Chersky یک سکونتگاه از نوع شهری است که در منطقه منجمد دائمی در شمال شرقی جمهوری ساخا (یاکوتیا) واقع شده است. برای قرن ها، این مکان یک نقطه ترانزیت مهم برای کاشفان، مسافران و زمین شناسان بوده است. این شهرک در دوران اتحاد جماهیر شوروی به اوج شکوفایی خود رسید و یک بندر اصلی برای تحویل طلای استخراج شده در کولیما به سرزمین اصلی بود. در حال حاضر جمعیت به دلیل کمبود کار دائما در حال کاهش است.
شرح
روستای چرسکی در کولیما، در یاکوتیا، در دورافتاده ترین منطقه جمهوری واقع شده است. از نظر اداری به منطقه شهرداری نیژنکولیمسکی تعلق دارد. به دلیل ویژگی های برجسته و اقلیم، هیچ راه آسفالته ای منتهی به آبادی وجود نداشت. پس از تشکیل یک پوشش پایدار یخی و برفی، یک جاده زمستانی چرسکی را به شهرک کولیمسکویه متصل می کند.
ارتباط روستای چرسکی با دنیای خارج عمدتاً از طریق هوا انجام می شودحمل و نقل در تابستان نیز آب. در سه کیلومتری شمال، بندرگاه دریایی بزرگ زمانی دماغه قطبی زلنی قرار دارد که امروزه به عنوان بندر پایانی شهر تیکسی عمل می‌کند.
پیشینه تاریخی
در زمین های روستای چرسکی، ناحیه نیژنکولیمسکی، قبایل یوکاغیر زندگی می کردند. با آغاز توسعه سیبری، جدایی از پیشگامان خاریتونوف، زاخاروف، دژنف، چوکیچف و دیگران به اینجا کشیده شد. ساکنان محلی که با ماهیگیری شکار می کردند، همیشه از مهمانان ناخوانده به شیوه ای دوستانه استقبال نمی کردند. به عنوان مثال، درگیری که در سال 1643 بین تیم استادوخین و زیریان از یک سو و سران یوکاگیر قبیله پانتل و کورالی از سوی دیگر رخ داد، مشخص است.
نام این سکونتگاه به افتخار کاشف مشهور، زمین شناس، دیرینه شناس چرسکی ایوان دمنتیویچ داده شد. این دانشمند برای مطالعه منطقه تلاش زیادی کرد. 1892-06-25 درگذشت و در روستای همجوار کولیما به خاک سپرده شد. به هر حال، اکسپدیشن، به رهبری همسر چرسکی، ماورا پاولونا، متعاقبا بقایای بقایای یک کرگدن پشمالو را در مجاورت آن کشف کردند.
در زمان شوروی، این قلمرو به دلیل بهره برداری از اردوگاه های گولاگ بدنام شد. پس از آن، روستای چرسکی به یکی از بزرگترین مراکز معدن طلا در کشور تبدیل شد. یک بندر بزرگ قطب شمال برای انتقال فلزات گرانبها ساخته شد. یک مزرعه خز، یک مزرعه دولتی برای پرورش گوزن شمالی و واحدهای نظامی در اینجا قرار داشت. در پایان دهه 1980، جمعیت از 11000 نفر فراتر رفت. امروزه تعداد ساکنان به سختی به 2.5 هزار نفر می رسد. این مربوط بهجابجایی مسیرهای حمل و نقل طلا، کاهش ذخایر محلی و کمبود شغل.
پژوهش علمی
در سال 1977، در 25 کیلومتری روستای چرسکی، تصمیم گرفته شد ایستگاه علمی شمال شرقی تأسیس شود. این یک مرکز تحقیقاتی منحصر به فرد و بزرگترین مرکز تحقیقاتی جهان است که تجهیزات آن امکان کار در تمام طول سال بر روی مطالعه قطب شمال، نه تنها وضعیت فعلی، بلکه همچنین اکوسیستم باستانی را فراهم می کند. کارگران SVNS که تعداد آنها به پنجاه نفر می رسد با مشکلاتی دست و پنجه نرم می کنند:
- تغییر آب و هوا؛
- اکولوژی;
- زیست شناسی قطب شمال.
در اینجا مطالعه کنید:
- فیزیک اتمسفر؛
- limnology;
- یخبندان دائمی؛
- ژئوفیزیک؛
- هیدرولوژی و مسائل دیگر.
پارک پلیستوسن
امروزه، پروژه اصلی و بسیار جاه طلبانه SVNS پایه گذاری پارک پلیستوسن است که در آن دانشمندان در حال کار برای بازسازی اکوسیستمی هستند که ده ها هزار سال پیش وجود داشته است. مشخص است که در آن روزها، با شباهت آب و هوا، به جای تاندراهای غیرمولد، استپ های وسیع ماموت گسترش یافته است. تنوع بیولوژیکی بر اساس فعالیت حیاتی پستانداران بزرگ، عمدتاً صمغ، است که خاک را بارور می کند. پس از انقراض آنها، عرضه مواد غذایی کاهش یافت، زمین ها فقیر شدند، علف های بلند جای خود را به پوشش گیاهی پراکنده دادند.
دانشمندان انتظار دارند که اگر تعداد لازم از حیوانات در یک منطقه خاص متمرکز شود، امکان بازیابی اکوسیستم مربوط به اواخر پلیستوسن وجود دارد. این پروژه در سال 88 آغاز شده و پیشرفت هایی نیز حاصل شده است. امروز، در یک منطقه حصارکشی شده در 16 کیلومتری 2 گوزن شمالی، گاو مشک، اسب، گوزن، گاومیش کوهان دار امریکایی زندگی می کنند. در آینده، اگر بتوان ماموت‌ها را شبیه‌سازی کرد، آنها را نیز به پارک آورده‌اند. در ردیف بعدی کرگدن های پشمالو، گوزن شاخ و احتمالا گربه های دندان شمشیری قرار دارند. اما تا اینجا، اینها فقط رویاهای علاقه مندان است. بنابراین، در دراز مدت، روستای چرسکی ممکن است به یک مرکز مهم علمی و تا حدی توریستی تبدیل شود.
