اسکیموها مردمانی هستند که از دیرباز در قلمرو چوکوتکا در فدراسیون روسیه، آلاسکا در ایالات متحده آمریکا، نوناووت در کانادا و گرینلند ساکن بوده اند. تعداد کل اسکیموها حدود 170 هزار نفر است. بیشترین تعداد آنها در فدراسیون روسیه زندگی می کنند - حدود 65 هزار نفر. حدود 45000 مورد در گرینلند و 35000 در ایالات متحده آمریکا وجود دارد. و در کانادا - 26 هزار نفر.
منشأ مردم
در لغت، "اسکیمو" به معنای شخصی است که گوشت می خورد. اما در کشورهای مختلف آنها را متفاوت می نامند. در روسیه اینها یوگیت ها هستند، یعنی مردم واقعی، در کانادا اینوئیت هستند و در گرینلند تلادلیت هستند.
وقتی به این فکر می کنید که اسکیموها کجا زندگی می کنند، ابتدا باید بفهمید که این افراد جالب چه کسانی هستند. منشا اسکیموها هنوز هم امروزه به عنوان یک موضوع بحث برانگیز در نظر گرفته می شود. عقیده ای وجود دارد که آنها به قدیمی ترین جمعیت در منطقه برینگ تعلق دارند. خانه اجدادی آنها ممکن است شمال شرقی آسیا بوده باشد، و از آنجا مهاجران از طریق تنگه برینگ در شمال غربی آمریکا ساکن شدند.
اسکیموهای آسیایی این روزها
در روسیه، این جمعیت همراه با چوکچی ها را اشغال می کندقلمرو منطقه خودمختار چوکوتکا. امروزه یافتن یک سکونتگاه با این ساکنان غیرعادی دشوار است. امروزه در هر سکونتگاهی که یک اسکیمو زندگی می کند، یک روسی، یک چوکچی، یک تاتار، یک اوکراینی و یک حتی در همان نزدیکی زندگی می کنند. جوامع بزرگ اسکیموها در روستاهای Sireniki، Novoe Chaplino، Lavrentiya، Uelkal، Uelen و Lorino و همچنین در روستای Provideniya وجود دارد.
سکونتگاه های اسکیموهای مدرن در کانادا، ایالات متحده آمریکا و گرینلند
مسکن اسکیموها، حتی در آلاسکا، حتی در چوکوتکا، همیشه در شرایط طبیعی سخت قرار دارد. سکونتگاه های اسکیموها در کانادا پنج هزار سال پیش در قلمروی بین رودخانه های Thelon و Dubount ظاهر شدند. از سال 1999 به عنوان سرزمین نیمه خودمختار نوناووت با مساحت 2.1 میلیون کیلومتر مربع در نظر گرفته شده است. اسکیموها با به دست آوردن کنترل بر قلمرو خود، تا به امروز به طور مقدس از فرهنگ اجداد خود محافظت می کنند. آنها همچنین ایگلوهای زمستانی می سازند و در جنگل های محلی شکار می کنند. گردهمایی های تابستانی و کلاس های صنایع دستی در روستای بیکر برگزار می شود. و شکار گوزن شمالی و فوک، ماهیگیری قزل آلا مردم را در جزیره ویکتوریا جمع می کند.
اسکیموهای آمریکای شمالی در منطقه خشن قطب شمال زندگی می کنند. آنها عمدتاً بخش ساحلی شمال سرزمین اصلی را اشغال می کنند. و در آلاسکا، سکونتگاه های اسکیموها نه تنها نوار ساحلی، بلکه برخی جزایر را نیز اشغال می کنند. جمعیت ساکن در رودخانه مس تقریباً به طور کامل با سرخپوستان محلی جذب شده است. درست مانند روسیه، در ایالات متحده آمریکا تعداد کمی سکونتگاه وجود دارد که فقط اسکیموها در آن زندگی می کنند. تعداد غالب آنها در قلمرو دماغه قرار دارد.بارو، در سواحل رودخانه های Kobuka، Nsataka و Colville، و در امتداد دریای برینگ.
