همانطور که دکتر مارشال به وضوح بیان کرد، "کارآمدترین واقعیت اقتصادی زمان ما توسعه تولید نیست، بلکه خدمات حمل و نقل است." و درست است. ویژگی های توسعه حمل و نقل در هند اساس زیرساخت های اقتصادی است. این به بهبود تجارت و صنعت کمک می کند.
مختصری در مورد حمل و نقل در هند
حمل و نقل تداخل را از بین می برد و جابجایی کالا را از تولیدکننده به مصرف کننده تسهیل می کند. همچنین به از بین بردن نابرابری های منطقه ای کمک می کند.
حمل و نقل برای توسعه اقتصاد و رشد سریع اقتصادی اهمیت زیادی پیدا کرده است. امروزه حمل و نقل به عنوان نماد تمدن شناخته می شود.
حمل و نقل ریلی
حمل و نقل ریلی در هند مهمترین شکل سیستم حمل و نقل است. اولین خط راه آهن بین بمبئی و تان در سال 1853 کشیده شد. پس از آن خدمات راه آهن بیش از پیش توسعه یافت. در زمان استقلال، طول کل مسیر 53596 کیلومتر با 8209 موتور، 19536 گاری مسافری و 206000 بود.واگن های باری.
انگلیسی ها شبکه گسترده ای از راه آهن ایجاد کرده اند. این امر برای اعمال و حفظ کنترل شدید بر قلمرو هند و همچنین برای باز کردن منبع غذا و مواد خام برای این کشور برای صنایع آن ضروری بود.
در حال حاضر، راه آهن محلی با سرمایه گذاری کل حدود روپیه بزرگترین شرکت در کشور است. این بزرگترین شرکت در آسیا (رتبه 4 در جهان) است. تقریباً برای 18 لاهاما اشتغال مستقیم ایجاد می کند.
مزایا و ویژگی های حمل و نقل ریلی
همچنین ارزش صحبت کردن را دارند. در اینجا لیستی از مزایای حمل و نقل ریلی آمده است:
1. توسعه کشاورزی.
2. منابع و حوزه های جدید تولید.
3. رشد بازارها و تخصص ها.
4. کمک در تجارت داخلی.
5. تحرک نیروی کار و سرمایه.
6. بررسی نوسانات قیمت.
7. گرسنگی را از بین ببرید.
8. شاغل.
9. ارزش استراتژیک.
10. ارزش اجتماعی.
معایب راه آهن
علی رغم توسعه سریع راه آهن هند، چالش ها بر سر راه رشد پایدار باقی مانده است.
1. وضعیت بد سهام نورد.
مشکل اصلی راه آهن هند قدیمی بودن خطوط است. آنها باعث بسیاری از حوادث جدی ریلی می شوند. این همچنین منجر به محدودیت سرعت می شود.
2. بدون سفربلیط.
مشکل دیگری که هند با آن مواجه است. تعداد زیادی از مسافران واقعاً بدون خرید بلیط سفر می کنند! برخی از "خرگوش ها" فقط روی پشت بام می نشینند و همینطور رانندگی می کنند.
حمل و نقل جاده ای
در کنار راه آهن، حمل و نقل جاده ای نقش کلیدی در سیستم حمل و نقل کشور ایفا می کند.
انواع جاده
جاده های هند به شرح زیر طبقه بندی شده اند:
1. اتومبیل ملی:
آنها به جاده های اصلی که ایالت، پایتخت ها، بنادر و شهرهای بزرگ را به هم متصل می کنند، اشاره دارند.
2. بزرگراه های ایالتی:
اینها جاده های اصلی ایالت هستند. آنها پایتخت و شهرهای ایالت را به هم مرتبط می کنند. دولت های ایالتی مسئول محتوای آنها هستند.
3. جاده های منطقه:
آنها بزرگراه های منطقه و مناطق تولید را به هم متصل می کنند. وضعیت آنها توسط شوراهای منطقه نظارت می شود.
4. جاده های روستا:
آنها روستاها را به جاده های منطقه متصل می کنند. پانچایات ها (دولت های محلی) در حال ساخت این جاده ها هستند.
