صومعه Ferapontov (منطقه Vologda)، بر فراز روستای Ferapontovo، یک مجموعه زیبایی منحصر به فرد است که یک بنای تاریخی با اهمیت جهانی است. در حال حاضر در فهرست یونسکو گنجانده شده است. تاریخچه صومعه به طور مستقیم با آن رویدادهای مهمی که در قرون 15-17 در مسکو رخ داده است مرتبط است. در اینجا، در کلیسای جامع میلاد باکره، نقاشی های دیواری بسیاری توسط نقاش نماد معروف دیونیسیوس وجود دارد.
گروه صومعه
صومعه Ferapontov بر روی تپه ای بین دریاچه های Borodaevsky و Pavsky ساخته شده است که توسط رودخانه کوچک Paska به هم متصل می شوند. مجموعه آن به طور هماهنگ جزئیات معماری قرون مختلف را ترکیب می کند. کلیسای جامع ولادت باکره از جذابیت خاصی برخوردار است. این کلیسای اصلی صومعه است که ساخت آن در سال 1490 آغاز شد. در نزدیکی کلیسای جامع، کلیسای بشارت در سال 1530 ساخته شد و در سال 1640 ساخت کلیسای سنت مارتمیان آغاز شد.
نحوه تأسیس صومعه
صومعه Ferapontov در سال 1397 توسط Ferapont، بومیخانواده باستانی پوسکوچین ها این قدیس در سن چهل سالگی در صومعه سیمونوف در مسکو تسلیم شد. در اینجا او با راهب کریل بلوزرسکی دوست شد. آنها با هم به موعظه های سرگیوس رادونژ گوش دادند که اغلب از صومعه بازدید می کرد. فراپونت با انجام اطاعت به شمال به بلوزرو رفت. قدیس منطقه خشن شمالی را دوست داشت و کمی بعد تصمیم گرفت برای بهره برداری به آنجا برگردد. این بار همراه با سنت سیریل به شمال رفتند. اینجا، نزدیک دریاچه سیورسکی، صومعه کیریلو-بلوزرسکی را تأسیس کردند.
پس از مدتی، فراپونت صومعه خود را بر روی تپه ای بین دریاچه های پاوسکی و بورودایفسکی تأسیس کرد. ابتدا در سلولی که توسط خودش در یک آرامستان ساخته شده بود زندگی می کرد. او باید سختی های زیادی را تحمل می کرد. با گذشت زمان، راهبان شروع به آمدن به او کردند که در اینجا سلول هایی نیز ساختند. بنابراین به تدریج این مکان به یک صومعه تبدیل شد.
دوره شکوفایی
صومعه Ferapontov به لطف تلاش های راهب مارتینیان، شاگرد سیریل بلوزرسکی، که به اصرار برادران، رهبر آن شد، به طور گسترده ای شناخته شد. مشهورترین نمایندگان اشراف روسی یک بار برای عبادت به اینجا آمدند - النا گلینسکایا، ایوان چهارم، واسیلی سوم و دیگران. در قرون XV-XVI. برجسته ترین چهره های کلیسای روسیه از دیوارهای این صومعه بیرون آمدند - اسقف فیلوتئوس وولوگدا و پرم، اسقف یواساف یاروسلاول و روستوف و دیگران. با گذشت زمان، صومعه به محلی برای تبعید برای شخصیت های برجسته ای تبدیل می شود که برای برتری کلیسا در ایالت مبارزه می کردند - پاتریارک نیکون، متروپولیتن اسپیریدون-ساوا، و غیره.
علاوه بر هر چیز دیگری، صومعه Ferapontov همچنین بزرگترین املاک بود. در قرن هفدهم صومعه مالک حدود 60 روستا، سیصد دهقان و 100 زمین بایر بود.
کسب و کار
علیرغم اینکه ساختمان های سنگی زیادی در صومعه بنا شده بود، از قرن پانزدهم تا قرن هفدهم پایان یافت، اما هرگز به یک قلعه واقعی تبدیل نشد. حصار آن تا قرن نوزدهم چوبی باقی ماند. این دلیل تخریب صومعه در سال 1614 توسط دزدان لهستانی-لیتوانیایی بود. ساخت و ساز سنگ تنها 25 سال پس از حمله از سر گرفته شد. دقیقاً این واقعیت است که صومعه رو به زوال است که ما مدیون حفظ نقاشی های دیواری به شکل اصلی آنها هستیم. صومعه غنی نبود و بنابراین نقاشی ها هرگز به روز نشدند.
در سال 1798، با فرمان اتحادیه، صومعه لغو شد. در سال 1904، یک صومعه دوباره در اینجا افتتاح شد، اما این بار برای زنان. مدت زیادی دوام نیاورد - تا سال 1924. امروز، موزه نقاشی های دیواری دیونیسیوس در قلمرو صومعه کار می کند.
