نه چندان دور از مسکو سه دهکده وجود دارد که یکی به دیگری می گذرد. هر کدام نام خود را دارند. با این حال، آنها به نام یکی از آنها - Gzhel نامیده می شوند. روستاها به صنایع دستی عامیانه معروف هستند. برای قرن‌ها، استادان گزل ظروف نقاشی شده با زیبایی فوق‌العاده را در اینجا خلق می‌کنند که معمولاً به آنها گزل می‌گویند.
از تاریخ روستا
اولین استقرار در این سرزمین ها در قرن چهاردهم ظاهر شد. معروف است که در سال 1330 ایوان کالیتا روستا را به پسرش ایوان سرخ وصیت کرد. بعداً دیمیتری دونسکوی مالک این زمین ها شد و پس از او - واسیلی اول. در قرن هفدهم، روستای گزل بخشی از ناحیه مسکو شد.
در قرن هفدهم، دو کلیسای چوبی در روستا ساخته شد. یکی از آنها امروز نیز فعال است. این معبد کلیسای عروج مریم مقدس نامیده می شود. دومی از بین رفته است. در آغاز قرن هجدهم، کلیسایی سنگی در گزل بر اساس پروژه K. V. Grinevsky ساخته شد.
برای مدت طولانی در روسیه ذخایر خاک رس سفید شناخته شده بود. خود کلمه «گزل» از فعل «سوختن» یعنی خشت سوزاندن آمده است. سفال در قلمروروستاهای نزدیک مسکو در منطقه رامنسکی برای مدت طولانی درگیر بوده اند. اولین اشاره به این نوع هنر عامیانه در اسناد قرن چهاردهم، سپس در نامه های معنوی شاهزادگان مسکو و سرانجام در وصیت نامه خود ایوان مخوف دیده می شود.
در قرن هفدهم، تزار الکسی میخایلوویچ فرمانی صادر کرد که طبق آن باید خاک رس مخصوص به سرزمین های گزل آورده شود. سپس این ماده به طور انحصاری برای ساخت ظروف داروسازی مورد استفاده قرار گرفت. در آن روزها، این هنر شباهت چندانی با هنر نداشت.
میخائیل لومونوسوف نیز در یکی از آثار خود درباره گل گژل نوشته است. دانشمند روسی درباره این مطالب گفت: هیچ کجا عالی تر از این ندیده ام. شایان ذکر است که 400 سال پیش، ایجاد اقلام مختلف آشپزخانه، مجسمه‌ها و حتی نقاشی‌های چینی برای ساکنان آن مکان‌هایی که رسوبات خشت در آن کشف شده بود، یک ضرورت شد. این مکان ها برای کشاورزی مناسب نبودند. هیچ چیز روی خاک رس رشد نمی کرد، و به همین دلیل مردم محلی باید بر خرد سفالگری تسلط پیدا می کردند.
کاردستی سرامیک در قرن نوزدهم اهمیت زیادی پیدا کرد. امروزه یک کارخانه در اینجا قرار دارد که در آن ظروف چینی تولید می کنند. شرکت اصلی گزل "شین روسیه" نام دارد. امروزه فقط هزار نفر در این روستا زندگی می کنند. فاصله مسکو تا گزل 43 کیلومتر است.
در قلمرو روستا رودخانه گزلکا جریان دارد که به رودخانه مسکو می ریزد. به غیر از کارخانه فوق، هیچ دیدنی در اینجا وجود ندارد. روستای گزل خیلی کوچک است. با این حال، گردشگران اغلب از مسکو به اینجا می آیند. روند درست کردن ظروف بسیار جالب است. درباره سفر به گزلدر زیر شرح داده شده است.
توسعه تولید سفال
قبل از صحبت در مورد آنچه در برنامه گشت و گذار گنجانده شده است، لازم است یادآوری کنیم که تاریخچه غذاهای گزل از کجا شروع می شود.
تقریباً تمام ساکنان سی روستای اطراف در قرن هجدهم به سفالگری مشغول بودند. آنها چای و ظروف غذاخوری، مجسمه های تزئینی، گلدان ها، ظروف درست می کردند. امروزه کارخانه چینی گژل محصولات مختلفی را تولید می کند. نه تنها ظروف آشپزخانه، بلکه انواع سوغاتی. اما ظروف گزل قبلاً یک کالای لوکس نبودند. برای میخانه ها، مسافرخانه ها، مصارف خانگی در نظر گرفته شده بود.
در حدود سال 1800، اولین کارخانه چینی تاسیس شد. تا پایان قرن، بیش از صد شرکت از این دست ظاهر شد. در آغاز قرن نوزدهم، صنعتگران شروع به اعمال الگوهای فانتزی روی ظروف با رنگ کبالت کردند.
