چرا هواپیماها چتر نجات برای مسافران ندارند؟

2024 نویسنده: Harold Hamphrey | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 10:12

همه کسانی که حداقل یک بار از حمل و نقل هوایی استفاده کرده اند احتمالاً به این فکر کرده اند که چرا به مسافران هواپیما چتر نجات داده نمی شود. موافقم، بسیار عجیب است که قبل از شروع پرواز، مهماندار هواپیما لزوماً در مورد قوانین ایمنی در پرواز توضیحاتی را انجام می دهد، در مورد نحوه استفاده از ماسک اکسیژن، جایی که آن است و نحوه دریافت آن صحبت می کند. علاوه بر این، به شما گفته می شود که جلیقه نجات کجاست و چگونه آن را بپوشید. اما هیچ کس به نحوه صحیح چتر انداختن و محل خروج اضطراری اشاره نمی کند. چطور؟ چرا هواپیماهای مسافربری چتر نجات ندارند؟ جلیقه نجات وجود دارد، اما چتر نجات وجود ندارد!

آیا چتر اضافی در هواپیما وجود دارد؟

اول از همه، به طور کلی پذیرفته شده است که هواپیمای مسافربری یک ماشین سنگین و فوق العاده قابل اعتماد است. طبق آمار، تصادفات حمل و نقل هوایی تنها در 1 مورد از 20 میلیون پرواز رخ می دهد، در حالی که تصادفات رانندگی علت آن است.1 تا 9200. این یکی از پاسخ های اصلی به این سوال است که چرا در هواپیما چتر نجات برای مسافران وجود ندارد. علاوه بر این، تعداد کافی ایرادات خاص و مستدل وجود دارد. دلایل مختلفی برای این وجود دارد، و مطمئناً برای کسانی که تا به حال چتربازی کرده اند یا کاملاً از نظر تئوری با مکانیک این فرآیند آشنا هستند، واضح است.

اولین دلیلی که هواپیماها چتر نجات برای مسافران ندارند

طبق آمار، بیش از 60٪ از تصادفات حمل و نقل هوایی در هنگام فرود، برخاستن یا صعود رخ می دهد - یعنی در ارتفاعات بسیار پایین، زمانی که چتر نجات عموماً بی فایده است - به سادگی زمان باز کردن ندارد، و شما به همراه یک کوله پشتی پس انداز روی زمین "فلاپ" خواهید کرد. شما می گویید: «اما 40 درصد دیگر در سوانح هوایی هستند. - پس چرا در هواپیما چتر نجات نمی دهند؟ می توانست حداقل جان چند نفر را نجات دهد." اینجاست که استدلال های دیگر وارد عمل می شوند.

دلیل دوم

راستش به من بگو، چند بار در زندگی ات چتر به پا کرده ای؟ به احتمال زیاد، اکثریت پاسخ خواهند داد - هرگز. این یک دلیل دیگر است - چرا در هواپیماها چتر نجات وجود ندارد. واقعیت این است که یک مسافر معمولی به سادگی نمی تواند در بار اول یا حتی بار دوم چتر نجات را به درستی بپوشد و محکم کند، به خصوص در شرایط وحشت و عصبی. علاوه بر این، اگر این گفته در مورد افراد سالم، از نظر جسمی و اخلاقی قوی صادق است، پس در مورد کودکان، مستمری بگیران، معلولان یا فقط در مورد مسافرانی که به راحتی تسلیم وحشت می شوند، چه می توانیم بگوییم؟ آنها نمی توانند بر چنین "ترفندی" مسلط شوندپیشینی.

استدلال سوم: چرا در هواپیما چتر نجات وجود ندارد

حتی اگر فرض کنیم که هواپیما تا زمانی که هر مسافری نحوه استفاده صحیح از چتر نجات را یاد نگیرد، پرواز نمی کند، برای مثال، فقط کسانی که دوره های ویژه را گذرانده اند بلیط می فروشند، بسیاری از هواپیماها باید اساساً طراحی شوند.

