منگیشلک شبه جزیره ای است که مورد علاقه مورخان، زمین شناسان و مسافران عادی است. مناظر اینجا یادآور مریخی است - حداقل بر اساس داستان های آر. بردبری فیلم بگیرید. به هر طرف که نگاه کنی صحرای سنگی است. اما در عین حال، باستان شناسان آثار متعددی از حضور انسان پیدا می کنند - از زمان پارینه سنگی. منگیشلک در رازهایی از جمله زمین شناسی پوشیده شده است. مساجد غار، معابد زرتشتیان، مقبره های ویران قرون وسطی وجود دارد.
تاریخ نقشه بزرگ پتر کبیر با شبه جزیره منگیشلاک مرتبط است که خوشبختانه محقق نشد. یک مسافر در یک SUV نسبت به یک گردشگر معمولی یک مزیت دارد: هیچ سفری به این مکان های مرموز و وحشی وجود ندارد. در این مقاله با پشتیبان‌گیری از توضیحات با عکس، در مورد برخی از دیدنی‌های شبه جزیره منگیشلاک صحبت خواهیم کرد. امیدواریم از دیدن آنها برای خودتان لذت ببرید.
کجا واقع شده استمنگیشلک
شبه جزیره در غرب قزاقستان و در ساحل شرقی دریای خزر واقع شده است. این یک منطقه نسبتا بزرگ است. این منطقه توسط کل منطقه مانگیستاو قزاقستان اشغال شده است. این ویژگی جغرافیایی که عمیقاً در دریای خزر بیرون زده است، شبه جزیره های خاص خود را دارد. در شمال بوزاچی و در غرب - تیوب کاراگان است. منگیشلاک توسط آبهای خلیج قزاق در جنوب شسته می شود. و در شمال، شبه جزیره بوزاچی به سمت سرزمین اصلی خم می شود. بنابراین، یک خلیج کوچک به نام Dead Kultuk و یک منطقه آبی بسیار باریک Kaydak تشکیل می شود.
از آغاز استقلال ایالت قزاقستان، منگیشلاک (شبه جزیره) نامگذاری شده است. نام سابق مانگیستاو به او برگردانده شد. ترجمه شده از قزاقستان به معنای "هزار محله زمستانی" است. پایتخت منطقه مانگیستاو شهر آکتائو است. در زمان اتحاد جماهیر شوروی، آن را فورت شوچنکو می‌نامیدند، زیرا شاعر، نویسنده و هنرمند مشهور اوکراینی در این مکان‌ها کار سختی انجام می‌داد.
چرا بیابان اینجاست
زمین شناسی شبه جزیره منگیشلاک به ما این امکان را می دهد که آن را (حداقل در قسمت شمالی) به عنوان ادامه جلگه خزر تعریف کنیم. این منطقه به طرز باورنکردنی سرشار از مواد معدنی است. حدود یک چهارم کل نفت قزاقستان در اینجا تولید می شود. اما ثروت اصلی مانگیستاو سنگ معدن اورانیوم است. مشخص است که مدتها پیش شبه جزیره نه با بیابان، بلکه با علفزارهای سبز پوشیده شده بود. رود بزرگ اوزبوی در اینجا جاری بود و به خزر می‌ریخت. اما تغییر کانال و آب و هوای شدید قاره ای منجر به این واقعیت شد که پوشش گیاهی سرسبز خشک شد و جای خود را به مناظر بیابانی داد. روی منگیشلکزمستان های سخت همراه با کولاک و در تابستان، دماسنج به هفتاد درجه می‌پرد!
راز زمین شناسی
با این وجود، شبه جزیره منگیشلاک سرشار از آبهای معدنی شفابخش - سدیم، کلرید، برم و غیره است. این چشمه ها از نظر ترکیب شیمیایی شبیه چشمه های فئودوسیا و ماتسستا هستند. همچنین چشمه های آب گرمی وجود دارد که یادآور چشمه هایی است که در کامچاتکا مورد ضرب و شتم قرار می گیرند. این همه آب زیرزمینی در چنین مکان خشکی از کجا می آید؟ راز ساده است. شن‌های تویسو، بستان‌کوم و سنگیرکوم در سراسر قلمرو شبه‌جزیره مانگیستاو از شمال به جنوب صدها کیلومتر کشیده شده‌اند. افسردگی های بزرگی نیز وجود دارد. شنی که از زمان عقب نشینی خزر پر شده است نقش یک اسفنج را بازی می کند. بارش را بسیار کم جذب می کند و آب شیرین را حفظ می کند و از تبخیر آن جلوگیری می کند. چنین مخازنی با نمک های معدنی سنگ ها غنی شده است. وجود چشمه های شفابخش متعدد نشان می دهد که با گذشت زمان، استراحتگاه های بالنیولوژیک در اینجا توسعه خواهند یافت.
