چه کسی به خیار، ترشی، بشکه نیاز دارد؟..
بخوانید؟ نمایندگی؟ آیا احساس کردید دهانتان پر از بزاق می شود؟ در این میان، طعم خیار بشکه ای واقعی که طبق تمام قوانین ترشی شده است، برای بسیاری فراموش شده است. وقتی صحبت از ترشی شد، مردم اغلب ردیف‌هایی از شیشه‌های نیم لیتری را در قفسه‌های فروشگاه‌ها با برچسب‌های فریبنده‌ای مانند «خیار از عمو وانیا»، «سفیر سنتی روسیه» و موارد مشابه به یاد می‌آورند. بر روی بسیاری از برچسب ها، کلمه اسرارآمیز خارجی "Gherkins" با حروف کوچک اضافه شده است. و همچنین، جایی در کنار، با حروف بسیار کوچک چاپ شده: "ساخت چین".
پس کجا هستند، ترشی واقعی روسی؟
خیارهای روسی واقعی فقط در بشکه نمک می زنند. در سال های اخیر، خیارهای ایستوبن شهرت خاصی پیدا کرده اند. این تقریباً نام تجاری در یک دهکده باستانی کوچک ظاهر شد که برای تقریباً هفت قرن به راحتی در سواحل رودخانه با نام واقعی روسی Vyatka واقع شده است. ایستوبنسک به همین دلیل است که خیار Istobensky است. سنت های باغبانی صد ساله، آب و هوای نسبتا خوب، عشق به کار ساکنان محلی و دسترسی به منابع طبیعیآب خالص با کیفیت - اینها رازهای اصلی کشت محصولات خیار با طعم عالی هستند.
نمکی به سبک ایستوبن
خیار ایستوبنسکی در بیشتر نمایشگاه های اورال معامله می شد. و چگونه پرواز کردند آنها رفتند! به نظر می رسد، موضوع چیست؟ به نظر می رسید که آنها بدون هیچ ترفندی به روش معمول نمک زده می شدند: میوه های متوسط انتخاب شدند (رشد بیش از حد طعم را از بین می برد)، ته بشکه با برگ های شوید، مویز و ترب کوهی با سیر جابه جا شد. برای اینکه خیار تمام شده با صدای بلند ترد شود و ذوق زده شود، همیشه یک مشت برگ بلوط می انداختند. گاهی اوقات آنها کمی درخت عرعر (ورس، در Vyatka) اضافه می کردند.
خیارها ترشی شدند، در ردیف‌هایی در بشکه‌ها چیده شدند و بارها و بارها با گیاهان تند جابه‌جا شدند. و سپس تا لبه با آب نمک سرد پر می شود. چه مقدار نمک مورد نیاز بود؟ بله، چقدر طول می کشد تا طعم مطلوب آب نمک خود را نشان دهد. سپس همه چیز تحت ظلم و ستم قرار گرفت، که برای آن سنگ های متوسط که از زمین های زراعی کنده شده بودند، مناسب تر بودند. بعد از یکی دو روز ظلم برداشته شد و دوباره آب نمک به لبه آن اضافه شد.
بشکه ها را قبل از نمک زدن با ورس بخارپز می کردند. به هر حال، بشکه ها نیز خاص بودند - منحصراً از تخته های صنوبر که کوپرهای زحمتکش محکم به یکدیگر متصل می شدند. آنها گفتند که اگر تصادفاً اشتباه کند و درخت کریسمس را با درخت کاج اشتباه بگیرد، هر چقدر هم که آنها باهوش باشند، هر سبزی در بشکه ترش می شود. و درختان برای تخته ها همیشه جوان انتخاب می شدند و فقط از صفحاتی استفاده می شد که روی آنها گره وجود نداشت. شاید فقط دربشکه ها و راز خیارهای ایستوبن.
جشنواره خیار ایستوبن
ایستوبنتسی شکوه خیارهای خود را در اواخر دهه نود قرن گذشته به یاد آورد. آنها به یاد آوردند - و تصمیم گرفتند به افتخار خود تعطیلات تابستانی سالانه خیار ایستوبنسکی را اعلام کنند. نمک پاشی آیینی طبق دستور العمل های قدیمی خیارهای ایستوبنه در برنامه تقریباً نقطه برجسته کل رویداد است. تعطیلات معمولاً در اواخر جولای - اوایل آگوست برگزار می شود، زمانی که مردم قبلاً از طعم اولین خیارهای تازه لذت برده اند و زمان گرم برای آماده سازی برای زمستان فرا می رسد.
. خوب، چه نوع خیار شور و بدون اولین سیب زمینی آب پز سرخ شده؟ اینجا، عزیزم، بوی شیرینی در سراسر منطقه خواهد داد و گرسنگی گرگ را از هیچ جا بیدار می کند.
زمان زیادی برای جشن گرفتن، دادن افتخارات شایسته به خیار طول خواهد کشید. آهنگ‌ها، مسابقات، رقص‌ها، مبارزات با لباس‌های طنز… آثار تا سال آینده ادامه خواهند داشت. و همچنین خیار شور.
نتایج
خیلی خوب است که سنت‌های قدیمی این اواخر کم کم به دنیای ما بازمی‌گردند که عجله داریم. و متواضعانه، کنار هم، همان خیارهای ایستوبن جایشان را می گیرند و همبرگرها و غوره ها را شلوغ می کنند.