5. جاده های مرزی:
با کمک سازمان جاده مرزی ساخته شده اند. این شرکت یک بزرگراه به طول 18500 کیلومتر ساخته است.
وسایل حمل و نقل جاده ای
دو وسیله اصلی حمل و نقل جاده ای در هند عبارتند از:
1. تیم بولاک.
این شکل اصلی حمل و نقل در روستاهای هند است. به گفته F. P. Bhatia، حدود 1 میلیون گاری در هند وجود دارد. فراهم می کنندکار، به ترتیب، یک میلیون نفر.
2. حمل و نقل جاده ای.
او پس از سال 1913 در هند ظاهر شد. برای کنترل صحیح آن، قانون وسایل نقلیه موتوری 1939 تصویب شد. اکنون توسط قانون 1988 جایگزین شده است. در سال 1994 اصلاح شد. در حال حاضر 303 وسیله نقلیه لک وجود دارد، در مقایسه با تنها دو دستگاه در سال 1947.
مزایای حمل و نقل جاده ای
1. توسعه کشاورزی امکان پذیر است. حمل و نقل عمومی در هند این ویژگی را ندارد.
2. تولید محصولات فاسد شدنی.
3. مزایا برای صنایع.
4. شاغل.
5. سرمایه گذاری کمتر.
6. انعطاف پذیری.
7. در زمان و هزینه صرفه جویی کنید.
مشکلات حمل و نقل جاده ای
1. جاده های بد.
تقریباً برای رانندگی در هند نامناسب هستند. برای 100 متر مربع کیلومتر در هند، طول جاده 34 کیلومتر است. برای مقایسه، در ژاپن - 270 کیلومتر. و در آلمان غربی - با طول 167 کیلومتر در هر 100 متر مربع. کیلومتر دولت باید بیشتر برای توسعه راه هزینه کند.
2. مالیات های کلان.
بار مالیاتی سنگین بر وسایل نقلیه در هند. برای یک وسیله نقلیه در هند، 3500 روپیه است. در آمریکا - 860 به همان واحد پول و در بریتانیا - 470.
3. بدون تعمیر و نگهداری مناسب.
در هند جاده ها به درستی نگهداری نمی شوند. کمتر از 0.1 درصد از درآمد ملی برای تعمیر و نگهداری جاده ها در هند هزینه می شود، در حالی که در ژاپن 3 درصد از درآمد ملی است.
حمل و نقل آب
این ارزانترین راه برای سفرهای طولانی و کوتاه است. حمل و نقل آبی مانند حمل و نقل هوایی از گران ترین منابع استفاده نمی کند. با این حال، در زمان های قدیم، کشتیرانی یکی از صنایع بزرگ هند بود که به ملکه دریاهای شرقی معروف بود.
وسایل حمل و نقل در هند
1. آبراه داخلی.
او از دوران باستان نقش بسیار مهمی در سیستم حمل و نقل هند داشته است. طول آن 14544 کیلومتر است. رودخانه های گنگ، برهماپوترا، گوداواری، کریشنا قابل کشتیرانی هستند. حمل و نقل سازمان‌یافته محدود به بنگال غربی، آسام و بخش‌هایی از منطقه شمال شرق و گوا است.
در سال 1945، کمیسیون مرکزی آبیاری و انرژی برای توسعه حمل و نقل آب داخلی تأسیس شد. بعداً، شرکت مرکزی حمل و نقل آب داخلی در سال 1967 و اداره آبراه های داخلی هند در سال 1986 تأسیس شد، که یک گام به جلو بود و باید توسعه را تسریع کند.
2. حمل و نقل ساحلی.
هند دارای خط ساحلی طولانی، ۷۵۱۶ کیلومتر، با ۱۱ بندر اصلی و ۱۳۹ بندر عملیاتی کوچک و منطقه وسیعی است. علیرغم اهمیت آن (که ارزانترین و کارآمدترین روش حمل و نقل است)، عملیات کشتیرانی ساحلی کاهش شدیدی داشته است. تعداد کشتی ها از 97 در سال 1961 به 56 کشتی در سال 1980 کاهش یافت و تناژ ناخالص از 3.1 لاچ به 2.5 لاچ در مدت مشابه کاهش یافت. در سال‌های 1995-96 به 6.3 لاه رسید.
