در قلمرو ترانس بایکال دهکده ای با نام منحصر به فرد وجود دارد - Nerchinsky Zavod. این مرکز اداری ناحیه Nerchinsko-Zavodsky است که در ساحل چپ رودخانه آلتاچی قرار دارد. همانطور که خود مردم محلی به شوخی می گویند، اینجا به معنای واقعی کلمه حومه روسیه است، بسیار نزدیکتر به همسایگان چینی تا شهرک های کشور ما.
توضیح کوتاه
آب و هوای اینجا به شدت قاره ای است، حتی باران های موسمی وجود دارد. در ژانویه، دمای اتمسفر می تواند به -23 درجه سانتیگراد برسد، در حالی که در ژوئیه به ندرت از +9 درجه سانتیگراد بالاتر می رود.
در روستای Nerchinsky Zavod در قلمرو ترانس بایکال، از ابتدای سال گذشته، 2528 نفر زندگی می کردند. و تقریباً 100 سال پیش، در سال 1913، 5 هزار روح در این شهرک وجود داشت. جمعیت ارتدوکس در اینجا زندگی می کنند، چند خانواده یهودی و محمدی وجود دارد.
همه چیز چگونه شروع شد
تئوری وجود دارد که سیبری و خاور دور فقط به خاطر نقره تسلط یافتند. از این گذشته ، در دوران باستانپول در واقع از فلزات گرانبها ذوب شده بود. و تمام خارجی هایی که وارد شدند از سکه های نقره محروم شدند و آنها را به پول خود ذوب کردند.
بنابراین، به هر اکسپدیشنی که فراتر از اورال می رفت، تکلیف خاصی داده شد - یافتن سپرده نقره. و در نقطه ای، کاوشگرانی که توانستند به بایکال برسند متوجه شدند که این فلز گرانبها واقعاً در سرزمین Daurian وجود دارد. سرزمین Daurian قلمرو از بایکال تا آمور نامیده می شد.
در سال 1676، در قلمرو روستای امروزی Nerchinsky Zavod، دو بومی، Aranzh و Mani، کوهی با نقره کشف کردند که قبلاً توسط مغول ها استخراج شده بود. بنابراین اولین ذخایر فلز گرانبها پیدا شد که به توسعه امپراتوری انگیزه داد.
کارخانه
در سال 1704، کارخانه ای از قبل افتتاح شد - اولین کارخانه در روسیه که نقره را ذوب می کرد. در ابتدا به آن آرگونسکی می گفتند. و تنها 15 سال بعد نام آن را تغییر دادند و روستای Nerchinskiy Zavod به سرعت توسعه یافت. این شرکت نه تنها کارگران و دهقانان، بلکه تبعیدیان را نیز به کار می‌گرفت.
از 1731 تا 1733 کارخانه کار نکرد، در سال 1759 به بالادست رودخانه آلتاچا منتقل شد. در سال 1773، دومین کارخانه در طرف مقابل رودخانه ساخته شد.
در سال 1853، ذخایر تخلیه شده رها شد، تجهیزات قدیمی بود، کارخانه ذوب نقره بسته شد. موج استخراج طلا آغاز شده است.
تبعید
بندگی کیفری Nerchinsk نه تنها میراث ماوراء بایکال خانواده امپراتوری است، بلکه بخشی از ندامتگاه است.سیستم های. در اینجا بود که محکومان امپراتوری روسیه دوران محکومیت خود را سپری کردند. به طور رسمی، این قلمرو در سال 1787 به مالکیت کابینه اعلیحضرت درآمد. این ناحیه شامل چندین ناحیه شرقی استان ترانس بایکال بود:
- Nerchinsky;
- Nerchinsko-Zavodskoy;
- Chitinsky;
- Akshinsky.
در اواسط قرن نوزدهم، یک سیستم کامل از زندان ها در منطقه شکل گرفته بود. زندانیان در معادن و کارخانه های نقره کار می کردند. با گذشت زمان، زندانیان سیاسی شروع به تبعید به خدمت کیفری نرچینسک کردند. یکی از اولین‌ها دمبریست‌ها بودند: سوخینوف I.، Volkonsky S. و Mozalevsky A. E. زندانیان تحت مقالات جنایی و سیاسی در شرایط بسیار سخت و مهمتر از همه - با هم نگهداری می‌شدند.
در همان زمان، افراد تحصیل کرده و باهوشی که از دانشگاه های برجسته روسیه فارغ التحصیل شده اند، در خود شهرک نرچینسک زاوود کار می کنند. به عنوان مثال، پزشکان معروف کاشین ام. آی و بک ای وی در روستا کار می کردند که بیماری بومی استخوان و مفاصل را مطالعه می کردند. اما در خود روستا فقط یک زندان عبوری وجود داشت. از آنجا، زندانیان به زندان‌های کار سخت توزیع شدند، آنها در معادن، عمدتاً در بلاگوداتسکی و زرنتویسکی کار می‌کردند.
بعد از سال 1917، همه زندانیان سیاسی آزاد شدند و بندگی کیفری نرچینسک به طور کامل حذف شد.
دهکده مدرن
بعد از تعطیلی کارخانه، روستاییان مجبور به تغییر جهت خود شدند، اقتصاد در سکونتگاه کشاورزی شد. و در سال 1926، مقامات منطقه در روستا مستقر شدند.
چندین بنای تاریخی جالب در روستا حفظ شده استمعماری. بسیاری از کسانی که از این مکان دیدن کرده‌اند، عکسی از گیاه Nerchinsk در قلمرو Trans-Baikal، خانه کاندینسکی‌ها، به یادگار گذاشته‌اند. این ساختمان در آغاز قرن 18 ساخته شد و به سبک کلاسیک تزئین شده است. این ملک همچنین به این دلیل شناخته شده است که همسران دمبریست های تبعیدی در اینجا ماندند.
علاوه بر این، عکس های روستای Nerchinsky Zavod در قلمرو ترانس بایکال عالی به نظر می رسد، جایی که خانه های بازرگانان معروف به تصویر کشیده شده است: پتوشکین، بوگومیاگکوف و باگاشف. نام های شناخته شده دیگری با این سکونتگاه مرتبط است: دامپزشک Veslopolov P. A.، روزنامه نگار Sedykh K. F. که خالق اولین کتابخانه عمومی در روستا است.
