کلیه فعالیت های فرهنگی و آموزشی لزوماً شامل مطالعه آثار معماری باستانی است. این برای جذب فرهنگ بومی و تلقین ارزش های معنوی مهم است. اما مجموعه‌های کلیسا و معابد ساختمان‌هایی کاملاً منحصربه‌فرد هستند. آنها را می توان به عنوان یک میراث معماری، شاهکار استادان روسی، به عنوان تاریخ روحانیت و، البته، به عنوان یک صومعه مقدس در نظر گرفت. امروز در مورد معبد رسوب لباس در لئونوف و در دونسکایا صحبت خواهیم کرد. داستان‌های آنها تا حدودی شبیه به هم است، اما در هر صورت، هر دو برای بزرگداشت این رویداد بزرگ حاضر شدند.
تاریخ
وجود آن قرن اول نیست. معبد رسوب لباس در لئونوف از نیمه اول قرن هفدهم شناخته شده است. اولین یادداشت ها در مورد آن مربوط به دوره ای حتی قبل از آن است، در سال 1635، زمانی که یک کلیسای چوبی در این مکان وجود داشت. ساخت معبد سنگی که حفظ شده و تا به امروز ادامه دارد، در زمان شاهزاده خووانسکی صورت گرفت.
این ژست پشیمانی او برای نوشیدن و زیر پا گذاشتن قوانین کلیسا بود. پس از مرگ شاهزاده، معبد رسوب لباس در لئونوف بسته شد و برای مدت طولانی کار نکرد (از آنجا که1800 تا 1859). این اتفاق به دلیل این واقعیت بود که شاهزاده جدید از زنگ زنگ ها ناراحت شد. قبل از افتتاح، با هزینه سازنده مولچانوف بازسازی شد. از زمان شوروی نسبتاً آرام جان سالم به در برد، تنها 12 سال (از 1930 تا 1942) بسته شد، بقیه زمان کار کرد. از سال 1859، معبد بازسازی و بازسازی نشده است، بنابراین به زمان ما رسیده است.
سبک معماری
کلیسای رسوب لباس در لئونوف به سبک باروک ساخته شد که در آن زمان محبوبیت زیادی پیدا کرد. اشکال هندسی ساده معبد چوبی جای خود را به نماهای تخیلی و چند ضلعی و دکوراسیون داخلی سرسبز داده است. حتی امروزه معبد بسیار زیبا و جالب به نظر می رسد. ورودی محوطه حرم طاق سنگی سفید با درهای مشبک است. در داخل یک میدان دنج وجود دارد که به ویژه در پاییز زیبا می شود. در دیوارهای داخلی معبد می‌توانید نقاشی‌های موقعیت ردای مادر خدا در Blachernae را ببینید. کل قلمرو در سرسبزی درختان غوطه ور است، بنابراین عکاسی از معبد رسوب ردای در لئونف آسان نیست. عکس ها خوب هستند، یعنی زیبایی کلیسا را به طور کامل نشان می دهند، فقط در اواخر پاییز، زمانی که شاخ و برگ ها به اطراف پرواز کرده اند. در زمستان، دیوارهای سفید برفی با پس‌زمینه ادغام می‌شوند، که تا حدودی این تصور را خراب می‌کند.
آثار و زیارتگاههای محترم
برای مؤمنان، این شمایل ها هستند که مورد تکریم و پرستش قرار می گیرند. چندین نقاشی قدیمی در اینجا وجود دارد که تحسین خاصی دارد. این آنها هستند که معبد لئونوف از رسوب ردای را تجلیل می کنند. در راهروی اصلی معبد، در سمت راستنماد معبد مورد احترام رسوب ردای مقدس الهیات مقدس با ذره ای از لباس مادر خدا در محراب قرار دارد. در سمت راست نماد سنت سرگیوس رادونژ، سنت دیمیتری روستوف، نماد مادر خدای کازان است.
در سمت چپ محراب نماد ارجمند مادر خدا اسمولنسک وجود دارد که قدمت آن به قرن شانزدهم باز می گردد. در کل بیش از 50 آیکون در معبد وجود دارد. صدها مؤمن هر روز به اینجا می آیند تا دعای خود را به درگاه پروردگار بخوانند.
زیارتگاه
کلیسای رسوب ردای باکره در لئونوو ارزش ویژه ای دارد. این تکیه ای است که ذرات بسیاری از مقدسین در آن قرار دارد. این غرور اصلی کلیسا و هدف عبادت مؤمنان است. در گوشه سمت راست راهروی مرکزی واقع شده است، همه اهل محله این فرصت را دارند که به ادای احترام کنند. افسانه هایی در مورد قدرت معجزه آسا آنها وجود دارد، اما خودتان می توانید ببینید که این درست است.
کلیسای رسوب ردای روی دونسکایا
داستان او بسیار شبیه داستان برادرش است. سرنوشت معابد در روسیه اغلب با هم همپوشانی دارند. در سال 1625 شاه ایران یکی از چهار قسمت ردای مسیح را به تزار و پدرسالار روسیه فیلارت سپرد. طبق افسانه، مسیح در این لباس بود که به سمت محل اعدام رفت. به کلیسای جامع کرملین تحویل داده شد، اما یک کلیسای چوبی در محل جلسه بزرگ ساخته شد. ساخت و ساز در سال 1690 به پایان رسید. اما قبلاً در سال 1713 ، پروژه ای برای ساخت یک کلیسای سنگی ظاهر شد و معبدی از رسوب لباس روی دونسکایا در محل ساختمان قدیمی ساخته شد. معمار مسکو Y. Bukhvostov نظارت بر ساخت و ساز را بر عهده داشت.
