کوه Lovcen Jezerski Verh محل زیارت هزاران مونته نگرو است. و این تعجب آور نیست، زیرا در بالای آن مقبره پیتر نگوش است - مردی که علامت درخشانی در تاریخ و فرهنگ مردمان اسلاوی جنوبی به جا گذاشت. یاد او برای ساکنان مونته نگرو گرامی است که او را بزرگترین شاعر و دولتمرد خود می دانند.
پیوتر نگوش کیست
قبل از صحبت در مورد یکی از جالب ترین مناظر مونته نگرو، باید چند کلمه در مورد فردی که در آن استراحت می کند گفت. رادیووی توموف پتروویچ در سال 1813 در روستای نگوشی به دنیا آمد. تا سن 12 سالگی، این پسر مانند بچه های دهقان معمولی زندگی می کرد و بیشتر روز را دنبال گله گوسفند در دامنه کوه Lovcen می گذراند. در آنجا با آهنگ‌ها، سنت‌ها و افسانه‌های محلی که چوپانان محلی به او می‌گفتند، آشنا شد.
طبق رسم قدیمی، حاکمان مونته نگرو باید راهب باشند، بنابراین آنها صاحب فرزند نمی شدند. تاج و تخت خود را به برادرزاده هایشان سپردند. عموی رادیووی متروپولیتن پیتر اول پتروویچ، نماینده ارشد خانواده بود. او تصمیم گرفت برادرزاده خود را به عنوان جانشین خود منصوب کند. بنابراین Radivoj در Cetinje به پایان رسیدصومعه و شروع به تحصیل علم کرد و برای میدانی که برای او آماده شده بود آماده شد. پس از مدتی او به نام پیتر تنسور را به دست گرفت و پس از مرگ متروپولیتن در سال 1830 به تخت سلطنت خود رسید. در سال 1833 او به سفری به سن پترزبورگ رفت و در آنجا به عنوان اسقف منصوب شد و در سال 1844 - متروپولیتن مونته نگرو و بردسک. در سال 1851 در سن 37 سالگی بر اثر سل درگذشت.
شایستگی پیوتر نگوش
تعداد کمی از فرمانروایان توانستند به اندازه این شاعر راهب به عشق و شناخت مردم خود دست یابند. او در طول عمر کوتاه خود برای استقلال مونته نگرو از امپراتوری عثمانی مبارزه کرد و به تایید مرز با اتریش رسید. علاوه بر این، او از اتحاد اسلاوهای جنوبی دفاع می کرد و همیشه گرایشی طرفدار روسیه داشت. این پیتر نگوش بود که اولین مدرسه چاپ کشور را در سیتینجه تأسیس کرد و همچنین نویسنده بسیاری از آثار شاعرانه شد. شایستگی اصلی او اعلام استقلال مونته نگرو بود که مردم آن را از همسان سازی نجات داد.
در سال 1845، اندکی پیش از مرگش، پیتر دوم پتروویچ-نجگوش وصیت کرد که قطعاً او را در کلیسای کوچکی که توسط او در کوه Lovcen تأسیس شده بود، دفن خواهند کرد. وصیت کلان شهر اجرا نشد، زیرا نزدیکان او می ترسیدند که قبر حاکم آنها توسط ترک ها آلوده شود. برای جلوگیری از این اتفاق، او را در کنار قبر سلف خود، پتر کبیر پتروویچ، به خاک سپردند. تنها در 26 آگوست 1855، بقایای متروپولیتن، مطابق آخرین وصیت او، به کوه Lovcen منتقل شد. قبل از آن شاهزاده دانیلو مونته نگرو تابوت را با بدن خود باز کرد تا ببیندآیا بقایای او تجزیه شده است، زیرا فساد ناپذیری آنها می تواند دلیلی برای محاسبه پیتر نگوش به قانون مقدسین باشد.
معلوم شد که هیچ زمینه ای برای قدیس شمردن شاعر متروپولیتن وجود ندارد و خاکستر او در نهایت طبق وصیت آن مرحوم به خاک سپرده شد. در عین حال، علیرغم این واقعیت که بسیاری از ساکنان مونته نگرو چه در آن زمان و چه امروز معتقدند که پتر نگوش، مانند هیچ کس دیگری، سزاوار این است که به عنوان مردی صالح شناخته شود.
