پس از اینکه هواپیماهای روسلان در سال‌های 1985 و 1986 در نمایشگاه بین‌المللی هوایی پاریس به نمایش گذاشته شدند، مشخص شد که طراحان شوروی تا چه اندازه در ایجاد خطوط هوایی فوق‌سنگین پیشرفت کرده‌اند.
نسخه های سریالی این هواپیمای بال بالا دارای 405 تن وزن برخاست و سرعت کروز تا 850 کیلومتر در ساعت است.
هواپیماهای Ruslan که بزرگترین نمایندگان حمل و نقل هوایی نظامی در سراسر جهان به حساب می آیند، در OKB im توسعه یافتند. آنتونوف در اوکراین حداکثر برد پرواز آنها شانزده و نیم هزار کیلومتر است.
برای ارائه An-124 با بالاترین سرعت ممکن، طراحان برای اولین بار یک بال جاروب شده نسبتاً ضخیم با "غلاف" فوقانی صاف تر ایجاد کردند. کمال آیرودینامیکی که یکی از ویژگی های اصلی این هواپیما محسوب می شود، از طریق توسعه دقیق بدنه دم، فیرینگ ارابه فرود و فیرینگ بال به دست می آید.
هواپیماهای نظامی سنگین و ترابری دوربرد "روسلان" در اصل برای انتقال نیروها، وسایل نقلیه زرهی استاندارد و سلاح و همچنین در نظر گرفته شده بود.برای فرود چتر نجات محموله ها آنها می توانند موشک های بالستیک، تانک ها و دیگر تجهیزات نظامی سنگین را حمل کنند.
هواپیماهای Ruslan نه تنها با استفاده از پیشرفته ترین فناوری ها، بلکه از مواد کامپوزیتی نیز ساخته می شوند. مجموعه تجهیزات، سیستم‌های کنترل خودکار روی هواپیما برای وضعیت فنی سیستم‌ها، دو نیروگاه کمکی، ژنراتورهای الکتریکی و توربوپمپ‌ها برای اطمینان از استقلال در حین کار هواپیمای بال بالا طراحی شده‌اند.
چند کلمه در مورد موتورها
موتورهایی که هواپیماهای روسلان به آنها مجهز هستند را می توان به صورت جداگانه و در صورت لزوم به طور همزمان راه اندازی کرد. علاوه بر کنترل دستی، هر یک از آنها مجهز به یک سیستم الکترونیکی هستند که با استفاده از آن خدمه قادر به فرود در هر دو حالت اتوماتیک و نیمه اتوماتیک حتی در هوای بسیار بد هستند.
برای کاهش تلفات آیرودینامیک در حین تعادل، هواپیمای An-124 Ruslan در محدوده CG عقب چیده شده است. برای این کار از تمام امکانات اتوماسیون و الکترونیک مدرن استفاده شد.
با کمک بارگیری خودکار فرمان، اصطکاک در حین کار آسانسور عملاً از بین رفت. این به خدمه این امکان را می‌دهد تا موقعیت از پیش تعیین‌شده خود را با دقت تعیین کند و کل پرواز را با یک دست هدایت کند.
توسعه دهندگان در حمل و نقل کالاها توجه و راحتی زیادی به خرج داده اند. هواپیما "روسلان" به سرعت و به راحتیدر حال بارگیری هستند. آنها می توانند سازه های پل و خرپاهای بلند، قایق های رودخانه ای کوچک و تجهیزات حفاری را حمل کنند.
محفظه بار An-124 سی و شش و نیم طول و تقریباً هفت متر عرض دارد.
تجهیزات خودکششی وارد جلو می شوند و از دریچه های عقب تخلیه می شوند. برای محموله های ثابت از جرثقیل سقفی ده تنی استفاده می شود که در داخل کشتی موجود است. جالب اینجاست که هنگام استفاده از چنین سیستمی، هواپیمای باری روسلان، همانطور که گفته می شود، اسکات انجام می دهد که کارشناسان به شوخی آن را "رقص فیل" می نامند.
طبق سنتی که قبلاً در دفتر طراحی آنتونوف ایجاد شده است، ایمنی پرواز An-124 به مهمترین وظیفه تبدیل شده است. بنابراین، هواپیماهای روسلان دارای چنین ساختارهای نیرو و سیستم های پیشرانه ای هستند که می توانند در صورت از کار افتادن یک موتور به بلند شدن، پرواز در سطح دو موتور و فرود بدون موتور ادامه دهند.
