حتما نام این آب انبار را در کودکی شنیده اید. با عجیب و غریب و رمز و راز، داستان هایی در مورد دزدان دریایی، فاتحان اسپانیایی و گنجینه های بی شماری اشاره می کند. اما حتی بدون این افسانه های زیبا، دریاچه ماراکایبو در هر زمانی از سال جذاب است. این بزرگ، زیبا و منحصر به فرد است و بنابراین ارزش دیدن حداقل یک بار در زندگی را دارد.
کمی از تاریخ و حقایق
پس دریاچه ماراکایبو کجاست و چگونه است؟ این آب شگفت انگیز در آمریکای جنوبی و در کشوری به نام ونزوئلا واقع شده است. این نه تنها بزرگترین در سرزمین اصلی است، بلکه یکی از قدیمی ترین در این سیاره است. امروزه سواحل آن پوشیده از مزارع نیشکر و کاکائو است، اما همیشه اینطور نبود.
توده آبی بزرگ مایل به شور که بعدها به عنوان دریاچه ماراکایبو شناخته شد، توسط اروپایی ها در سال 1499 کشف شد. آلونسو د اوژه اسپانیایی تحت تأثیر خانه های بومیان، ساخته شده بر روی پایه قرار گرفت: پانوراما او را به یاد ونیز می انداخت، به همین دلیل است که او زمین های باز را "ونیز کوچک"، یعنی ونزوئلا نامید.بندر ماراکایبو پس از سه دهه در اینجا پدیدار شد.
دریاچه ماراکایبو که عکس آن را در مقاله ما مشاهده می کنید در واقع یک مرداب است. این کشور توسط یک تنگه کم عمق در شمال به خلیج ونزوئلا متصل است. این مخزن از تعداد زیادی رودخانه و نهرها تغذیه می شود و یک چهارم جمعیت کشور در سواحل وسیع آن زندگی می کنند.
ظهور یک مخزن
دریاچه ماراکایبو (آمریکای جنوبی) بسیار باستانی است. اعتقاد بر این است که این دومین توده آبی موجود در سیاره چشم آبی ما است. بعداً در سال 1823 نبرد معروف در اینجا رخ خواهد داد که نتیجه آن باعث شد ونزوئلا به یک کشور مستقل تبدیل شود. اما در دوران شکل گیری نقش برجسته زمین، اینجا مردمی وجود نداشتند. اعتقاد بر این است که این دریاچه منشأ یخبندان دارد. با این حال، نظر دیگری وجود دارد. برخی از محققان بر این باورند که در گذشته یک شهاب سنگ در اینجا سقوط کرد که یک دهانه غول پیکر را تشکیل داد. با گذشت زمان، فرورفتگی پر از آب شد و اینگونه دریاچه ظاهر شد.
شهر ماراکایبو
دریاچه ماراکایبو سکونتگاه های بسیاری را در سواحل خود پناه داده است، اما بزرگترین آنها شهری به همین نام با آب انبار است. چندین تاریخ تأسیس دارد، اما به طور کلی پذیرفته شده است و به احتمال زیاد ۲۴ ژوئیه ۱۴۹۹ است - روزی که اکسپدیشن اسپانیایی برای اولین بار یک مخزن عظیم را کشف کرد، این سرزمین ها را متعلق به اسپانیا اعلام کرد و اولین شهرک را بنا نهاد.
در قرن‌های شانزدهم و هفدهم، این سواحل مکان مورد علاقه دزدان دریایی بود (کاپیتان خون را به یاد بیاورید - قهرمان R. Sabatini). آنها اینجا هستندآنها کشتی ها را تعمیر کردند، از کمپین ها فاصله گرفتند و احتمالاً گنجینه هایی را پنهان کردند. بعدها در ساحل تنگه قلعه ای به نام جبل الطارق رشد کرد. اما توسط سرخپوستان سرکش نابود شد. شهر به آرامی رشد و توسعه یافت، شاید تا حدی به این دلیل که دزدان دریا در اینجا ساکن شدند. او دوران اوج واقعی خود را پس از حفر اولین چاه نفت در پایان قرن نوزدهم یافت.
دو خورشید ماراکایبو
دریاچه ماراکایبو به دلیل ویژگی دیگری شناخته شده است: به شما می گویند که در اینجا دو خورشید وجود دارد - سفید و سیاه. سیاه نفت است که رسوبات آن در کف مخزن واقعاً عظیم است. به شهر زندگی می بخشد، آن را مجبور به رشد و توسعه می کند. علیرغم این واقعیت که استخراج طلای سیاه (اگر فقط پیزارو می دانست که طلای واقعی نه در پرو، بلکه در ونزوئلا پنهان شده است!) در اینجا بسیار فعال است، آب در دریاچه شفاف باقی می ماند.
خورشید سفید ماراکایبو نامی است که به محصولات تولید شده توسط زنان صنعتگر محلی داده می شود. توری بافتنی از نخ های سفید ساخته می شود. الگوهای پیچیده هر بار متفاوت است، بنابراین هیچ دستمال سفره ای یکسان نیست. و این یکی از سوغاتی های مورد علاقه این مکان هاست.
Catatumbo آذرخش
ماراکایبو به دلیل پدیده دیگری به نام رعد و برق کاتاتومبو شناخته شده است. در بالای محل تلاقی شاخه کاتاتومبو به دریاچه در ارتفاع حدود پنج کیلومتری، درخششی به طور مداوم مشاهده می شود. رعد و برق بدون رعد و برق در اینجا حدود 1.2 میلیون بار در سال رخ می دهد. آنها را می توان در فاصله تا چهارصد کیلومتر مشاهده کرد، بنابراین در گذشته ملوانان اغلب روی آنها تمرکز می کردند. برای قرن ها، مردم نمی توانستند توضیح دهندپدیده عجیب و غریب، بنابراین افسانه های زیبایی اختراع شد. علم مدرن دلیل چنین پدیده عجیبی را می داند: این گاز در انباشتگی بزرگی از گازهای گرم بالای ستون آب پنهان شده است، که به لایه های سرد جو بالا می روند و در آنجا واکنش نشان می دهند. به هر شکلی، اما رعد و برق های معروف نشان ایالت زولیا را زینت می دهند و نقطه عطفی واقعی در منطقه هستند.
و بالاخره بهت میگم…
در اندازه و زیبایی خود، دریاچه مجلل، نه تنها به مردم ساکن در سواحل آن زندگی می بخشد. در ستون آب Maracaibo گونه های متعددی از ماهی ها و سایر ساکنان زیر آب وجود دارد. سواحل پوشیده از جنگل های سرسبز استوایی و زمین های کشاورزی است.
منشا نام Maracaibo به طور قطع مشخص نیست. برخی از محققین بر این باورند که سرخپوستان به این منطقه "Maara Ivo" می گفتند، یعنی سرزمینی که مارهای زیادی در آن وجود دارد. برخی دیگر بر این باورند که سرخپوستان در طول نبرد ناگهان فریاد زدند "مارا کایو"، که به معنای سقوط مارا، مرد (مارا نام جنگجو است). اما به هر حال، این دریاچه یک جواهر واقعی نه تنها برای منطقه کارائیب، بلکه برای کل سیاره ما است.
