در جنوب سیبری شرقی، جایی که منطقه ایرکوتسک با جمهوری بوریات هم مرز است، عمیق ترین دریاچه روی زمین - بایکال - وجود دارد. فقط میانگین عمق مخزن 744 متر است در حالی که حداکثر آن 1642 است! اما این تنها مزیت و ویژگی قابل توجه آن نیست.
بایکال یک پدیده منحصر به فرد در نوع خود در سیاره زمین است. این بزرگترین مخزن طبیعی خالص ترین آب شیرین است که یک پنجم کل ذخایر جهان و نه دهم ذخایر روسیه را تشکیل می دهد. عمیق ترین دریاچه روی زمین بزرگتر از مجموع دریاچه های بزرگ آمریکای شمالی است. 23 هزار متر مکعب آب شیرین ذخیره می کند. اگر آب به طور ناگهانی و غیرقابل درک از بایکال ناپدید شود، یک سال طول می‌کشد تا رودخانه‌های سراسر سیاره ما دوباره آن را پر کنند.
بایکال مانند شیشه شفاف است و یک صفحه سفید به قطر 20 سانتی متر در عمق بیش از 50 متری دیده می شود! سیصد رودخانه به عمیق ترین دریاچه می ریزندزمین، و تنها یکی بیرون می زند - آنگارای باشکوه.
رشته کوه با حوضه ای که بایکال در آن قرار دارد هم مرز است. پریمورسکی و بایکال قسمت شمال غربی آن را احاطه کرده اند، بارگوزینسکی - شمال شرقی، و از جنوب شرقی - خط الراس خمار-دابانسکی. این دریاچه به خاطر جزایرش معروف است. بزرگترین آنها اولخون، قلب دریاچه بایکال است.
عدم دیدن عمیق ترین دریاچه روی زمین که قدمت آن حدود 25 میلیون سال است، به این معنی است که نگذاریم معجزه ای در زندگی اتفاق بیفتد. دو سوم گیاهان و جانوران بایکال بومی هستند. نرپا، مهر بایکال، هیچ جای دیگری پیدا نمی کنید! و روزهای روشن در دریاچه بایکال بیشتر از استراحتگاه سوچی است. سواحل و تالاب ها، تپه های شنی و مرداب های مه آلود، تایگا و استپ ها، مراتع بی پایان و رشته کوه های سفید برفی - این دنیای ساحلی بی نظیر است!
خلیج پسشانایا گرمترین آب بایکال را دارد. این دریاچه در ساحل غربی دریاچه بین کیپ خارگینسکی و چوموتی میانی واقع شده است. فقط در اینجا می توانید کاج های باشکوه و کاج اروپایی را روی "پایین" مشاهده کنید که از عادت ترسناک هستند. به دلیل اینکه خاک شنی دائماً از زیر درختان دمیده می شود، ریشه آنها نمایان می شود.
امول بایکال، ماهی سفید، ماهیان خاویاری، لنوک، خاکستری، تایمن… فهرست نام‌های ماهی‌هایی که در دریاچه مقدس یافت می‌شوند شبیه موسیقی برای موسیقی‌دانان برای ماهیگیران است.
بایکال در هر زمانی از سال زیباست. زمستان داداو طیف منحصر به فرد از رنگ های شمالی. پرتوهای خورشید که از سطح یخ منعکس شده و شکسته می شوند، با طیف رنگین کمانی می درخشند. ضخامت پوسته یخی که دریاچه را در ماه های سرد بسته است به یک متر یا بیشتر می رسد، اگرچه به دلیل وجود سنگریزه های قابل مشاهده در پایین، نازک به نظر می رسد. بایکال اما این یک توهم است! یخ بسیار قوی است و می تواند قطار را تحمل کند. با شروع بهار، یخ ها با غرش باز می شوند و می شکند و به طور مداوم می ترکند و به تابستان نزدیک می شوند، باد و امواج بلوک های شفاف را به ساحل می اندازند و مناظری با زیبایی بی نظیر را تشکیل می دهند.
اینجاست، عمیق ترین دریاچه روی زمین! جای تعجب نیست که یونسکو بایکال را نادیده نگرفت. این دریاچه در فهرست میراث جهانی ثبت شده است. سالانه بیش از سیصد هزار گردشگر، دانشمند و محقق از سراسر جهان برای دیدن و تجربه معجزه خارق العاده طبیعت - بایکال می آیند!