گژل همه جور زمانها را می شناسد. داستان او فراز و نشیب هایی داشت. پس از انقلاب، صنایع دستی به طور کامل از بین رفت. فقط در سالهای پس از جنگ احیا شد. سپس همان گزل ظاهر شد که امروزه در سراسر جهان شناخته شده است.
آبی روسیه
اوج صنایع دستی عامیانه در گزل به دهه هشتاد قرن گذشته رسید. در اینجا تولید گسترده ای از آثار طبق دستور العمل های قدیمی آغاز شد. البته با استفاده از تکنولوژی روز. مورخان پیشنهاد می کنند که یک کارخانه کوچک سفالگری در محل کارخانه Xin Rossii واقع شده است که در سال 1989، چندین قرن پیش تاسیس شد.
این شرکت نمایشگاه داردفعالیت، در نمایشگاه های روسیه و بین المللی شرکت می کند.
همه چیز از کجا شروع می شود؟
تولید محصولات گژل فرآیندی نسبتاً پر زحمت است. در چند مرحله صورت می گیرد. زیبایی در تخیل هنرمندی متولد می شود که با مداد طرحی را روی کاغذ می سازد و آن را با الگوی تصور شده نقاشی می کند. سپس یک مدل از پلاستیک ساخته می شود که روی آن قالب گچی ریخته می شود. ایده هنرمند اغلب در روند کار تغییر می کند. او اغلب مجبور است چیزی را تغییر دهد، مخصوصاً وقتی صحبت از وسایلی مانند قوری، قوری قهوه باشد. از این گذشته، آنها نه تنها باید زیبا، بلکه راحت نیز باشند.
توده چینی از چه چیزی ساخته شده است؟
مرحله بعدی آماده سازی خاک رس است. در ایجاد مخلوط چینی از تجهیزات خاصی استفاده می شود. ماسه کوارتز، کائولن، فلدسپات به خاک رس اضافه می شود. همه این اجزا بسیار مهم هستند، بدون آنها خاک رس به چینی تبدیل نمی شود.
مخلوط در دستگاهی قرار می گیرد که از جهاتی یک مخلوط کن غول پیکر است. در اینجا جرم ظرف 25-28 ساعت پردازش می شود. به نظر می رسد لغزش - یک مخلوط نرم نرم، ضروری در ساخت چینی.
ایجاد جاهای خالی
لغزان، رقیق شده به حالت خامه غلیظ، قالب ها را داخل قالب می ریزیم. مخلوط خشک می شود، شکل مورد نظر را به خود می گیرد. به نظر می رسد قطعه کار محصول است. حداقل 24 ساعت خشک می شود. پس از این، محصولات "پژمرده" می شوند.
شلیک
ضخامت دیواره ظروف یکسان باشد. اعتقاد بر این است که یک استاد با تجربه می توانداین نشانگر را با لمس مشخص کنید. فرآیند بعدی برشته کردن است. ظروف آشپزخانه آینده در اجاق گاز قرار می گیرند. محصولات استحکام، سختی را بدست می آورند.
نقاشی
کبالت یک رنگ سرامیکی خاص است. در ابتدا مانند دوده سیاه است. این رنگ فقط پس از شلیک آبی می شود. استادان Gzhel بیش از 20 سایه از این رنگ را در نظر می گیرند. نمایندگان چندین تخصص هنری در کارخانه گزل کار می کنند. آنها به رنگ آمیزی پلاستیک های کوچک و دیگران - ظروف مشغول هستند. برخی دیگر از الگوها برای وسایل داخلی استفاده می کنند.
راز اصلی نقاشی گژل سکته است. تکنیک اصلی نسبت صحیح سفید و آبی است. یک قانون وجود دارد: هر ضربه بعدی با قبلی متفاوت است. ابتدا رنگ به صورت ضخیم روی قلم مو کشیده می شود، سپس نقاشی با فشارهای متفاوت کشیده می شود. اولین ضربه ها آبدارترین هستند. صنعتگران با تجربه در کار خود فقط ابزارهای باکیفیت را انتخاب می کنند، زیرا نتیجه نهایی به آن بستگی دارد.
هر اثر گزل در نوع خود منحصر به فرد است. رنگ های شرکتی: آبی آبدار، آبی روشن، آبی گل ذرت. نقاشی و فرم یک کل واحد را تشکیل می دهند. زینت مکمل است، بر ناگفته های پلاستیک تأکید می کند.