واقعیت این است که شما می توانید از هواپیما فقط از قسمت عقب و دم هواپیما بیرون بپرید. در غیر این صورت، شما در معرض خطر "کوبیدن" به بال یا وارد شدن به موتورها هستید، جایی که یک فرد فوراً به "نودل" کوچک تبدیل می شود. طراحی اکثریت قریب به اتفاق هواپیماها گذرگاه های نسبتاً باریک و تعداد درب کافی را برای تخلیه فوری تعداد زیادی از مسافران فراهم می کند. این یکی دیگر از دلایلی است که هواپیماها چتر نجات ندارند. به راحتی می توان تصور کرد که چه نوع له شدن در کابین هواپیما در حال سقوط آغاز می شود. علاوه بر این، هواپیما خیلی سریع سقوط می‌کند و اکثریت قریب به اتفاق مسافران به سادگی زمانی برای رسیدن به دروازه‌ها ندارند.

آگومان چهارم

با این حال، بیایید فرض کنیم که چتر زدن را بلد هستید و در خروجی اضطراری اولین نفر بودید. حالا شما قطعا نجات خواهید یافت، درست است؟ نه، همه چیز به این سادگی نیست و در اینجا به بحث اصلی در مورد این سوال می رسیم که چرا چتر نجات در هواپیما صادر نمی شود. واقعیت این است که سرعت "کروز" هواپیما در سطح پرواز، یعنی در ارتفاعی که در حالت عادی پرواز می کند، 800-900 کیلومتر در ساعت است و حداکثر سرعتی که یک چترباز بدون لباس مخصوص می تواند تحمل کند.یا صندلی، برابر با 400-500 کیلومتر در ساعت است. به زبان ساده، شما به سادگی با جریان هوا "آلوده" خواهید شد، اما این همه ماجرا نیست…

آگومان پنجم

یکی از اصلی ترین دلایلی که هواپیماهای مسافربری چتر ندارند ارتفاع پرواز است.

حداکثر ارتفاعی که در آن فرد می تواند بدون استفاده از تجهیزات خاص به شکل سیلندرهای اکسیژن در آن آرام نفس بکشد 4 هزار کیلومتر است در حالی که ارتفاع پرواز در سکو 8 تا 10 هزار کیلومتر است.. این بدان معنی است که حتی اگر بتوانید با خیال راحت از هواپیمای در حال سقوط بیرون بپرید، عملاً چیزی برای نفس کشیدن وجود نخواهد داشت، البته اگر با احتیاط یک مخزن اکسیژن با خود نبرده باشید.

یکی دیگر از دلایلی که هواپیماها چتر ندارند دمای بیرون است. در ارتفاعی که هواپیماهای مسافربری معمولاً پرواز می کنند، دمای هوا در هر زمان از سال منفی 50-60 درجه سانتیگراد است و این نشان می دهد که شخصی که خود را بدون تجهیزات حفاظتی خاص در آنجا می بیند، هر چیزی را که ممکن است در یک مدت زمان منجمد می کند. ثانیه، و تا حد مرگ یخ می زند.

دلیل ششم

یکی دیگر از دلایلی که هواپیماها چتر صادر نمی کنند این است که کابین در طول پرواز به شدت هوابند است. در ارتفاعی که لاین های مسافربری پرواز می کنند، به دلیل اختلاف فشار داخل و خارج، باز کردن درب هواپیما تقریبا غیرممکن است. با این حال، فرض کنید که کاهش فشار در نتیجه یک تصادف رخ داده است - اگر این اتفاق در ارتفاع رخ داده است10 هزار کیلومتر، سپس همه مسافران در عرض 30 ثانیه هوشیاری خود را از دست می دهند یا حتی می میرند. بعید است که در این زمان ناچیز، کسی وقت داشته باشد که یک ماسک اکسیژن، یک چتر نجات بگذارد و به در خروجی برسد.

اما حتی با فرض اینکه یک فرشته نگهبان غیرواقعی قوی دارید و همه دلایل بالا روی شما تأثیری نداشته است، تصور کنید در زیر چه چیزی در انتظار شماست: تایگا، صحرا، اقیانوس بی کران یخی یا فقط حیاط خلوت یک کارخانه تراکتورسازی. به بیان ساده، این احتمال که بدون شکستن چیزی فرود بیایید و در جایی که افرادی که قادر به ارائه کمک های اولیه هستند شما را در سریع ترین زمان ممکن پیدا کنند بسیار ناچیز است. بنابراین استفاده از چتر نجات در هواپیماهای مسافربری به سادگی غیرعملی است.

