Olkhon جزیره ای است که در میان سه ده جزیره دیگر بایکال برجسته است. در بسیاری از افسانه ها و افسانه های باستانی پوشیده شده است. این جزیره همچنین به خاطر عظمت آثار طبیعی، مناظر مختلف مشهور است. اولخون در قلمرو یکی از پارک ها به نام Pribaikalsky واقع شده است و به حق یکی از زیباترین مکان های دریاچه بایکال به حساب می آید. اولخون جزیره ای است که به ویژه در فصل پاییز که ساحل تقریباً خالی از سکنه می شود زیبا است. پوشیده از فرشی طلایی از علف‌ها، جنگل‌هایی که رنگ‌های روشن آن را لمس کرده‌اند، زیر ضربات امواج بایکال یخ می‌زند و منتظر نزدیک شدن به زمستان سخت سیبری است.
موقعیت اولخون
بزرگترین جزیره دریاچه بایکال، اولخون، در قسمت میانی این دریاچه، نه چندان دور از ساحل غربی آن قرار دارد. در امتداد ساحل آن کشیده شده است. طول اولخون 73 کیلومتر (بین دماغه های اومیش تامه و خوبوی) و عرض آن به 15 کیلومتر می رسد. حدود 700 متر مربع کیلومتر مساحت جزیره است. تقریباً 210 کیلومتر - طول خط ساحلی آن. عکسی از جزیره اولخون در زیر ارائه شده است.
بخشی از بایکال که بین جزیره و ساحل غربی دریاچه محصور شده است، یک بدنه آبی منحصر به فرد با ریزاقلیم خاص است. حتی یک نام خاص دارد - دریای کوچک، که از معروف صحبت می کنداستقلال و انحصار است و به عنوان یک تنگه طبقه بندی می شود. بخش جنوب غربی جزیره توسط تنگه دروازه اولخون از ساحل دریاچه بایکال جدا می شود که به عنوان موذی ترین مکان در دریاچه بایکال شهرت دارد.
منشأ نام اولخون
حداقل دو نسخه اصلی از ریشه نام اولخون وجود دارد. این جزیره به زبان مردم محلی - بوریات ها - نامگذاری شده است. بر اساس اولی، اولخون از کلمه «اوخون» به معنای «درختی» آمده است. به روایتی دیگر - از «الخان» یعنی «خشک». هر دوی این گزینه ها با ظاهر جزیره مطابقت دارند، زیرا هم جنگلی و هم خشک است. بنابراین، ترجیح دادن به یکی از آنها دشوار است.
باستان شناسی
تاریخ اولخون به دوران باستان بازمی گردد. این را یافته های باستان شناسی و آثار تاریخی مختلف تأیید می کند. آنها در بیش از دویست سال مطالعه اولخون جمع آوری شده اند. تا سال 1993، 143 مکان باستانی مختلف در این جزیره شناخته شده بود. بسیاری از آنها توسط دولت محافظت می شوند. متأسفانه بسیاری از بناهای تاریخی از جمله دیوارهای سنگی باستانی ویران شدند. هدف از ساخت آنها هنوز مشخص نیست. آنها در سال 1963 با استفاده از سنگ استخراج شده برای استحکام بخشیدن به اسکله واقع در روستایی که خژیر نام دارد تخریب شدند.
امداد جزیره
سواحل غربی این جزیره که توسط آب های دریای کوچک شسته می شود، در بیشتر قسمت ها مسطح است، با خلیج هایی که در اعماق ساحل بیرون زده اند و همچنین دماغه های صخره ای. برعکس، شرقی، صخره ای، کوهستانی، می شکندسرد به بایکال. اینجا هیچ خلیج عمیقی وجود ندارد. بلندترین نقطه اولخون در ساحل جنوبی آن قرار دارد. این کوه ژیما است که ارتفاع آن 1274 متر است. ارتفاع آن از بایکال 818 متر است. عمیق ترین مکان دریاچه تنها 11 کیلومتر از ژیما فاصله دارد. این علامت 1637 متر است. شیب شیب زیر آب در این مکان ها به 30-40 درجه در نزدیکی جزیره می رسد.
استپ قسمت جنوبی جزیره اولخون و تا حدی نوک شمالی است. جنگل های توس، کاج اروپایی و کاج در بقیه فضا رشد می کنند. در ساحل غربی، در قسمت میانی آن، از کیپ ساسا تا کیپ خوژیرسکی، سواحل شنی است. درختان کاج و کاج بیش از حد رشد کرده و توسط شنل‌ها تشریح شده‌اند، تأثیری فراموش‌نشدنی بر مسافران خواهند گذاشت.
دریاچه ها و رودخانه ها
بقدری بزرگ است که دریاچه های خودش را داشته باشد، اولخون. این جزیره دارای چندین آب انبار است. از این میان، معروف‌ترین و بزرگترین دریاچه‌های زیر هستند: Nurskoe، که هر از گاهی با خلیج Zagli یکی می‌شود. خانخوی با مکانهای باستان‌شناسی فراوان؛ شارا نور تنها دریاچه نمک در جزیره اولخون است. نوکو نور یک بدنه آبی است که خانه بسیاری از موجودات زنده است.
