Berezan: جزیره ای در دریای سیاه

2024 نویسنده: Harold Hamphrey | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 10:12

جزیره برزان منطقه کوچکی است که در دریای سیاه قرار دارد و یکی از کارت های تلفن آن است.

شرح جزیره برزان

از نظر وسعت، این قلمرو که قبلا شبه جزیره بوده و دو برابر قلمرو فعلی (در سطح دریا 5-6 متر پایین تر) بوده، بسیار کوچک است: فاصله قسمت شمالی آن تا آن. قسمت جنوبی فقط 850 متر است.

جزیره بریزان (عکس بالا) از شرق و شمال توسط آب های Dnieper و Bug، از غرب و جنوب توسط دریای سیاه شسته می شود. از نظر جغرافیایی، بخشی از منطقه اوچاکوفسکی (منطقه نیکولایف) و بخشی از ذخیره گاه اولویا است که از اهمیت ملی برخوردار است. برزان جزیره ای است که در هر زمانی از سال جذاب است. در تابستان، این مکان مورد علاقه گردشگرانی است که می خواهند تاریخ را لمس کنند. در زمستان، کرانه های برزان پوشیده از یخ می شود و شکل های عجیبی به خود می گیرد و با آمدن بهار به فرشی پیوسته از گل های وحشی و علف تبدیل می شود.

Berzan: جزیره ای در دریای سیاه

امروزه متروکه و مارمولک‌ها و مارها روی آن زندگی می‌کنند، به دلیل موقعیت مناسب (نزدیک به تلاقی رودخانه دنیپر در دریای سیاه)، در زمان‌های قدیم، جزیره بریزان برای کسی جالب نبود. با تشکر از کاوش های باستان شناسی، که اغلبدر قلمرو Berezan انجام شد، مشخص شد که یونانیان متعهد اولین کسانی بودند که جزیره را توسعه دادند (در قرن 7 قبل از میلاد) و سکونتگاه Borisfenida یا Borisfen را در این مکان تأسیس کردند. کاوش های باستان شناسی بخشی از گورستان، ساختمان های عمومی، اماکن مسکونی را نشان داد. با ارزش ترین یافته های جزیره اکنون در موزه های باستان شناسی اودسا و کیف، در صندوق های علمی موسسه و ارمیتاژ نگهداری می شود.

اهمیت استراتژیک جزیره

علاوه بر یونانیان، این سرزمین ها که نمونه اولیه جزیره بویان پوشکین (منتهی به پادشاهی با شکوه سلتان) شد، مورد بازدید رومی ها، یونانی ها، وایکینگ ها، ترک ها، فرانسوی ها و انگلیسی ها نیز قرار گرفت. در این مکان‌ها، کشتی‌ها که از کیوان روس به بیزانس می‌رفتند و برگشتند، برای تجهیز مجدد توقف کردند. کمی بعد، جزیره برزان در دریای سیاه که در زمان های مختلف نام هایی مانند دولسکی، سنت افوریوس، جزیره ستوان اشمیت، برزان و بوریسفن داشت، به عنوان لنگرگاه قایق های ماهیگیری مورد استفاده قرار گرفت. همچنین، پایگاه بازرگانان روسی و جوخه های آنها می تواند در جزیره قرار گیرد، جایی که آنها استراحت کرده و برای غلبه بر مسیر دریایی آماده می شوند.

از قرن دوازدهم، برزان جزیره ای است که به عنوان یک نقطه استراتژیک در ورودی خور استفاده می شده است. در پایان قرن هفدهم، این قلمرو که برای دفع حملات جانیچرهای ترکیه مناسب بود، توسط قزاق‌های Zaporizhzhya تسخیر شد. با این وجود، بعداً بریزان به مالکیت ترکها درآمد که در زمینهای آن قلعه ای ساختند و بدین ترتیب راه خروجی دریای سیاه از خور دنیپر-باگ را مسدود کردند. این ساختمان به مدت 14 سال پابرجا بود و در طول سالهای روسی-جنگ ترکیه توسط یک دسته از قزاق های Zaporizhzhya به رهبری آنتون گولواتی نابود شد. پس از آن، این جزیره که توسط مردم رها شده بود، دوباره خالی از سکنه شد.

جزیره ستوان اشمیت

برزن جزیره ای است که شاهد تعداد زیادی رویداد تاریخی از جمله رویدادهای دراماتیک بوده است. در 6 مارس 1906، پیوتر پتروویچ اشمیت، رهبر قیام در رزمناو اوچاکوف، همراه با گروهی از فعالان در 6 مارس 1906 در اینجا به ضرب گلوله کشته شد. این مکان به طور تصادفی برای اجرای حکم انتخاب نشده است: مسئولان از این طریق سعی کردند این اقدام را از چشم مردم پنهان کنند. اشمیت پس از اطلاع از محل اعدام آینده، گفت که برای او خوب است که در برزان بمیرد: زیر آسمان صاف و بلند در وسط دریا - عنصر بومی و محبوب او.

در سال 1968، به افتخار این مرد شجاع و یارانش در بالاترین نقطه جنوب جزیره، دانشجویان مؤسسه مهندسی و ساخت و ساز شهر اودسا و مؤسسه کشتی سازی نیکولایف یک نمونه اصلی ساختند. بنای یادبود 15 متری شبیه بادبان عظیمی پر از باد است که هنگام نزدیک شدن به جزیره از همه طرف به خوبی قابل مشاهده است. این بنا نماد دریا، استقامت و شجاعت ملوانان شجاع است.

برزن در سالهای جنگ

در آغاز قرن بیستم، یک قلعه هدف در جزیره بریزان با هزارتوی پیچیده ای از گودال ها برای آزمایش توپخانه های دریایی دوربرد ساخته شد. امروزه بقایای این سازه با قلعه باستانی ترکیه اشتباه گرفته می شود. بالای آنها یک علامت ناوبری است که ارتفاع آنحدود 12 متر است. در شب، یک چراغ چشمک زن سبز روی آن می سوزد که موقعیت جزیره برزان را به ملوانان نشان می دهد.

در سالهای اول جنگ بزرگ میهنی، 85مین باتری ضد هوایی بخش اوچاکوفسکی دفاع ساحلی پایگاه دریایی اودسا در قلمرو جزیره قرار داشت که رویکردهای دریا را پوشش می داد. به بندر و شهر اوچاکوو، دفاع هوایی از کشتی‌ها و کشتی‌هایی که از خور دنیپر-باگ عبور می‌کنند و خلبانان نهمین هنگ جنگنده هوانوردی که از اوچاکوف از هوا دفاع می‌کردند، با آتش قدرتمند پشتیبانی می‌کنند.