جزایر پاراسل به چه دلیل معروف هستند؟ یک عکس

2024 نویسنده: Harold Hamphrey | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 10:12

دریای جنوبی چین حوضه ای واحد برای جزایر متعدد و سرزمین های اصلی آسیای شرقی و جنوب شرقی است. اندازه آنها متفاوت است و تاریخچه متفاوتی دارند. جزایر پاراسل از اهمیت ویژه ای برخوردار است که عکس هایی از آنها در زیر ارائه خواهد شد. در ادامه مقاله توضیحاتی در مورد این مناطق ارائه خواهد شد. بیایید همچنین دریابیم که جزایر پاراسل به چه چیزی معروف هستند.

مکان

جزایر پاراسل منطقه‌ای خالی از سکنه است که از زمین‌ها و صخره‌های کوچک تشکیل شده است. آنها در 230 کیلومتری جنوب چین و 200 کیلومتری شرق ویتنام قرار دارند. بزرگترین قلمروهایی که جزایر پاراسل را شامل می شود، در حدود. پتل، اوه لینکلن آنها همچنین شامل Fr. تریتون و جزایر کرسنت جزایر پاراسل، که در آن تعطیلات به اندازه سایر مناطق مشابه محبوب نیستند، بدون شک اهمیت استراتژیک دارند.

اختلافات

در سال 1974، جمهوری خلق چین جزایر پاراسل را تصرف کرد. در عین حال، حق داشتن آنها همچنان مورد مناقشه ویتنام و جمهوری چین بود. از سال 1975، ویتنام شمالی و جنوبی متحد شدند. آی تیبعد از پایان جنگ اتفاق افتاد. در آن زمان ویتنام جنوبی که بدون حمایت ایالات متحده مانده بود، نمی توانست به عملیات نظامی خود ادامه دهد. پس از اتحاد، ویتنام جزایر پاراسل را از دست داد.

جزایر اسپراتلی. مکان

این جزایر مجمع الجزایری از دریای چین جنوبی هستند که شامل بیش از صد جزیره کوچک، جزایر مرجانی، صخره ها و در قسمت جنوب غربی آن واقع شده اند. مساحت کل مجمع الجزایر حدود 5 کیلومتر مربع است.

معنی ایالت

شش کشور به طور همزمان برای تصاحب جزایر می جنگند. ویتنام، چین، مالزی، فیلیپین، برونئی و تایوان از جمله این کشورها هستند. مجمع الجزایر با وجود مساحت کوچک، برای این ایالت ها اهمیت زیادی دارد. در قلمرو ذخایر نفت و گاز و در مقادیر قابل توجهی وجود دارد. به دلیل نبود جمعیت دائمی از آنها به عنوان منطقه ماهیگیری استفاده می شود. حدود پنجاه جزیره توسط نیروهای نظامی ویتنام، مالزی، فیلیپین، چین و تایوان اشغال شده است. اگرچه این منطقه هیچ بندر یا بندری ندارد، اما دارای چهار فرودگاه است.

کرونولوژی

در سال 1529، جزایر اسپراتلی به قلمرو اسپانیا تبدیل شد (طبق معاهده ساراگوزا). در سال 1898، آنها ابتدا به ایالات متحده و سپس به فیلیپین تعلق گرفتند. این را معاهده پاریس تأیید می کند. در سال 1927 مطالعه ای در مورد جزایر توسط یک کشتی فرانسوی انجام شد. سه سال بعد، همان ایالت سفر دومی را انجام داد که در نتیجه آن پرچم سفید فرانسه برافراشته شد. دو سال بعد او را فرستادندیادداشتی برای حاکمیت فرانسه از جمهوری خلق چین که بر اساس آن جزایر اسپراتلی بر اساس تفسیر چینی معاهده، حاکمیت خود را دریافت کردند. در پایان جنگ بین فرانسه و چین به نتیجه رسید. در سال 1933، چندین جزیره بزرگ توسط سه کشتی تحت کنترل درآمد. در همان زمان، این منطقه به عنوان قلمرو فرانسه در نظر گرفته شد. با این حال، ژاپن به وجود معادن فسفات خود در مجمع الجزایر اشاره کرد و در نتیجه این حاکمیت را زیر سوال برد.