تور
دهکده ای که نام آن از دیرباز یکی از نمادهای خلاقیت ماهیگیری روسیه بوده است، ظاهر باستانی خود را حفظ کرده است. می توانید با رفتن به گشت و گذار در گزل این موضوع را تأیید کنید. امروز، خانه‌های کوچک اینجا ایستاده‌اند، کلیساهای ساده بر فراز آنها بلند شده‌اند.
سایر روستاهای مرتبط با تولید ظروف آشپزخانه - Glebovo،Troshkovo، Fenino، Rechitsa، Turygino، Novo-Kharitonovo. رسیدن به این مکان های افسانه ای آسان است. اما بهتر است این کار را به عنوان بخشی از تور گزل انجام دهید. از پایتخت، جاده حدود یک ساعت و نیم طول خواهد کشید. در راه، راهنما حقایق جالبی از تاریخچه صنایع دستی عامیانه را به شما می گوید. هزینه یک گشت و گذار در اطراف روستای گزل، منطقه رامنسکی، به اپراتور تور، مدت زمان، تعداد افراد گروه بستگی دارد.
می توانید با قطار که از ایستگاه راه آهن کازانسکی می رود به روستایی که کارخانه چینی در آن واقع شده است بروید. زمان سفر 2 ساعت و 20 دقیقه است. قیمت بلیط تقریباً 150 روبل است. اتوبوس هایی نیز از ایستگاه مترو Kotelniki به کارخانه چینی Gzhel وجود دارد.
در طول گشت و گذار در کارخانه آبی روسیه، می توانید نکات جالب توجه زیادی را در مورد فرآیند خلاقانه صنعتگران بیاموزید. یعنی:
- نحوه درست کردن توده چینی؛
- چگونه محصولات را به درستی خشک و آتش بزنیم؛
- چرا دو یا حتی سه شلیک لازم است؛
- فرآیند لعاب دادن چیست.
در گشت و گذار در دیدنی اصلی و تنها قزل، نه تنها می توانید تولد یک معجزه چینی را با چشمان خود ببینید، بلکه با دستان خود کاری انجام دهید. سوزاندن و قالب گیری، البته، هیچ کس اجازه نمی دهد. با این حال، کلاس های کارشناسی ارشد جالب در نقاشی برای گردشگران برگزار می شود. آنها تحت هدایت یک استاد با تجربه انجام می شوند. این تور دو ساعت طول می کشد.
در نهایت می توانید به انبار و فروشگاه شرکتی که بیش از هزار محصول کارخانه ای در آن به فروش می رسد مراجعه کنید.قیمت ها.
گردش دیگری به گزل وجود دارد که شامل بازدید نه تنها از این روستا، بلکه از روستای مجاور نیز می شود که یکی از قدیمی ترین کارخانه های تولید ظروف چینی را در خود جای داده است. این روستا توریگینو نام دارد. شرکت واقع در قلمرو آن انجمن Gzhel است. بازدیدکنندگان می توانند شاهد روند خلاقیت، از طراحی تا نقاشی باشند. یک موزه در قلمرو کارخانه وجود دارد که شامل حدود دو هزار نمایشگاه است. کلاس های مستر نیز در اینجا برگزار می شود.
زیرساخت گژل
برای غوطه ور شدن در حال و هوای دوران باستان ارزش چند روز اقامت در گزل را دارد. هتل های کمی در اینجا وجود دارد، اما هنوز هم وجود دارند. به عنوان مثال، هتل های Aquarelle و کریستینا. اولی فقط نه اتاق دارد. قیمت اجاره 1500 روبل است. "کریستینا" - مجموعه ای از خانه های مهمان. هزینه اقامت در یکی از آنها 4000 روبل است.
رستوران های شیک در این روستای باستانی، البته، نه. اما از آنجایی که گزل اغلب مورد بازدید گردشگران قرار می گیرد، هنوز مراکز پذیرایی کوچکی در اینجا وجود دارد. یکی از آنها، محبوب ترین در بین گردشگران، در قلمرو کارخانه Xin Rossii واقع شده است. در اینجا، طبق بررسی ها، می توانید یک ناهار خوشمزه بخورید. چندین کافه کنار جاده در امتداد بزرگراه یگوریفسکویه وجود دارد. یکی از آنها هفت جمعه نام دارد.
قابل ذکر است یکی دیگر از جاذبه های گزل. اینجا چاه Kunai است و در کنار آن یک فونت کوچک وجود دارد. این مکان ها حتی قبل از انقلاب هم مورد بازدید زائران قرار می گرفت. اعتقاد بر این است که آب از چاه Kunai استقدرت شفابخشی.
