گردشگری در ایتالیا جاذبه های زیادی را به گردشگران ارائه می دهد. میدان ها و محله های باستانی، دخمه ها، کاخ ها و معابد باشکوه وجود دارد. یکی از مکان های به یاد ماندنی، تئاتر مارسلوس در رم است.
ظاهر بنای تاریخی
تئاتر باستانی در فضای باز در ساحل چپ رودخانه تیبر واقع شده است. این مکان تصادفی انتخاب نشده است، زیرا تیبر رودخانه اصلی رم است. بر اساس افسانه، بر روی آن بود که سبدی با رومولوس و رموس، که شهر را تأسیس کردند، راه اندازی شد. دیوارهای تئاتر به سمت خیابان های شهر پیچید و صحنه آن مستقیماً به سمت رودخانه رفت.
از بیرون، معماری ساختمان ممکن است ساده به نظر برسد. با این حال، چندین تکنیک ساخت و ساز برای ساخت آن استفاده شد. مصالح مورد استفاده بتن رومی، توف و تراورتن بود. ساختمان با مجسمه های مرمر، گلدان های برنزی، ماسک های نمایشی تزئین شده بود.
این تئاتر مارسلوس بود که به نمونه اولیه کولوسئوم معروف تبدیل شد. در ابتدا دارای سه طبقه بود که 30 متر به بالا می رفت. قطر آمفی تئاتر حدود 130 متر بود. این می تواند تا پانزده هزار تماشاگر را در خود جای دهد.
هر طبقه از تئاتر با نظم معماری خود متمایز بود. بنابراین، طبقات از Doric پشتیبانی می کردند،ستون های یونی و کورنتی. بالاترین سطح با ستون های کورنتی تا به امروز باقی نمانده است. تنها سه تئاتر سنگی از این قبیل در رم وجود داشت، از جمله بالبا، پمپئی و اودئون دومیتیان.
تاریخچه تأسیس
تئاتر مارسلوس در ۱۲ قبل از میلاد افتتاح شد. این یکی از قدیمی ترین ساختمان های رم است که تا به امروز حفظ شده است. ساخت تئاتر توسط ژولیوس سزار آغاز شد. پیش از این در زمان امپراتور اکتاویان آگوستوس که آن را به برادرزاده فقید خود مارکوس کلودیوس مارسلوس تقدیم کرد، تکمیل شد. این مرد جوان قرار بود وارث امپراتور شود، اما او بر اثر بیماری درگذشت.
ریشه های معماری تئاتر رومی به سنت های یونان باستان برمی گردد. در یونان نیز شکل شعاعی داشت. تفاوت در مرحله بالاتر رومیان و نحوه ساخت مکان های بصری است (در یونان آنها را در صخره تراشیده بودند و به طور جداگانه ساخته نمی شدند).
داخل تئاتر مارسلوس به بخش هایی تقسیم می شد که برای اقشار مختلف مردم در نظر گرفته شده بود. سودآورترین و راحت ترین مکان ها برای مشاهده متعلق به اشراف محلی بود. یک مکان جدا از بقیه، توسط امپراتور اشغال شده بود. مکان هایی برای زنان در نظر گرفته شده بود، جدا برای مردم عادی و برده ها.
در روز افتتاحیه، مجسمه ای از کلودیوس که از برنز ریخته شده و با طلا پوشانده شده بود روی صحنه قرار گرفت. خیلی زود تئاتر به محبوب ترین مکان شهر تبدیل شد. در اینجا آنها کمدی، تراژدی بازی کردند، صحنه های اساطیری را بازتولید کردند. به دستور خاص آگوستوس، بازی‌های سکولار حتی برگزار می‌شد.
بازسازی تئاتر
برای کل وجود تئاتر مارسلوستغییرات زیادی را پشت سر گذاشته است. در قرن اول در زمان سلطنت وسپاسیان و سپس در قرن سوم به دستور الکساندر سوروس بازسازی شد. در قرن چهارم، این ساختمان دیگر به عنوان تئاتر استفاده نمی شد. رها شد و اهالی شهر به تدریج شروع به برچیدن ساختمان برای نیازهای شخصی کردند. بخش هایی از تئاتر به ساخت پل ها و خانه های ساکنان محلی اختصاص یافت.
بعدها خانواده فاوی از این بنا به عنوان استحکامات استفاده کردند و حتی بعدها خانواده ساولی آن را به کاخ خود تبدیل کردند. در قرن شانزدهم، تئاتر پایه و اساس یک اقامتگاه خانوادگی شد. خانواده اورسینی که آن را خریدند، ترجیح دادند این ساختمان را به یک املاک رنسانس تبدیل کنند. پس از آنها، بازرگانان قلمرو را اشغال کردند و مغازه ها را در سراسر محیط قرار دادند.
در قرن بیستم، همه اینها متوقف شد. بنیتو موسولینی بازسازی تئاتر را برعهده گرفت. او دستور حذف تمام مغازه ها و فروشگاه ها از بنای معماری را صادر کرد. این ساختمان از سال 1926 تا 1932 مرمت شد. تئاتر مارسلوس ظاهر سابق خود را به دست آورد. ضمیمه رنسانس تخریب نشد، هنوز به عنوان یک ساختمان مسکونی وجود دارد.
موزه فضای باز
در حال حاضر یک موزه است. این تنها تئاتری است که از زمان امپراتوری روم باقی مانده است. هر روز صدها گردشگر از این موزه دیدن می کنند. کنسرت ها، جشنواره ها و تعطیلات همچنان در سطح اول برگزار می شود.
چگونه به تئاتر برویم؟ این ساختمان در Via del Teatro di Marcello، در نزدیکی Piazza Venezia واقع شده است. بسیاری از اشیای جالب دیگر در این نزدیکی وجود دارد، به عنوان مثال، منطقه یهودی، کاپیتول، بولشویسیرک و جاذبه ای به نام دهان حقیقت. با پای پیاده از ایستگاه مترو Circo Massimo به راحتی قابل دسترسی است.