پس از استقلال ساخته شدهفت بندر اصلی در کاندلا در گجرات، خلدو در نزدیکی کلکته، ناوا شوا در بمبئی، پارادیپ در اوریسا، و کارناتاکا در گوا. بنادر اصلی در حال ارتقاء، گسترش و نوسازی هستند. هند در حال حاضر 450 کشتی دارد که شامل تانکرها، کشتی‌های مسافربری و کشتی‌های باربری می‌شود.
3. حمل و نقل اقیانوس.
هند یک ناوگان از ابتدا ساخت. در سال 1951، 24 کشتی هندی با هزینه کل 0.17 میلیون توسعه یافت، ناوگان در پایان دسامبر 1994، 438 کشتی برای 6.3 میلیون بود، در سال 1993-1994، حجم تجارت خارجی بالغ بر 122.3 میلیون تن بود که برابر است. به 34 درصد از حجم کل محموله های دریایی.
مزایای حمل و نقل آبی
1. برای تجارت خارجی مهم است.
2. حفاظت از کشور.
3. وسیله نقلیه ارزان.
4. حمل و نقل بارهای سنگین.
5. مفید در هنگام بلایای طبیعی.
6. هزینه نگهداری کمتر.
معایب حمل و نقل آبی
1. منطقه محدود.
رودها و اقیانوس ها هدایای رایگان طبیعت هستند. بر این اساس، منطقه عملیات ثابت باقی می ماند. برخلاف راه‌آهن و بزرگراه، انسان نمی‌تواند آبراه بسازد.
2. سرعت کم.
شکست بادهای موسمی منجر به افت سطح آب در رودخانه ها می شود و ناوبری را دشوار می کند.
3. امنیت کمتر.
همه چیز اینجا واضح است. خطر غرق شدن قایق ها و کشتی ها همیشه زیاد است.
حمل و نقل هوایی
او سریعترین در این کشور است. و توسعه حمل و نقل در هند در این زمینه می تواند باشدامیدوار کننده در حال حاضر ده ها شرکت هواپیمایی در کشور وجود دارد. محبوب ترین آنها ایر ایندیا است و به 89 مقصد در سراسر جهان پرواز می کند.
مزایای حمل و نقل هوایی
توضیح زیر درباره حمل و نقل در هند است.
1. سرعت بالا.
2. حمل و نقل کالاهای با ارزش و سبک.
3. حداقل هزینه.
4. بدون محدودیت جغرافیایی.
6. ارزش استراتژیک.
معایب حمل و نقل هوایی
1. هزینه های بالا.
حمل و نقل هوایی در هند با افزایش هزینه های عملیاتی هر روز گران تر می شود.
2. کارکنان غیر همکار.
ایرلاین های هندی به دلیل عدم همکاری کارگران با مشکلاتی مانند اعتصاب خلبانان و غیره مواجه هستند.
3. هواپیمای منسوخ شده.
فناوری هوانوردی بسیار سریع در حال تغییر است. هواپیماها در هند قدیمی هستند. آنها دیگر در امان نیستند. در نتیجه، رقابت خطوط هوایی هند با خطوط هوایی جهانی دشوار است.
4. سرمایه گذاری قابل توجه.
ایجاد تسهیلات هوانوردی مستلزم سرمایه گذاری عظیم است. دولت قادر به افزایش تعداد هواپیماها و فرودگاه های کشور نیست.
5. هیچ مؤسسه آموزشی وجود ندارد.
کشور امکانات کافی برای آموزش تعداد زیادی خلبان ندارد. با خصوصی سازی شرکت های هواپیمایی، ما دوباره با مشکل تعداد کافی پرسنل آموزش دیده مواجه هستیم.
6. حداکثر کردن ریسک.
روی آنتنخطرات حمل و نقل به دلیل جنایت و تروریسم، خشونت، سرقت و غیره در سراسر جهان هر روز افزایش می یابد.