در جزیره هیچ رودخانه ای وجود ندارد، فقط چند نهر به بایکال می رسد. چشمه های کوچکی در قسمت جنگلی اولخون یافت می شود. آنها چند باتلاق را تغذیه می کنند. در بعضی جاها، با وجود کمبود آب، جویبارهای جدید درست جلوی چشم ما ظاهر می شوند.
حیات وحش
حیات وحش در این جزیره به شدت از انسان زایی آسیب دیده استتأثیر. به تقصیر انسان، در چند دهه گذشته، باکلان بزرگ، شاهین ساکر، گوزن، آهو، گرگ، و خرچنگ از اولخون ناپدید شده اند. در این جزیره در قرن هجدهم، سمور کاملاً خسته شده بود. این فوک به یک چیز کمیاب تبدیل شده است و قبلاً دوست داشت در صخره های ساحلی زیر نور خورشید بخوابد. این حیوان منحصر به فرد را اکنون می توان تنها در ساحل شرقی جزیره اولخون یافت. از اینجا، در سال های اخیر، عقاب خورشیدی که قبلاً در جزیره لانه کرده بود، به طور کامل ناپدید شده است. این عقاب طاس مقدس است که بسیاری از افسانه های باستانی بایکال به آن تقدیم شده است، پسر استاد اولخون و همچنین زاده شمن های محلی. هنوز برای این پرنده قربانی می شود.
در حال حاضر، 135 گونه پرنده در اولخون وجود دارد (دم خرطومی، کوک شاخدار، گندم زار، سوئیفت کمربند سفید، جک داهوری، کاپرکایلی، باقرقره سیاه، اردک، شنبلیله و غیره). 20 گونه پستاندار در اینجا وجود دارد (راسو، پولک، سنجاب، خرگوش، روباه، سیاه گوش و غیره) از جمله یک حیوان بومی به نام اولخون. منحصراً در استپ های بایکال یافت می شود. در اینجا می توانید 1 گونه دوزیستان و 3 خزنده را پیدا کنید. در زمستان، گرگ های تنها در اولخون از شکارچیان بزرگ یافت می شوند که از طریق یخ به جزیره نفوذ می کنند. گله های گرگ به همین روش بسیار به ندرت می آیند. و نترسید: اینجا خرس نیست.
گردشگری در جزیره
استراحت در جزیره اولخون برای مدت طولانی در یادها خواهد ماند. بایکال که با اسرار و افسانه های بسیاری احاطه شده است، گردشگران زیادی را به خود جذب می کند. جزیره اولخون (دریاچه بایکال) به ویژه در بین گردشگران محبوب است. این قلب دریاچه و همچنین تنها جزیره در بایکال است.که مسکونی است.
Olkhon همچنین بزرگترین جزایر است. مرکز گردشگری فرهنگی است. در جزیره مورد علاقه ما، در ماه جولای، "رمپ سیبری" - یک جشنواره بین المللی تئاتر - هر ساله برگزار می شود. در ماه اوت، جشنواره تئاترهای آماتور نیز در اینجا برگزار می شود. با این حال، اصلی ترین چیزی که این مکان را متمایز می کند، جانوران، گیاهان و مردم خارق العاده آن است که به دور از زندگی شهری ساکن جزیره اولخون هستند.
چگونه به اینجا برسیم؟ به جزیره از شهر ایرکوتسک - 5-6 ساعت رانندگی. شما می توانید با ماشین و همچنین با مینی بوس معمولی به اینجا برسید. یک کشتی از سرزمین اصلی به جزیره وجود دارد.
احساس رمز و راز و افسانه بلافاصله پس از ورود به اولخون ایجاد می شود. جاده های پر از شن و ماسه در مجاورت جنگل هایی قرار می گیرند که درختان به شن روییده اند. دلیل این امر سارما (وزش باد طوفانی از تنگه سرما) است.
چندین شهرک در امتداد سواحل دریاچه قرار دارند. از این میان بزرگترین آنها خژیر است. هر تابستان این روستا گردشگران را جمع می کند. برخی از نشانه های شهر دارد: یک کافی نت، یک باشگاه، یک موزه، یک کتابخانه. با این حال خژیر دور از تمدن به نظر می رسد. به هر حال، جزیره‌نشینان واقعی اینجا زندگی می‌کنند.
جمعیت جزیره
خیلی وقت پیش مردم در اولخون ساکن شدند. یک مکان انسانی باستانی که قدمت آن به دوران پارینه سنگی باز می گردد در منطقه سارایسکی یافت شد. سن آن بیش از 13 هزار سال تخمین زده شده است. امروزه حدود 1500 نفر در چندین روستا زندگی می کنند. اکثراً اینها بوریات، جمعیت بومی هستند. شغل آنها دامداری و ماهیگیری است.
