت دارد که 17 درصد آن را مناطق سرسبز طبیعی اشغال کرده اند.
مناطق استپی نیز وجود دارد. یکی از آنها سرزمین های بکر Mikhailovskaya است که در منطقه حفاظت شده استپ اوکراین قرار دارد. این منطقه در شمال شرقی اوکراین و در کنار روسیه قرار دارد. طول مرزها 298 کیلومتر است. چندین رودخانه بزرگ در منطقه سومی جریان دارند - Vorskla، Desna، Psyol، Sula، Seim. علاوه بر آنها، وجود داردبسیاری از رودخانه های کوچک، دریاچه های کوچک و بزرگ. بر اساس سرشماری سال 1392، جمعیت منطقه تقریباً یک میلیون و 138 نفر بوده است که 68 درصد ساکنان شهری و 32 درصد ساکنان روستایی هستند. منطقه سومی، منطقه سومی از دیرباز به دلیل محصولات کشاورزی (به ویژه سیب زمینی) و کالاهای صنعتی مشهور بوده است. در قرن هفدهم، نمایشگاه های معروفی در قلمرو آن برگزار می شد که در آن صنعت گران کشورهای اروپایی گرد هم می آمدند. معروف ترین آنها Miropolskaya است که اکنون در مقیاس خود می تواند با Sorochinskaya رقابت کند.
چند کلمه در مورد تاریخ منطقه سومی
منطقه سومی در 4-5 قرن قبل از میلاد توسط قبایلی از شکارچیان و ماهیگیران سکونت داشت. بعدها کشاورزان و دامداران در اینجا ساکن شدند.
حدود 70 تپه و محل دفن یافت شده در منطقه سومی زندگی آن دوران را آشکار می کند. تقریباً در قرن های 8-10 پس از میلاد ، شمالی ها در قلمرو منطقه سومی ساکن شدند که بعداً وارد روسیه کیوان شدند. سپس شهرهای گلوخوف، سومی، رومنی و پوتیول و دیگران وجود داشت. این سرزمین ها بارها مورد حملات ویرانگر انبوه تاتار-مغولستان و پولوفتسی قرار گرفت که بزرگترین بنای ادبی "داستان مبارزات ایگور" در مورد آنها باقی مانده است. اما منطقه سومی، منطقه سومی و بعدها صحنه کشتارهای وحشیانه بود و گروگان تقسیم سلطه بین روسیه و کشورهای مشترک المنافع بود. در سال 1658 ، این منطقه که مرکز هنگ قزاق های اسلوبودا بود از مرزهای روسیه دفاع کرد. در پایان قرن 18، با فرمان پل اول، منطقه سومی وارد استان اسلوبودا-اوکراین تحت الحمایه روسیه شد، در سال 1835 نام آن تغییر یافت.در خارکف در سال 1923، این استان بیش از حد رشد یافته لغو شد و تنها در سال 1939، در 10 ژانویه، دولت شوروی فرمانی مبنی بر تشکیل منطقه سومی به عنوان بخشی از SSR اوکراین صادر کرد. شامل 18 ناحیه، 7 مرکز منطقه ای و 8 شهر بزرگ منطقه ای بود. در سال 2007، یک منطقه یورو به نام "یاروسلاونا" بین مناطق سومی اوکراین و کورسک روسیه ایجاد شد که به عنوان اقدامی بی سابقه از نزدیکی بین روس ها و اوکراینی ها، دو ملت برادر عمل کرد.
سومی
نشان و پرچم این شهر ظاهر نسبتاً عجیبی دارد - سه کیسه یکسان، زیرا طبق افسانه، قزاق هایی که در این مکان ها توقف کردند، سه کیسه شکارچی پر از طلا را در نزدیکی رودخانه پیدا کردند. این در سال 1652 اتفاق افتاد.
