قبل از اینکه غول اروپایی A-380 در بازار ظاهر شود، بزرگترین هواپیمای جهان بوئینگ 747 بود که ظرفیت کابین یا بهتر بگوییم 2 عرشه مسافربری آن بیش از 500 نفر بود. مانند سایر هواپیماهای این شرکت، این لاینر نیز دستخوش تغییرات متعددی شده است، اما تفاوت های اصلی آن تغییر نکرده است. این هواپیما دارای 2 عرشه، دماغه اصلی، 4 موتور و بزرگترین ظرفیت مسافر بود.
این هواپیما به اولین هواپیمای مسافربری پهن پیکر تبدیل شد که فقط برای حمل و نقل بار برنامه ریزی شده بود. این یک سال پس از راه اندازی نسخه 737 شروع به توسعه کرد، در نتیجه یک هواپیمای اساساً جدید کار نکرد. با این حال، این مورد نیاز نبود. تمام دنیا توسعه هواپیماهای مسافربری مافوق صوت را دنبال کردند، بنابراین بوئینگ 747 تمام شانس را داشت که یک هواپیمای باری باقی بماند. به خصوص برای نسخه باری، کابین خلبان در طبقه دوم قرار داشت. در ابتدا قرار بود عرشه دوم را برای مسافران ترک کند، در حالی که طبقه اول به طور کامل به محفظه بار داده شد. این هواپیما همچنین چهار موتور برای بیشتر دریافت کردظرفیت.
اولین پرواز
با وجود مشکلات مالی، اولین هواپیمای مسافربری پهن پیکر در سال 1970 به پرواز درآمد. از آنجایی که لاینر یک لاینر مسافربری بود، عرشه فوقانی به خدماتی تبدیل شد و همه مسافران طبق اصل معمول برای سایر هواپیماها در آن جای گرفتند. ظرفیت بوئینگ 747 از اولین نمونه‌ها تنها 200 نفر بود، اما در مقایسه با مدل 737 که در همان سال عرضه شد و 100 سرنشین داشت، تفاوت دو برابر است.
علاقه فعال به هواپیمای جدید به طور قابل توجهی موقعیت های "کنکورد" - هواپیماهای مافوق صوت اروپایی را فلج کرد: بسیاری از حامل ها سفارشات خود را اصلاح کردند و سهام "بوئینگ 747" به سرعت شروع به رشد کرد. بر اساس اولین هواپیما، تولید چندین تغییر آغاز شد. اولین مورد برای یک ناو ژاپنی توسعه داده شد، در حالی که سفارش برای هواپیماهای کوتاه برد بود. پاسخ به دستور ژاپنی ها اصلاح 747-100SR بود. این نسخه یک بدنه بهبود یافته، مخازن کوچکتر دریافت کرد که به طور قابل توجهی ظرفیت هواپیما را افزایش داد. بوئینگ 747-100SR توانست 500 و سپس 550 سرنشین را سوار کند. بعدها، توسعه 747-300 همان اصلاحات را دریافت می کند - یک هواپیمای کوتاه برد.
سایر تغییرات
با وجود سفارشات رو به رشد برای نسخه های مسافربری، بوئینگ برنامه های اولیه خود برای تولید هواپیماهای باری را رها نکرده است. بنابراین تغییرات زیر ظاهر شد: F - نسخه بار، M - combi، داشتن توانایی حمل مسافر کمتر، اما چمدان بیشتر، B -شاسی بهبود یافته (برای نسخه های اول) و تانک ها (بعد). علاوه بر این، بر اساس 747-200، دو کلاسیک "سمت شماره 1" برای انتقال رئیس جمهور ایالات متحده مونتاژ شد.
Modification 200 به عنوان یک نمونه اولیه برای نسل بعدی - 300s خدمت کرد که تنها تفاوت آن وجود سه موتور به جای چهار موتور استاندارد بود. اما این تصمیم ادامه پیدا نکرد - بوئینگ 747-300 به یک هواپیمای مسافربری کاملاً جدید تبدیل شد.