حدود 1200 نفر از جمعیت محلی در خژیر زندگی می کنند. تنها شرکت صنعتی در این جزیره واقع شده است. این کارخانه ماهی Malomorsky، بزرگترین کارخانه در دریاچه بایکال است.
در میان تپه های ماسه ای روستایی وجود دارد که از چند خانه تشکیل شده است. این بقایای روستای سابق خرانتسی است. بابا کاتیا، تنها ساکن او، روی تپه ای نشسته و به پرواز مرغان دریایی بر فراز جزیره گوش می دهد. و این پیرزن چند افسانه عامیانه می داند…
آب و هوای جزیره
گرم ترین ماه های اولخون آگوست و جولای هستند. برف کم و زمستان معتدل اینجاست، اما طولانی تر از سرزمین اصلی. تابستان و بهار کمی دیرتر از سرزمین اصلی می آیند. بارندگی بسیار کمی در اولخون می بارد، حدود 200 میلی متر در سال. این هنجار برای مناطق نیمه بیابانی است. بخش های جنوب غربی و جنوبی نه تنها در این جزیره، بلکه در کل بایکال خشک ترین هستند. خط الراس Primorsky مقصر این است. توده های هوا در مسیر رسیدن به جزیره از آن عبور می کنند. با غلبه بر آن، آنها گرم می شوند و به سمت حوضه بایکال می روند. این باعث کاهش رطوبت می شود. بنابراین، باران های مقصد اولخون معمولاً در ساحل شرقی دریاچه بایکال می بارد. باران اولخون حدود 10 قطره در ساعت است. با این حال، بارندگی های شدید و همچنین آب و هوای بد طولانی در اینجا وجود دارد.
باد اغلب در اولخون برای مدت طولانی می وزد. در عین حال جهت شمال غربی آن غالب است. 148 روز میانگین زمانی است که سرعت باد بیش از 15 متر بر ثانیه باشد.
افسانه های جزیره اولخون
مثل خود بایکال،اولخون به حدی پر از افسانه است که مردم محلی خود را بخشی از افسانه ها می دانند. حتی نام های جغرافیایی در اینجا برای خود صحبت می کنند. به عنوان مثال، در خژیر دماغه شامانسکی وجود دارد که در بین 9 زیارتگاه آسیا قرار داشت. این جزیره زمانی محل سکونت شمن ها بوده است. روی این صخره قربانی هایی برای ارواح انجام شد.
دماغه عشق
این جزیره سرشار از صخره ها و دماغه هایی است که طبیعت آنها را مانند یک هنرمند با استعداد خلق کرده است. برخی شبیه خطوط حیوانات یا افراد هستند. دماغه عشق گردشگران را به خود جذب می کند. این تقریباً جاذبه اصلی اولخون است. می گویند سنگ، در یک خیال خاص، شبیه پاهای زن است که روی زانو خم شده است.
طبق افسانه ها، اگر بوریات ها نمی توانستند بچه دار شوند، به اینجا می آمدند و از ارواح کمک می خواستند. و امروزه مردم از سنگ جادو استفاده می کنند. برای درخواست پسر، طبق افسانه، باید به سمت چپ بروید، یک دختر - به راست. اگر دوقلو می خواهید، مستقیم بروید.
مکانهای زیادی در اولخون وجود دارد که در آنها مرسوم است که از ارواح چیزی بخواهید یا آرزو کنید. پست های شمن در اطراف جزیره پراکنده است. آنها باید با روبان های رنگی گره بخورند، در حالی که آرزو می کنند. جاهایی وجود دارد که مردم آب نبات، سکه و سایر اقلام را به عنوان هدیه به خدایان می گذارند و از آنها چیزی می خواهند.
آینه آرزو
آینه آرزوها مکانی است که دارای جادوی خاصی است. برای رسیدن به اینجا باید از مسیر خطرناک و طولانی در امتداد بایکال در امتداد صخره جزیره اولخون غلبه کنید. اما کسانی که موفق به انجام این کار شوند، منظره ای بی نظیر از دریاچه غرق آفتاب را به عنوان هدیه دریافت خواهند کرد.صخره های مرمری باشکوه در اینجا به طور نامفهومی با باد صحبت می کنند. آینه آرزوها، طبق افسانه ها، پنجره ای است در صخره که اگر وارد آن شوید، می توانید درونی ترین امیدها و برنامه های شما را برآورده کند.
Cape Gulls
جزیره اولخون در روزهای گرم تابستان تبدیل به ساحل می شود. در اینجا سواحل شنی زیادی وجود دارد. تعریف دیگری که می توان از این جزیره کرد، پناهگاه مرغان دریایی است. حتی کیپ چاک هم وجود دارد. صخره ای از جزیره اولخون است که این پرندگان به صورت دسته های بزرگ روی آن جمع می شوند. تورهای قایق در اینجا برای گردشگران سازماندهی می شود. همه این فرصت را دارند که پرندگان را با نان تغذیه کنند. آنها می گویند که در آب می توانید ناخواسته یک پری دریایی را ببینید. البته این یک نوع باور و افسانه است، اما هر اتفاقی ممکن است بیفتد.
