کاراچای دریاچه ای است که به خاطر رمز و رازش مشهور است. اغلب به آن یک مخزن وحشتناک می گویند. 130 هزار متر کشیده شد متاسفانه الان وجود ندارد. در تاریخ 26 نوامبر 2015 آخرین متر مربع از مساحتی که این دریاچه اشغال کرده بود پوشیده شد.
تخریب دریاچه
چه چیزی مقامات را وادار کرد که حدود 17 میلیارد روبل اختصاص دهند و دریاچه منحصر به فرد کاراچای در منطقه چلیابینسک را با شن و ماسه بپوشانند؟ همه چیز در مورد گیاه مایاک است که در منطقه نزدیک واقع شده است. این گیاه در یک زمان اقدامات اجباری، اما بسیار بی فکر انجام داد. کارگران تمام ضایعات رادیواکتیو مایع را به همین دریاچه پرتاب کردند و در نتیجه سطح تشعشعات را در سراسر قلمرو افزایش دادند. و به زودی فاجعه رخ داد. دریاچه کاراچای (روسیه) کم عمق شد، سطح آب به دلیل تبخیر کاهش یافت. و همراه با آن، زباله ها نیز تبخیر شدند: باد بخارات گازهای رادیواکتیو را حمل می کرد، بنابراین سه منطقه - چلیابینسک، اسوردلوفسک و تیومن - در خطر بزرگی قرار گرفتند. مقامات تصمیم گرفتند تمام منطقه دریاچه را با بتن پر کنند تا سایر مناطق را از دود رادیواکتیو محافظت کنند.
نام مخزن
کاراچای دریاچه ای است که با بررسی دقیق تاریخچه آن حقیقت جالبی در رابطه با نام این آب انبار آشکار می شود. واقعیت این است که در ابتدا نام کاملاً متفاوتی داشت - Karagaysas. این با توجه به داده های سال 1790، طبق سند نقشه برداری زمین شناخته شده است. در واقع، دریاچه آنقدر کم عمق بود که چندین بار خشک شد و حتی روی نقشه مشخص نشد - توپوگرافی ها به سادگی متوجه این مخزن نشدند و هیچ داده ای در مورد آن وارد نکردند. یک واقعیت جالب: در نقشه های سال 1936، قلمرو کاراچای به عنوان یک باتلاق مشخص شده است. فرض بر این است که عمق آن حتی به دو متر هم نرسیده است. نام کاراچای تا به امروز باقی مانده است، ظاهراً به دلیل سرشماری‌ها و بررسی‌های زمینی، نام Karagaysas با نامی پرصداتر و به یاد ماندنی‌تر جایگزین شد.
تصمیمی که دریاچه را کشت
روزهای سخت برای دریاچه در سال 1951 فرا رسید. در آن زمان بود که اسلاوسکی خاصی ایده استفاده از مخزن را به عنوان مکانی برای انتشار زباله های رادیواکتیو اعلام کرد. این ایده مورد حمایت قرار گرفت. کاراچای دریاچه ای است که به معنای واقعی کلمه شش ماه بعد تبدیل به مخزن اصلی برای حذف زباله های رادیواکتیو مایع شد. کاملاً انتظار می رود که به زودی به خطرناک ترین مکان نه تنها در منطقه چلیابینسک، بلکه در جهان تبدیل شود. برای تمام مدت استفاده از Karachay برای اهداف فوق، حدود یکصد و بیست میلیون کوری (یک واحد اندازه گیری فعالیت خارج از سیستم) در دریاچه انباشته شده است که بیش از حد معمول است و خطری واقعی برای انسان به همراه دارد..
