ونیز شهری زیبا و شگفت انگیز روی آب است که در ۱۱۸ جزیره و تنها قسمت کوچکی - در سرزمین اصلی واقع شده است. ظاهر معماری آن در قرون چهاردهم تا شانزدهم در دوران حکومت جمهوری ونیزی شکل گرفت. برای دیدن تمام دیدنی های ونیز، بیش از یک روز یا حتی یک ماه زمان نیاز است، زیرا هر ساختمان در اینجا تاریخ باستانی خود را دارد.
استان ونیز: تاریخ و تقسیمات اداری
شهر بندری معروف در دریای آدریاتیک به دوران باستان باز می گردد، زمانی که در منطقه Venetia قرار داشت. در طول قرن ها فراز و نشیب های زیادی را پشت سر گذاشته است. در ابتدا، این شهرک تحت کنترل امپراتوری بیزانس وجود داشت. اولین داگها از اوایل قرن 7-8 در اینجا انتخاب شدند، در مجموع 122 نفر از آنها در تاریخ شهر وجود داشت. آخرین حاکم به طور داوطلبانه در سال 1797 کناره گیری کرد
یکی از اولین نام‌های دموکراتیک این منطقه کمون ونیزی (Communis Venetiarium) بود که بعداً با سیگنوریا (Signoria) جایگزین شد. در قرون وسطی، جمهوری ونیزی که مستعمرات زیادی در مدیترانه داشت، خود را تجربه کردبه لطف موقعیت مناسب و تجارت فعال بین کشورهای شرقی و اروپا، شکوفا شده است. سنای جمهوری قدرت نامحدودی بر ساکنان و صنعتگران ساکن جزایر داشت.
سپس در قرن پانزدهم. او باید با تهاجم ترکیه روبرو می شد: جنگ ونیزی و عثمانی رفاه اقتصادی شهر را تضعیف کرد. در قرن هجدهم. این قلمرو توسط ناپلئون بناپارت تصرف شد و تحت نفوذ فرانسه و سپس اتریش قرار گرفت و از سال 1866 بخشی از ایتالیا شد.
اکنون ونیز نه تنها یک توریست، بلکه مرکز اداری منطقه ای به همین نام است که در شمال شرقی ایتالیا واقع شده است. این استان یک کمون را تشکیل می دهد که به 6 ناحیه خودگردان تقسیم می شود. جمعیت آن حدود 270 هزار نفر است.
مناظر ونیز (کمونه) بسیاری از مسافران را به خود جلب می کند، به ویژه در سه منطقه آن: لیدو با سواحل زیبا، سرزمین اصلی Mestre و قدیمی ترین - ونیز و جزایر بورانو-مورانو، که در سراسر جهان مشهور شده اند. دنیا برای محصولات زیبای شیشه مورانو و توری های بافته شده شان.
نام و نمادهای شهر
ریشه نام شهر از قبیله ونتی گرفته شده است که در دوره امپراتوری روم در این سرزمین ها زندگی می کردند. نمادهای آن کانال های متعددی است که در امتداد آنها گوندولاها شناور هستند، جشنواره فیلم درخشان. بیش از یک قرن است که این شهر زیارتگاه مسیحیان بوده است، زیرا آثار مقدس مرقس، رسول و مبشر در اینجا نگهداری می شود. به افتخار او و بر روی پرچم شهر لو به تصویر کشیده شده است.
ساخت شهر با استفاده از شمع های بلوط و کاج اروپایی چکش کاری شده تا عمق ۱۰ متری انجام شد که در بالای آن پایه های ساختمان های سنگی گذاشته شد. برای چندین قرن، خاک به تدریج متراکم شد، اما در طول 10 سال گذشته، با توجه به تسریع این روند، ونیز شروع به فرو رفتن چندین سانتی متر در دریا هر ساله کرد که این آبادی منحصر به فرد را تهدید می کند.
ونیز یک موزه شهر است که در آن تمام کانال های مرکزی با کاخ های اشراف ساخته شده است که از طریق آن می توانید سبک های مختلف معماری را مطالعه کنید. بسیاری از بناها و معابد مذهبی باستانی، بناهای میراث تاریخی وجود دارد.
