پلیموث شهری در انگلستان است که در ساحل جنوبی دوون واقع شده است. این بزرگترین سکونتگاه در جنوب غربی کشور است که به دلیل سنت های دریانوردی و ماهیگیری مشهور است. تعداد ساکنان آن بیش از 250000 نفر است. آب و هوای معتدل، خلیج راحت برای قایق‌های تفریحی، معماری باستانی هزاران گردشگر را به اینجا جذب می‌کند.
شهر پلیموث کجاست
پلیموث (دارای وضعیت اداری "شهر") در محل اتصال مناطق تاریخی دوون و کورنوال واقع شده است. مصب رودخانه های تامار و پلیم یک بندر طبیعی را تشکیل می دهد که از طوفان محافظت می شود. تصادفی نیست که بزرگترین پایگاه دریایی عملیاتی در اروپا، HMNB Devonport، در مجاورت آن واقع شده است.
پیوندهای حمل و نقل با شهر به خوبی توسعه یافته است. بزرگراه فدرال M5 پلیموث را به مرکز انگلستان متصل می کند. مرکز منطقه‌ای اکستر 60 کیلومتر و لندن 310 کیلومتر فاصله دارند. خطوط مسافربری و کشتی های مسافربری در امتداد ساحل تردد می کنند. فرودگاه بین‌المللی نیوکای 60 کیلومتر با شما فاصله دارد.
تاریخ اولیه
در غارهادر نزدیکی پلیموث در انگلستان، آثاری از افرادی که در اینجا در پارینه سنگی بالایی زندگی می کردند پیدا شد. در طول عصر برنز، قبلاً یک بندر در اینجا وجود داشت، یکی از بزرگترین بندرها در ساحل. مصنوعات متعددی که توسط باستان شناسان جمع آوری شده است گواه این امر است.
در «جغرافیای» معروف بطلمیوس مورخ یونان باستان از سکونتگاه تاماری اوستیا (شهری در خور تامار) یاد شده است. این قلعه توسط یک قلعه بزرگ ساخته شده بر روی دماغه ساحلی Round Head و متصل به سایت های Lineham Warren، Boringdon و Maristow محافظت می شد.
قرون وسطا
تا پایان قرن دهم، پلیمپتون در بالادست رودخانه پلیم قرار داشت. با این حال، در آغاز قرن یازدهم، رودخانه به سرعت شروع به گل و لای کرد. بازرگانان و ماهیگیران مجبور به ساختن اسکله در دهانه شدند. با گذشت زمان، ساختمانهای مسکونی نیز به دریا نزدیک‌تر شدند.
در انگلیسی قدیم این سکونتگاه ساتون نامیده می شد، در آغاز قرن سیزدهم قبلاً به عنوان Plym Mouth ("محل رودخانه پلیم") ذکر می شد. نام فعلی پلیموث در بریتانیا در قرن پانزدهم ایجاد شد و اولین بار به طور رسمی در منشور پادشاه هنری ششم مورخ 1440 ذکر شد.
رنسانس
در پایان قرن پانزدهم، یک قلعه چهار گوش در منطقه باربیکن با برج های مدور در هر گوشه ساخته شد. هنوز هم نشان شهر را زینت می دهد. هدف اصلی این استحکامات حفاظت از بندر ساتون بود که پایگاه اصلی قبل از ایجاد بندر پلیموث بود.
روابط پرتنش با فرانسه و اسپانیا، پارلمان انگلیس را مجبور به اختصاص بودجه برای گسترش دفاعی کرد. نتیجه یک زنجیره شش تایی استساختمان‌های توپخانه، قلعه‌ای در جزیره سنت نیکلاس و ورودی مستحکم به خلیج ساتون، مجهز به یک زنجیر بلند برای به تاخیر انداختن کشتی‌های دشمن. در دهه 1660، ارگ سلطنتی در پلیموث (انگلیس) ساخته شد و بندر را عملا تسخیرناپذیر کرد.