زندگی و فرهنگ اسکیموهای گرینلند و بستگان آنها از کانادا و ایالات متحده آمریکا مشابه است. با این حال، حتی امروز نیز گودالها و ظروف آنها با روغن فک عمدتاً از بین رفته است. از اواسط قرن بیستم، ساخت خانه ها، از جمله خانه های چند طبقه، به شدت در گرینلند توسعه یافته است. بنابراین، مسکن اسکیموها به طور قابل توجهی تغییر کرده است. بیش از پنجاه درصد از جمعیت شروع به استفاده از مشعل های برق و گاز کردند. تقریباً همه اسکیموهای گرینلند اکنون لباس های اروپایی را ترجیح می دهند.
سبک زندگی
زندگی این قوم به دو حالت تابستانی و زمستانی تقسیم می شود. از زمان های قدیم، شغل اصلی اسکیموها شکار بود. در فصل زمستان طعمه اصلی شکارچیان فوک، شیر دریایی، انواع سیتاس و گاهی خرس است. این واقعیت توضیح می دهد که چرا سرزمینی که اسکیموها در آن زندگی می کنند تقریباً همیشه در ساحل دریا قرار دارد. پوست فوک ها و چربی حیوانات مرده همیشه صادقانه به این مردم خدمت کرده و به آنها کمک کرده تا در شرایط سخت قطب شمال زنده بمانند. در تابستان و پاییز، مردان به شکار پرندگان، شکارهای کوچک و حتی ماهی می پردازند.
لازم به ذکر است که اسکیموها قبایل کوچ نشین نیستند. علیرغم اینکه در فصل گرما دائما در حال حرکت هستند، چندین سال در یک مکان زمستان می گذرانند.
مسکن غیرمعمول
برای تصور اینکه اسکیموها در چه چیزی زندگی می کنند، باید شیوه زندگی و ریتم آنها را درک کنید. به دلیل فصلی بودن عجیب، اسکیموها نیز دو نفر هستندگونه ها - چادر برای سکونت تابستانی و خانه های زمستانی. این خانه ها در نوع خود منحصر به فرد هستند.
هنگام ایجاد چادرهای تابستانی، حجم آن ها در نظر گرفته می شود تا حداقل ده نفر را در خود جای دهد. از چهارده قطب، ساختاری ایجاد شده و در دو لایه با پوست پوشانده شده است.
در فصل سرد، اسکیموها چیز دیگری به ذهنشان خطور کرد. ایگلوها کلبه های برفی هستند که گزینه خانه زمستانی آنهاست. قطر آنها به حدود چهار متر و ارتفاع آنها به دو متر می رسد. به لطف چربی مهر و موم که در کاسه ها وجود دارد، روشنایی و گرمایش برای مردم فراهم می شود. بنابراین دمای اتاق به بیست درجه بالای صفر می رسد. از این لامپ های خانگی برای پختن غذا و ذوب برف برای آب استفاده می شود.
معمولاً دو خانواده در یک کلبه کنار هم قرار می گیرند. هر یک از آنها نیمه خود را اشغال می کند. طبیعتا مسکن خیلی زود کثیف می شود. از این رو آن را خراب می کنند و در جای دیگر جای جدید می سازند.
حفظ گروه قومی اسکیمو
کسی که از سرزمین هایی که اسکیموها در آن زندگی می کنند دیدن کرده باشد، مهمان نوازی و حسن نیت این قوم را فراموش نخواهد کرد. اینجا مهربانی و مهربانی خاصی است.
علیرغم اعتقاد برخی بدبینان به ناپدید شدن اسکیموها از روی زمین در قرن نوزدهم یا بیستم، این قوم سرسختانه خلاف آن را ثابت می کند. آنها توانستند در شرایط دشوار آب و هوای قطب شمال زنده بمانند، فرهنگ اصیل خود را ایجاد کنند و انعطاف پذیری زیادی را به اثبات برسانند.
وحدت مردم و رهبران آنها در این امر نقش بسزایی دارد. بنابراینیک نمونه اسکیموهای گرینلند و کانادایی است. عکس‌ها، گزارش‌های ویدئویی، روابط با گونه‌های دیگر جمعیت ثابت می‌کند که آنها نه تنها توانسته‌اند در یک محیط سخت زنده بمانند، بلکه توانسته‌اند به حقوق سیاسی بیشتری دست یابند و همچنین در جنبش جهانی در میان بومیان احترام قائل شوند.
متاسفانه، در قلمرو فدراسیون روسیه، وضعیت اجتماعی-اقتصادی جمعیت بومی کمی بدتر به نظر می رسد و نیاز به حمایت دولت دارد.