هزینه این شانس کوچک چقدر است

با این وجود، به خصوص هوا هراسان سرسخت هنوز از پرسیدن این سوال دست برنمی دارند: "چرا در هواپیماهای مسافربری چتر نجات نمی دهند؟".

ما قبلاً کمی جنبه فنی فرآیند را مرتب کرده ایم، اکنون اجازه دهید در مورد مولفه اقتصادی صحبت کنیم. فرض کنید که تمام دنیا عادت کردند به "شاید" تکیه کنند و همه هواپیماها شروع به تجهیز به چتر نجات کردند. شمارش:

• هر چتر نجات بسته به مدل و وزنی که می تواند بلند کند، تقریباً 5 تا 15 کیلوگرم وزن دارد. این بدان معنی است که هواپیما می تواند 15 تا 20٪ مسافران کمتری را سوار کند - به جای آنها، چتر نجات پرواز می کند. معادل نقدی همین درصدها به قیمت بقیه بلیت ها توزیع می شود، زیرا شرکت نمی تواند واگذار کند.سود شما.
• علاوه بر این، بلیط ها شامل هزینه خود چتر نجات یا بهتر است بگوییم اجاره آنها می شود. این به این دلیل است که اول از همه باید آنها را خریداری و به طور دوره ای تغییر دهید (چتر نجات تاریخ انقضا نیز دارد).
• خط بعدی هزینه ها بازرسی و استایل است. قبل از هر پرواز، بررسی مناسب بودن و قابلیت سرویس دهی هر چتر ضروری است، علاوه بر این، بسیاری از مدل ها حتی زمانی که استفاده نمی شوند (یک بار در ماه یا شش ماه) نیاز به بسته بندی مجدد دارند. برای انجام این کار، خطوط هوایی باید کل کارکنان خدمه را حفظ کنند که حقوق آنها نیز در قیمت بلیط لحاظ می شود.

بنابراین، قیمت بلیط یک پرواز معمولی به قدری بالا می رود که به احتمال زیاد، افراد کمی می خواهند آن را بخرند. خوب، می بینید، چه کسی می خواهد از مسکو، به عنوان مثال، به سیمفروپل با 100-150 هزار روبل پرواز کند؟

در مورد سیستم تخلیه چطور؟

بنابراین، چرا آنها در هواپیماهای مسافربری چتر صادر نمی کنند، به نظر می رسد ما متوجه شده ایم، اما شما همچنین می توانید هر صندلی را مانند جنگنده ها به یک سیستم پرتاب مجهز کنید. یا نه؟ بیایید آن را بفهمیم.

سیستم‌های نجات نصب شده در جنگنده‌ها، یک مجموعه نجات کامل را نشان می‌دهند که از یک صندلی، سیستم‌های اکسیژن و چتر نجات و یک مکانیسم ویژه برای محافظت از خلبان در برابر جریان هوای مقابل تشکیل شده است. کل مجموعه روی هم تقریباً 500 کیلوگرم وزن دارد. بنابراین، اگر TU-154 معمولاً بتواند 180 مسافر را سوار کند، با استفاده از سیستم پرتاب، تعداد آنها کاهش می یابد.تا حدود 15. تصور کنید هزینه بلیط چقدر خواهد بود، زیرا مقدار نفت سفیدی که هواپیما می خورد. به کیفیت محموله بستگی ندارد - به عبارت دیگر، هواپیما مهم نیست که منجنیق حمل می کند یا افراد.

علاوه بر استفاده از سیستم پرتاب، مسافران باید در تمام مدت پرواز با کت و شلوارهای مخصوص بپوشند، کلاه ایمنی محکم به صندلی بسته شوند - یک چشم انداز ناخوشایند. و سپس، هر صندلی باید یک کپسول مهر و موم شده جداگانه باشد، در غیر این صورت، هنگامی که یک صندلی "تیراندازی می شود"، بقیه صندلی ها در اثر انفجار اسکویب آسیب می بینند. به طور خلاصه، طراحی یک وسیله نقلیه کاملاً جدید که قادر به ارائه همه شرایط فوق باشد، ضروری است.