دنیای جدید
در دوران اکتشافات بزرگ جغرافیایی، این شهر به یکی از مراکز دریانوردی جهان تبدیل شد. یکی از بنادر اصلی صادرات پشم بود. فرانسیس دریک کاپیتان، ماجراجو، خصوصی و تاجر برده، شهرت بد (در میان دشمنان) را برای پلیموث به ارمغان آورد. او نه تنها به خاطر حملات جسورانه دزدان دریایی مشهور شد، بلکه منجر به شکست آرمادای شکست ناپذیر اسپانیایی ها شد که قصد تسخیر انگلستان را داشتند. علاوه بر این، از سال 1581 تا 1593، دریک ریاست تالار شهر را بر عهده داشت.
در سال 1620، پدران زائر از پلیموث در انگلستان برای کاوش در سرزمین های وسیع آمریکای شمالی به راه افتادند. آنها یک مستعمره موفق را در ایالت فعلی ماساچوست تأسیس کردند که پایگاهی برای تعداد زیادی میرگانت شد. تا به حال، در نیوانگلند (ایالات متحده آمریکا) یاد بنیانگذاران را گرامی می دارند و بسیاری از سنت های فراموش شده را در سرزمین مادری خود رعایت می کنند.
توسعه پیگیری
در طول قرن هفدهم، پلیموث به تدریج اهمیت خود را به عنوان یک بندر تجاری از دست داد. کالاهای ساخته شده در سایر نقاط انگلستان برای حمل و نقل از طریق شهر بسیار گران شد. با این حال، این مکان پایگاه تاجران برده باقی ماند که سیاه‌پوستان آفریقایی را به مزارع آمریکای جنوبی، مرکزی و شمالی می‌بردند.
"باد دوم" پس از ساخت یک بزرگ باز شدکارخانه کشتی سازی اولین بارانداز در سال 1690 راه اندازی شد. پس از آن در 1727، 1762 و 1793 راه اندازی شد. بسیاری از ساکنان پلیموث اینجا کار پیدا کرده اند. به تدریج، سکونتگاه دوونپورت در اطراف کارخانه کشتی سازی رشد کرد که جمعیت آن تا سال 1733 به 3000 نفر رسید.
مروارید جنوب غربی انگلستان
در پایان قرن هجدهم و آغاز قرن نوزدهم، پلیموث (بریتانیا کبیر)، به لطف تلاش گروهی از معماران و سازندگان به رهبری جان فولستون، ظاهر نئوکلاسیک فعلی خود را به دست آورد. آتنئوم، تئاتر سلطنتی، هتل سلطنتی و خیابان یونیون به مرواریدهای معماری تبدیل شدند. امروزه یکی از رمانتیک ترین شهرهای کورنوال و دوون است.
در سال 1768، شیمیدان محلی ویلیام کوکورتی، Plymouth Porcelain، یکی از اولین تولیدکنندگان چینی در امپراتوری بریتانیا را تأسیس کرد. این امر با کشف ذخایر رسی ویژه در کورنوال امکان پذیر شد. چینی پلیموث با استفاده از سنتز فاز جامد ساخته شد و با سایر سازندگان در رنگ سفید درخشان "سرد" متفاوت بود.
تا اواسط قرن نوزدهم، تجمع شهری پلیموث - استون هاوس - دوونپورت توسعه یافته بود. امروزه در یک واحد اداری واحد - شهر - متحد شده است. به منظور اتصال سکونتگاه های محصور، در سال 1812 ساخت و ساز بر روی پلی در Plymouth Sound، طراحی شده توسط جان رنی آغاز شد. با این حال، مشکلات فنی متعدد، زمین ناپایدار و طوفان های مکرر ساخت و ساز را برای چندین دهه به تاخیر انداخت. نویسنده این پروژه زنده نماند تا افتتاح پل را ببیند که فقط در سال 1841 انجام شد.
در دهه 1860در اطراف دوونپورت حلقه‌ای از قلعه‌های پالمرستون ساخته شد تا از کشتی‌سازی در برابر حمله از هر جهت محافظت کند. در این زمان، بندر اهمیت تجاری خود را بازیافته بود. کالاهای زیادی از آمریکا و اروپا از طریق آن وارد می شد که از آن جمله می توان به ذرت، گندم، جو، نیشکر، گوانو، نیترات سدیم و فسفات اشاره کرد. پایان قرن نوزدهم با یک انقلاب فنی مشخص شد. راه‌آهنی به پلیموث ساخته شد، ترامواها، ماشین‌ها در شهر ظاهر شدند، خیابان‌ها با لامپ‌های گازی روشن شدند.