این شهرک در آن زمان سکونتگاه سومینا نامیده می شد، سپس به سومین تبدیل شد. نسخه اوکراینی این نام غم و اندوه و اشتیاق مهاجران برای مکان های بومی خود است، زیرا در زبان اوکراینی به معنای "جمع" است. با این حال، به احتمال زیاد این شهرک صرفاً نام رودخانه ای را که روی آن ساخته شده است، داده شده است.
منطقه سومی به دلیل منابع طبیعی بسیار زیباست. رودخانه Sumka و دو شاخه آن Strelka و Popadka از طریق زمین های آن جریان می یابد، یک آب دریای مصنوعی - مخزن Kosovshchina، در مجاورت مرزهای سومی. این شهر با دریاچه چخا و آب انبارهای دست ساز تزئین شده است، پارک ها و میدان های زیبا، آثار معماری و تاریخی بسیاری وجود دارد. محبوب ترین آنها آلتانکا است که نمادی از شهر است، کلیسای رستاخیز که در قرن هفدهم ساخته شده است و کلیسای جامع ترینیتی. مهمانان اینجا منتظر هتل های مدرن، تئاتر، سینما، شب هستندباشگاه ها.
Okhtyrka، منطقه سومی
این شهر باستانی در قلمرو حکومت نووگورود-سورسکی پدید آمد که توسط تاتار-مغول ها شکست خورد.
این نام از رودخانه ای به همین نام می آید که روی آن قرار دارد. در سال 1640، یک قلعه روسی در قلمرو روستای مدرن Volnoye برای محافظت از مرزها در برابر لهستانی ها تأسیس شد. آنها بلافاصله شروع به ساختن قلعه خود - آختیرکا کردند. بنا به دلایلی در خاک روسیه قرار داشت. متعاقباً توسط آدام کیسیل، فرماندار کیف و براتسلاو به روسیه تحویل داده شد. شهر هنگ آختیرکا، که بزرگترین سکونتگاه اسلوبوژانشچینا است، در سال 1765 وارد استان اسلوبودا-اوکراین شد. آختیرکا (منطقه سومی) در طول تاریخ معاصر نقش مهمی داشته است. در طول جنگ شمال، پیتر اول از اینجا دیدن کرد، و قهرمان جنگ با ناپلئون داویدوف، آهنگساز علیابیف، دمبریست موراویوف، لرمانتوف معروف در هنگ هوسار آختیرسکی خدمت کرد.
گلوخوف
این شهر نیز بسیار باستانی است. این سکونت در عصر برنز، زمانی که قبایل سکایی به اینجا نقل مکان کردند، به وجود آمد. اکنون چندین شهرک آنها پیدا شده است که مطالعه زندگی باستانی گلوخوف را به خوبی امکان پذیر می کند.
نام خود را (احتمالاً) از این واقعیت گرفته است که در یک منطقه جنگلی دورافتاده بنا شده است. تاریخ این شهر سرشار از حوادث باشکوه و سرنوشت ساز است. بنابراین، لهستانی ها، لیتوانیایی ها، روس ها، اوکراینی ها مالک آن بودند. گلوخوف چندین بار دست به دست شد تا اینکه در سال 1782 به یک شهر بزرگ شهرستان تبدیل شد. با گذشت سالها گلوخوف(منطقه سومی) پایتخت هتمانات، مرکز اداری روسیه کوچک، محل سکونت هتمان های اوکراین، مرکز تجارت نان بود. در سال 1352 اپیدمی طاعون همه ساکنان آن را نابود کرد. در سال‌های 1748 و 1784، بسیاری از ساختمان‌های چوبی تاریخی در آتش سوختند، در سال‌های 1941-1943 نازی‌ها شهر را بمباران کردند. اما گلوخوف بارها و بارها از خاکستر دوباره متولد شد. اکنون این شهر دوستدار محیط زیست و یکی از زیباترین و سرسبزترین شهرهای اوکراین با موزه ها، معابد، آثار تاریخی منحصر به فرد، پارک ها و مناطق طبیعی است.
