از زمان طلوع بشریت، مردم دائماً برای قدرت و ثروت، برای سرزمین‌های جدید و جاه‌طلبی‌های سیاسی دیگران با یکدیگر جنگیده‌اند. اما در میان تعداد زیادی از نبردهای بزرگ و کوچک، مواردی وجود دارد که نه تنها بر تاریخ تک تک مردمان تأثیر گذاشت، بلکه بردار توسعه تمدن را نیز تغییر داد.
آنها شامل شکست لژیون های رومی در جنگل توتوبورگ (9 پس از میلاد) می شوند. این نبرد نام رهبر قبیله چروسکی - آرمینیوس را جاودانه کرد که بیش از سه هزار سال است که به عنوان قهرمان ملی مردم آلمان شناخته می شود.
پیشینه نبرد
آغاز قرن اول یک دوره جدید، اوج شکوفایی امپراتوری روم است، که با موفقیت قلمروهای جدید بیشتری را تصرف کرد و قبایل و ملیت های متعددی را تحت سلطه خود در آورد. و موضوع فقط در قدرت نظامی لژیونرها نیست، بلکه در سازماندهی یک قدرت دولتی و بوروکراسی سفت و سخت در سرزمین های الحاق شده نیز هست.
فتح و انقیاد ناهمگون و متخاصمقبایل آلمانی کار دشواری برای روم نبودند.
در زمان سلطنت سزار آگوستوس، قدرت امپراتوری از راین تا البه گسترش یافت. استانی به نام آلمان در اینجا تأسیس شد، فرمانداری منصوب از طرف رم بر دربار حکومت می کرد و امور را اداره می کرد و 5-6 لژیون برای حفظ نظم کافی بود.
تغییر وضعیت
فرماندار رومی، سسیوس ساتورینوس باهوش و دوراندیش، نه تنها توانست اکثر قبایل ژرمن را تحت سلطه خود درآورد، بلکه رهبران آنها را نیز به سمت امپراتوری جذب کرد، کسانی که از توجه یک نفر متملق بودند. قدرت قدرتمند.
با این حال، پوبلیوس کوئینتیلیوس وار، که از سوریه به استان آلمان وارد شد، جایی که به زندگی متنعم، نوکری و احترام عادت داشت، جایگزین ساتورین به عنوان فرماندار شد. او که قبایل محلی را بی ضرر می دانست، لژیون های تابع خود را در سراسر کشور پراکنده کرد و به جمع آوری خراج بیشتر اهمیت داد. این سیاست کوته فکرانه او بود که منجر به این واقعیت شد که جنگل توتوبورگ گور هزاران سرباز منتخب رومی شد.
پیامدهای بی تدبیری فرماندار رومی
Var، با نادیده گرفتن نارضایتی ساکنان محلی، مالیات های غارتگرانه و قوانین رومی را از بسیاری جهات مغایر با قوانین عرفی آلمانی ها معرفی کرد که هنجارهای آن مقدس تلقی می شد.
عدم تمایل به پیروی از قوانین خارجی به شدت سرکوب شد. متخلفان در انتظار مجازات اعدام و توهین به مجازات آلمانی های آزاد با میله بودند.
در حال حاضر خشم و اعتراضمردم عادی نامرئی بودند، به خصوص که رهبران قبایل، فریفته تجملات رومی، هم به فرماندار و هم به مقامات امپراتوری وفادار بودند. اما به زودی صبر آنها به پایان رسید.
اعتراض اولیه سازمان‌یافته و خودجوش توسط رهبر جاه‌طلب قبیله چروسکی آرمینیوس رهبری شد. این شخص بسیار قابل توجهی بود. او در جوانی نه تنها در ارتش روم خدمت کرد، بلکه مقام سوار و شهروند را نیز دریافت کرد، زیرا از شجاعت و هوش متمایز بود. کوئینتیلیوس واروس آنقدر از فداکاری خود مطمئن بود که نمی خواست محکومیت های متعدد در مورد شورش قریب الوقوع را باور کند. علاوه بر این، او دوست داشت با آرمینیوس، که یک مکالمه‌گر عالی بود، مهمانی بگیرد.
آخرین پیاده روی وارا
درباره آنچه در سال نهم رخ داد، زمانی که لژیون های واروس وارد جنگل توتوبورگ شدند، می توانیم از "تاریخ رومی" دیو کاسیوس بیاموزیم. به گفته مورخان، این منطقه در جایی در قسمت بالایی رودخانه Ems که در آن زمان به نام Amisia معروف بود، قرار داشت.
پاییز امسال، واروس کمپ تابستانی راحت خود را ترک کرد و با سه لژیون به سمت راین حرکت کرد. طبق یک نسخه، فرماندار قرار بود شورش یک قبیله دوردست ژرمن را سرکوب کند. به گفته دیگری، Quintilius Varus، طبق معمول، به سادگی نیروها را به محله های زمستانی بیرون کشید، بنابراین کاروان بزرگی در طول کارزار همراه او بود.
لژیونرها عجله ای نداشتند، حرکت آنها نه تنها توسط گاری های بارگیری شده، بلکه توسط جاده هایی که توسط باران های پاییزی شسته شده بود به تأخیر افتاد. مدتی ارتش توسط یک دسته از آرمینیوس همراهی می شد.که گویا قرار بود در سرکوب شورش شرکت کند.
