دهکده چینی - مجموعه‌ای از ساختمان‌ها به سبک chinoiserie، واقع در مرز پارک‌های اسکندر و کاترین در ورودی سن پترزبورگ به تزارسکویه سلو.
سبک چینی سری
ظاهر این سبک با صادرات چینی چینی به اروپا در آغاز قرن هجدهم همراه بود. محصولات غیرمعمول سبک، ظریف و بسیار بهداشتی تر بلافاصله توجه طبقه بالا را به خود جلب کردند.
اندکی پس از آن، محبوبیت همه شاخه های هنر چین را فرا گرفت. در اقامتگاه های سلطنتی و امپراتوری، ساخت آلاچیق ها، کاخ ها و پل ها آغاز شد که تا حدی کپی برداری از معماری سنتی امپراتوری آسمانی بود. متأسفانه، در آن زمان تحقیقات بسیار کمی در مورد این کشور انجام می شد، بنابراین طراحان ساختمان، بیشتر با خیالات و ایده های خود در مورد اینکه نتایج خلاقیت هایشان چگونه به نظر می رسد، هدایت می شدند.
اینگونه بود که سبک Chinoiserie ظاهر شد که بخشی از شرق شناسی و روکوکو شد که در ابتدا دهکده چینی در آن ساخته شد.
توزیع سبک در روسیه
در روسیه، این سبک به همان سرعت در میان اشراف محبوب شد، به لطف آندفاتر متعددی از کاخ های کشور ظاهر شد که به بهترین سنت های چینی تزئین شده بودند. بیشترین تعداد چنین ساختمان هایی توسط معمار آنتونیو رینالدی ایجاد شد - و او بود که به فرمان کاترین کبیر، طراح دهکده چینی بود.
دهکده چینی در Tsarskoye Selo
این مجموعه از ساختمان ها ایده کاترین دوم امپراتور روسیه بود که تسلیم تأثیر مد اروپایی برای سبک chinoiserie شد. شاید او از پروژه مشابهی در Drottningholm الهام گرفته بود، تصمیم داشت چیزی برتر خلق کند.
به طور قطعی مشخص نیست، اما نظری وجود دارد که طراحی دهکده به طور همزمان به دو معمار سپرده شده است: رینالدی و چارلز کامرون. نمونه‌ها حکاکی‌هایی بودند که زمانی از پکن تحویل داده شدند و دارایی شخصی ملکه بودند.
طبق برنامه، روستای چینی از ۱۸ خانه و یک رصدخانه هشت ضلعی تشکیل می شد و در خارج از مجموعه باید یک بتکده ساخته می شد. در ابتدا، کاترین به دنبال جذب یک معمار واقعی از امپراتوری آسمانی بود، اما موفق نشد. به همین دلیل، او مأمور شد تا نسخه ای از بتکده را که توسط ویلیام چمبرز به سبک chinoiserie ایجاد شده بود، به دست آورد.
با این حال، پس از مرگ امپراتور در سال 1796، کار روی پروژه متوقف شد. از 18 خانه برنامه ریزی شده، تنها 10 خانه ساخته شد، رصدخانه تمام نشد و بتکده روی کاغذ باقی ماند.
دهکده چینی تحت الکساندر اول
کار بر روی این مجموعه تا مداخله الکساندر اول از سر گرفته نشد. در سال 1818، او واسیلی استاسوف را به سمت خود جذب کرد.نوسازی روستا به شکل قابل سکونت در نتیجه، بیشتر دکوراسیون شرقی ویران شد، اما اکنون این مجموعه برای مهمانان برجسته مختلف مسکن فراهم کرده است.
ساختمان ها توسط استاسوف در بین خود متحد شدند و رصدخانه ناتمام با یک گنبد کروی تکمیل شد.
هر خانه در دهکده چینی با باغ خود احاطه شده بود و داخل آن مبله بود. نیکولای کرمزین در حالی که تاریخ دولت روسیه را می نوشت به مدت سه سال در یکی از این ساختمان ها زندگی کرد.
همچنین در قلمرو این مجموعه، تئاتر چینی قرار داشت، جایی که جیوانی پائیسیلو خلاقیت های جدید خود را ارائه کرد. با این حال، در سال 1941، ساختمان در آتش سوخت و کار مرمت تا کنون انجام نشده است.
مدرنیته
در طول اشغال آلمان، روستا به شدت آسیب دید و بازسازی آن به گونه ای پیش رفت که گویی با اکراه پیش رفت. در دهه 60 این مجموعه به آپارتمان های مشترک تبدیل شد و کمی بعد به یک پایگاه گردشگری تبدیل شد. تنها در سال 1996 بود که به لطف یک شرکت دانمارکی خاص، که در ازای آن حق اجاره خانه‌ها را به مدت 50 سال دریافت کرد، کار بازسازی در مقیاس بزرگ آغاز شد.
تا به امروز، روستا به طور کامل بازسازی شده است. هم آپارتمان مهمان و هم مسکونی دارد، با این حال فقط نمای جلوی مجموعه از جاده در دسترس گردشگران است. زندگی در دهکده چینی دیگر برای یک فرد عادی غیرممکن است، زیرا قلمرو آن در حال حاضر به صورت خصوصی به عنوان دارایی خصوصی دیگری در فهرست قرار دارد.ایالت ها، و خانه ها توسط شهروندان خارجی اجاره شده است.
سخت است باور کنیم که بخشی از میراث تاریخی روسیه به روی جمعیت آن بسته است، با این حال، تا پایان دوره توافق شده (و احتمالاً پس از آن)، این واقعیت بدون تغییر باقی خواهد ماند.
