غنا، کشوری در ساحل غربی آفریقا، یکی از مرفه ترین کشورهای این قاره است. اغلب به آن "جزیره صلح" در وسط یکی از آشفته ترین مناطق کره زمین می گویند. غنا از شرق با توگو، از غرب با ساحل عاج و از شمال با بورکینافاسو همسایه است و از جنوب با خلیج گینه همسایه است. اخیرا نفت در آب های خلیج فارس کشف شده است، بنابراین این کشور چشم انداز قابل توجهی برای تبدیل شدن به یک تولید کننده و صادرکننده بزرگ نفت در آینده نزدیک دارد.
نقش پیشرو در اقتصاد بر عهده کشاورزی است که حدود 40 درصد از جمعیت شاغل را در خود جای داده است. غنا یکی از بزرگترین صادرکنندگان کاکائو و همچنین کالاهایی مانند طلا و چوب گرانبها در جهان است.
مساحت کشور - 238500 متر مربع. کیلومتر، جمعیت - 25،199،609 نفر. (داده های جولای 2013). این تعداد شامل بیش از 100 گروه قومی است که هر کدام زبان منحصر به فرد خود را دارند. زبان رسمی دولت انگلیسی است که از زمان استعمار بریتانیا به طور گسترده صحبت می شود.
در سال 1957، غنا (که قبلاً به عنوان ساحل طلا شناخته می شد) اولین کشور جنوب صحرای آفریقا بود که استقلال یافت. در سال 1966رئیس جمهور موسس غنا، کوامه نکروماه، در یک کودتا سرنگون شد. پس از او، غنا توسط یک سلسله مستبدان نظامی اداره می شد که اکثر آنها در اثر کودتا آواره شدند. آخرین دوره دموکراسی در سال 1992 آغاز شد و در نتیجه این کشور به دموکراسی پیشرو آفریقا تبدیل شد.
غنا دارای چندین جاذبه گردشگری جالب مانند قلعه است. بیشتر خطوط هوایی بین المللی از فرودگاه بین المللی آکرا کار می کنند. حمل و نقل هوایی داخلی نقش مهمی را ایفا می کند که فراوانی آنها نشان می دهد. این کشور دارای بخش ارتباطات راه دور به خوبی توسعه یافته با 6 اپراتور تلفن همراه و تعدادی ISP است.
نه دور از خط استوا
غنا در غرب آفریقا، در ساحل خلیج گینه، فقط چند درجه شمالی از خط استوا واقع شده است. نزدیک به نیمی از کشور زیر 150 متر بالاتر از سطح دریا قرار دارد که بلندترین نقطه آن 883 متر است. طول خط ساحلی آن 537 کیلومتر است و از سواحل شنی کم ارتفاعی تشکیل شده است که توسط نهرها و رودخانه‌های بزرگ تقاطع یافته‌اند که بیشتر آنها فقط با قایق رانی قابل کشتی‌رانی هستند.
جنگل بارانی مرطوب، تپه‌های جنگلی و نهرها و رودخانه‌های فراوان از ساحل تقریباً تا مرز ساحل عاج به سمت شمال امتداد دارند. این منطقه که به اشانتی معروف است بیشتر کاکائو، مواد معدنی و الوار صادراتی را تولید می کند. در شمال کمربندی وجود دارد که ارتفاع آن از سطح دریا از 91 تا 396 متر متغیر است. دشت ها و دشت های علفزار وجود دارد،پوشش گیاهی با بوته های کم نشان داده می شود.
آب و هوا استوایی است. در نوار ساحلی شرقی گرم و نسبتاً خشک، در جنوب غربی گرم و مرطوب، در شمال گرم و خشک است. در جنوب، دو فصل مشخص رگبار وجود دارد - در ماه مه-ژوئن و آگوست-سپتامبر، در شمال، مرزهای بین فصل های بارش تار است. در ژانویه و فوریه باد خشک شمال شرقی می وزد. میانگین بارندگی سالانه در منطقه ساحلی 83 سانتی متر است.
دریاچه مصنوعی ولتا به طول ۵۲۰ کیلومتر از سد آکوسومبو در نزدیکی شهر جنوب شرقی یاپی آغاز شده و به سمت شمال حرکت می کند. این دریاچه برق تولید می کند، حمل و نقل داخلی را فراهم می کند و منبع ارزشمندی برای آبیاری و پرورش ماهی است.
ثروت قومی
در سال 1960، حدود 100 گروه زبانی و فرهنگی در غنا ثبت شد. تنش‌های قومیتی در این کشور به دلیل خصومت‌های مربوط به دوران استعمار، تفاوت در نفوذ نظام استعماری در بخش‌های مختلف کشور و همچنین توزیع نابرابر منافع اجتماعی و اقتصادی از زمان استقلال به وجود آمده است.
تنش های قومی همچنان یکی از قوی ترین عوامل تأثیرگذار بر زندگی سیاسی غنا است. به همین دلیل، احزاب سیاسی مبتنی بر قومیت در «جمهوری چهارم» کنونی خلاف قانون اساسی هستند.
ساختار سیاسی
غنا یک شکل حکومت جمهوری دارد. رئیس جمهور به طور همزمان وظایف رئیس دولت و دولت را انجام می دهد. خوداین اقامتگاه در قلعه Osu واقع در پایتخت غنا - آکرا واقع شده است. قوه مجریه توسط دولت، قانونگذاری - توسط دولت و مجلس نمایندگی می شود. قوه سوم حکومت - قوه قضائیه - مستقل از قوه مجریه و مقننه است.
آموزش در اولویت است
در زمان استقلال (در سال ۱۹۵۷)، غنا فقط چند مدرسه ابتدایی و متوسطه و یک دانشگاه داشت. در طول دهه گذشته، هزینه های غنا برای آموزش 30 تا 40 درصد از بودجه سالانه آن را تشکیل می دهد.
غنا در حال حاضر 18530 مدرسه ابتدایی، 8850 مدرسه متوسطه پایین، 900 مدرسه متوسطه عالی، 28 کالج، 20 مدرسه فنی، 6 دانشگاه دولتی، 12 پلی تکنیک دارد.
اکثر مردم غنا دسترسی نسبتاً آسانی به آموزش ابتدایی و متوسطه دارند. دولت از مدارس دولتی با بودجه شهریه، یونیفرم و وعده های غذایی رایگان مدارس حمایت می کند.
تدریس عمدتاً به زبان انگلیسی است.