جاذبه های اصلی ونیز
در این شهر باستانی، واقع در جزایر، هر مسافری چیزهای جالب زیادی برای خود پیدا می کند: با قایقرانی در امتداد کانال ها در گوندولاها، او می تواند زیبایی منحصر به فرد معابد و کاخ های باستانی را تحسین کند، از آن بازدید کند. موزه ها و گالری های هنری، با یک فنجان قهوه در یک کافه در فضای باز بنشینید تا فضای شهر را احساس کنید. همه چیز اینجا با تاریخ کهن نفس می کشد، زیرا تمام ساختمان ها و حتی سنگ های درخشان روی سنگفرش چندین قرن پیش گذاشته شده اند.
بسیار سخت است که بتوانید به تنهایی در یک روز از دیدنی های ونیز بگذرید، زیرا تعداد آنها بسیار زیاد است. محبوب ترین ها در بین گردشگران عبارتند از:
- میدان سنت مارک و تمام ساختمانهای واقع در آن.
- پل ریالتو و گراند کانال.
- بازیلیکای سانتا ماریا دلا سالوت.
- Palazzo Ca'd'Oro and Ca'Rezzonico.
- گالری های هنری.
در زیر نقشه جاذبه ها آمده استونیز به زبان روسی، که به شما امکان می دهد موقعیت جزایر، کانال ها و مکان های جالبی را برای بازدید مسافران ببینید.
همه گردشگرانی که از روی آب به شهر می رسند، بلافاصله به میدان اصلی ونیزی، به نام سنت مارک، می رسند. این تنها چیزی است که مردم محلی آن را پیازا (Piazza San Marco) می نامند، زیرا بقیه در ایتالیایی Campo یا Campiello (مزرعه یا میدان کوچک) نامیده می شوند.
میدان سنت مارک
طول میدان ذوزنقه ای 175 متر است، در قسمت شمالی ساختمان دادستانی قدیم وجود دارد که با برجی با ساعت ها و ناقوس های قدیمی تاج گذاری شده است، در قسمت جنوبی - جدید. انتهای غربی میدان با طاق‌هایی به هم متصل شده و شبیه یک حیاط ایتالیایی است، در جنوب شرقی یک برج ناقوس وجود دارد که با بالا رفتن از آن می‌توانید کل شهر را ببینید.
در قرون XV-XVI. قلمرو میدان دستخوش تغییراتی شده است: به جای ساختمان های قدیمی تخریب شده، کتابخانه مارچیان، پروکریشن، برج چاسوک و ضرابخانه ساخته شد. یکی از دیدنی های شهر ونیز و میدان سن مارکو که شهرت جهانی دارد، تعداد زیادی کبوتر است که همه گردشگران با دست به آنها غذا می دهند.
در میدان کاخ دوج یا Palazzo Ducale قرار دارد که نماینده برجسته معماری گوتیک است. ساخت آن در قرن 9 آغاز شد. و برای چندین قرن، تا سال 1424 ادامه داشت. پس از آتش سوزی در سال 1577، ساختمان تا حدی بازسازی شد. این کاخ سالها محل سکونت سران دولت ونیزی بود. معماری آن بر اساسسبکی فریبنده، زیرا طبقه اول ساختمان از 36 ستون عظیم پشتیبانی می کند و در طبقه دوم تعداد آنها به 72 می رسد، همانطور که در عکس بالا از مناظر ونیز مشاهده می شود.
اکنون یک موزه بزرگ وجود دارد که نه تنها سالن های تشریفات، بلکه محوطه زندان محلی را نیز ارائه می دهد. یکی از زیباترین آپارتمان های داخل سالن نور بزرگ است که منحصر به فرد است و بزرگترین اتاقی است که سقف آن توسط تکیه گاه ها پشتیبانی نمی شود. دیوارهای آن توسط بسیاری از هنرمندان مشهور آن زمان نقاشی شده است: Veronese, Fr. Bassano، Tintoretto، J. Palma و دیگران، همچنین مجموعه ای از سلاح های باستانی وجود دارد.
کلیسای جامع سنت مارک
قدیمی ترین معبد ونیز که بیش از 400 سال توسط چندین معمار ساخته شده است، کلیسای جامع سنت مارک است که در میدانی به همین نام واقع شده است. سبک اصلی معماری کلیسای بیزانسی در نظر گرفته می‌شود، اگرچه بسیاری دیگر در طول قرن‌ها مورد استفاده قرار گرفته‌اند.