لبدین
با مطالعه شهرهای منطقه سومی، نمی‌توان لبدین را که در سواحل رودخانه اولشانکا و دریاچه لبدینسکی بزرگ شد، ذکر نکرد.
احتمالاً زمانی قوهای زیادی در اینجا زندگی می کردند که نام آب انبار و پس از آن را به آبادی داده اند. اولین مردم در عصر برنز در اینجا ساکن شدند. تاریخ جدید به سال 1652 باز می گردد، زمانی که مردم از کرانه راست اوکراین نقل مکان کردند. زمانی این شهر نام لبیاژی را داشت و به خاطر مراکز خریدش معروف بود. با این حال، پس از جنگ شمال، اعدام های متعدد حامیان مازپا خائن در قلمرو آن انجام شد و شهر روح غنایی و رمانتیک خود را از دست داد. کنجکاوترین مکان برای گردشگران در Lebedino فعلی دریاچه Shelekhovskoye است. در عصر یخبندان شکل گرفت و به اندازه بایکال باستانی در نظر گرفته می شود. این دریاچه توسط جنگل های بکر احاطه شده است که زیستگاه حیوانات و پرندگان متعددی است. آب در آن یخ زده و بسیار تمیز است، تعداد زیادی ماهی، خرچنگ، بیور وجود دارد. اما رسیدن به آنجا بسیار دشوار است، زیرا هنوز جاده های خوبی وجود ندارد.
Romny
این شهر در سواحل سولا در نقطه ای که رود رومن به آن می ریزد قرار دارد. در آغاز قرن دهم تأسیس شد و برای اولین بار در عهدنامه ولادیمیر مونوماخ ذکر شد. با این حال، مانند کل منطقه سومی، در عصر برنز مستقر شد. در تأیید این موضوع و همچنین حضور سکاها در اینجا، چندین گورستان و سکونتگاه پیدا شد. در قرن سیزدهم توسط تاتار-مغول ها تصرف شد. بعداً، رومنی وارد لیتوانی، سپس به کشورهای مشترک المنافع و سپس دولت روسیه شد. در این شهر مقر هتمن بسبالی و شاه چارلز دوازدهم قرار داشت. با وجود تمام فراز و نشیب های جنگ، رامنی به عنوان یک مرکز تجاری توسعه یافت. هر ساله نمایشگاه های بزرگی در اینجا برگزار می شد که تجار و خریداران از کشورهای مختلف در آن شرکت می کردند. اکنون این شهر بزرگ منطقه ای در منطقه سومی است. بنای یادبود تاراس شوچنکو، اولین در جهان، در اینجا رونمایی شد. رومنی شهر بسیار مهمان نوازی است. چیزهای جالب زیادی در اینجا در انتظار مهمانان است: بناهای تاریخی، موزه‌ها، ساختمان‌های قدیمی زیبا، کلیساها و معابد متعدد.
Shostka
در زمان شوروی، شوستکا به خاطر نوارها و فیلم های تولید شده در کارخانه Svema مشهور بود. اکنون این شهر سالم سازی شده و منتظر است تا سرمایه گذاران خود به شهرک صنعتی تبدیل شوند. در اواسط قرن هجدهم در سواحل رودخانه ای به همین نام، شاخه ای از دسنا، تأسیس شد. اساس ساخت یک کارخانه باروت بود که محصولات آن در جنگ با ناپلئون و کریمه استفاده شد. منطقه سومی که بخش ها، شهرها و روستاهای آن در تاریخ کشور نقش داشته اند، همگی از تاریخ اشباع شده است. به عنوان مثال، در منطقه شوستکا روستای ورونژ وجود دارد،با همان نام شهر روسیه که گاهی اوقات گیج می شود. بنابراین، این Voronezh اوکراین و جنگل های آن است که در تواریخ باستان ذکر شده است. در مجاورت دهکده، شاهزاده رومودانوفسکی ارتش هتمن چارنتسکی را شکست داد، سواتوسلاو لیپتسکی، حاکم شاهزاده لیپتسک، در اینجا پنهان شده بود.
