زیرزمینی برلین که به آن U-Bahn نیز می گویند (به معنای راه آهن زیرزمینی، از کلمه Untergrundbahn)، یکی از قدیمی ترین در اروپا است. این در سال 1902 افتتاح شد و در حال حاضر به 170 ایستگاه خدمات رسانی می کند که به ده شعبه با طول کل 151.7 کیلومتر تقسیم شده اند. تقریباً 80 درصد از مسیر راه آهن زیرزمینی برلین در زیر زمین پنهان شده است.
در طول سال، این سیستم به بیش از 400 میلیون مسافر خدمات رسانی می کند، بنابراین، در سال 2012، 507،300،000 مسافر از U-Bahn استفاده کردند. گردش مالی روزانه مسافر مترو حدود 1400000 نفر است. این توسط بزرگترین شرکت حمل و نقل شهری Berliner Verkehrsbetriebe مدیریت، تعمیر و نگهداری می شود که با مخفف BVG شناخته می شود.
راحتی سیستم
فرکانس حرکت قطارها در روزهای اوج هفته ۲.۵ دقیقه و در بقیه ساعات روز پنج دقیقه فاصله دارد. در غروب، قطارها هر 10 دقیقه یکبار وارد می شوند. همچنین یک برنامه برای دوره شبانه روز وجود دارد.
حمل و نقل اصلی پایتخت متروی برلین است. این طرح از نزدیک با مجموعه قطارهای شهری - S-Bahn در هم تنیده است. لذا شهروندان و مهمانان شهراین توانایی را دارید که سریع و راحت به هر مکانی که نیاز دارید برسید.
تاریخ
برلین اولین شهری در آلمان بود که مترو ساخت و پنجمین شهر در اروپا پس از لندن، بوداپست، گلاسکو و پاریس بود. ورنر فون زیمنس، مهندس و مخترع مشهور آلمانی، نقش مهمی در ایجاد مجتمع حمل و نقل ایفا کرد. او بود که ایده ساخت یک شبکه قطار زیرزمینی را برای حل مشکلات رو به رشد حمل و نقل در پایتخت آلمان در پایان قرن نوزدهم مطرح کرد..
اولین خط مترو در سال 1902 پس از یک دوره طولانی برنامه ریزی و بحث پروژه ساخته و راه اندازی شد. این خط از بالای زمین عبور کرد و از بسیاری جهات راه حل های فنی خطوط راه آهن مرتفع نیویورک را تکرار کرد. در سال های بعد، تعداد شعب مترو برلین افزایش یافت. این طرح در آغاز جنگ جهانی اول چهار جهت داشت.
برنامه ریزی بیشتر برای ساخت زیرساخت های زیرزمینی با هدف اتصال پایتخت و مناطق آن انجام شد: عروسی که در قسمت شمالی قرار داشت، با Tempelhof و Neukölln، واقع در جنوب. این کارها در دسامبر 1912 آغاز شد و به دلیل جنگ و ظهور انبوه مشکلات مالی تا سال 1930 به طول انجامید.
ایالت تحت سلطه ناسیونال سوسیالیستها
وقتی NSDAP در سال 1933 به قدرت رسید، آلمان تغییرات زیادی کرد. این تغییرات زیرزمینی برلین را نیز تحت تأثیر قرار داد. پرچم های نازی ها در همه ایستگاه ها به اهتزاز درآمد و دو نقطه به افتخار قهرمانان رژیم جدید تغییر نام دادند. معمار Speer یک پروژه جاه طلبانه برای توسعه مترو برلین توسعه داده است. طرح ارائه شده برای ایجادیک خط دایره ای که شاخه های دیگر را به یکدیگر پیوند می دهد.
در طول جنگ جهانی دوم، از ایستگاه ها به عنوان پناهگاه بمب استفاده می شد. زیرساخت‌ها اغلب در معرض تخریب قرار می‌گرفتند، که برخی از آنها را می‌توان به سرعت تعمیر کرد. اما درگیری مداوم مانع از ترمیم کامل آسیب شد. با وجود این، ترافیک قطار تا پایان خصومت ها ادامه یافت.
تنها در پایان آوریل 1945 متروی برلین به طور موقت متوقف شد. طرح تونل ها حاکی از آبگرفتگی آنها بود، برق قطع شده است. با این حال، یک ماه بعد، بخشی از مسیرها دوباره به حالت کار درآمد. یک شایستگی بزرگ در این امر متعلق به فرمانده شهر N. E. Berzarin است.
دوران شوروی
مهمترین اتفاق زندگی شهر، تقسیم آن به دو بخش بود. محدودیتی برای تردد شهروندان از غرب به شرق و بالعکس اعمال شد. دیوار معروف برلین ساخته شد - حصاری که فضا را به دو قسمت تقسیم می کند. این امر مشکلات زیادی را در عملکرد مترو به همراه داشت.
مدرنیته
امروز، مترو برلین دارای 10 خط است - 9 خط اصلی و یک خط کمکی. این شبکه طول بسیار زیادی دارد و نه تنها خود شهر، بلکه نزدیکترین حومه شهر را نیز پوشش می دهد. برای گردشگران، نقشه مترو برلین با جاذبه ها برای فروش وجود دارد. به همین دلیل مهمانان پایتخت می توانند بدون ترس از گم شدن سفر کنند و همه اشیاء جالب را ببینند.