نمای آن با ترکیبی هماهنگ از ستون‌های عتیقه، نقش برجسته‌ها، برج‌ها و پیکان‌های سبک گوتیک، نقاشی‌های دیواری و روکش‌های سنگ مرمر نشان داده شده است که در عکس دیدنی‌های ونیز کاملاً قابل مشاهده است. کلیسای جامع گنجینه ای از زیارتگاه های مسیحیان است که هر ساله زائران و گردشگران به آنجا می آیند.
مساحت ساختمان به 4 هزار مترمربع می رسد2 که در سال 829 توسط دو تاجر ونیزی تأسیس شد که توانستند آثار انجیلی سنت مارک را مخفیانه به اینجا منتقل کنند. از اسکندریه، سعی در نجات آنها از نابودی توسط مسلمانان. با این حال ، اولین معبد قبلاً در سال 832 توسط آتش سوزی ویران شد ودر سال 1063 یک ساختمان جدید ساخته شد. با تصمیم دوگ های جمهوری ونیزی، تمام بازرگانان خارجی که به شهر سفر می کردند مجبور بودند هدایایی را به این معبد بیاورند که به لطف آن به مرکز مسیحیت یکی از قدرتمندترین ایالت های اروپا که جمهوری ونیزی بود تبدیل شد. در آن سالها.
کلیسای سنت مارک دارای 5 گنبد است که شبیه به کلیسای 12 حواری قسطنطنیه است. برای تزئین نما، سنگ مرمر از این شهر باستانی در سال 1204 آورده شد
نما و فضای داخلی یکی از باستانی ترین مناظر ونیز با نقاشی های دیواری، کنده کاری های رومی، موزاییک های قرن 12 تا 13، ساخته شده توسط هنرمندان مشهور ایتالیایی Titian و Tintoretto تزئین شده است. تزیین اصلی کلیسای "محراب طلایی" است که از فلز و سنگ های قیمتی ساخته شده است.
کانال ها و پل ها
کانال ها که در واقع شریان های حمل و نقل شهر هستند، از دیدنی های منحصر به فرد ونیز (ایتالیا) هستند، به خصوص که حتی هیچکس نمی تواند تعداد کل آنها را بشمارد. به طور رسمی، 160 کانال بزرگ و تعداد زیادی کانال کوچک در شهر وجود دارد.
مهمترین، پرطرفدارترین و پرسودترین حرفه در شهر، تله کابین ها هستند که مجوزهای ویژه ای را برای حق حمل و نقل گردشگران و همه مسافران صادر می کنند. تعداد آنها برای چندین سال به شدت تنظیم شده است: 425. شکل نامتقارن خاص گوندولا به تنها یک نفر اجازه می دهد آن را با پارو کنترل کند.
بزرگترین شریان آبی کانال بزرگ است که 3.8 کیلومتر امتداد دارد و از کل آن می گذرد.شهر عمق آن 5 متر، عرض 30-70 متر است که امکان عبور رایگان قایق ها و سایر حمل و نقل آبی در ونیز را فراهم می کند: "تراگتو" و تراموا رودخانه "واپورتو". روی کانال بزرگ است که نمای تمام زیباترین کاخ های شهر رو به رو است که به طور سنتی دارای 2 ورودی است: اولی - از اسکله روی آب، دومی - روی خشکی.
محبوب ترین پل در بین گردشگران که در قسمت باریک کانال بزرگ واقع شده است، ریالتو است. همچنین به خاطر نامش در یکی از نمایشنامه‌های شکسپیر «تاجر ونیز» شهرت دارد و سال‌هاست که از آن به عنوان کارت ویزیت و یکی از جاذبه‌های اصلی ونیز یاد می‌شود.