مکان
اگر با جزئیات بیشتری در مورد محل قرار گرفتن دریاچه کاراچای صحبت کنیم، مشخص می شود که قلمروی در بخش مرکزی شبکه دریاچه های اولاگاچ، تاتیش، مالایا نانوگا، کیزیلتاش در منطقه چلیابینسک را اشغال می کند. رودخانه میشلیاک نیز در این نزدیکی جریان دارد. و به نظر می رسد همه چیز خوب است، اما دریاچه مکان کارخانه مایاک را در قلمرو خود خراب کرد، جایی که مواد رادیواکتیو از آنجا منتشر شد.
انقراض دنیای حیوانات
طبق برخی گزارش ها مشخص شده است که دریاچه رادیواکتیو کاراچای محل سکونت اردک ها بوده است. این را مردم محلی که یک بار آنجا شکار کردند، می گویند. در آنجا می توانید ماهی های کوچک نیز صید کنید. متأسفانه، پس از اینکه گیاه شروع به انتشار مواد خطرناک مایع کرد، همه موجودات زنده مردند. در حال حاضر، فردی که پنج دقیقه در قلمرو کاراچای ایستاده است، دچار حالت تهوع و مسمومیت شدید می شود، اما اگر یک ساعت در آنجا بماند، حتی آمبولانس او را از مرگ نجات نخواهد داد.
مشکل اصلی دریاچه
کراچای دریاچه ای است (عکس بالا) که مشکلات زیادی داشت. برای چندین سال (1961-1964) این مخزن سطح آب پایینی داشت که منجر به نمایان شدن کف در برخی مناطق شد. در سال 1961 باد بسیار شدیدی در این قلمرو بلند شد. مواد رادیواکتیو که در مخزن انباشته شده بودند همراه با آب شروع به تبخیر کردند. به همین دلیل است که بخارات سمی در فواصل بسیار دور پخش می شوند. در نتیجه، نه تنها طبیعت منطقه، بلکه مردم نیز تحت تأثیر قرار گرفتند - طبق برخی گزارش ها، حدود پانصد هزار نفر مسموم شدند. بعد از آندر مورد، مقامات تصمیم گرفتند به طور کامل دریاچه را از بین ببرند، آن را تا حالت یک چمن سبز پر کنند. ما این روند را از سال 1365 شروع کردیم. حتی در آن زمان نیز بخش های کم عمق مخزن در مدت کوتاهی تخلیه شد. در دهه 1980، زمانی که شرایط آب و هوایی منطقه به شدت تغییر کرد، سطح آب به شدت شروع به افزایش کرد. در نتیجه همه کارها متوقف شد. این ایالت شروع به انجام تعدادی از فرآیندها کرد که بر دریاچه تأثیر گذاشت و به طور مصنوعی سطح آب آن را کاهش داد. در 26 نوامبر 2015 اعلام شد که کار حفاظت به پایان رسیده است. اکنون این مکان منطقه ای پوشیده از خاک سنگی عظیم و بلوک های بتنی است.
اورال هیروشیما
گردشگرانی که به این دریاچه می رسند، البته خیر. روزنامه نگاران یک روزنامه معروف انگلیسی اخیراً اعلام کردند که کراچای خطرناک ترین مکان روی کره زمین است. و اگرچه اکنون منطقه کل مخزن به شدت با بتن پوشانده شده است ، اما به دلیل نسبت زیاد تشعشع در هوا واقعاً خطرناک است. اکنون این قلمرو "اورال هیروشیما" یا "چلیابینسک چرنوبیل" نامیده می شود. به هر حال، مسکن در آنجا با قیمت نسبتاً جذابی فروخته می شود، اما، افسوس، شما می توانید برای مدت کوتاهی در آن زندگی کنید.
در مثال دریاچه کاراچای، می توان فهمید که چگونه یک فرد گاهی اوقات به دلیل رفتارهای بی فکرانه خود، بر طبیعت تأثیر نامطلوب می گذارد و آنچه را که می تواند برای او مفید باشد از بین می برد. مایه تاسف است که چنین منطقه وسیعی تحت تأثیر قرار گرفته است و تنها پس از قرنها دیگر خطری نخواهد داشت.
