در قلمرو امپراتوری روسیه، تعداد زیادی صومعه، معابد، کلیساها، کلیساها ساخته شد. هر ساختمان توسط معماران مشهور زمان خود طراحی و ساخته شده است. کم کم این گونه بناها به آثار فرهنگی تبدیل شدند و اکنون نشان دهنده یک میراث تاریخی هستند. از جمله گنجینه های روسیه صومعه در شاموردینو است.
مکان
همه کسانی که می خواهند از این مکان دیدن کنند باید بدانند چگونه به صومعه شموردینو برسند. این صومعه در منطقه کالوگا، نه چندان دور از روستایی به همین نام واقع شده است. در اسناد تاریخی، نام آن به عنوان شواردینو نمایش داده شده است.
این صومعه در چهارده کیلومتری کوزلسک و بیست کیلومتری هرمیتاژ اپتینا واقع شده است. به گفته زائران، گنبدهای مجموعه از حاشیه بزرگراه R-92 قابل مشاهده است.
تاریخ صومعه
تاریخ صومعه شاموردینو در سال 1884 آغاز شد، زمانی که معظم لهمجمع حکمی صادر کرد که بر اساس آن جامعه زنان در روستا تشکیل شد. بیوه کلیوچاروا به عنوان قیم او عمل کرد.
سرنوشت بیشتر جامعه با سوفیا بولوتووا مرتبط است. او در سال 1884 طوماری را به انجمن اسقف های کالوگا ارسال کرد تا او را تحسین کند و به جامعه بپیوندد. بولوتووا برای تونسور مجوز دریافت کرد. این مراسم در اوایل سپتامبر همان سال برگزار شد. هنگامی که او تنسور شد، نام سوفیا را به او دادند.
در اول اکتبر اولین کلیسا در جامعه توسط زحمتکشان سنت آمبروز ساخته شد. پس از تقدیس آن، جامعه مجدداً سازماندهی شد و راهبه صوفیه اولین معبد شد.
صومعه فقیر بود، پول کافی برای حمایت از راهبه ها وجود نداشت، که هر سال بیشتر و بیشتر می شد. با این حال، حامیانی پیدا شدند که بودجه ای را برای ساخت کلیسای سنت کازان اختصاص دادند. دو کلیسای جدید دیگر نیز در روستا ساخته شد.
در چند سال بعد، تعداد راهبه‌ها به سرعت افزایش یافت. خواهران در صومعه نه تنها به عبادت، بلکه به کارهای رحمت نیز مشغول بودند. بدین ترتیب، یک خانه خیریه و یک مدرسه برای دهقانان در قلمرو مجاور صومعه افتتاح شد.
در سال 1888 مادر سوفیا بیمار شد. پس از چندین ماه بیماری جدی، او در طرحواره بزرگ قرار گرفت و در 24 ژانویه سال بعد درگذشت.
زمان شکوفایی
صومعه شموردینو روزهای اوج خود را سپری کرد. پس از مرگ ابی، راهبه افروسینیا به عنوان ابیس منصوب شد. در سال 1987، او به عنوان قدیس شناخته شد.
صومعه صومعه وضعیت دریافت کردصومعه فقط در سال 1901. سپس به او نام سنت آمبروز ارمیتاژ داده شد. به هر حال، خواهر لئو تولستوی در همان سال نذر رهبانی کرد.
قبل از انقلاب، موضوع اعطای مقام استواروپژیکی به صومعه مطرح شده بود، اما کودتا مانع از آن شد. در سال 1918، هزار راهبه در صومعه زندگی می کردند و در سال 1923 صومعه بسته شد.
رنسانس
صومعه در شاموردینو در سال 1991 با فرمان پاتریارک پیمن بازگشایی شد. راهبه سرجیوس به عنوان ابیایی منصوب شد. در قلمرو صومعه، کلیسایی ساخته شد که به نماد "غم و اندوه من را تسکین دهید". پس از آن، اولین مهاجران در اینجا ظاهر شدند که زندگی را سازماندهی کردند.
نمادهای محترم
طبق بررسی ها، دو نماد به ویژه در صومعه مورد احترام هستند: کازان و فاتح نان. اولین نفر از راهبه آمبروز کلیوچارا در صومعه باقی ماند. در سال 1890، بزرگ آمبروز نماد "فاتح نان" را به طور خاص برای شاموردینو سفارش داد. معبدی به افتخار او ساخته شد.
در حال حاضر این نماد در لیتوانی است که توسط هیرومون پونتیوس منتقل شده است. طبق افسانه، امبروز بزرگ به او ظاهر شد و به او دستور داد که نماد را از معبد گرفته و نگه دارد.
بازدید از صومعه
طبق بررسی ها، صومعه شاموردینو الزامات سختگیرانه ای برای بازدیدکنندگان دارد. هزاران زائر از سراسر کشور به نمازخانه می آیند. یک هتل دنج برای آنها ترتیب داده شده است. قلمرو مرتب صومعه، زیباترین منبع آب مقدس - همه اینها باعث می شود بازدیدکنندگان بخواهند بارها و بارها به این مکان آرام بازگردند.و گوشه ای آرام.
پس از بازدید از صومعه، همه مهمانان و زائران تنها بازخورد مثبتی در مورد پذیرایی، اقامت و خود صومعه می گذارند.
