فرودگاه اولان اوده یک مرکز حمل و نقل هوایی روسیه با اهمیت فدرال است. پروازهای داخلی و خارجی را ارائه می دهد. این شهر در نزدیکی پایتخت جمهوری بوریاتیا و دریاچه بایکال واقع شده است.
تاریخ
در سال 1925، هواپیماهای Volkovoynov و Polyakov در قلمرو فرودگاه مدرن Ulan-Ude فرود آمدند، که در پرواز در مسیر مسکو-پکن شرکت کردند. در سال 1926، اولین پرواز منظم به اولان‌باتور راه‌اندازی شد و هواپیماهایی که از مسکو به ولادی وستوک و از ایرکوتسک به چیتا پرواز می‌کردند نیز در اینجا فرود آمدند.
در سال 1931، ساخت مجتمع فرودگاهی جدید آغاز شد، تا سال 1941، ترافیک هوایی به طور فعال در قلمرو جمهوری توسعه یافت.
باند بتنی جدید تا سال 1971 ساخته شد. در این زمان، فرودگاه اولان اوده شروع به دریافت هواپیماهای داخلی "ایل-18" می کند. تا سال 1981، باند فرودگاه مدرن شد (0.8 کیلومتر افزایش یافت)، پارکینگ هایی برای هواپیما ساخته شد که امکان دریافت هواپیماهای Tu-154 را فراهم کرد.
ساختمان ترمینال جدید در آگوست 1983 به بهره برداری رسید. تا اکتبر همان سال.پروازهای منتقل شده از فرودگاه چیتا در ارتباط با تعمیر آن در اینجا شروع به خدمات رسانی کردند. در سال 1988-1989 خدمات پروازهای بین المللی ترانزیت و توریستی آغاز می شود که به دلیل بازسازی از فرودگاه ایرکوتسک به اینجا منتقل شدند. در این مدت، حداکثر بار کاری هاب هوایی مشاهده شد: گاهی اوقات تا 70 پرواز در روز انجام می شد.
در سال 1990، حجم جابجایی سالانه مسافر به 800 هزار نفر رسید. در سال 2001، شرکت هواپیمایی به چندین سازمان تقسیم شد که در نتیجه فرودگاه بین المللی اولان اوده OJSC تشکیل شد.
در سال 2007، باند فرودگاه و تجهیزات روشنایی آن مدرنیزه شد، که امکان پذیرفتن و خروج هواپیما از هر نوع را بدون در نظر گرفتن وزن برخاست و زمان روز فراهم کرد. در 1 ژوئن 2010، پروازهای منظم به اولان باتور افتتاح شد. در 29 اکتبر 2011 پروازی به بانکوک انجام شد. در سال 2012 پروازهای مستقیم به پکن، آنتالیا و Cam Ranh راه اندازی شد. در سال 2014، تعداد مسافران سرویس دهی شده بیش از 312000 نفر بود.
نام فرودگاه
در ابتدا، مرکز اصلی هوایی بوریاتیا، موخینو (پس از نام نزدیکترین سکونتگاه) نام داشت. در سال 2008 نام جدیدی به فرودگاه اولان اوده - بایکال داده شد. با وجود این، مقامات فدرال هنوز آن را موخینو می نامند. نام بایکال معمولاً در گفتار محاوره ای و رسانه های گروهی جمهوری استفاده می شود.
پذیرش هواپیما، مشخصات مجموعه فرودگاه و باند فرود
باند فرودگاه ۲۹۹۷ کیلومتر استطول و 45 متر عرض. یک تاکسی راه نیز وجود دارد. این باند قادر است تا 10 هواپیما در ساعت را سرویس دهد. این سکو دارای 22 پارکینگ می باشد. علاوه بر این، یک مجتمع سوخت گیری در قلمرو فرودگاه واقع شده است.
ساختمان ترمینال می تواند تا 100 مسافر در ساعت خدمات رسانی کند، اما امروز نیاز به بازسازی دارد.
Mukhino دارای مجوزهای معتبر برای دریافت و ارسال کلیه اصلاحات هلیکوپترها و همچنین هواپیماهای زیر است:
- CRJ-200;
- An-24 (26، 124-100، 140، 148);
- ATP-42 (72);
- ایرباس A-319 (320, 321);
- "بوئینگ 737" (757-200، 767);
- IL-62 (76، 96-400T);
- L-410;
- "Saab 340";
- Tu-134 (154, 204, 214);
- "Cessna" 208;
- Yak-40 (42).
ایرلاین ها و مقاصد
فرودگاه موخینو (اولان اوده) مرکز اصلی خطوط هوایی Buryat و PANH است. همچنین به هواپیماهای حامل های زیر خدمات می دهد:
- S7 ("Globe");
- S7 ("سیبری");
- Aeroflot;
- "Icarus";
- IrAero;
- Nordwind;
- "Taimyr";
- Ural Airlines;
- Yakutia.
پروازهای داخلی منظم به مکان های زیر انجام می شود:
- بگداری؛
- Blagoveshchensk;
- Vladivostok;
- Irkutsk;
- کراسنویارسک;
- Kurumkan;
- Kyren;
- Magadan;
- مسکو؛
- Nizhneangarsk;
- نووسیبیرسک;
- Orlik;
- Taksimo;
- خباروفسک;
- چیتا;
- Yakutsk.
علاوه بر این، پروازهای بین المللی منظم به منچوری، پکن و سئول و پروازهای فصلی به Cam Ranh، بانکوک و آنتالیا انجام می شود.
فرودگاه شهر اولان اوده در نقشه روسیه: نحوه رسیدن به آنجا
دروازه های هوایی بوریاتیا فقط در ۱۵ کیلومتری بخش مرکزی اولان اوده و همچنین ۷۵ کیلومتری از دریاچه معروف بایکال قرار دارند. با بزرگراهی که از پل سلنگینسکی می گذرد مستقیماً با شهر در ارتباط است. شما می توانید با تاکسی، حمل و نقل خصوصی و همچنین با اتوبوس های 28، 55، 77 و 34 که از ساختمان ایستگاه راه آهن حرکت می کنند، به فرودگاه برسید. کل زمان سفر تقریبا 20 دقیقه است. هزینه خدمات تاکسی از 200 تا 500 روبل خواهد بود. موخینو دارای آدرس زیر است: روسیه، اولان اوده، فرودگاه، خانه 10، کد پستی 670018.
فرودگاه اولان اوده دروازه اصلی هوایی بوریاتیا و مرکز اصلی سیبری شرقی است. این مرکز حمل و نقل مناطق مرکزی و اورال را به شرق دور و سیبری متصل می کند. همچنین شهرک های روسیه را با کشورهای جنوب شرقی آسیا و اقیانوسیه متصل می کند. این فرودگاه دو نام دارد - موخینو و بایکال. هاب حمل و نقل هوایی موقعیت بسیار مطلوبی دارد و زیرساخت های توسعه یافته ای دارد که امکان فرود فنی هواپیماها به منظور سوخت گیری را فراهم می کند. در آینده، با توجه به جذب دریاچه بایکال، فرودگاه بازسازی و توسعه خواهد یافتگردشگران از سراسر جهان.
