راه آهن Circum-Baikal به درستی مکانی منحصر به فرد در روسیه در نظر گرفته می شود (عکس در زیر ارائه خواهد شد). چنین نام غیرمعمولی با توجه به این واقعیت شکل گرفت که هنگام نگاه کردن به نقشه، تصور این است که جاده واقعاً یک دایره می سازد.
چند واقعیت در مورد راه آهن Circum-Baikal
نام فوق برای بخش راه آهن جاده Transbaikal از ایستگاه بایکال تا سکوی Mysovaya اعمال شد. طول آن 260 کیلومتر بود. لازم به ذکر است در حال حاضر این بخش جزء لاینفک راه آهن سیبری شرقی می باشد. علاوه بر این، در حال حاضر، چنین اصطلاحی (راه آهن Circum-Baikal) معمولاً فقط در رابطه با بارهای بن بست از توقف Slyudyanka II تا نقطه بایکال استفاده می شود. تا سال 1949، مسیر اصلی راه آهن ترانس سیبری از قلمرو راه آهن Circum-Baikal عبور می کرد. به هر حال، بخش فوق (تا سکوی Mysovaya) هنوز جزئی از جهت سیبری است. و بخشی از فلات اولخینسکی (قسمت جنوبی آن) که از شهرک می گذردSlyudyanka به ایستگاه بایکال، به عنوان یادبود هنر مهندسی شناخته شده است.
با این حال، پس از بهره برداری از بخش راه آهن تکراری، نیاز به استفاده از بخش از ایرکوتسک تا اسلیودیانکا ناپدید شد. و در سال 1956 برچیده شد. و تا پایان دهه 50، در حین ساخت نیروگاه برق آبی ایرکوتسک، به طور کامل غرق شد (در نتیجه سیل مخزن). به همین دلیل بن بست شکل گرفت. برای اطلاع شما، رسماً راه آهن Circum-Baikal هرگز وجود نداشت (این بخش جدایی ناپذیر از بخش Trans-Baikal بود). فقط مدیریت ساخت مسیر راه آهن کار می کرد. امروزه این فاصله عنصری از ارتباطات سیبری شرقی است.
کار پژوهشی در قلمرو
اولین بررسی ها بین سالهای 1836 و 1840 انجام شد. این کارها توسط A. I. استوکنبرگ. با این حال، مراحل نهایی برای افشای این طرح، که بر اساس آن راه آهن Circum-Baikal ساخته می شد، در سال 1894 تکمیل شد. اولین مسیر از ایرکوتسک به عمیق ترین دریاچه روی کره زمین رفت. در ابتدا تصمیم گرفته شد که ارتباطات راه آهن در امتداد ساحل راست آنگارا انجام شود. برای این منظور قرار شد پل پانتونی ساخته شود. اما بعداً این ایده رد شد، زیرا سطح آب رودخانه در معرض نوسانات مکرر بود. و در دوره رانش یخ، استفاده از این سایت اصلا امکان پذیر نبود. بنابراین، تصمیم گرفته شد که راه آهن Kurgo-Baikal در امتداد ساحل چپ حرکت کند.اگرچه برای توسعه بیش از حد پیچیده در نظر گرفته شد. همزمان با این بررسی‌ها، کار تحقیقاتی برای بررسی امکان ایجاد اتصال راه‌آهن برای اتصال «شکاف» در راه‌آهن سیبری انجام شد. و هیچ مشکلی در قسمت شرقی وجود نداشت. در اینجا، بخشی از جاده از زمین های هموار و ساحل جنوبی دریاچه بایکال می گذشت که شیب شیب دار مشخص می شود. اما شکاف بین ایرکوتسک و کولتوک مشکلات قابل توجهی ایجاد کرد.
ایجاد مسیر راه آهن
در نتیجه کار انجام شده (که تحت نظارت پروفسور I. V. Mushketov انجام شد)، چهار گزینه ممکن برای کشش این خط راه آهن ایجاد شد. یعنی:
- 1. از ایرکوتسک تا سکونتگاه کولتوک در کرانه چپ رودخانه از طریق رشته کوه زیرکوزون.
- در امتداد دره‌های رودخانه‌های Krutaya Guba و Bolshaya Olkha با جاده‌سازی بیشتر در امتداد ساحل دریاچه بایکال.
- از روستای بلکتوی تا کولتوک از طریق رشته کوه تونکینسکی.
- از سکوی بایکال تا نقطه پایانی در امتداد ساحل دریاچه.