چیاین معبد منحصر به فرد است
سخت تر است که بگوییم او چگونه شبیه دیگران است. تولد او قبلاً یک معجزه بود. در آن روزها، معماری سنگ ممنوع بود، زیرا این مواد برای ساخت و ساز (یا بهتر است بگوییم، بازسازی) سنت پترزبورگ مورد نیاز بود. اما با این وجود، در سال 1716، معبدی باشکوه در خیابان دونسکایا در مسکو ظاهر شد که به سبک باروک مسکو ساخته شده بود. او از همه معاصران دیگر با پنج فصل متمایز است، یک چهار ضلعی متناسب که با یک اتاق زیر شیروانی تکمیل شده است. صلیب مرکزی با یک تاج پوشیده شده است؛ نسخه دقیقی از این ایده وجود ندارد. این معبد از زمان افتتاحش هرگز بسته نشده است. خدمات هنوز در آنجا تا به امروز ادامه دارد.
بازسازی و بازسازی
معبد رسوب ردای در شابولوفکا برای اولین بار تصمیم گرفت در سال 1880 تکمیل شود. از سمت سفره خانه، کلیسایی از رسول یعقوب آلفیف به آن متصل شده بود که در سال 1889 تقدیس شد. این پروژه توسط معمار مسکو A. S. Kaminsky گردآوری و نظارت شد. به رهبری او حصاری با دروازه ایجاد شد و راهروی شمالی به آن اضافه شد.
اولین بازسازی در سال 1923 مورد نیاز بود. طوفان شدید دو گنبد کلیسا را فرو ریخت، اما معبد حتی اکنون نیز کار خود را متوقف نکرده است. آنها فوراً بازسازی شدند و ایده اصلی معمار را کاملاً بازسازی کردند. بیش از 300 سال است که عبادت در اینجا بدون وقفه انجام می شود ، حتی در دوره اتحاد جماهیر شوروی نیز متوقف نشد ، جز اینکه خدمات بیشتر بسته برگزار می شد و کلیسا شلوغ نبود. معبد رسوب لباس در مسکو ویژگی دیگری نیز دارد. پس از آنکه شاه ایران رسماً ردای خود را تحویل داد،یک تعطیلات جدید در تقویم کلیسا به افتخار "رسوب ردای خداوند ما عیسی مسیح در مسکو" ظاهر شد. این تعطیلات فقط توسط کلیسای ارتدکس روسیه جشن گرفته می شود. در مورد این معبد، اصلی ترین معبد در جشن است.
ارزشهای اصلی معبد
علاوه بر ذره ای از ردای خداوند، که زیارتگاه اساسی معبد است، نماد بسیار ارزشمندی نیز در اینجا نگهداری می شود. ما در مورد نماد مادر خدا Ilinsk-Chernigov صحبت می کنیم. آن را برادران صومعه چرنیگوف به عنوان هدیه به معبد تقدیم کردند. این یک تصویر منحصر به فرد است که به سال 1696 باز می گردد. در کنار صورت مادر خدا در یک طرف عقاب دو سر و در طرف دیگر تقدیم شاعرانه به پیتر اول به تصویر کشیده شده است. این سطور از پیروزی بر ترک ها و تصرف آزوف صحبت می کند. هیچ مشابهی از چنین تصویری از مادر خدا، مانند این بوم، در هیچ جای دیگر جهان وجود ندارد.
علاوه بر این، اینجاست که مؤمنان می توانند در نزدیکی یک زیارتگاه بی نظیر، نماد آلانی "موقعیت ردای خداوند در مسکو" با یک صلیب نقره ای و یک ذره عبایی دعا کنند. کسانی که به کمک و شفا نیاز دارند باید به انبار تصویر با ذره ای از یادگارهای رسول جیمز آلفیف و همچنین بسیاری از مقدسین مراجعه کنند. این تصویر بسیار قوی در نظر گرفته می شود و اگر با قلبی پاک بیایید، قطعاً کمک مورد نیاز خود را دریافت خواهید کرد. اغلب کودکان کوچک را برای شفا یا محافظت از بیماری ها به اینجا می آورند.
یکی دیگر از نمادهای مقدس که باید به طور جداگانه مورد توجه قرار گیرد، نماد مادر خدا "جستجوی گمشده" است. در این ویژهدنیایی که وقتی از آستانه معبد عبور می کنی به وضوح احساس می شود، زمان کند می شود، هیاهو می رود و تفاهمی به وجود می آید که به خاطر آن مسیر خود را روی زمین طی می کنیم. شاید به همین دلیل است که ارزش آمدن به چنین معابد باستانی را دارد، اینجا چنان فضای دعا و آرامشی وجود دارد که هر بازدیدکننده ای با احساس تغییراتی در خود ترک می کند.
دو معبد شگفت انگیز، اما جوهر یکی است - خداوند را به خاطر این واقعیت که او بخشی از لباس مسیح را به سرزمین روسیه منتقل کرد، که در آن به گلگوتا رفت، ستایش کنید. این بزرگترین زیارتگاه جهان مسیحیت است. امروز، صدها مؤمن در داخل دیوارهای صومعه ها جمع می شوند، درست مانند صدها سال پیش که با خداوند ارتباط برقرار می کنند.
