ما به لطف یک ویدیوی تبلیغاتی برای لذت بردن از یک تخته شکلات با پر کردن نارگیل ظریف با جزایر Bounty آشنا هستیم. وقتی به این تبلیغ فکر می کنیم بلافاصله تصویری از جزیره ای متروک با آب آبی شفاف، ماسه های سفید، درختان نخل سبز را می بینیم. اما تعداد کمی از مردم می دانند که در واقع، نه جزایر بونتی، که در جنوب شرقی نیوزلند قرار دارد، بلکه جزیره تایلندی کوه سامویی برای فیلمبرداری تبلیغات استفاده شده است.
چرا سازندگان نوار شکلات چنین نامی را برای آن انتخاب کردند و با برداشتن یک تصویر لذت بخش با مناظر گرمسیری و دادن یک نام کاملاً بیگانه، ردپای آن را اشتباه گرفتند؟ مثل این است که قطب جنوب را آفریقا بنامیم، زیرا جزایر بونتی واقعی هیچ ربطی به آب های شفاف لاجوردی، ماسه های گرم، درختان نخل با نارگیل ندارند. سازنده بار احتمالاً خوش‌نام‌ترین نام را انتخاب کرده استبرای همه اینها رویای یک جزیره بیابانی را در نظر گرفتید، جایی که می توانید از همه مشکلات و نگرانی ها پنهان شوید.
جزیره بونتی از 13 قطعه سنگی کوچک تشکیل شده است. جایی که این معجزه قرار دارد برای بسیاری جالب خواهد بود، اما افراد کمی پیشنهاد می کنند که باید در 650 کیلومتری جنوب شرقی نیوزلند به دنبال آن بگردید. در اینجا درخت نخل وجود ندارد و نزدیک است، پوشش گیاهی بسیار کم است، زیرا آب و هوا کاملاً شدید است. دمای هوا معمولاً کمتر از 0 درجه سانتیگراد نیست، اما از 12 درجه سانتیگراد نیز بالاتر نمی رود. از میان همه پستانداران، فوک‌ها را می‌توان در اینجا یافت، و دسته‌هایی از پنگوئن‌ها و آلباتروس‌ها نیز صخره‌های تسخیرناپذیر را انتخاب کرده‌اند.
سخت است که جزیره Bounty را بهشت روی زمین بنامیم. بعید است که قیمت تورها به این مکان خداحافظی برای گردشگران جالب باشد، زیرا صخره های غیرقابل تسخیر ساحلی به پیاده شدن مسافرانی که از کشتی ها عبور می کنند کمک نمی کند. با این حال، هیچ کس به جز اعضای اکتشافات تحقیقاتی اجازه ورود به اینجا را ندارد، زیرا Bounty تحت حمایت یونسکو است. در قرن های 19 و 20، شکارچیان اغلب از جزایر بازدید می کردند، که توسط تعداد زیادی فوک جذب می شد، در نتیجه تقریباً کل جمعیت پستانداران از بین رفت. حالا این حیوانات بی سر و صدا اینجا زندگی می کنند و تولید مثل می کنند، هیچ چیز زندگی آنها را تهدید نمی کند.
بسیاری به این موضوع علاقه دارند که چرا جزایر بونتی چنین نامی پیدا کرده اند، چه چیزی در این امر نقش داشته است. به نظر می رسد که آنها به این نام از کشتی انگلیسی Bounty نامگذاری شده اند که در سال 1788 از کنار زمینی که هنوز در آن زمان کشف نشده بود گذشت. شاید این نام برای افراد کمی باقی بماند.معروف است، اگر نه برای حادثه ای که در کشتی در سال 1789 رخ داد. سپس شورش در کشتی رخ داد، شورشیان کاپیتان و پیروانش را در قایق فرود آوردند و به آنها اجازه دادند آزادانه در اقیانوس حرکت کنند. خوشبختانه به کسی آسیبی نرسید و پس از 7 هفته سرگردانی افراد نگون بخت نجات یافتند.
جزایر Bounty تا به امروز خالی از سکنه باقی مانده اند، به جز اعضای گروه های اعزامی که هر از گاهی برای انجام تحقیقات به این مکان های خشن می آیند، و مستعمرات پنگوئن ها، گله های آلباتروس و فوک های دست و پا چلفتی. این یک قطعه زمین خالی از سکنه است، اما ربطی به روزهای گرم آفتابی، آب شفاف، ماسه سفید برفی، فضای سبز جذاب ندارد.
