پادشاهی با نام افسانه ای داهومی تنها در اواخر قرون وسطی برای اروپاییان شناخته شد. امروزه جمهوری بنین در قلمرو آن واقع شده است. این کجاست و چه رویدادهای تاریخی در 6 قرن گذشته در آنجا رخ داده است، مقاله ما به شما خواهد گفت.
دوره پیش از استعمار
نخستین آثار حیات یافت شده در سرزمین های بنین مدرن متعلق به دوره های پارینه سنگی و نوسنگی است. در قرن شانزدهم، زمانی که دریانوردان پرتغالی و تاجران برده به سواحل خلیج گینه رسیدند، ایالت داهومی در آنجا وجود داشت. مردم محلی هیچ خصومتی با اروپایی ها نشان ندادند و در قرن هفدهم شهرک های تجاری پرتغالی، فرانسوی و هلندی در سواحل اقیانوس اطلس پادشاهی تأسیس شد. در همان زمان، مبلغان کاتولیک به آنجا رسیدند و اولین مدارس ابتدایی را افتتاح کردند.
با این حال، علاقه به توسعه روابط با داهومی تنها در قرن هجدهم گسترش یافت، که با تبدیل آن به یکی از قدرتمندترین ایالات در غرب آفریقا در آن زمان همراه بود.
تجارت برده
پادشاهان داهومی از تجارت با اروپایی ها خوشحال بودند. دومی ها عمدتاً به بردگان سیاهپوست علاقه داشتند تا در مزارع مستعمرات آمریکایی خود کار کنند. علاوه بر این، آنها از اینکه متوجه شدند آمازون ها در ارتش سلطنتی خدمت می کردند، شوکه شدند، که به طور برابر با مردان می جنگیدند و با آموزش های فیزیکی و رزمی استثنایی متمایز بودند. این دختران بودند که بی سر و صدا به سکونتگاه های کشورهای همسایه آلادا و اویدو نفوذ کردند و سعی کردند تا حد امکان زندانیانی را بگیرند که اساس "صادرات" داهومی بودند.
فقط در سال 1750، تگبسو، پادشاه وقت، مبلغ هنگفتی معادل 250 هزار پوند از تجارت برده به دست آورد. او بخشی از این پول را صرف خرید سلاح کرد تا همسایگان و جمعیت سرزمین های اشغالی را در ترس نگه دارد.
در قرن نوزدهم
در سال 1848، داهومی از فروش برده به اروپایی ها خودداری کرد. در سال 1851، فرانسه با امضای قراردادی با پادشاه پورتو نوو، ژست خصمانه ای نسبت به این ایالت انجام داد. دومی یکی از رعیت پادشاه داهومی گلله بود و به او خراج می داد.
در سال 1862، پورتو نووو تحت الحمایه فرانسه اعلام شد و اندکی بعد اشغال شد. علاوه بر این، در سال 1885 وظیفه ای بر تجارت برده تحمیل شد که قرار بود از انتقال بردگان به هند غربی جلوگیری کند.
در 2 دهه آخر قرن نوزدهم، سواحل داهومی به عرصه ای برای مبارزه کشورهای اروپایی تبدیل شد که می خواستند آن را تحت الحمایه خود بگیرند.
در سال 1889 فرانسوی ها بودندکوتونا اسیر شد و آنها پادشاه داهومی را مجبور به امضای معاهده کردند. بر اساس این سند، پورتو نووو و کوتونو به عنوان متصرفات فرانسه شناخته شدند. این ایالت به نوبه خود مجبور شد 20 هزار فرانک به داهومی بپردازد. این مستعمره فرانسوی بنین نام داشت.
در سال 1892، پادشاه داهومی چندین معاهده امضا کرد. در نتیجه این کشور تحت الحمایه فرانسه اعلام شد. در سال 1894، پادشاه داهومی به مارتینیک تبعید شد و این کشور حتی ظاهر حاکمیت خود را از دست داد.
در پایان قرن نوزدهم، منطقه ساحلی بنین، داهومی و مناطق مجاور که توسط فرانسوی ها تصرف شده بود، مستعمره ای به پایتختی آن در پورتو نووو تشکیل شد.
