احتمالاً هیچ کس از این ادعا تعجب نخواهد کرد که میدان لنین بوده است و در حال حاضر تقریباً در همه شهرهای فضای پس از شوروی وجود دارد.
پیش از این همیشه یکی از محورها بود و لزوماً یادگاری از رهبر بر روی آن نصب می شد که در واقع خود شیء جغرافیایی را به افتخار او می گفتند. فروشگاه‌ها، کافه‌ها و رستوران‌های واقع در این محله همیشه یکی از محترم‌ترین مکان‌ها محسوب می‌شوند و ایستگاه مترو در صورت وجود، به یک بنای تاریخی واقعی تبدیل می‌شود.
توضیحات کلی ایستگاه مترو پلوشاد لنینا در سن پترزبورگ
همه نمی دانند که در ابتدا برنامه ریزی شده بود که این مرکز حمل و نقل را به گونه ای دیگر نامیده شود - "ایستگاه Finlyandsky"، زیرا در نزدیکی ایستگاه راه آهن فنلاندسکی قرار دارد. در سالن نقدی، یکی از دیوارها با تابلوی موضوعی تزئین شده استکه V. I. Lenin را در حال صحبت با کارگران و سربازان در آوریل 1917 نشان می دهد. از ایستگاه فنلاند در سنت پترزبورگ، قطارها در جهت شمال شرقی و شمال غربی حرکت می کنند. برای اینکه از سن پترزبورگ به هلسینکی بروید، باید به این ایستگاه نیز برسید.
دومین خروجی زمینی از ایستگاه Ploshchad Lenina در نزدیکی باغ عمومی در خیابان Botkinskaya قرار دارد. لابی گرد که با دیواری از شیشه راه راه تزئین شده است، دقیقاً راه حل طراحی است که هنگام ایجاد این خروجی پیاده سازی شده است. پله برقی هایی که هر دو جهت مجهز به آن هستند، زمانی مرتفع ترین در جهان در آن زمان بوده اند: ارتفاع بالابر 65.8 متر، تعداد پله ها 755، طول قسمت شیب دار 131.6 متر است. این ایستگاه یک مرکز انتقال.
هر نقشه مدرن "میدان لنین" در سن پترزبورگ بدون هیچ مشکلی نشان داده می شود، بنابراین، به عنوان یک قاعده، هیچ مشکلی در جهت گیری روی زمین وجود ندارد.
کمی از تاریخ
ایستگاه متروی پلوشچاد لنینا در سال 1958 راه اندازی شد. این در خط Kirovsko-Vyborg واقع شده است.
این مرکز حمل و نقل، مانند خود میدان، نام خود را در ارتباط با رویدادهای تاریخی معروفی که در ژوئن 1917 در پتروگراد رخ داد، به خود اختصاص داد.
بر اساس نوع خود، مترو یک تأسیسات دکل عمیق است (ایستگاه در عمق 71 متری قرار دارد - متروی سن پترزبورگ یکی از عمیق ترین ها از نظر سطح است.مکان های ایستگاه). سه سالن در ایستگاه پلوشچاد لنینا وجود دارد که با ردیف‌هایی از ستون‌ها از هم جدا شده‌اند. چنین ایستگاه هایی در مواردی ساخته شدند که لازم بود از تأثیر مخرب فشار سنگ جلوگیری شود. گذرگاه های باریکی بین دکل ها وجود دارد که ظرفیت تردد افراد در ایستگاه را محدود می کند.
ویژگی های معماری
ایجاد ایستگاه پلوشچاد لنینا و اطراف آن با مبارزه با افراط در معماری مشخص شد. البته امروز ممکن است به نظر برسد که ظاهر او به اندازه کافی رسا نیست. سالن های زیرزمینی از نظر بصری از نظر عرض یکسان در نظر گرفته می شوند. نورپردازی قرنیز در ارتفاع حدود 2 متری پس از جایگزینی لامپ های جیوه ای با لامپ های سدیمی امکان افزایش سطح روشنایی را فراهم کرد. گذرگاه های بین دکل ها با لامپ های سفید و سالن های ایستگاه با لامپ های زرد روشن می شوند. دیوارها کاشی کاری شده اند (پایین - سیاه و بالا - سفید). برای کفپوش پیش بند از گرانیت استفاده شد.
ایستگاه "میدان لنین" برای مدت طولانی ایستگاه های راه آهن شهر را به هم متصل می کرد. تکمیل چنین کاری بیش از 10 سال طول کشید و برای اولین بار حتی قبل از جنگ چنین نیازی به وجود آمد. یکی دیگر از ویژگی های شی مورد نظر ما این است که دهانه ای که آن را به ایستگاه Chernyshevskaya متصل می کند اولین چیزی است که در زیر Neva گذاشته شده است. در طول ساخت این تونل، از کیسون برای ایجاد فشار اضافی برای مقابله با نفوذ آب در زیر بستر رودخانه استفاده شد.