بوئینگ 747-300
یکی از ویژگی های هواپیمای جدید راه پله مستقیم به طبقه دوم (قبلاً از مارپیچ استفاده می شد)، عرشه بالایی بزرگ شده، طراحی شده برای کلاس اقتصادی یا تجاری و در عین حال توانایی تعداد صندلی ها را تغییر دهید ظرفیت بوئینگ 747-300 از 400 (عملیات سه کلاسه) تا 600 بوئینگ زمانی که فقط یک کلاس از خدمات استفاده می شود، متغیر است.
اولین بوئینگ 300 در سال 1980 پرواز کرد و به سرعت به یکی از پر استفاده ترین ها تبدیل شد. تا سال 2005 (اولین تیک آف A-380)، این اصلاح بهترین مدل هواپیمای اصلی دوربرد محسوب می شد، اما کاستی های قابل توجهی نیز نشان داد.
مشکلات عملیاتی
همزمان با افزایش تعداد مسافران، مشکلات در بهره برداری آغاز شد. بزرگترین بوئینگ 747 که ظرفیت آن به سرعت در حال افزایش بود، دیگر با پارامترهای فرودگاه ها مطابقت نداشت. علاوه بر این، چهار موتور در مقابل سه موتور در هواپیماهای رقیب مانند DC-10 دلالت بر مصرف سوخت بالا دارد. و با شروع بحران سال 1970، بسیاری از شرکت ها از همکاری با 747 امتناع کردند.مدل به دلیل بی سود بودن اگر به یاد بیاوریم که در همان زمان، بوئینگ 767 و ایرباس-300 (هر دو با دو موتور) وارد بازار شدند و تقریباً بلافاصله بازار هواپیماهای پهن پیکر را تصرف کردند، 747 شروع به از دست دادن زمین کرد. و اگرچه ظرفیت هواپیمای بوئینگ 747 هنوز یکی از بزرگترین هواپیماها بود، شرکت‌های هواپیمایی ابتدا شروع به تبدیل این نسخه به نسخه باری کردند و سپس به سادگی آن را به فروش رساندند.
هواپیمای دوربرد
و شاید هواپیمای دیگری در تاریخ ثبت می شد، اما این رشد تعداد مسافران بود که به هواپیماهای کلاس بوئینگ ۷۴۷ اجازه داد در خدمت باقی بمانند. ظرفیت مسافری این لاینر، بریتانیای کبیر و ژاپن خواستار را راضی کرد، البته ناگفته نماند که چنین هواپیمایی می‌تواند در پروازهای بین قاره‌ای و یا در خطوط شلوغ استفاده شود.
آینده 747
با توسعه هوانوردی، بسیاری از شرکت‌های هواپیمایی به امکان پروازهای طولانی بدون سوخت‌گیری نیاز داشتند، در رابطه با آن، توسعه‌دهندگان دوباره بوئینگ 747 را تصاحب کردند. ظرفیت مسافر در نسخه های جدید به 800 نفر رسید. محدوده پرواز با استانداردهای مدل قبلی 747-400 مطابقت داشت. اما خیلی زود پروژه های هواپیماهای 747-500 و 747-600 وارد بایگانی شدند. ناوها یک هواپیمای جدید می خواستند، نه ارتقای هواپیمای قدیمی. با این وجود، توسعه دهندگان 747 را فراموش نکردند: آنها آن را نهایی کردند، آن را بستند، دوباره آن را اصلاح کردند. این امر تا سال 2005 ادامه یافت. سرانجام پس از عرضه بوئینگ 787، این شرکت از بازگشت مدل 747 خبر داد. خودروی جدید با اسم رمز «بوئینگ747-8 یا پیشرفته.
شرکت های حمل و نقل با به یاد آوردن موفقیت مشکوک اولین نسخه های 747، ابتدا 109 خودرو سفارش دادند - یک سوم آنها در طراحی مسافری. بقیه در نسخه بار مورد نیاز بود. در مجموع 121 دستگاه خودرو تا به امروز فروخته شده است. ظرفیت بوئینگ 747-8 شگفت زده نشد - 581 نفر هنگام استفاده از 2 کلاس خدمات. هنگام استفاده از سه کلاس مسافرتی (با اضافه شدن کلاس اول)، تعداد صندلی ها به تقریباً 400 کاهش می یابد.