جنگل توتوبورگ: شکست لژیون های رومی توسط آلمانی ها
باران شدید و جویبارها که به سیلاب‌های متلاطم سرازیر شدند، سربازان را مجبور به حرکت در واحدهای بی‌نظم کردند. آرمینیوس از این استفاده کرد.
جنگجویان او از رومیان عقب ماندند و در نه چندان دور از وزر به چندین گروه پراکنده از لژیونرها حمله کردند و آنها را کشتند. در همین حال، دسته های سربی که قبلاً وارد جنگل توتوبورگ شده بودند، با مانعی غیرمنتظره از درختان افتاده مواجه شدند. به محض توقف، نیزه ها از بیشه های انبوه به سمت آنها پرواز کردند و سپس سربازان آلمانی بیرون پریدند.
حمله غیرمنتظره بود و لژیونرهای رومی عادت به جنگیدن در جنگل نداشتند، بنابراین سربازان فقط به مقابله پرداختند، اما به دستور واروس، که می خواست به بیرون برود، به حرکت ادامه دادند..
طی دو روز بعد، رومی ها که موفق به ترک جنگل توتوبورگ شدند، حملات بی پایان دشمن را دفع کردند، اما یا به دلیل ناتوانی واروس در انجام اقدامات قاطع، یا به دلیل تعدادی از اهداف. دلایل، آنها هرگز به ضد حمله نرفتند. آب و هوا نیز نقش خود را ایفا کرد. در اثر باران بی وقفه، سپر رومیان خیس و غیر قابل تحمل شد و کمان ها برای تیراندازی نامناسب بودند.
شکست در دره دره
اما بدترین اتفاق هنوز در راه بود. پایان ضرب و شتم طولانی لژیون های رومی با نبرد در دره Der, که بیش از حد از جنگل های انبوه پوشیده شده بود، پایان یافت. نیروهای آلمانی متعددی که از دامنه‌ها سرازیر می‌شدند، لژیونرهایی را که وحشت زده به آنجا می‌رفتند، بی‌رحمانه نابود کردند ونبرد به قتل عام تبدیل شد.
تلاش رومیان برای بیرون آمدن از تنگه به دره ناموفق بود - راه توسط کاروان خودشان مسدود شد. فقط سواره نظام والا نومونیوس موفق به فرار از این چرخ گوشت شدند. کوئینتیلیوس وار مجروح که متوجه شکست نبرد شده بود با انداختن خود بر روی شمشیر خودکشی کرد. چندین افسر دیگر از این کار پیروی کردند.
تنها تعداد کمی از لژیونرها توانستند از تله وحشتناک آلمانی ها فرار کنند و به رود راین بروند. قسمت اصلی ارتش نابود شد، همان سرنوشت برای زنان بچه دار که با کاروان در حال تردد بودند.
نتایج نبرد
عواقب این نبرد را به سختی می توان بیش از حد برآورد کرد. شکست لژیون‌های رومی در جنگل توتوبورگ، امپراتور آگوستوس را چنان ترساند که حتی محافظان آلمانی را منحل کرد و دستور داد که همه گول‌ها از پایتخت اخراج شوند، زیرا می‌ترسید که از همسایگان شمالی خود پیروی کنند.
اما این موضوع نیست. نبرد در جنگل توتوبورگ به فتح آلمان ها توسط امپراتوری روم پایان داد. چند سال بعد، کنسول ژرمنیکوس سه لشکرکشی به سراسر راین انجام داد تا قبایل شورشی را سرکوب کند. اما این بیشتر یک اقدام انتقام جویانه بود تا یک حرکت موجه سیاسی.
لژیون ها دیگر هرگز خطر ایجاد استحکامات دائمی در سرزمین های آلمان را نگرفتند. بنابراین، نبرد در جنگل توتوبورگ گسترش تهاجم رومیان به شمال و شمال شرق را متوقف کرد.
به یاد این نبرد که مسیر تاریخ را تغییر داد، مجسمه ای از آرمینیوس به ارتفاع 53 متر در سال 1875 در شهر دتمولد ساخته شد.
فیلم "Herman Cheruska - Battle in the Teutoburg Forest"
کتاب های زیادی در مورد تاریخ نبرد نوشته شده است، از جمله کتاب های داستانی، به عنوان مثال، "لژیونر" اثر لوئیس ریورا. و در سال 1967 فیلمی طبق طرح توصیف شده ساخته شد. این تصویر تا حدی نمادین است، زیرا محصول مشترک آلمان (در آن زمان هنوز آلمان) و ایتالیا است. اهمیت همکاری اگر در نظر بگیریم که ایتالیا در واقع وارث امپراتوری روم است و در آلمان در دوران فاشیسم پیروزی آرمینیوس که یک قهرمان ملی محسوب می شد به هر نحو ممکن مورد ستایش قرار گرفت اهمیت همکاری آشکار خواهد شد.
نتیجه پروژه مشترک از نظر دقت تاریخی فیلم بسیار خوبی بود که نبرد در جنگل توتوبورگ را نشان می دهد. او نه تنها به این دلیل، بلکه برای بازی با استعداد بازیگرانی مانند کامرون میچل، هانس فون بورسودی، آنتونلا لوالدی و دیگران برای مخاطب جذاب است. علاوه بر این، این یک تصویر بسیار پویا و دیدنی است و عکسبرداری از صحنه های متعدد نبرد قابل تحسین است.
