خلیج تونکین (باکبو) دریای چین جنوبی در سواحل چین و ویتنام

2024 نویسنده: Harold Hamphrey | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 10:12

خلیج تونکین در دریای چین جنوبی در سواحل دو کشور - چین و ویتنام - واقع شده است. در سمت شرق، شبه جزیره لیژویی و جزیره کوچک هاینان از دریا و با تنگه هاینان از خشکی جدا می شود.

نامها

جالب است که ویتنامی ها رسما خلیج تونکین را وینهباکبو می نامند که در لغت به معنای "خلیج شمالی" است. نام آن نیز Vinhainam، یعنی "Hainan Bay" نیز شناخته می شود.

چینی ها نام خود را دارند - Beibuwan. اما نام خلیج تونکین از نام قدیمی شهر هانوی گرفته شده است که صدایی شبیه به تونکین دارد. بعداً به کل بخش شمالی ویتنام گسترش یافت. چین و این کشور مدعی خلیج هستند.

ویژگی ها

خلیج بکبو که به آن نیز گفته می شود، ۳۳۰ کیلومتر طول دارد. عرض ورودی 241 کیلومتر و عمق آن 82 متر است.

جزر و مد در خلیج تونکین روزانه است - تا شش متر. مناطق آبی بالاتر اقیانوس آرام و دریای چین جنوبی هستند.

رودهای Ma و Ka به خلیج می ریزند و در امتداد آن جاری می شوندقلمروهای ویتنام و لائوس و همچنین رودخانه هونگ ها که در قسمت شمالی ویتنام و در قسمت جنوبی چین واقع شده است.

دریا

دریای چین جنوبی در نقشه در سواحل جنوب شرقی آسیا، مستقیماً بین جزایر پالاوان، کالیمانتان، تایوان، لوزون و شبه جزیره هندوچین واقع شده است.

خلیج تونکین و خلیج تایلند بزرگترین در دریای چین جنوبی محسوب می شوند. بسیاری را جذب می کند، زیرا سرشار از منابع بیولوژیکی است. شاه ماهی، تن و ساردین در اینجا ماهی تجاری محسوب می شوند.

میراث جهانی

یکی از جاذبه های طبیعی اصلی در خلیج تونکین خلیج هالونگ است. برخی از مردم به طور خاص برای بازدید از آن به ویتنام می آیند. این یک نقطه توریستی محبوب در استان کوانگ نین است.

این خلیج شامل حدود سه هزار جزیره و همچنین صخره های کوچک، صخره ها و غارها است. مساحت کل خلیج حدود یک و نیم هزار کیلومتر مربع است. دنیای زیر آب و زمین به شدت یکنواخت است. به لطف او، خلیج تونکین در ویتنام یکی از جذاب ترین مکان ها برای گردشگران است.

به معنای واقعی کلمه از زبان ویتنامی، Ha Long به عنوان "جایی که اژدها به دریا فرود آمد" ترجمه شده است. افسانه ای وجود دارد که بر اساس آن جزیره ای به همین نام توسط یک اژدهای بزرگ ساخته شده است. او در یک منطقه کوهستانی زندگی می کرد و وقتی از آنجا بیرون آمد، با دم خود گودها و دره هایی از غیرمعمول ترین نوع را سوراخ کرد. سپس به دریا رفت. مکان هایی که توسط دم حفر شده بودند پر از آب شدند، در نتیجه فقط جزایر کوچکی باقی ماندند.زمین.

در حال حاضر، Tuan Chau، جایی که اقامتگاه تابستانی هوشی مین در آن قرار داشت، متمدن ترین شهر محسوب می شود. همچنین قرار است یک مجتمع تفریحی در مقیاس بزرگ در آنجا بسازد.

یک جزیره بزرگ در خلیج هالونگ - Cat Ba. در سال 1986 حدود نیمی از قلمرو آن به طور رسمی به پارک ملی تبدیل شد. در اینجا می توانید تعداد زیادی آبشار، دریاچه و غار را ببینید، در امتداد ساحل زیبایی شگفت انگیز صخره های مرجانی وجود دارد. غارهای معروف این خلیج عبارتند از: Maiden، Bonau Grotto، Heavenly Palace. غار طبل نیز شناخته شده است که به دلیل صداهایی شبیه به ریتم طبل که در هنگام وزش باد از آن شنیده می شود به این نام می گویند.

آب و هوا در خلیج

آب و هوا در اینجا استوایی است. تنها دو فصل وجود دارد - زمستان های سرد و خشک و تابستان های مرطوب و گرم. میانگین دمای سالانه بین 15 تا 25 درجه متغیر است.

سالانه حدود دو هزار میلی متر بارندگی می بارد.

تاریخ

این خلیج صحنه بسیاری از نبردهای مهم ویتنام و همسایگان ساحلی آن بوده است. ارتش ویتنام به دلیل وجود هزارتوی پر پیچ و خم کانال ها و صخره ها موفق شد سه بار جلوی تهاجم همسایگان چینی را بگیرد.

در سال 1288، تران هونگ دائو، فرمانده کل ویتنامی، موفق شد تهاجم مغول را متوقف کند. کشتی های دشمن سعی کردند مسیر خود را در امتداد رودخانه نزدیک به نام باخ دانگ طی کنند. برای این کار، تخته های فولادی در جزر و مد نصب شد. در نتیجه ناوگان خان کوبلای خان مغول دچار سیل شد.

در پایان قرن هجدهم، خلیج به پناهگاهی تبدیل شددزدان دریایی متعددی که مقامات ویتنامی و چینی نتوانستند آنها را نابود کنند. فقط در سال 1810 آنها مجبور به ترک این مکان شدند و از ناوگان بریتانیا در کنار رودخانه ها پنهان شدند.