قرن بیستم
در طول جنگ جهانی اول، پلیموث در انگلستان بندری بود که در آن نیروها از مستعمرات امپراتوری بریتانیا آورده می شدند. مهمات هم در اینجا ساخته می شد. علیرغم این واقعیت که عناصر اصلی نیروی دریایی سلطنتی به مکان امن تری (در اسکاپا فلو) نقل مکان کردند، دوونپورت پایگاه مهمی برای گارد ساحلی و کشتی های اسکورت باقی ماند.
در طول جنگ جهانی دوم، دوونپورت مقر فرماندهی بخش دفاع غربی بود. پلیموث و کارخانه های کشتی سازی در جریان حملات هوایی نازی ها آسیب زیادی دیدند. در طول افتتاح جبهه دوم در تابستان 1944، شهر نقش مهمی به عنوان نقطه استقرار برای فرود کشتی ها ایفا کرد.
پس از جنگ، معمار برجسته انگلیسی پاتریک ابرکرومبی مشغول بازسازی محله های ویران شده بود (و در مجموع حدود 3700 خانه و تأسیسات صنعتی ویران شد). به هر حال، او همچنین طرحی برای بازسازی لندن تهیه کرد. وظیفه اصلی جابه‌جایی ساکنان از محله‌های فقیرنشین پرجمعیت و پرجمعیت به حومه‌های شهر با ساختمانهای کم‌مرتبه فردی بود. سازندگانبا یک کار دشوار کنار آمد. تا سال 1963، 20000 خانه جدید ساخته شده بود.
بسیاری از ساختمانهای قدیمی در مرکز تخریب شدند و به جای آنها یک ساختمان مدرن پهنه بندی شده با فضای سبز ایجاد شد. نمونه بارز معماری اواسط قرن بیستم، مرکز مدنی مدرنیست پلیموث است.
کارخانه کشتی سازی دوونپورت اهمیت خود را حفظ کرده است. به ویژه، آنها ناوهای هواپیمابر و زیردریایی های هسته ای نیروی دریایی سلطنتی را تعمیر و بازسازی می کنند.
جاذبه های پلیموث
انگلیس یکی از محبوب ترین مقاصد سفر در جهان است. هر ماه ده ها هزار گردشگر از این شهر دیدن می کنند. در میان جالب ترین اشیاء، ما اشاره می کنیم:
- منطقه ساتون. شامل بیش از 100 ساختمان تاریخی، یک بندر و بزرگترین منطقه از خیابان های سنگفرش شده در کشور است.
- خاکریزی باربیکن دروازه دریایی شهر است. یکی از معدود محله های قدیمی که در طول جنگ جهانی دوم از ویرانی در امان ماند.
- دانشگاه پلیموث، یکی از بزرگترین دانشگاه های بریتانیا.
- صخره های آهکی پلیموت هو، که در حال حاضر به شدت با سازه های ساحلی، از جمله سازه های دفاعی ساخته شده است.
- Smeaton Tower. این فانوس دریایی سابق قرن هجدهم است و اکنون یک سکوی رصد است.
- 20 یادبود جنگ در این شهر وجود دارد. در میان آنها، یادبود دریایی پلیموث (که شبیه مقبره سرباز گمنام است) و یادبود آرمادا (به افتخار سیصدمین سالگرد شکست ارتش اسپانیا افتتاح شد) برجسته هستند.
- آکواریوم ملی دریایی (عمیق ترین آکواریوم در کشور). اینجاحدود 400 گونه از ساکنان زیر آب زندگی می کنند.
- S altram Manor - عمارت دوران جورج دوم.
- قلعه سلطنتی کراون هیل، دهه 1860
پلیموث به لطف بندر زیبای شهر مقصد مورد علاقه قایقرانان و عکاسان است.
