در شهر ایتالیایی میلان، قلعه اسفورزا قرار دارد که تاریخ دراماتیک آن با چند قرن قدمت با فراز و نشیب، تخریب و بازسازی مرتبط است. به لطف تلاش مرمتگران و معماران ایتالیایی، امروزه همه این فرصت را دارند که برج‌های باستانی و دیوارهای قلعه را تحسین کنند، در اطراف قلعه قدم بزنند.
همه چیز چگونه شروع شد
مانند بسیاری از بناهای معماری دیگر، Castello Sforzesco، همانطور که خود ایتالیایی ها این قلعه را می نامند، در محل ساختمان های کاملاً قدیمی قرار دارد. اولین سازه دفاعی در قرن چهاردهم در اینجا توسط خانواده ویسکونتی ساخته شد که توانستند برای مدت طولانی قدرت را در میلان به دست خود بگیرند و بعداً اکثر شهرهای مجاور را تحت سلطه خود درآورند.
Gianu Galeazzo I Visconti نه تنها توانست نفوذ خود را به شهرهای مرکزی ایتالیا مانند سینا و پیزا گسترش دهد، بلکه همچنین برای خود و وارثان خود یک عنوان دوکی بخرد. نوادگان او نتوانستند سرزمین های جدیدی را به دوک نشین میلان الحاق کنند. در نتیجه بسیاری از درگیری های نظامی با ونیز دردر آغاز قرن پانزدهم، میلان، یک دولت شهر، بسیاری از مناطق فتح شده را از دست داد.
پس از مرگ در سال 1447 آخرین عضو خانواده ویسکونتی - دوک فیلیپو ماریا - ساکنان شورشی شهر جمهوری آمبروسیا را اعلام کردند و قلعه حاکمان منفور را برچیدند.
مراحل ساخت
اما امور بعدی این جمهوری بسیار بد پیش رفت و در نتیجه خصومت ونیزی ها، میلان بخش قابل توجهی از سرزمین های خود را از دست داد. ساکنان شهر شروع به جستجوی یک رهبر قوی کردند و یک مزدور نظامی به نام فرانچسکو اسفورزا را دعوت کردند که قبلاً با ویسکونتی ها خدمت کرده بود و با این خانواده پیوند خورد. در سال 1450، سنای میلان عنوان دوک را به او تقدیم کرد. در همان سال، فرانچسکو اسفورزا شروع به ساختن قلعه میلانی خود کرد که به عنوان یک اقامتگاه دوک نشین نفیس و مجلل و همچنین به عنوان یک ساختار دفاعی قدرتمند در نظر گرفته شد. برای اجرای این طرح، معماران معروف آن زمان مانند آنتونیو فیلارته، بارتولومئو گادیو، مارکولئونه دا نوگارولو، یاکوپو دا کورتونا و بسیاری دیگر دعوت شدند. تحت رهبری اولین آنها، برج مرکزی ساخته شد، اما بارتولومئو گادیو مسئول ساخت دیوارهای محافظ عظیم و چهار برج دفاعی گوشه ای بود.
در سال 1446، فرانچسکو اسفورزا درگذشت و پسر بزرگش گالئاتزو ماریا (Galeazzo Maria Sforza) حاکم میلان شد. تحت او، قلعه اسفورزا به توسعه خود ادامه می دهد و دوک جدید معماران و صنعتگران را از فلورانس برای انجام کارهای ساختمانی به میلان می فرستد. بعد ازقتل Galeazzo در سال 1467، همسرش بونا از ساووی، در تلاش برای محافظت از خود، برج بلند بونا را در آن زمان می‌سازد - Torre di Bona در Rochetta - محافظت‌شده‌ترین بخش قلعه.
دوران جنگهای ایتالیا
لودویکو ماریا اسفورزا، که در سال 1494 به قدرت رسید، به بازسازی قلعه اسفورزا در میلان ادامه می دهد و بهترین استادان ایتالیایی را برای این کار دعوت می کند - برامانته، که نویسنده بسیاری از عناصر معماری و تزئینی شد، و لئوناردو داوینچی، که روی سازه های دفاعی کار کرد و یک سری نقاشی های دیواری ایجاد کرد.
در سال 1500، در یکی از جنگ های ایتالیا بین امپراتوری و فرانسه، نیروهای پادشاه لوئیس دوازدهم وارد میلان شدند و لودوویکو اسفورزا را به اسارت گرفتند. او را به فرانسه بردند و در آنجا درگذشت.
قلعه اسفورزا در سال 1521 هنگامی که صاعقه به برج مرکزی فیلارته که در آن زمان به عنوان انبار مهمات استفاده می شد، به شدت آسیب دید.
زمان اسپانیا
اسپانیایی ها که در اواسط قرن شانزدهم مالک میلان بودند، قلعه را به طور قابل توجهی مدرن کردند. آنها استحکامات مدرن جدیدی را به شکل یک ستاره شش پر در اطراف دیوارهای قدیمی ساختند که مساحت آن تقریباً 26 هکتار بود. فرماندار شهر به کاخ سلطنتی نقل مکان کرد و یک پادگان نظامی در قلعه مستقر شد. پس از شکست سخت نیروهای پادشاه فرانسیس اول در پاویا، به لطف حمایت امپراتور و پادشاه اسپانیا، چارلز پنجم، خانواده Sforza به قدرت بازگشتند. فرانچسکو دوم دوک میلان می شود.