در نیمه اول قرن بیستم
در سال 1904، 55 سال قبل از تأسیس جمهوری بنین، مستعمره داهومی بخشی از آفریقای غربی فرانسه شد و ساخت بندر مدرن کوتونو آغاز شد. و پس از 2 سال، یک راه آهن به طول 45 کیلومتر ساخته شد که بندر جدید را به Ouidu متصل می کرد.
مرزهای مدرنی که جمهوری بنین امروزی دارد، مستعمره در سال 1909 به دست آورد.
هنگامی که جنگ جهانی اول شروع شد، نیروهای فرانسوی که در توگو آلمان می جنگیدند از داهومی به عنوان پایگاه نظامی استفاده کردند.
در سال 1915، قیام در مستعمره آغاز شد که سرکوب شد. نمایش های مردمی نیز در سال 1923 برگزار شد. و در سال 1934 قلمرو توگو فرانسه به داهومی ضمیمه شد و در سال 1937 این کشور به یک واحد اداری جداگانه تبدیل شد.
بعد از 9 سال او بودوضعیت قلمرو فرادریایی فرانسه را اعطا کرد و شورای عمومی را ایجاد کرد - اولین نهاد خودگردانی در سرزمین هایی که امروزه توسط جمهوری خلق بنین اشغال شده است. این شورا متشکل از 30 عضو شورا بود که توسط همه ساکنان بزرگسال، بدون توجه به جنسیت انتخاب می شدند. با این حال، برای داشتن حق رای، زن و مرد باید قادر به خواندن، نوشتن و صحبت کردن به زبان فرانسوی باشند.
دستاوردهای دوره استعمار
در دهه های اول استقلال خود، جمهوری بنین بر اساس آنچه در زمان وجود داهومی ایجاد شد، توسعه یافت. در سالهای حکومت استعمار، بیمارستان‌ها و مدارس ابتدایی در آنجا ساخته شد و تولید روغن نخل در مقیاس وسیع نیز ایجاد شد. مبلغان کاتولیک نیز پیشرفت های بزرگی داشته اند.
اعلامیه استقلال
در طول جنگ جهانی دوم، اداره استعماری داهومی متشکل از حامیان جنبش فرانسه آزاد بود. پس از اتمام آن، شارل دوگل شخصاً به تضعیف قدرت فرماندار کمک کرد. در سال 1952 به جای شورای عمومی، مجمع منطقه ای تأسیس شد و در سال 1958 داهومی به جمهوری تبدیل شد که بخشی از جامعه فرانسه است.
استقلال کامل از فرانسه در 1 اوت 1960 اعلام شد. پورتو نوو به عنوان پایتخت ایالت جدید اعلام شد، اما دولت آن در کوتونو قرار داشت.
جمهوری بنین: سالهای استقلال
در طول 15 سال اول استقلال، چندین کودتای نظامی در کشور رخ داد. در سال 1975 اعلام شدجمهوری خلق بنین سرگرد ماتیو کارکو که در سال 1972 به قدرت رسید، رهبری آن را بر عهده داشت و ساخت سوسیالیسم را وظیفه اصلی خود اعلام کرد.
در سال 1989، دیکتاتور طولانی مدت تصمیم به ساخت "پرسترویکا" گرفت و کلمه "مردم" را از نام کشور حذف کرد. در سال 1991، انتخابات دموکراتیک در بنین برگزار شد. در نتیجه، سیستم تک حزبی نابود شد.
جمهوری بنین کجاست و ویژگی‌های اقتصاد آن
این ایالت در غرب آفریقا واقع شده و از طریق خلیج گینه به دریا دسترسی دارد. این کشور از شمال با نیجر و بورکینافاسو، از غرب با توگو و از شرق با نیجریه همسایه است.
صنعت تنها 13.5 درصد از تولید ناخالص داخلی را تامین می کند. این کشور در عملیات معدنی از جمله طلا، مرمر و سنگ آهک مشغول است. نسبتاً اخیراً چاه های نفت شروع به توسعه کردند. کارخانه های نساجی وجود دارد، به عنوان مثال LLC "Skirteks" ("Skirteks Limited"). جمهوری بنین همچنین کارخانه های فرآوری مواد غذایی و کارخانه های سیمان را اداره می کند. صنعت تولید در کشور توسط شرکت های فعال در فرآوری مواد خام کشاورزی نمایندگی می شود.