بهترین مکانها
مقاله یک طرح معمولی از سه کلاس در هواپیماهای لوفت هانزا (آلمان) را نشان می دهد. این لاینر چندین صندلی درجه یک دارد - در طبقه همکف زیر کابین خلبان، 80 صندلی در کلاس تجاری و تقریبا 300 صندلی در کلاس اقتصادی. ظرفیت کل بوئینگ 747-8 در این ترتیب 386 صندلی است.
هیچ شکایتی در مورد کلاس اول وجود نداشت - فضای آزاد زیادی برای مسافران وجود دارد، آنها به راحتی می توانند در آن جای بگیرند، در حالی که هر صندلی پشت صفحه نمایش خود است. بعد خروجی های جلو، بوفه ها و سرویس های بهداشتی قرار دارند. صندلی‌های ردیف اول در کلاس تجاری، اگرچه جادار هستند، اما روی یک پارتیشن قرار می‌گیرند که پشت آن توالت‌ها و آشپزخانه وجود دارد که می‌تواند ناراحتی ایجاد کند. صندلی های صندلی 9C و 9H در مجاورت راهرو و اتاق های توالت قرار دارند. برای مسافران ردیف های 81 و 88 (طبقه دوم، ردیف اول و آخر) ناراحتی های مشابهی قابل انتظار است. مسافران ردیف دهم باید برای کل پرواز به پارتیشن نگاه کننددر مقابل شما، که، البته، بسیار ناراحت کننده است. کلاس بیزینس 6 نفر در کنار هم نشسته اند و دو راهرو آنها را از هم جدا می کند.
کلاس اکونومی از ردیف 16 و 18 شروع می شود. ردیف شانزدهم فقط 6 صندلی دارد. با توجه به اینکه هیچ مسافری در جلوی آنها نیست، فضای آزاد کافی برای ساکنان این ردیف وجود دارد و آنها خطر نمی‌افتند که خود را در تله‌ای که صندلی خوابیده جلوی فرد نشسته در جلوی صندلی ایجاد می‌کند بیابند. همین امر در مورد بخش میانی در ردیف 18 صدق می کند. ردیف بیستم در کنار خروجی اضطراری قرار دارد - این کمبود پنجره را توضیح می دهد. مسافران در بخش میانی در این ردیف فرصتی برای گرفتن موقعیت افقی ندارند، زیرا یک دیوار توالت در پشت وجود دارد. ردیف های 21-22 ترتیب ردیف های 16-18 را تکرار می کنند، با این تفاوت که در ردیف 21 فقط چهار مکان وجود دارد که از بقیه حصارکشی نشده اند. همچنین فضای پا به اندازه کافی وجود دارد، تنها اشکال این است که خروجی های اضطراری در نزدیکی وجود دارد. بخش میانی، یعنی ردیف های 32 و 33، دارای دیوارهای عقب است، بنابراین شما نمی توانید استراحت کنید و دراز بکشید. تمام صندلی های ردیف 34 دارای یک پارتیشن در جلوی خود هستند که ممکن است فضای کمی ایجاد کند. ردیف های 45-47 در دم هواپیما قرار دارند، بنابراین می توان آنجا شلوغ کرد. ردیف 49 را می توان تاسف بارترین نامید زیرا کاستی هایی که قبلاً ذکر شد در این بخش کاملاً وجود دارد.
نتیجه گیری
ظرفیت بوئینگ ۷۴۷ از نسخه ای به نسخه دیگر ارتقا یافته است، اما به گفته شرکت های حمل و نقل و کاربران مستقیم این هواپیما، اگرچه به سوخت زیادی نیاز دارد، اماپروازهای بین قاره ای خود را توجیه می کند. بریتیش ایرویز که در دوران بحران آمریکا بزرگترین هواپیمای بوئینگ 747 را با ظرفیت 500 نفر خریداری کرد، می تواند به عنوان یک تایید جدی باشد. تعداد خودروهای این کلاس در ناوگان امروز این شرکت 57 دستگاه است.