تصمیم نهایی
در نتیجه مطالعات (که توسط طرف های مهندسی معدن انجام شد)، تنها دو نسخه از نسخه های پیشنهادی انتخاب شدند. و در سال 1899 ، کمیته ساخت راه آهن سیبری گزینه های اول و سوم را برای اتصال "شکاف" خط اصلی تصویب کرد. در طول سال تحت کنترل B. U. Samrimovich در مسیرهای انتخاب شده بررسی دقیق نهایی بود. این امکان را فراهم کردبه طور غیر قابل برگشت به ارتباطات در امتداد ساحل دریاچه بایکال اولویت دهید. تردید در مورد مناسب بودن استفاده از این گزینه به این دلیل بود که ساحل منطقه ای صخره ای با شیب های تند بود. اما طبق محاسبات انجام شده مشخص شد که این طرح خاص دارای صرفه اقتصادی است. تایید نهایی مسیر انتخابی در سال 1901 انجام شد. به B. U دستور داده شد تا کار ساخت و ساز را مدیریت کند. ساوریموویچ که در آن زمان سمت مهندس راه آهن را داشت. برای اطلاع شما، برآورد ساخت این راه آهن بیش از 52 میلیون روبل بود.
راه‌آهن Circum-Baikal. تاریخچه
هنگام طراحی، بخش سیبری (که در نتیجه به راه آهن ترانس سیبری معروف شد) از 7 بخش تشکیل شد. از جمله آنها راه آهن Korugobaykalskaya بود که ساخت آن در امتداد ساحل شرقی دریاچه از ایرکوتسک تا شهر بابوشکینو (اسکله سابق میسووایا) انجام شد. در دوره 1896 تا 1900، ساخت مسیر راه آهن از نقطه شروع به کیپ اوستیانسکی (که نام اصلی مالی بارانچیک بود) انجام شد. علاوه بر این، تا سال 1900، کار ساخت و ساز در راه آهن Circum-Baikal در ساحل شرقی به پایان رسید و در ابتدا تمام تلاش ها برای ساخت یک صحنه بین ایستگاه Mysovaya و Tankhoya انجام شد. در کارهای بعدی (تا سکوی اسلیودیانکا)، از کار محکومان و زندانیان عمدتاً استفاده شد.
آثار نهایی
کشیدن سخت ترین بخش (تا ایستگاه بایکال)تنها در بهار 1902 آغاز شد. علاوه بر این، شایان ذکر است که ضرب الاجل برای پایان تابستان 1905 تعیین شده بود. ساحل دریاچه در آن زمان صخره ای صخره ای به ارتفاع 400 متر بود که در ابتدا فرض بر این بود که این بخش شامل 33 تونل باشد. ضمناً به دلیل تأثیر منفی آبهای دریاچه بایکال، ارتفاع پایه راه آهن باید حداقل 533 سانتی متر می بود، همچنین در هنگام ساخت سایدینگ، لحظه خروجی در نظر گرفته شد. حداقل 14 جفت قطار در طول روز بود.
راه‌آهن Circum-Baikal. زمانبندی و قیمت
در دهه 80، آنها کم کم شروع به کار در بخش گردشگری کردند. لازم به ذکر است که حتی از لحظه راه اندازی، جاده Circum-Baikal به عنوان یک منطقه تفریحی، البته در محدوده بسیار محدود، استفاده شده است. راه آهن سیرکوم-بایکال امروز چیست؟ سال 2014 سرشار از سفرهای مختلف است. سفرها به صورت هفتگی انجام می شود. در ژوئن - شنبه و یکشنبه، در ماه جولای - از چهارشنبه تا یکشنبه. "Circum-Baikal Express" در سراسر بخش راه اندازی شد. قطار صبح حرکت می کند. هزینه گشت و گذار کمی بیشتر از 2000 روبل است. مدت تور یک روزه است.
جاذبه
امروز، چندین مرکز تفریحی وجود دارد، و نوع غیرمعمول گردشگری - "وحشی" نیز مورد تقاضا است. شرکت راه آهن روسیه در حال حاضر به طور فشرده در حال توسعه فرصت های گردشگری است که در Circum-Baikalراه آهن. نظرات گردشگرانی که قبلاً از این مکان ها بازدید کرده اند بسیار مثبت است. اول از همه، خیلی ها برای دیدن مناظر «مهندسی» به آنجا می روند. علاوه بر آنها، در طول مسیر راه آهن Circum-Baikal آثار طبیعی بسیاری وجود دارد که کمتر مورد توجه قرار نمی گیرند. اینها برونزدهای صخره ای، تعدادی سازه چوبی ساخته شده به سبک آرت نو (ساخته شده در اوایل قرن بیستم)، بقایای سنگ و غیره هستند.