قدیمی‌ترین پل چوبی اینجا در سال ۱۱۸۱ ساخته شد و به دلیل ساخت نزدیک ضرابخانه، Ponte della Moneta نام داشت. با این حال بارها در آتش سوخت و بازسازی شد. ریالتوی مدرن در قرن شانزدهم ساخته شد. با راندن 12 هزار شمع به کف کانال که بر روی آن شالوده گذاشته شد و بنای سنگی با طاق های متعدد برپا شد. ارتفاع ریالتو به 7.5 متر می رسد و طول آن به 48 متر می رسد. داخل آن مغازه های سوغاتی وجود دارد که مسافران می توانند هر چیز کوچک جالبی را برای یادآوری سفر خود به ونیز انتخاب کنند.
پل معروف دیگر آه، ساخته شده از سنگ آهک سفید، به نام شاعر بایرون. این یک سازه بسته با پنجره های تزئین شده با میله های سنگی است که در سال 1602 برای اتصال کاخ دوج به ساختمان زندان ساخته شده است. هاله غم انگیز خاصی به این واقعیت داده می شود که زندانیان در امتداد آن اسکورت می شدند که تعداد کمی از آنها قادر به بازگشت زنده بودند. به قول قدیمی هابرای عاشقانی که می خواهند مناظر ونیز را در یک روز ببینند، دیدن این پل در غروب می ارزد و با گذر از زیر آن به یکدیگر اعتراف می کنند.
پل اصلی دیگر بر روی کانال بزرگ در قسمت جنوبی آن واقع شده است و به افتخار گالری هنری واقع در نزدیکی، که مجموعه معروف نقاشی های ونیزی را در خود جای داده است، به افتخار "آکادمی" (طول 48 متر) نامگذاری شده است. قرن سیزدهم تا هفدهم، شامل آثاری از تیتیان، ورونز و دیگران است که در سال 1854 با راهنمایی معمار A. Neville از فلز ساخته شد، سپس تخریب شد و به جای آن در سال 1933 یک پل چوبی برپا شد که تا سال 1985 ادامه داشت. سپس تصمیم گرفته شد که ساختمان جدیدتری ساخته شود که تا به امروز باقی مانده است.
کلیسای جامع سانتا ماریا دلا سلام
یکی از زیباترین جاذبه های ونیز، کلیسای جامع باشکوهی است که در سال های 1630-1681 در کناره کانال بزرگ ساخته شده است. معمار B. Longen. تاریخچه آن با نام دوج N. Contarini مرتبط است، که به قول خود مبنی بر ساخت معبدی به افتخار پایان طاعون که در شهر در دهه 1630 شیوع یافت، عمل کرد.
ساختمان به شکل هشت ضلعی است و سقف آن به شکل نیمکره است، ورودی مرکزی مانند طاق نصرت ساخته شده است. کلیسای جامع دارای 2 برج ناقوس است که برای چنین ساختمان هایی بی نظیر است. ساخت آن مملو از پیچیدگی هایی بود که مهندسان بیش از 20 سال برای حل آن زمان بردند. شالوده و دیوارها بر روی 100 هزار شمع چوبی رانده شده در کف کانال نصب شده و کف آن از تخته های مرمری به شکل دایره های متحدالمرکز ساخته شده است.
داخلمحراب واقع شده است که به نظر می رسد نمادی از نجات معجزه آسای ونیز از یک بیماری وحشتناک است که صدها هزار نفر را گرفت. مرکز نماد مدونا دلا سلام است که از کرت آورده شده است. هر سال در 21 نوامبر، این مکان میزبان فستا دلا سالوت است که به رهایی شهر از طاعون اختصاص دارد.
کاخهای ونیز
برای چندین قرن، ساکنان ونیز که در تجارت ثروتمند شدند، سعی کردند به شهر خود جلوه ای باشکوه و غنی ببخشند. آنها بیش از 20 کاخ را ساختند که مشرف به کانال ها بودند و آنها را در ترکیبی از چندین سبک معماری شرقی و غربی به طور همزمان برپا کردند: موری و بیزانسی، باروک و گوتیک.
توضیح دیدنی های ونیز، کاخ ها و گالری های آن به یادگیری تاریخ و معماری این شهر کمک می کند که ظاهر منحصر به فرد خود را دارد و آن را شبیه یک کشتی سنگی بزرگ در حال حرکت بر روی امواج می کند.