سرنوشت بیشتر بقایای
در سال 1916، فرماندهی ارتش اتریش-مجارستان تصمیم گرفت کلیسای کوچک را که در آن تابوت با خاکستر مبارز معروف برای آزادی مونته نگرو، پتر نجگوش، زندانی شده بود، ویران کند. ویران شد و بقایای آن به مکان نسبتا امن تری - صومعه تستینسکی منتقل شد. در محل کلیسای ویران شده، برندگان برنامه ریزی کردند تا بنای یادبودی را برای تجلیل از شاهکار سربازان اتریش-مجارستانی که لووچن را تصرف کردند، برپا کنند. با این حال، آنها حتی زمانی برای شروع اجرای این طرح نداشتند. پس از پایان جنگ، در پاییز 1925، مونته نگرویی ها کلیسا را بازسازی کردند و یک راهپیمایی رسمی به رهبری متروپولیتن مونته نگرو و پادشاه کروات ها، صرب ها و اسلوونیایی ها، الکساندر اول، بقایای پیتر دوم را به آنجا منتقل کردند. بازوها آنها تا آوریل 1942 در آنجا ماندند، زمانی که نمازخانه توسط نیروهای ایتالیایی تخریب شد.
مقبره نگوش (مونته نگرو)
در سال 1951، در رابطه با صدمین سالگرد مرگ پیتر دوم نجگوش، مقامات یوگسلاوی سوسیالیستی تصمیم گرفتند کلیسا را تخریب کنند. هدف آنها ساختن یک ساختمان کاملاً جدید به جای آن بود. مقبرهنجگوش مأمور طراحی ایوان مشتروویچ شد که هرگز به کوه لووچن نرفته بود. این طرح خشم برخی از مونته نگروها را برانگیخت و آنها به درستی استدلال کردند که تخریب کلیسا برخلاف میل خود نجگوس است. علیرغم همه اعتراض‌ها، در اواخر دهه 1960 نمازخانه ویران شد و تا سال 1974 مقبره‌ای به جای آن ساخته شد که هنوز هم وجود دارد.
در سال 1979، مونته نگرو دچار یک فاجعه طبیعی جدی شد - یک زلزله فاجعه بار، که باعث تخریب و تلفات زیادی در قلمرو جمهوری شد. بسیاری از مؤمنان ارتدوکس معتقد بودند که این رویداد نشانه ای از بالا است، به این معنی که خداوند بر مردم آنها خشمگین شده است که یک زیارتگاه مهم ملی را ویران کردند و آخرین اراده قهرمان ملی خود را زیر پا گذاشتند.
شرح
جاذبه اصلی که به لطف آن کوه Lovcen مشهور است، مقبره نگوش است. این بنا از سنگ ساخته شده و با دو مجسمه بزرگ تزئین شده است که زنانی را با لباس های ملی مونته نگرو نشان می دهد. برخی از کتاب های راهنما ادعا می کنند که این مجسمه های خواهر و مادر کلانشهر است. البته این نظر اشتباه است، زیرا پدر و مادر او 5 دختر داشتند و بعید است که سازندگان یادبود فقط یکی از آنها را به تصویر کشیده باشند. در مورد فضای داخلی ساختمان، تابوت آن در طبقه پایین قرار دارد و در طبقه فوقانی مجسمه 28 تنی پیتر نجگوش وجود دارد که از گرانیت سبز خاکستری جابلانیتسکی حک شده است. نویسنده آن مجسمه ساز ایوانا مستروویچ است. او برای کارش مبلغی بسیار اندک درخواست کرد - یک تکه پنیر گوسفندی بدون نمکو جوانه معروف نگوش (ژامبون خشک شده در آفتاب). بالای سر مجسمه حاکم، به ارتفاع 3.74 متر، عقابی بال های خود را باز کرد - نمادی از آزادی خواه مونته نگرو.
پشت مقبره یک سکوی رصد با چشم انداز کل مونته نگرو وجود دارد و یک تونل به بنای تاریخی منتهی می شود که در داخل آن یک "پلکانی به سمت بهشت" شیب دار وجود دارد که از 500 پله تشکیل شده است.