بر این اساس، تلاش هایی برای گرفتن قلمرو تحت صلاحیت ژاپن انجام شد، اما فرانسه و بریتانیا در این مورد اعتراض کردند. در سال 1941، ژاپن این جزایر را اشغال کرد و کنترل آنها تا پایان جنگ جهانی دوم حفظ شد. پس از آن، فرانسه و چین مجدداً ادعاهای خود را نسبت به این سرزمین مطرح کردند و چین حتی یک گروه نظامی را به آنجا فرستاد. در سال 1982، الحاق سرزمینی مجمع الجزایر به استان فوخانه صورت گرفت و برخی از بخش های دیگر به تصرف فیلیپین درآمد. یک سال بعد، ایالت مالزی در حدود. پایگاه دریایی Layang-Layang و یک استراحتگاه افتتاح کرد که قبلاً این قلمرو را اشغال کرده بود. در سال 1988 نبردی بین نیروهای چین و ویتنام روی داد، اما جمهوری خلق چین برنده شد و کنترل آن بر منطقه حفظ شد. در سال 1995 مذاکرات گسترده ای بین این دو کشور آغاز شد که موضوع آن توسعه کلی منابع واقع در جزایر بود. در سال 2004، هواپیماهای فیلیپینی بر فراز آب های مجمع الجزایر مورد اصابت گلوله قرار گرفتند. ویتنام یک فرودگاه ساخت و از این طریق گردشگران خود را گسترش دادحضور و درست سال بعد از آن، حاکمیت ویتنام بر جزایر اسپراتلی اعلام شد.

درگیری چین و ویتنام

جزایر پاراسل در استان هاینان تنها سنگ مانع بین چین و ویتنام نیستند. در مورد مرز زمینی درگیری وجود دارد. در سال 1979، پس از عقب نشینی ارتش چین از بخش شمالی ویتنام، جمهوری خلق چین توانست در برخی مناطق این کشور جای پای خود را به دست آورد. چین ذخایر هیدروکربنی قابل توجهی ندارد، اما جمعیتی بالغ بر 1 میلیارد نفر دارد. البته او با تأسف دید که چگونه برخی از کشورهای کوچک از تولید نفت ثروت به دست آورده اند. ویتنام به نوبه خود نمی خواست چین را برای مشارکت در توسعه ذخایر خود دعوت کند. او در رسانه های خود مقالاتی میهن پرستانه منتشر کرد که به دفاع قهرمانانه از جزایر اسپراتلی و زندگی روزمره فعلی آنها اشاره می کرد. چین واقعاً روی این سرزمین‌ها برای استقرار پایگاه‌های دریایی خود روی آنها حساب می‌کرد.

پیمانهای صلح

در جنبه حقوقی موضوع، ویتنام و چین ملزم به پایبندی به کنوانسیون سازمان ملل هستند که در سال 1982 به تصویب رسید. همچنین باید بیانیه ASEAN تصویب شده در سال 2002 را نیز در نظر گرفت که ماهیت آن حل و فصل مسالمت آمیز درگیری ها در دریای چین جنوبی است. علاوه بر این، اقدامات دیگری با ماهیت بین المللی وجود دارد. به نظر می رسد که آنها باید وضوح را به ارمغان بیاورند، اما وضعیت را حتی بیشتر گیج کنند. توافقات ژنو از رسمیت جهانی برخوردار است،مربوط به ویتنام، که در سال 1954 به تصویب رسید. بر اساس نتایج آنها، دو ایالت تشکیل شد: DRV و جمهوری ویتنام. دومی متعلق به جزایر پاراسل و مجمع الجزایر اسپراتلی بود.

قانون تاریخی

چین اصرار دارد که می تواند مالک تمام جزایر دریای چین جنوبی باشد. در همان زمان، ایالت به سال 1958 اشاره می کند، زمانی که فام ون دونگ، نخست وزیر در آن زمان DRV، این حق را برای چین به رسمیت شناخت. با این حال، این استدلال تعیین کننده نیست، اگرچه کاملاً سنگین است. این بیانیه توسط رئیس جمهور ویتنام بیان نشده است، اما او است که دارای این اختیارات است. بنابراین، سند را نمی توان حتی به عنوان یک قرارداد تلقی کرد. علاوه بر این، اثبات حق تاریخی این قلمرو به دلیل دور بودن آن و عدم فعالیت انسان در آن برای مدت طولانی بسیار دشوار است. با این حال، اسناد سفرهای ملوانان از ویتنام به این جزایر هنوز حفظ شده است. بر اساس آنها، می توان از بازدید سالانه آنها از مجمع الجزایر برای اهداف مختلف، از وجود سلسله نگوین، مطمئن بود. برعکس، چین هیچ مدرکی دال بر ناوبری خود ندارد. استثنا استفاده دزدان دریایی از جزایر به عنوان پناهگاه است. برای اینکه چین علاوه بر اظهارات فام وان دونگ، یک استدلال دیگر داشته باشد، مورخان باید ثابت کنند که اینها دزدان دریایی نبودند، بلکه دریانوردان صلح آمیز چینی بودند. روابط بین ویتنام و چین پر از تنش است. سپس گرم می شوند، سپس دوباره تثبیت می شوند. علاوه بر این، چین اصلا خرج نمی کنداقدامات دوستانه ای که مربوط به کشتی های ویتنامی است. نمونه ای از آن کابل بریده کشتی هیدروگرافی ویتنامی است که عملیات شناسایی را در دریای چین جنوبی انجام داد. این حادثه در سال 2011 اتفاق افتاد.