در منطقه پسکوف دریاچه ای به همین نام وجود دارد که رودخانه ای به نام ولیکایا در آن جاری است. این شهر شامل شهر اوستروف است که مرکز اداری نیز می باشد.
اهمیت قلعه استروف در حفاظت از مرزهای دولت روسیه
اگر منابع وقایع نگاری را راهنمایی می کنید، پس در حدود قرن چهاردهم در جزیره ای که از یک طرف توسط رودخانه ولیکایا شسته شده بود و از طرف دیگر کانال Slobozhikha یک قلعه وجود داشت. حداقل اشاره ای به نبرد ساکنان پسکوف با شوالیه های نظم لیوونی وجود دارد. مدافعان ناامیدانه با مهاجمان جنگیدند. بعید است که اگر سربازان جزیره که شهردار آن واسیلی اونیسیموویچ بود به کمک نمی آمدند، آنها خوش شانس بودند. این یک شگفتی واقعی برای مهاجمان بود.
دژ با مساحت ۲ هکتار در جزیره در آن زمان یک سازه سنگی استحکامات نسبتاً قدرتمند به حساب می آمد. مصالح اصلی ساختمان سنگ آهک خاکستری بود. دیوارهایی با پنج برج در امتداد محیط و یک زخاب استحکامات قابل اعتمادی بود که از دروازه شمال غربی محافظت می کرد. Ostrov (منطقه Pskov) دارای اهمیت تاریخی است. عکس های شهر مدرن را می توانید در مقاله مشاهده کنید.
روشناین قلمرو در سال 1542 کلیسای سنت نیکلاس را ساخته است که از نظر معماری کاملاً منطقه را تکمیل می کند و ظاهر تاریک آن را تا حدودی تغییر می دهد. قلعه در جزیره بخشی از منطقه حومه پسکوف بود که مرزهای سرزمین های آن را در سمت جنوبی پوشش می داد.
لیوونی ها بارها (در سال های 1348، 1406، 1426) سعی کردند بخشی از خاک روسیه را تصرف کنند. اما هر بار با مقاومت شدید پسکویت ها روبرو شدند. تلاش‌هایی برای تصرف جزیره توسط آلمانی‌ها و لیتوانیایی‌ها در قرن پانزدهم انجام شد.
1501 سال خوبی برای آلمانی ها به رهبری رهبر نظامی باتجربه والتر فون پلتنبرگ بود. قلعه نتوانست فشار آنها را تحمل کند. این حمله با گلوله باران شدید با تیرهای آتشین و اسلحه همراه بود. قلعه آتش گرفته بود و نمی توانست در برابر هجوم مقاومت کند. یک قسمت از پادگان 4000 منهدم شد و قسمت دیگر اسیر شد. در اثر سقوط قلعه، اهالی بی دفاع، غارت و ویران شدند. با این حال، شهر اوستروف (منطقه پسکوف) برای مدت طولانی تحت اشغال باقی نماند.
سرزمین های روسیه
پس از تقریباً ۸۰ سال، قلعه توسط ارتش لهستانی پادشاه استفان باتوری مورد حمله قرار گرفت، اما چند ماه بعد پادشاهی روسیه و کشورهای مشترک المنافع پیمان صلح Zapolsky را امضا کردند (ژانویه 1582) که بر اساس آن شهر اوستروف (منطقه پسکوف) دوباره به قلمرو روسیه تبدیل شد.
تقریباً نیم قرن می گذرد که درگیری نظامی دیگری بین روسیه و لهستان (1632-1634) به وجود آمد که در تاریخ به عنوان جنگ اسمولنسک شناخته می شود. دشمنان جزیره را با آتش نابود کردند. تا سال 1510، در حالی که جزیره تعلق داشتپادشاهی مسکو، مدیریت توسط پوسادنیک انجام شد، و همچنین یک وچه تشکیل داد.
آیلند - شهرستان شهرستان
در سال 1700، تزار پیتر یک کارزار نظامی را آغاز کرد که در تاریخ به عنوان جنگ شمال شناخته می شود. قرار بود این کشور سرزمین هایی را که در آغاز قرن هفدهم به تصرف خود درآورده بود، از سوئد بگیرد و از این طریق دسترسی روسیه به دریای بالتیک را تضمین کند. همانطور که به زودی مشخص شد، در سال 1708، با پیشرفت موفقیت آمیز ارتش روسیه، نیاز به وجود قلعه Ostrov از بین رفت. بنابراین، در واقع شروع به تبدیل شدن به یک شهر معمولی شهرستانی کرد.
در سال 1772 (یا 1777) استروف (منطقه پسکوف) وضعیت یک شهرستان را دریافت کرد. تا آن زمان، 3 برج قلعه دست نخورده باقی مانده بود. در اختیار اهل محله 5 کلیسای کلیسا وجود داشت. تنها 71 ساختمان از 521 ساختمان از سنگ ساخته شده بود. در 28 مه 1781، در سطح رسمی، به شهر Ostrov نشان رسمی داده شد.
توسعه تجارت
فرماندار نووگورود سیورز در نیمه دوم قرن هجدهم متوجه شد که تجارت کتان می تواند هر شانسی برای تبدیل شدن به یک مسیر امیدوارکننده داشته باشد. و همینطور هم شد. در واقع، تا پایان قرن بعد، این شهر Ostrov (منطقه Pskov) بود که در این صنعت پیشرو بود. در سال 1864، یک شرکت سهامی فروش کتان تشکیل شد.
جاذبه های شهر
پل زنجیره ای که سواحل مقابل رودخانه ولیکایا را به هم متصل می کند یکی از جاذبه های اصلی جزیره است. با دلایل موجه می توان ادعا کرد که این زاده فکر مهندس کراسنوپولسکی میخائیل یاکولوویچ یک شاهکار در زمینه پل سازی خانگی است.
ساختار سازه از دو دهانه ۹۴ متری تشکیل شده است که هر دو شاخه رودخانه را اشغال می کند. زنجیر زنجیر دارای یک فلش به اندازه نصف طول یک دهانه است. برای برپایی تکیه گاه ها از دال های سنگ آهک منتخب استفاده شد. سنگفرش به عنوان مصالح روکشی عمل می کرد. سه ردیف ستون از صفحات گرانیتی ساخته شده است. در نوامبر 1853، پل زنجیره ای راه اندازی شد. افتتاحیه بزرگ با مشارکت امپراتور روسیه نیکلاس اول برگزار شد.
مناظر دیگر جزیره منطقه پسکوف وجود دارد:
- موزه-رزرو تاریخی نظامی.
- بنای یادبود کلودیا نازاروا.
- کلیسای سنت نیکلاس، ساخته شده در 1542.
- تدفین برادرانه.
- کلیسای زنان مرّی.
همه این مکان ها باشکوه و در خور توجه یک گردشگر هستند.