کاخ سانتا سوفیا یا Ca'd'Oro، نمونه ای از معماری گوتیک است که در کانال بزرگ واقع شده است و به دلیل تزئین نما با ورق طلا، نام دیگری - "خانه طلایی" دارد. که تا به امروز باقی نمانده است. در آغاز قرن 15 ساخته شد. معماران جووانی بون و بارتولومئو بون، که کاخ را به دستور خانواده قدرتمند M. Contarini ساختند.
معماری کاخ عناصر یک معبد قرون وسطایی و یک مسجد را در هم آمیخته است. تزیین نما بالکن است که مجهز به ستون ها و طاق هایی با سرستون های اصیل به صورت چهارپایه است. آخرین بازسازیدر سال 1894 با توجه به نقشه ها و نقاشی های باقی مانده انجام شد. این ساختمان اکنون گالری فرانچتی را در خود جای داده است که هر ساله هزاران گردشگر از آن بازدید می کنند.
همچنین کاخ Ca'Rezzonico که ساخت آن بیش از 100 سال با راهنمایی معماران B. Langene و J. Massari به طول انجامید، بسیار زیبا است. این شاهکار رنسانس به افتخار خانواده Rezzonico که در اینجا زندگی می کنند نامگذاری شده است. فضای داخلی Palazzo با نقاشی های دیواری و مجسمه ها تزئین شده است، در داخل یک حیاط با یک چشمه و یک نمازخانه وجود دارد. جاذبه اصلی آن تالار عروسی و اثر هنرمند پی ویسکونتی است که آپولو را بر روی یک ارابه مسابقه ای روی سقف به تصویر کشیده است.
این ساختمان که بیش از 100 سال پیش توسط شورای شهر خریداری شد، میزبان نمایشگاه‌های دائمی مجسمه‌سازی، سرامیک و شیشه است که برای دیدن مناظر ونیز به تنهایی یا به صورت گروهی برای همه باز است.
Palazzo Contarini del Bovolo (1499) در نزدیکی کلیسای جامع سنت مارک در یک خیابان کوچک واقع شده است. معماری آن با ترکیبی از سبک های مختلف و شکوه شگفت انگیز است. پلکان مارپیچ منحصر به فرد است، به لطف آن ونیزی ها به اقامتگاه Contarini لقب "کاخ مار" دادند. این در یک برج بلند محصور شده است که با طاق های گوتیک عمودی تزئین شده است.
راه پله به ساختمان اصلی منتهی می شود که با طاق ها و نرده ها نیز تزئین شده است. در یک حیاط کوچک چاه های اصلی با سایبان وجود دارد که نشان خانواده را به تصویر می کشد. قبلاً نقاشی‌هایی روی نمای کاخ وجود داشت، اما با گذشت زمان تقریباً نامرئی شدند.
جزایر
مناظر جالب ونیز (کمونه) را می توان با بازدید از جزایر صنعتگران مورانو و بورانو دید که برای چندین قرن شاهکارهای هنر خود را خلق کرده اند که در سراسر جهان مشهور است.
Murano در 2 کیلومتری شهر قرار دارد و با قایق می توان به آن رسید. اینجا موزه شیشه است که طی چندین قرن محصولات شیشه دمنده را جمع آوری کرده است. این شیشه، دکور و جواهرات ونیزی است که توسط صنعتگران و صنعتگران ساکن و کار در جزیره ایجاد شده است. این تکنیک منحصر به فرد و غیرقابل تقلید است که مبتنی بر کار دستی و هنر دمیدن شیشه است که از کشورهای شرق به اینجا آمده است. اسرار محصولات مورانو مخفی نگه داشته می شود و فقط از طریق ارث منتقل می شود.
جزیره بورانو با رنگارنگی گردشگران را به خود جذب می کند: همه خانه های اینجا با رنگ های چند رنگ نقاشی شده اند. برای مسافران علاقه مند، فرصتی وجود دارد که با سنت های محلی آشنا شوند و محصولات توری ونیزی را تحسین کنند که هنر بافت آن در قرن شانزدهم پایه گذاری شد.
شهر موزه روی آب
ونیز یک شهر موزه در فضای باز است که به بهترین وجه از آب دیده می شود. فضای شور و عشق، افسانه‌ها و افسانه‌های قدیمی، هر گردشگری را که در خیابان‌های سنگی باریک شهر قدم می‌زند یا مناظر ونیز را بررسی می‌کند، همراهی می‌کند.