پتر کبیر و منگیشلک
در اوایل قرن هجدهم، تزار اصلاح طلب ایده ساخت یک آبراه از روسیه به هند را مطرح کرد. قرار بود از کنار ولگا، خزر، آمودریا و پیانج عبور کند. بنابراین ، در بهار سال 1715 ، یک گروه دو هزارم به رهبری کاپیتان بکویچ-چرکاسکی اعزام شد. هدف او آشکار ساختن بستر رودخانه مرده اوزبوی بود که زمانی از منگیشلک می گذشت. شبه جزیره با سربازان بسیار ناخوشایند برخورد کرد. کمتر از نیمی از گروه برگشتند. اما پیتر کبیر غیرقابل تحمل بود. او بار دیگر بکوویچ-چرکاسکی را نزد او فرستاد، این بارآخرین ماموریت خان شیر غزه به این ایده دیوانه وار مبنی بر اینکه مسیر آمودریا را به سمت غرب بچرخاند تا مجرای خالی اوزبوی را اشغال کند و به دریای خزر بریزد، تردید داشت. علاوه بر این، حضور روس ها در پادشاهی او نیز نوید خوبی نداشت. دسته اغوا شده به خیوه بدون هیچ اثری ناپدید شد.
طبیعت منگیشلک
او واقعاً خشن است. اما با این وجود، مناظر مریخ، که فلات به همین نام در شبه جزیره منگیشلاک به ویژه مشهور است، صدها مسافر شجاع را به خود جذب می کند. طبیعت اینجا فقط بی روح به نظر می رسد. در واقع، در این شبه جزیره حدود دویست گونه جانوری و تقریباً سیصد گونه گیاهی زندگی می‌کنند. در آبهای دریای خزر در سواحل منگیشلک یک فوک یافت می شود. در آب های کم عمق می توانید گله های فلامینگو را ببینید. از دیگر ساکنان شبه جزیره می توان به یوزپلنگ، نوک پیکان شکم سفید، مار چهار راه راه، گورکن عسلی، گربه شنی، مانول، کاراکال، غزال گواتر، اوستیور موفلون، بوستارد، جغد عقاب، عقاب طلایی، عقاب دشتی، کرکس، شاهین شاهین اشاره کرد. بسیاری از گونه‌های این حیوانات در کتاب قرمز فهرست شده‌اند.
شبه‌جزیره منگیشلاک: جاذبه‌ها
گورستان‌های باستانی شبیه شهرهای متروکه هستند که در بیابان گم شده‌اند: سلطان-اپه، کنتی-بابا، بکت-آتا. برخی از بناهای یادبود مربوط به اوایل قرون وسطی هستند، برخی دیگر در قرن هجدهم ساخته شدند و تا قرن بیستم به عنوان گورستان مورد استفاده قرار می گرفتند.
گردشگران دوست دارند به نقاشی های صخره ای که شتر، اسب و گیاهان را به تصویر می کشند نگاه کنند.تزییناتی که با خط عربی و نمادهای زرتشتی در هم آمیخته است. مقبره یک صوفی مقدس و مسجد زیرزمینی بکت عطا از محبوبیت خاصی برخوردار است. گردشگران همچنین به بالای کوه اوتپان، جایی که زمانی برج سیگنال قزاق های باستانی قرار داشت، صعود می کنند. اکنون بنای یادبودی در آنجا ساخته شده است که اشکال این دژ را بازسازی کرده است. در میان دیگر جاذبه های شبه جزیره، گردشگران اغلب از مسجد غار شکپاک آتا دیدن می کنند.
جاذبه های طبیعی-رازها
در دامنه کوه های Karatau فرورفتگی Karagie قرار دارد. کف آن صد و سی و دو متر زیر سطح اقیانوس جهانی و تقریباً صد متر زیر دریای خزر است. افسردگی بسیار بزرگ است - پنجاه در سی کیلومتر، و منشا آن هنوز غیرقابل توضیح است. چیست: یک سایت برخورد شهاب سنگ باستانی؟
شبیه افسردگی Karagiye افسردگی Zhygylgan است. ابعاد آن تا حدودی ساده تر است - ده کیلومتر، اما خطوط کلی یک دایره تقریباً کامل هستند. فرورفتگی پر از سنگ های باقی مانده است که از دور شبیه خرابه های قلعه های باستانی است. از دیگر جاذبه‌های طبیعی که شبه جزیره مانگیشلاک به آن مشهور است، عکس‌ها اغلب «کوه‌های گچی» آکتائوی شمالی و صخره‌ی تنهایی شرکالا را به تصویر می‌کشند.