Konotop
این شهر برای بسیاری از مردم با داستان Kvitka-Osnovyanenko "جادوگر Konotop" مرتبط است، اما فقط در اوکراین سه مکان با این نام وجود دارد. کونوتوپ (منطقه سومی) محل استقرار قبایل در دوران نوسنگی بود. در سواحل رودخانه Ezuch واقع شده است. رودخانه های کوکولکا و لیپکا نیز از قلمرو شهر و منطقه می گذرند. در قرن شانزدهم لیتوانیایی ها مالک Konotop بودند. بعداً لهستان و روسیه برای سرزمین های او جنگیدند. در سال 1635، فرمانده لهستانی قلعه Konotop را ساخت. شهر در اطراف او رشد کرد. اکنون یک مرکز منطقه ای بزرگ است. Konotop به دلیل نبرد Konotop که در سال 1659 در اینجا رخ داد مشهور است. این یکی از نبردهای خونین جنگ روسیه و اوکراین (به گفته برخی منابع، روسیه و لهستان) بود که در آن ارتش روسیه شکست خورد. این توسط یک فرمانده با تجربه الکسی تروبتسکوی فرماندهی شد. هزاران نیروی ائتلاف متخاصم با روسیه علیه او پیشروی کردند. ارتش آنها شامل تاتارهای کریمه، لهستانی ها، مزدوران کشورهای دیگر و قزاق هایی بود که به ویگوفسکی خدمت می کردند. جشن های اختصاص داده شده به این نبرد در کونوتوپ با بازآفرینی وقایع آن سال ها برگزار می شود.
Trostyanets (منطقه سومی)
یکی دیگر از شهرهای فوق العاده زیبای منطقه سومی تروستیانتس است. 20 شهرک در اوکراین بابا چنین نامی Trostyanets (منطقه Sumy) به دلیل مسیر Neskuchny خود که در اوایل قرن 19 ایجاد شد، مشهور است. در اینجا، به افتخار نبرد پولتاوا، غار پوره ها ایجاد شد، جایی که نمایش های تئاتری برگزار می شد. همچنین ذخایر هیدرولوژیکی Bakirovskiy مورد توجه است. یکی از بزرگترین باتلاق های کشور با گونه های کمیاب جانوری، پرندگان و گیاهان محافظت می کند. شهر تروستیانتس، اگرچه کوچک است، اما بازدید از آن جالب است. به ویژه در میان گردشگران، عمارت گلیتسین و حیاط گرد، یک میدان اسب‌بازی سابق، و همچنین میدانی برای اجرای بازیگران سیرک هستند. اکنون جشنواره‌ها در اینجا برگزار می‌شوند.
مناطق معروف منطقه سومی
علاوه بر شهرها، روستاهای منطقه سومی و سکونتگاه های نوع شهری جالب توجه هستند. به عنوان مثال، شهری با نام جالب Vorozhba، که در دهه 70 قرن هفدهم بوجود آمد. هیچ توضیح دقیقی برای نام وجود ندارد، شاید در آن روزها یک فالگیر معروف در منطقه زندگی می کرد. یک مرکز تاریخی و صنعتی بزرگ پوتیول است که در قرن دهم تأسیس شد. زمانی این قلعه مهم ایالت قدیمی روسیه بود. روی دیوارهای آن بود که یاروسلاونا گریه کرد و برای شاهزاده ایگور غمگین شد. Velikaya Pisarevka (منطقه سومی) نیز شناخته شده است، که در آن پناهگاهی برای بازیکنان نابینا باندورا در قرن 18 ایجاد شد. شهر کرولوتس و درخت سیب معجزه آسای 200 ساله آن مورد توجه زیست شناسان و افرادی است که به سادگی نسبت به طبیعت بی تفاوت نیستند. این تنها در جهان است که با ریشه کردن شاخه ها عمر خود را طولانی می کند. در بین مردم محلی این باور وجود دارد که یک نفرین باستانی مقصر است.