نقاش شمایل دیونیسیوس
در سال 1502، نقاش نماد، دیونیسی با یک آرتل به صومعه Ferapontov دعوت شد. وظیفه او نقاشی کلیسای جامع ولادت بود. در آن زمان ، دیونیسیوس قبلاً مشهور بود و استاد برجسته مسکو به حساب می آمد. او اولین مأموریت جدی خود را بین سالهای 1467 و 1477 دریافت کرد. در این زمان به او پیشنهاد شد در طراحی کلیسای ولادت باکره در صومعه پافنوتیوو-بوروفسکی شرکت کند. در سال 1481، او شروع به انجام یک کار مهم دیگر - اجرای نمادها براینماد کلیسای جامع فرضیه (کرملین مسکو). استاد به سادگی با این دستور کنار آمد و از آن زمان به شخصیت مکتب نقاشی مسکو تبدیل شد.
صومعه Ferapontov. نقاشی های دیواری دیونیسیوس
نقاشی های دیواری دیونیسیوس در کلیسای جامع ولادت باکره تنها نقاشی های دیواری استاد است که تا به امروز باقی مانده است. قبل از تغییرات نما در قرن شانزدهم. صحنه های ترسیم شده روی آن از دور قابل مشاهده بود. فرشتگان جبرئیل و میکائیل در دو طرف دروازه به تصویر کشیده شده اند. پورتال با صحنه هایی از "ولادت باکره" و نقاشی دیواری "دسوس" تزئین شده است. در سر شما می توانید یک مدال با تصویر مسیح را ببینید. بالای در، دیونیسیوس تصویری از خود مادر خدا قرار داد که توسط کوسماس مایوم و جان دمشقی احاطه شده بود. این نقاشی دیواری است که به آغاز تصاویر مربوط به طرح اختصاص داده شده به باکره مقدس تبدیل می شود. در قسمت مرکزی، مادر خدا هدجتریا در حالی که فرشتگان در برابر او زانو زده اند، روی تخت نشسته به تصویر کشیده شده است. نقاشی های دیواری دیگری نیز وجود دارد که مریم باکره را در معبد مورد توجه بیننده قرار می دهد. صومعه Ferapontov، اول از همه، به لطف نقاشی های دیواری کلیسای جامع ولادت باکره مشهور است.
ویژگی های نقاشی های دیواری معبد
سیستم نقاشی کلیسا بسیار دقیق و مختصر سازماندهی شده است. نقاشی های دیواری با در نظر گرفتن ویژگی های معماری ساختمان ساخته شده اند. یکی دیگر از ویژگی های خاص که باعث هماهنگی طراحی معبد می شود، تسلط بر ترکیب بندی است. این را می توان هم به قرار دادن نقاشی های دیواری و هم به هر طرح جداگانه نسبت داد. طراحی با انعطاف پذیری خطوط و در عین حال مختصر بودن آنها متمایز می شود. همه تصاویر به نظر می رسندبی وزن، به سمت بالا هدایت می شود. نقاشی های دیواری شلوغ و پویا هستند. برای مشاهده تمام نقاشی های دیواری در توالی طرح، باید چندین بار کل معبد را به صورت دایره ای بچرخانید.
یکی دیگر از ویژگی های متمایز نقاشی های دیواری دیونیسیوس، لطافت رنگ ها و ظرافت است. رنگ های سفید، آبی آسمانی، زرد، صورتی، گیلاسی و سبز روشن بر تصاویر غالب هستند. برای پس‌زمینه، نقاش نماد بیشتر از آبی روشن استفاده می‌کرد. ظاهراً رنگ ها از مسکو به این هنرمند تحویل داده شد. غنی ترین نقاشی از نظر رنگ، مدال های زیر طبل و روی طاق های بهاری است. هر دو رنگ خالص و مخلوط در اجرای آنها استفاده شد.
نقاشی های دیواری کلیسای جامع ولادت باکره را می توان با خیال راحت اوج خلاقیت دیونیسیوس نامید. یک واقعیت جالب این است که تمام نقاشی های دیواری صومعه Ferapontov تنها در 34 روز (از 6 اوت تا 8 سپتامبر) تکمیل شد. و این در حالی است که مساحت کل آنها 600 متر است2.
صومعه Ferapontov Luzhetsky
در قرن پانزدهم، بلوزرو متعلق به شاهزاده آندری، پسر دیمیتری دونسکوی بود. در سال 1408، او با درخواست برای تأسیس صومعه ای در شهر Mozhaisk به Ferapont روی آورد. پس از مشورت بسیار، قدیس موافقت کرد که راهب صومعه جدید شود. این صومعه که در سواحل رودخانه مسکوا ساخته شد، لوژتسکی نام داشت. در سال 1420، کلیسای جامع ولادت باکره در آن ساخته شد. نه چندان دور از صومعه لوژتسکی، امروز چشمه ای با آب شفابخش وجود دارد. به آن چاه سنت فراپونت می گویند. طبق افسانه، آن توسط خود قدیس باز شد.
سنت فراپونت تا زمان مرگش در سال 1426 در صومعه لوژتسکی ماند. در سال 1547 او را به عنوان قدیس قدیس اعلام کردند. آثار او هنوز در کلیسای جامع ولادت باکره به خاک سپرده می شود. صومعه های Vologda و Luzhetsk Ferapont امروزه با ارزش ترین بناهای فرهنگ قرون وسطایی روسیه هستند.