آرامگاه نجگوش: چگونه به آنجا برویم
می توانید از طریق کوتور یا سیتینجه به این بنای یادبود برسید، بنابراین بسیاری از آنها بازدید از مقبره و گشت و گذار در محل اقامت کلانشهرهای مونته نگرو را ترکیب می کنند. گزینه دیگری نیز وجود دارد که برای علاقه مندان به پیاده روی مناسب است. آنها می توانند ماشین را در روستای نجگوسی رها کرده و به سمت مقبره صعود کنند که تقریباً یک روز کامل طول می کشد.
لطفاً توجه داشته باشید که برای ورود به پارک Lovcen باید 1 یورو برای هر ماشین بپردازید. در عین حال، هزینه خدمات تاکسی برای سفر به ورودی تونل منتهی به مقبره نگوش از Cetinje یا Kotor 20 یورو خواهد بود.
بررسی
بیشتر گردشگرانی که به مونته نگرو می آیند تمایل دارند از مقبره نگوش دیدن کنند. مونته نگرو کشوری است که در آن جاذبه های زیادی وجود دارد، با این حال، به گفته مسافران، هیچ چیز قابل مقایسه با زیبایی غروب یا طلوع خورشید نیست، که می توان از بالای Lovcen مشاهده کرد، از آنجا می توانید اسکوپیه، دریاچه اسکادار و صدها کوه زیبا را مشاهده کنید. قله هایی که آسمان را لمس می کنند علاوه بر این، بسیاری از مسافران با اشتیاق بیان می کنند که بالاتر بوده اندابرها، زیرا یکی از دلایلی که مقبره نگوش را منحصر به فرد می کند، ارتفاع آن از سطح دریا است که 1560 متر است.
چند نکته
کسانی که قصد زیارت آرامگاه نگوش را دارند (عکس بالا را ببینید) باید به توصیه های کسانی که قبلاً آنجا بوده اند گوش دهند. اول از همه به شما توصیه می کنند که حتی اگر صحبت از صعود به قله Lovcen در فصل گرم است، لباس گرم همراه داشته باشید. همچنین باید آب آشامیدنی تهیه کنید و کفش ورزشی بپوشید. مسافران باتجربه توصیه می کنند که گردشگران بدون آموزش بدنی مناسب سعی نکنند کوه را با طوفان ببرند، زیرا از این طریق می توانید به سرعت خسته شوید و از گشت و گذار لذت نبرید. بهتر است هر 30 قدم توقف کوتاهی داشته باشید تا نفس خود را بگیرید. علاوه بر این، در هوای ابری و بادی نباید از Lovcen صعود کنید، زیرا در حالت اول نمی توانید زیبایی های مونته نگرو را تحسین کنید و در حالت دوم در بالای آن بسیار ناراحت کننده خواهد بود.
صومعه سیتینج
در مورد مقبره نگوش، لازم است چند کلمه در مورد صومعه ای که این فرمانروای مشهور مونته نگرو در آن بزرگ شده و بقایای سالیان متمادی در آن آرام گرفته است، بگوییم. بیش از 500 سال است که محل سکونت کلانشهرهای مونته نگرو در آنجا واقع شده است. این صومعه ارتباط نزدیکی با روسیه و خانه امپراتوری آن دارد. در صومعه موزه ای وجود دارد که در آن تاج St. استفان دچانسکی، لباس‌های باستانی کلانشهرهای مونته‌نگرو، کتاب‌های چاپی و دست‌نوشته‌های نادر قرن 13 تا 19، بنرهای باستانی و اقلام کلیساظروف، که بسیاری از آنها توسط نمایندگان سلسله رومانوف اهدا شده است.
اکنون می دانید مقبره پیتر دوم پتروویچ نگوش در کجا قرار دارد و چگونه می توانید به آن برسید. زمانی که به مونته نگرو رسیدید، حتما از Lovcen بالا بروید تا این بنای باشکوه را ببینید و زیبایی های طبیعی مونته نگرو باستان را از بالای کوه تحسین کنید.
