در تاریخ جنگ جهانی دوم، صفحات غم انگیز، نبردهای خونین و نبردهای حماسی فراوانی وجود دارد. نبردهای ولگا و دنیپر، نزدیک کورسک و خارکف، ویستولا و اودر موضوع ده ها فیلم بلند، صدها اثر ادبی، تحقیقات تاریخی و خاطرات است. سر پل افسانه‌ای به نام «خوکک نوسکی» کمتر شناخته شده است، جایی که از 41 سپتامبر تا 43 ژانویه، حماسه‌ای قهرمانانه و خونین رخ داد که به یکی از تراژیک‌ترین صفحات تاریخ نظامی ما تبدیل شد.
در یک قطعه زمین کوچک در امتداد کرانه سمت راست نوا در دوره مشخص شده، نبردهای طاقت فرسا تقریباً مداوم وجود داشت. در زمینی که مساحتی به طول دو و نیم کیلومتر در امتداد جبهه و عمق هفتصد متر را اشغال می کرد، هر شب، برای جبران خسارات غیرقابل محاسبه روز، تعداد بیشتری از واحدهای جدید زیر یک گردباد آتشین سنگین بههمچنان در قلمرو تصرف شده توسط دشمن تنها جای پای خود را حفظ کنید. قرار بود خوک نوسکی سکوی پرشی باشد که قرار بود عملیات آزادسازی لنینگراد عظیم در حال مرگ محاصره شده را آغاز کند، که نه تنها از جمعیت محلی، بلکه با پناهجویان متعدد از کشورهای بالتیک نیز مملو از جمعیت است.
در اول سپتامبر، نیروهای گروه ارتش "شمال" استونی را تصرف کردند و لشکرهای ارتش 23 شوروی در تنگه کارلیان مجبور به عقب نشینی به خط مرز ایالتی 1939 شدند. فنلاندی ها دوباره مواضع خود را در رودخانه سسترا گرفتند. در 4 سپتامبر، اسلحه های دوربرد ساخت فرانسه ارتش هجدهم آلمان برای اولین بار بر روی بلوک های شهر لنینگراد آتش گشودند. پیست اسکیت زرهی ورماخت به طور اجتناب ناپذیری به شهر نزدیک می شد. در سپتامبر، 5364 گلوله به سمت لنینگراد شلیک شد.
در ۶ سپتامبر، هیتلر به فیلد مارشال لیب دستور داد تا شهر را محاصره کند و به سربازان فنلاند در شمال آن در ساحل راست نوا بپیوندد. اکنون فقط می توان حدس زد که اگر یگان های لشکر 115 پیاده نظام نمی توانستند خوک نوسکی را که به وفور با خون سربازان شوروی آبیاری شده بود دستگیر کرده و قهرمانانه نگه دارند، می توان حدس زد که سرنوشت لنینگراد چه می شد. به خصوص با توجه به این واقعیت که در همان روز (6 سپتامبر) آلمانی ها ایستگاه راه آهن Mga از نظر استراتژیک مهم را تصرف کردند و شلیسلبورگ در هشتم سقوط کرد.
Nevsky Piglet روی نقشه مانند یک نوار باریک ساده از خط ساحلی به نظر می رسد. اما شوروی دقیقاً همین تکه سوشی استفرماندهی نقش تعیین کننده ای در عملیات تهاجمی برای شکستن حلقه محاصره اختصاص داد. طبق آمار، حدود پنجاه هزار سرباز شوروی در اینجا جان باختند. این حمله قرار بود در جهت طاقچه سینیاوینو-شلیسبورگ - باریکترین بخش جبهه انجام شود، جایی که نازی ها یک گوه ده کیلومتری بین نیروهای دو جبهه شوروی - ولخوف و لنینگراد راندند. دشمن با بهره گیری از زمین مساعد، سه خط دفاعی قدرتمند در اینجا ایجاد کرد.
شب 19-20 سپتامبر، یگان‌های تیپ 4 تفنگداران دریایی، لشکر 115 تفنگی و لشکر 1 تفنگ NKVD موفق شدند زیر آتش سنگین از خط آب 600 متری عبور کرده و در ساحل راست جای پای خود را به دست آورند. نوا این سر پل استراتژیک کوچک به درستی "نفسکی پیگلت" نامیده شد. عکس‌ها و فیلم‌های فیلم‌های خبری نظامی، سرزمینی را به تصویر می‌کشد که توسط گلوله‌ها شخم زده شده و با گلوله‌ها سوراخ شده بود، که نقش مهمی در سرنوشت لنینگراد محاصره شده داشت.
چسبیدن به شیب های تند ساحل نوا، سربازان ما تاوان پیروزی پیش رو را با جان خود پرداختند. تسلط Luftwaffe در آسمان امکان تعیین دقیق زمان عبور بعدی به Nevsky Piglet از واحدهای تازه را فراهم کرد که در نتیجه بسیاری از سربازان آخرین پناهگاه خود را در آب های سرد نوا یافتند. روستای دوبروکا به عنوان نوعی مخزن عمل می کرد، سکوی پرتابی که دائماً سر پل را با نیروهای تازه تغذیه می کرد.
اینجا در یک نوار ساحلی کاملاً باز زیر آتش مداوم و شدیدترین آتش است.توپخانه و هوانوردی دشمن، گردان های فرود، گروهان و هنگ ها با عجله کنار هم قرار گرفتند که بلافاصله وارد دیگ بخار نوا شدند که از انفجارها می جوشید. تنها امید چتربازان تاریکی شب بود که همیشه کمکی نمی کرد. به دلیل تمرکز باورنکردنی نیروها در یک منطقه باریک، دشمن این فرصت را داشت که حتی کورکورانه شلیک کند.