در طول سالهای جنگ ویتنام، که از سال 1957 تا 1975 به طول انجامید، بیشتر معابر این خلیج توسط نیروی دریایی ایالات متحده مین گذاری شد. برخی از آنها هنوز یک تهدید جدی هستند. در سال های این رویارویی با آمریکایی ها، چین همسایه با تهیه سلاح های ضدهوایی و کشتی ها از ویتنام شمالی حمایت کرد. مستقر در هالونگ، توسط نیروی دریایی ویتنام برای جلوگیری از تهاجم احتمالی چین و همچنین برای نظارت بر ساحل استفاده شد.

در حال حاضر حدود یک و نیم هزار نفر در خلیج زندگی می کنند. آنها در چهار دهکده ماهیگیری - Bahang، Kyavan، Vong Vienga و Kong Tau قرار دارند.

حوادث در خلیج تونکین

با این نام، دو قسمتی که در تابستان ۱۹۶۴ در این آب ها رخ داده است، شناخته شده است. آنها نیروهای دریایی ویتنام شمالی و ایالات متحده را درگیر کردند. در نتیجه حادثه دوم، کنگره آمریکا قطعنامه تونکین را تصویب کرد. او رسماً به جانسون اجازه داد تا استفاده مستقیم از زور را در جنگ ویتنام آغاز کند.

به یاد بیاورید که در سال 1954 ویتنام در نتیجه توافق ژنو به دو بخش تقسیم شد که به جنگ استعماری فرانسه در هندوچین پایان داد. سپس فرض بر این بود که ظرف چند سال امکان برگزاری یک رأی گیری دموکراتیک وجود دارد و پس از آن هر دو بخش کشور دوباره متحد می شوند. ولیرأی گیری مختل شد.

در سال 1957، چریکهای کمونیست از ویتنام جنوبی مقاومت مسلحانه ای را علیه رهبری طرفدار آمریکا به رهبری انگو دین دیم آغاز کردند و اجرای توافقنامه ژنو را مختل کردند.

تا سال 1964، آمریکایی ها از دولت ویتنام جنوبی حمایت کردند و مستشاران نظامی و تسلیحات تهیه کردند، اما مستقیماً در جنگ شرکت نکردند. در ماه اوت، یک کشتی آمریکایی در خلیج بود که شناسایی الکترونیکی انجام داد. این ناوشکن مدوکس بود.

2 اوت 1964

اولین حادثه در 2 آگوست رخ داد. به گفته آمریکایی ها، مادوکس در آب های بین المللی بوده است. خدمه سه قایق اژدر NVA را پیدا کردند.

طبق اظهارات خدمه، آنها خصمانه عمل کردند، فرمانده کشتی دستور تیراندازی به هوا را داد. در پاسخ، قایق ها شروع به شلیک اژدر به سمت ناوشکن کردند، اما آنها از آنجا عبور کردند. جنگنده های مستقر در خودرو وارد نبرد دریایی شدند که در حال انجام یک پرواز آموزشی بودند. آنها با دریافت خسارت، حمله را متوقف کردند. اعتقاد بر این است که یکی از قایق ها غرق شده است.

طبق گفته طرف ویتنامی، یک اسکادران از قایق های اژدر به مادوکس حمله کردند و آن را بیرون کردند. در عین حال، این سؤال باقی می ماند که ناوشکن دقیقاً در کجا واقع شده است، شاید این ناوشکن وارد آب های سرزمینی متعلق به ویتنام شمالی شده است. مقامات ایالات متحده تصمیم گرفتند به هیچ وجه به حوادث خلیج تونکین واکنش نشان ندهند و آن را یک حادثه تلقی کنند.

4 اوت 1964

4 اوت، طوفان استوایی خلیج را درنوردید. رادارهای ناوشکن آمریکایی یک شناور ناشناس را شناسایی کردند. کاپیتان ها از طریق کانال های اطلاعاتی در مورد حمله ادعایی ناوگان ویتنام شمالی هشدار دریافت کردند. رادارها نشان دادند که حدود ده شیء ناشناس در حال نزدیک شدن به ناوشکن ها هستند، آمریکایی ها تیراندازی کردند.

هواپیماها از ناو هواپیمابر بلند شدند، اما کشتی های دیگری پیدا نکردند. طوفان به پا شد، بنابراین خدمه ناوشکن هیچ شیئی را که بتوان آن را به عنوان قایق ویتنام شمالی شناسایی کرد، پیدا نکرد.

در این زمان، گزارش هایی از حمله ادعایی به واشنگتن تحویل داده شد. وضعیت به شدت گیج کننده بود، اطلاعات متناقضی دائما دریافت می شد. پرزیدنت جانسون، با توجه به حادثه دو روز قبل، احتمال حمله دوم را در نظر گرفت. او دستور حمله هوایی به پایگاه قایق‌های اژدر به ویژه انبار نفت را صادر کرد تا قایق‌ها بدون سوخت باقی بمانند. در 5 آگوست، عملیاتی به نام تیر سوراخ کننده انجام شد. معلوم شد که این اولین حمله هوایی ایالات متحده به ویتنام شمالی است.

کنگره آمریکا با واقعیت دو اقدام تهاجمی نیروی دریایی یک کشور آسیایی به یکباره مواجه شد. به اصطلاح "قطعنامه تونکین" به تصویب رسید که به جانسون اجازه داد تا برای جلوگیری از حملات بیشتر قاطعانه عمل کند. این سند مجوز قانونی برای شروع یک عملیات نظامی تمام عیار علیه ویتنام بدون اعلام رسمی جنگ شد.

کارشناسان بسیاریخاطرنشان کرد که این حادثه توسط رهبری آمریکا به منظور دستیابی به بهانه ای رسمی برای شروع خصومت ها تحریک شده است.