سلطه اتریش
پس از مرگ او در سال 1534فرانچسکو دوم ماریا اسفورزا، امپراتوری هابسبورگ اتریش، دوک نشین میلان را ضمیمه می کند و فرمانداری را برای اداره آن منصوب می کند. در زمان سلطنت اتریشی ها، قلعه اسفورزا به عنوان اسلحه خانه و پادگان سربازان مورد استفاده قرار می گرفت. برخی از ساختمان های موجود در قلمرو آن بازسازی یا بازسازی شدند. بارزترین اثر دوره هابسبورگ مجسمه جان نپوموک روی سر پل است.
زمان ناپلئونی
پس از حمله ناپلئون بناپارت به ایتالیا در سال 1796، اتریش پس از انعقاد قرارداد صلح در کامپو فرمیو، مجبور شد لمباردی را رها کند. ژنرال بناپارت میلان را به عنوان شهر اقامت خود برای پنج سال تمام انتخاب کرد: از 1796 تا 1801. علیرغم درخواست های مردم شهر که خواستار تخریب کامل قلعه بودند، ناپلئون دستور داد تا کار مرمتی در آن انجام شود. تا زمان شکست نیروهای فرانسوی در سال 1814، میلان پایتخت ایالت های مختلفی بود که توسط ناپلئون در ایتالیا ایجاد شد.
طبق نتایج کنفرانس تمام اروپایی در وین، این شهر دوباره به تصرف اتریش درآمد و مرکز پادشاهی جدید لومباردو-ونیزی شد. در سال 1848، در طول پنج روز میلان، زمانی که شورشیان برای استقلال از مهاجمان اتریشی می جنگیدند، توپ های قلعه اسفورزا به میلان اصابت کرد. قیام سرکوب شد و همه شرکت کنندگان در آن دستگیر و زندانی شدند.
در سال 1859، اتریشی ها لمباردی را ترک کردند و مردم محلی قلعه را تسخیر و غارت کردند و پس از آن ویران شد.
تاریخ مدرن
بسیاری از ساکنان میلان در پایان قرن نوزدهم خواستار این شدند که این قلعه در ایتالیا ویران شود، از روی زمین محو شود و به جای آن چیز مفیدتری مانند یک منطقه مسکونی نخبگان بنا شود. خوشبختانه، آنها تصمیم گرفتند که قلعه را تخریب نکنند، بلکه برعکس، آن را بازسازی کنند. مرمت قلعه در سال 1893 توسط معمار لوکا بلترامی آغاز شد که به دنبال بازسازی ظاهر تاریخی ساختمان ها در دوران سلطنت Sforza بود. در سال 1905، برج بازسازی شده فیلارته افتتاح شد و در طرف دیگر قلعه، پارک سمپیون احداث شد.
در طول بمباران جنگ جهانی دوم، بسیاری از بناهای معماری، از جمله Castello Sforzesco، به ویژه روچتا، آسیب دیدند. در اواخر دهه 50 قرن گذشته، قلعه بازسازی شد و در معرض دید عموم قرار گرفت.
آخرین تغییر در ظاهر قلعه یک فواره بزرگ در میدان داخلی آن بود که میلانی‌ها آن را «کیک عروسی» می‌نامیدند و به جای نمونه قدیمی ساخته شده بود که در طول ساخت مترو در دهه ۶۰ تخریب شد. قرن بیستم.
معماری
قلعه مدرن Sforza یک ساختمان مربع شکل است که در مرکز آن Piazza delle Armi قرار دارد. توسط دیوارهای عظیم احاطه شده است و دروازه مرکزی به شکل یک برج مربعی چند لایه - فیلارت ساخته شده است که در یک زمان به عنوان نمونه اولیه برج اسپاسکایا در کرملین مسکو عمل می کرد. در سمت راست و چپ آن، برج‌های گرد گوشه‌ای قرار دارند - di Santo Spirito و dei Carmini.
پس از عبور از ورودی اصلی برج Filarete، به Piazza delle Armi می رسیم و می توانیم برج واقع درسایت دروازه Porta Giovia. در سمت راست آن اتاق های دوک و در سمت چپ - مستحکم ترین قسمت قلعه - روچتا قرار دارد. این حیاط کوچک خود و همچنین دو برج نسبتاً مرتفع دارد: Torre Castellana (قلعه) و Bona of Savoy. در طبقه همکف Torre Castellana گنجینه ای است که در آن می توانید نقاشی های دیواری باقی مانده از برامانتینو را ببینید.
در داخل آپارتمان های دوک، منطقه کوچکی اختصاص داده شده است که توسط یک رواق احاطه شده است، که امروزه به عنوان "Portico of the Elephant" (Portico dell'Elefante) شناخته می شود، به دلیل نقاشی دیواری که این حیوان را به تصویر می کشد، به این نام خوانده می شود.
موزه‌های قلعه
با رسیدن به میلان باستان، مناظر روی نقشه که می خواهم از آنها بازدید کنم را می توان بی نهایت کاوش کرد.
اما باید قلعه اسفورزا را انتخاب کنید: این یک بنای تاریخی است و همچنین مکانی است که موزه های زیادی در آن متمرکز شده اند. از جمله آنها می توان به یک گالری هنری، موزه هنرهای باستانی، مجموعه ای از آلات موسیقی، مجموعه ای از ملیله های قرون وسطایی و بسیاری از نمایشگاه های دیگر اشاره کرد. با ورود رایگان به قلعه، می‌توانید برای بازدید از همه موزه‌ها یا به‌طور جداگانه برای هر نمایشگاهی که به آن علاقه دارید، یک بلیت بخرید.
