یک کشور محصور در خشکی با موقعیتی که در جهان دارد مشخص می شود، که در آن مرزها با گستره های بزرگ آبی تماس ندارند. این در مورد دریاچه‌ها یا رودخانه‌ها نیست، بلکه در مورد دریاها و اقیانوس‌ها است که دسترسی به حوضه جهانی، مسیرهای دریایی حمل‌ونقل و سایر امتیازات را می‌دهند.
همه این سرزمین ها بسته به نحوه ترکیب ویژگی های جغرافیایی، ویژگی های توسعه ماهیگیری، علم و سایر شاخه های فعالیت انسانی و همچنین رویدادهای تاریخی دوره های مختلف، ظاهر فعلی خود را دارند. در نتیجه، در حال حاضر 44 ایالت جدا از دریا و / یا اقیانوس، در نقاط مختلف جهان وجود دارد. بیایید با سرزمین اصلی آفریقا شروع کنیم.
آفریقا رهبر کشورهای محصور در خشکی است
بیشتر همه کشورهایی که هیچ تماسی بین مرزها و فضاهای آبی خود ندارند در آفریقا هستند.
از 62 آفریقایی17 ایالت (یکی از آنها - ازواد - توسط دولت به رسمیت شناخته نشده است) هیچ تماسی با دریا ندارند. اینها کشورهای بسیار بزرگی هستند - نیجر، مالی، چاد، جمهوری آفریقای مرکزی، سودان جنوبی و کشورهای نسبتا کوچک - رواندا، اوگاندا، بوروندی و غیره. اینجاست که بزرگترین کشور محصور در خشکی (از نظر جمعیت) واقع شده است. و همچنین دو نفر بعدی در لیست. ظاهراً این سرزمین دوست دارد با "ترین ها" غافلگیر کند.
با توجه به این واقعیت که آفریقا دومین قاره بزرگ است، تعجب آور نیست که برخی (و بیش از یک) کشور محصور در خشکی در این قاره گم شده اند.
اروپا رتبه دوم پرافتخار را در تعداد کشورهای بدون دریا در اختیار دارد
کشور محصور در خشکی در اروپا نیز وجود دارد. در عوض، نه یک کشور، بلکه چهارده ایالت و دو کشور دیگر که به عنوان چنین کشوری به رسمیت شناخته نشده‌اند (کوزوو، ترانس‌نیستریا)، فقط توسط خشکی احاطه شده‌اند.
در مقایسه با کشورهای مشابه در آفریقا، برادران اروپایی "برای بدبختی" در قلمرو خود بسیار کوچکتر هستند و می توانند رتبه مخالف - کوچکترین ایالت ها را پیشروی کنند.
آسیا
فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی به پیدایش مناطق وسیع پرجمعیت دور از موج‌سواری کمک کرد. کشورهای محصور در خشکی در آسیا با دوازده کشور به رسمیت شناخته شده و دو کشور غیر به رسمیت شناخته شده نیز این فهرست را تکمیل می کنند. از جمله: قزاقستان، آذربایجان، افغانستان، تاجیکستان، ازبکستان، بوتان و غیره.
آمریکای جنوبی و دو "گیلاس"روی کیک"
در نهایت، در پاسخ به این سوال که کدام کشورها محصور در خشکی هستند، به بولیوی و پاراگوئه فکر کنید که در آمریکای جنوبی در "حبس" کشورهای همسایه هستند که دسترسی آنها را به سواحل اقیانوس محدود می کنند.
بقیه قاره ها قابل بحث نیستند، زیرا استرالیا با کشور اصلی خود، آمریکای شمالی قاره هایی هستند که همه کشورها به دریا دسترسی دارند. در قطب جنوب، همه پنگوئن‌ها می‌توانند آزادانه، با دور زدن هر پستی، برای ماهیگیری یا آفتاب گرفتن بیایند.
موارد برجسته
بزرگترین کشور محصور در خشکی:
- بر اساس اندازه قلمرو - قزاقستان (2.7 میلیون کیلومتر مربع)؛ پس از آن مغولستان (1.5 میلیون کیلومتر مربع)، چاد (1.28 میلیون کیلومتر مربع)، نیجر (1.27 میلیون کیلومتر مربع)؛
- بر اساس جمعیت - اتیوپی - 103 میلیون نفر (داده های سال 2015)؛ اوگاندا با 2.5 برابر برتری با بیش از 41 میلیون نفر در رتبه بعدی قرار دارد.
چه اشکالی دارد کشوری دریای خودش را نداشته باشد؟
کدام کشورها به دریا دسترسی ندارند، ما قبلاً آنها را حل کرده ایم. اما این برای آنها چه معنایی دارد؟ تمام سرگرمی ها، صنایع دستی و کارهای مربوط به افق های دریا فقط در کشورهای دیگری که توافق نامه های مربوطه در سطح ایالتی با آنها وجود دارد در دسترس است. البته، شما می توانید به هر کشور دیگری بیایید تا در یک قایق بخار استراحت کنید، روی شن ها آفتاب بگیرید، اما ماهیگیری در همه جا در دسترس نخواهد بود.
تداخل در تجارت. چیست؟ علاوه بر حمل و نقل زمینی از مرز با تمامی مشکلات احتمالی در طول مسیر، مشکل ازدحام بنادر نیز اضافه شده است.
کشور محصور در خشکی زمان بیشتری را در انتظار تدارکات و پول بیشتری برای حمل و نقل صرف می کند. علاوه بر این، شما باید انبوهی از انواع کاغذ را پر کنید، برای ارسال بسیار بیشتر از کشورهای دارای دسترسی به دریا منتظر بمانید، و همچنین باید در طول مسیرهای زمینی اخاذی رشوه را تحمل کنید. آیا می خواهید سریع و بدون معطلی رانندگی کنید؟ در اینجا اندازه "داچشوند" ما است.
عدم دسترسی به دریا به حق یکی از مهمترین مشکلاتی است که منجر به عقب ماندگی اقتصادی برخی کشورها می شود.
