خدمات مرزی شدید منتظر کسانی بود که در سال 1921 به مقصد خود در منطقه مورمانسک رفتند. سفارش شماره 198 در زمستان و در آذر ماه صادر شد. قرار بود مرزبانان ماموران دشمن را بگیرند و خنثی کنند و همچنین از ماهی ها و حیوانات محلی در برابر شکارچیان محافظت کنند.
نخستین ملوانان متخلف به شهرک کووشینسکایا سالما تبعید شدند. قرار بود گردان انتظامی در این زمین سخت صخره ای ساکن شود و برای افسران و خانواده هایشان خانه های گرم بسازد. پایگاه جداسازی کشتی های گشتی برای حفاظت از مرزهای دریایی در شمال کشور تقریباً یک قرن به طول انجامید، در سال 2007 آخرین کشتی ها در اینجا باقی ماندند. سرشماری سال 2008 هیچ جمعیتی در روستا پیدا نکرد.
مختصات Kuvshinskaya Salma (عکس ها در مقاله ارائه شده است): 69°18'21″ ثانیه. ش 33 درجه و 24 دقیقه و 56 دقیقه شرقی e.
زمین سخت
آن پیشگامانی که توسعه سواحل غربی خلیج کولا را آغاز کردند، موفق به ساخت مسکن برای خانواده های افسری شدند. در سال 1938، اولین ساکنان در Kuvshinskaya Salma ظاهر شدند. آب و هوا در خلیج خشن است، بسیاری از کسانی که اولین بودند بیمار شدند و مردند. اما خانه های ساخته شده توسط آنها هنوز زنده است. جمعیت"نیلوفرهای آبی" که مأموران با محبت به محل خدمت سابق می گویند، از یک دوجین ترسو نیستند. طوفان‌هایی که اغلب به خلیج می‌رسند، سقف‌ها را تخریب می‌کنند و ساکنان را بدون نور و گرما رها می‌کنند.
جانبازان مرزبانی از بلای طبیعی وحشتناک زمستان 93 یاد می کنند. سپس چندین طوفان در کووشینسکایا سالما یکی پس از دیگری به شدت موج می زند. سقف خانه ها به دریا ریخته شد و سیم ها شکستند. روستا در سرمای بیست درجه بدون برق ماند.
اما ساکنان راهی برای نجات یافتند: آنها کشتی ها را نجات دادند. بلکه حمام و کابین. زنان و کودکان از خانه های آسیب دیده به سمت کشتی ها نقل مکان کردند. آنها حمام ها را گرم می کردند، غذا می پختند، در کابین ها زندگی می کردند. مردان، بدون درک - خانه خود یا شخص دیگری، دوباره سقف. آنها زنده ماندند و جان سالم به در بردند، اگرچه می توانستند برای مدتی به شهر همسایه گادجیوو که 13 کیلومتر با کووشینسکایا سالما فاصله دارد، نقل مکان کنند. درست است، فقط از طریق دریا می توان به آن رسید.
جنگ
از اینجا بود که شروع شد - در 22 ژوئن ساعت 3.50 بامداد صدای غرش یک هواپیما به گوش رسید. روستا نظامی، مرزی است، بنابراین هرگز نمی خوابد. و در آن شب، "گروه گرانقدر" در حال انجام وظیفه رزمی در سواحل بود. صدای کر کننده زنگ و شلیک توپ کشتی به گوش می رسید. هواپیمای لوفت وافه سرنگون شد و اسکلت آهنی آن هنوز در یکی از دریاچه ها قابل مشاهده است. به طور معجزه آسایی خلبان فاشیست بازمانده دستگیر و مورد بازجویی قرار گرفت. سپس مرزبانان متوجه شدند که هیتلر یک حمله نظامی علیه اتحاد جماهیر شوروی آغاز کرده است.
اولین باخت
در اوایل آگوست 1941 کووشینسکایا سلما عزادار بود. انفجاری در کیپ کانین نوس رخ داد. کهدر همان دقیقه، تماس رادیویی با یکی از کشتی های "گروه گرانبها" - "مروارید" از بین رفت. ناوهای گشتی «برلیانت» و «روبین» چندان دور نبودند و به دنبال همرزمان گمشده خود می رفتند. به زودی آیسبرگ و یاقوت کبود به کمک آمدند. اما حتی شناسایی از هوا نیز نتوانست کشتی را شناسایی کند. چند روز بعد، دریا شناور نجاتی را با کتیبه "مروارید" به ساحل رساند. مشخص شد که کشتی مرزی به همراه خدمه توسط یک گروه خرابکارانه فاشیست منفجر شده است.
