چند صد جزیره در مجاورت استرالیا وجود دارد. مک کواری یکی از آنهاست. این جزیره خالی از سکنه در نظر گرفته می شود، فقط پنگوئن ها و فوک های خز در آن زندگی می کنند. در مورد ویژگی های جزیره مک کواری در مقاله بیشتر بخوانید.
موقعیت جزیره
Macquarie قطعه زمینی کوچک و کشیده در اقیانوس آرام است. شکل آن شبیه یک تکه پارچه مستطیلی است. طول آن 34 کیلومتر و عرض آن تنها 5 کیلومتر است. مساحت جزیره مک کواری 128 کیلومتر مربع است. بلندترین نقطه از سطح دریا به 420 متر می رسد.
از نظر اداری، Macquarie متعلق به جزیره تاسمانی است، اگرچه در 1500 کیلومتری آن قرار دارد. این جزیره بین تاسمانی و قطب جنوب قرار دارد. تقریباً در 30 کیلومتری جزیره Macquarie دو گروه جزیره کوچک وجود دارد: Judge and Clerk، Bishop و Clerk. مجمع الجزایر Bishop and Clerk بخشی از یک خط الراس آتشفشانی زیر آب است و از نظر سرزمینی به کشورهای مشترک المنافع استرالیا تعلق دارد. جنوبی ترین نقطه استرالیا نیز در اینجا قرار دارد.
میلیون‌ها سال پیش، برخورد صفحات سنگی اقیانوس آرام و هند و استرالیا به شکل‌گیری کمک کرد.خط الراس زیر آب که قسمت سطحی آن مک کواری است. این جزیره یک انبار واقعی برای زمین شناسان است، زیرا افیولیت ها در آن قرار دارند. همچنین تنها جایی در اقیانوس است که سنگ های گوشته از سطح آب بیرون زده اند. به لطف ساختار زمین‌شناسی منحصربه‌فرد، مک کواری از سال 1997 توسط یونسکو محافظت می‌شود.
تاریخ
دانشمندان پیشنهاد می کنند که اولین ساکنان این جزیره می توانند پلینزی ها در قرن های XIII-XIV باشند. با این حال، هیچ تایید مستقیمی در این مورد وجود ندارد، بنابراین، اروپایی ها هنوز هم اولین کاشفان جزیره مک کواری استرالیا محسوب می شوند. او در سال 1810 توسط فردریک هسلبورو که به دنبال زیستگاه های فک ها بود، به طور غیرمنتظره ای برای خودش کشف شد. دریانورد بریتانیایی پس از کشف یک جزیره خالی از سکنه، آن را به عنوان قلمرو ولز جنوبی تعیین کرد و آن را به نام فرماندار ولز، Laknel Macquarie نامگذاری کرد.
در سال 1820، دریانورد قطب شمال تادئوس بلینگ شاوزن (کاشف قطب جنوب) اولین نقشه جزیره مک کواری را ایجاد کرد. تعیین محل دقیق زمین تازه کشف شده شکارچیان پنگوئن و فوک را در اینجا جذب کرد. پس از آن، تعداد حیوانات به یک نقطه بحرانی کاهش یافت.
در سال 1890 جزیره به تاسمانی منتقل شد و توسط جان هچ برای مقاصد صنعتی اجاره شد. در سال 1911، این جزیره به پایگاه یک اکتشاف تحقیقاتی استرالیایی به رهبری داگلاس ماوسون تبدیل شد. مک کواری بعداً به یک پناهگاه تاسمانی تبدیل شد و در سال 1972 وضعیت دولتی دریافت کرد.
جزیره در کتاب «سفر وسرگردانی در دریاهای دور»، منتشر شده در سال 1912. نویسنده کتاب جان تامپسون است. در نتیجه یک کشتی غرق شد، او به مک کواری رسید و حدود 4 ماه در آنجا ماند. طبق افسانه، تامپسون برای یافتن گنجینه های پنهان به جزیره سفر کرد.
آب و هوا و تسکین
شرایط آب و هوایی جزیره مک کواری به انگلیسی ها اجازه نمی داد در قرن نوزدهم در آن استقرار دائمی ایجاد کنند. دریاهای اطراف آب و هوای جزیره را بسیار خشن کرده است. آن را به عنوان زیر قطبی مرطوب مشخص می کنند. باد (اغلب طوفان)، مه و باران در اینجا غالب است. میزان بارش سالانه در حدود 1000 میلی متر است.
پوشش شدید ابر مانع از نفوذ نور می شود. تعداد ساعات آفتابی در سال 856 ساعت است که کمترین تعداد در بین جزایر فقط متعلق به جزایر فارو است. میانگین دمای مثبت در ماه جولای حدود 4.9 درجه و دما در ماه نوامبر 6.5 درجه است.
خط ساحلی در شرق صاف و کمی فرورفته با خلیج ها و خلیج ها در غرب است. ساحل جزیره صخره ای است و صخره ها زیر آب پنهان شده اند. مک کواری از دو فلات در ضلع جنوبی و شمالی تشکیل شده است که توسط تنگه ای از دشت به هم متصل می شوند. فلات ها در ارتفاع حدود 100-200 متری از سطح دریا قرار دارند. کوه های الدر، فلچر و همیلتون بالاترین نقاط هستند.
ساکنان و عکس های جزیره مک کواری
آب و هوای سخت و دوری قابل توجه از سرزمین اصلی، جزیره را برای زندگی انسان نامطلوب کرده است. در حال حاضر جمعیت دائمی جزیره صفر نفر است. استثنا کارکنان ANARE هستند که به طور موقت در اینجا زندگی می کنند.
واقعیساکنان جزیره پنگوئن هستند. حدود 80000 مورد از آنها در Macquarie وجود دارد. جانوران جزیره مک‌کواری توسط باکلان‌های بومی و فوک‌های خز زیر قطبی نشان داده می‌شود. بیش از سه میلیون پرنده دریایی توسط 13 گونه مختلف نشان داده شده است.
پوشش گیاهی جزیره Macquarie شبیه به پوشش گیاهی جنوب نیوزیلند است. عمدتاً چمن و گلسنگ کم رشد است. گونه های درختی کاملاً وجود ندارند، اما گونه های باتلاقی به طور فعال در حال رشد هستند.
تأثیر انسانی
هر سال تعداد مکان های دست نخورده توسط انسان کمتر می شود. این جزیره استرالیایی تمام تلاش خود را برای محافظت از دارایی های خود به کمک شرایط سخت طبیعی انجام داد. با این حال، مرد به اینجا رسید.
افرادی که وارد جزیره شدند موش ها، خرگوش ها و گربه ها را به آن آوردند که منجر به یک فاجعه واقعی شد. حیوانات شروع به خوردن گیاهان منحصر به فرد محلی کردند و تقریباً به نصف کاهش یافتند. که به نوبه خود منجر به فرسایش خاک و رانش زمین شد. گربه‌ها سالانه حدود 60000 پرنده را می‌کشتند.
در سال 2012، حیوانات وارداتی تقریباً از جزیره خارج شدند. مشخص شد که از بین بردن خرگوش‌ها سخت‌ترین کار است، چندین نفر به صورت دوره‌ای پیدا می‌شوند و هنوز هم هستند.