در بهار 1942، "جدای گرانبها" ناوشکن های ناوگان شمالی را تا آرخانگلسک اسکورت کرد. به کشتی های نگهبان دستور داده شد که کشتی ها را به هر قیمتی که شده نگه دارند. و مرزبانان به دستور عمل کردند و به قیمت خسارات فراوان توانستند حمله بیش از چهل فروند هواپیمای دشمن را دفع کنند.
به یاد قهرمانان
دقیقا یک سال مانده به پیروزی، زمانی که تمام قدرت فاشیست به دست کووشینسکایا سلما افتاد. حمله دسته جمعی برای مدت طولانی و با دقت آماده شده بود، بنابراین میوه های غم انگیز خود را به ارمغان آورد. ناوگان مرزی پنج کشتی و 35 خدمه را از دست داد. بسیاری از ملوانان زیر بیست سال بودند.
در سپتامبر 1944، الماس گم شد. کشتی در حال اسکورت کاروان نظامی بود که زیردریایی رایش سوم اژدری را به سمت گل سرسبد کاروان شلیک کرد. اگر کلاهک به هدف اصابت می کرد، محموله هرگز پیدا نمی شد، سازند، بدون رهبر، متلاشی می شد و توسط نازی ها مورد حمله قرار می گرفت. این افکار در یک لحظه در ذهن کاپیتان الماس چرخید.
خدمه یک دقیقه طول کشید تا درباره یک شاهکار تصمیم بگیرند. ملوانان به بهای جان خود با ایستادن بر سر راه اژدر محموله را نجات دادند. مکان های مرگ قهرمانانه کشتی های مرزی «پرل» و «برلیانت» به عنوان مختصات شکوه نظامی روی نقشه مشخص شده است. کشتی های جدید به نام قهرمانان نامگذاری شدند. "گروه گرانبها" هنوز در آبهای دریاهای بارنتز، سفید و کارا در حال خدمت است.
پس از جنگ
کشوری که نازی ها را شکست داد به طور فعال بازسازی شد. در روستای مرزی، واحد نظامی کووشینسکایا سالما شماره 2289 هنوز مستقر بود و گهگاه با سربازان وظیفه تکمیل می شد. جزیره بازسازی شد، سوراخ ها وصله شد. بنای یادبودی برای قهرمانان مرده ساخته شد، بچه های افسر مرتباً میخک قرمز برای آن می آوردند.
برای کودکانی که نمی توانند کووشینسکایا سالما را ترک کنند، یک آموزشگاه عمومی و مدرسه موسیقی ساختند، برای بچه ها - یک مهدکودک. واحد نظامی خانه افسران مدرنی را ساخت که در آن زنان نمایش‌ها و مهمانی‌ها را برگزار می‌کردند.
ما اومدیم اینجا خدمت بچه ها
اما هر یک از ما در خواب می بینیم که گاهی
او سرزمین دور و سخت را ترک خواهد کرد،
اما باور کنید او دوباره به اینجا کشیده خواهد شد…
ما در نیلوفر آبی زندگی می کنیم، در لبه زمین،
مناظر - دریا، کشتی…
اه! زندگی ما سخت است، اما در عین حال عالی،
بالاخره زندگی ما خیلی مرزی است…
(از سرود مدرسه Kuvshinskaya Salma)
زیرساخت در Kuvshinskaya Salma ایجاد شد - یک کتابخانه، یک واحد پزشکی، یک نانوایی، یک اداره پست.هر آنچه که ساکنان پادگان مرزی برای یک زندگی خودمختار به آن نیاز دارند.
در سال 2007، مرزبانان منتقل و در سراسر کشور پراکنده شدند. کسی با خانواده اش به پنزا رفت، کسی به ریازان. اما هر دو سال یک بار آنها در Kuvshinskaya Salma جمع می شوند، زیرا آنها در مورد آن خواب می بینند.
