ایستگاه اصلی راه‌آهن روستوف-آن-دون، ایستگاه اتصال راه‌آهن قفقاز شمالی است که به عنوان یکی از محبوب‌ترین‌ها در کشور ما شناخته می‌شود. این مجموعه ای متشکل از دو ایستگاه است: ایستگاه اصلی که قطارهای مسافت طولانی از آن حرکت می کنند و یک ایستگاه حومه. ایستگاه راه آهن روستوف-آن-دون بسیار محترم به نظر می رسد. تعداد کمی از مردم می دانند که این بنا تاریخ نسبتاً پرتلاطمی دارد که تقریباً به یک قرن و نیم پیش می رسد.
تاریخ
ایستگاه راه آهن پایتخت دون در تاریخ طولانی خود تجربه های زیادی را تجربه کرده است - هم جنگ داخلی و هم جنگ بزرگ میهنی، زمانی که نبردهای شدید درست در قلمرو آن اتفاق افتاد. ساختمان ایستگاه راه آهن در روستوف در سال 1875 - در زمینی که دومای شهر برای ساخت و ساز اختصاص داده بود - ظاهر شد. متاسفانه تاریخ نام نویسنده پروژه اولین سازه را حفظ نکرده است.
در آن زمان، این یکی از بزرگترین ایستگاه های راه آهن در جنوب روسیه بود که در دشت سیلابی رودخانه Temernik قرار داشت.
ایستگاه در طول جنگ جهانی دوم
در این دوره دشوار برای کل کشور، ایستگاه راه آهن در روستوف-آن-دون توسط ستوان غوکاس مادویان تجلیل شد. در روزهای اولیه فوریه 1943، سربازان گردان ترکیبی تیپ 159 تحت رهبری وی از دان یخ زده روی یخ عبور کردند و با یک حمله ناگهانی قلمرو شهر را تصرف کردند.
برای نازی ها، این یک غافلگیری کامل بود - قطارهای مملو از تجهیزات نظامی که قرار بود به تاگانروگ فرستاده شوند روی ریل منتظر بودند. ساکنان شهر به هر طریق ممکن به سربازان کمک کردند - با نان و دارو، از مجروحان پرستاری کردند. گروه مادویان با وجود آتش سنگین توپخانه و بمباران هوایی دشمن، تحت فشار نیروهای برتر دشمن، به ایستگاه عقب نشینی کرد و آن را تا 23 بهمن ماه نگه داشت.
به گفته شاهدان عینی، به نظر می رسید که نه تنها زمین، بلکه هوا نیز در اینجا می سوزد. به لطف ماشین ساز خژنیاک، که بعداً توسط یک تک تیرانداز دشمن کشته شد، سربازان توانستند به کارخانه ریخته گری کارخانه لنین (تعمیر لوکوموتیو) نقل مکان کنند. بمب‌های هوانوردی آلمان روی ساختمان خالی ایستگاه فرود آمد و گروه مادویان، زیر پوشش دیوارهای قدرتمند نیروگاه، ایستگاه را زیر آتش نگه داشتند و مهاجمان را از استفاده از راه‌آهن ممانعت کردند.
غکاس مادویان در سال 1943 به دلیل شجاعت و قهرمانی در انجام یک مأموریت رزمی عنوان عالی قهرمان اتحاد جماهیر شوروی را دریافت کرد. علاوه بر این، روزولت رئیس جمهور ایالات متحده نیز به این شاهکار اشاره کرد که به قهرمان مدال طلای ارتش ایالات متحده اعطا کرد.
بازیابی
نیازی به گفتن نیست که در جریان چنین نبردهایی، ساختمان ایستگاه راه آهن در روستوف عملاً ویران شد. بعداً بازسازی شد، بارها تکمیل و بازسازی شد. در پایان دهه هفتاددر قرن گذشته، ساختمان به منظور ایجاد یک ایستگاه مدرن جدید با یک هتل بلند مرتبه برچیده شد.
در سال 2004، بازسازی گسترده این مجموعه به پایان رسید، پس از آن محوطه ای با اتاق های انتظار بزرگ و خروجی های راحت به سمت سکوها در بالای ریل به ساختمان ایستگاه اضافه شد. مهندسان و معماران Kavzheldorproekt به رهبری V. A. Sukhorukova در ابتدا ایجاد سه میدان و همچنین ساخت یک روگذر راه آهن را برای راحتی سوار شدن و پیاده شدن مسافران برنامه ریزی کردند. طبق برنامه ریزی، سطح زیرزمینی ایستگاه توسط یک پارکینگ اشغال شده بود و یک مرکز خرید در طبقه دوم قرار داشت.
در ایستگاه اصلی سه سکو و پنج خط راه آهن وجود دارد. سه راه دیگر در حال شنت هستند. سکوها می توانند بیست و هشت ماشین را در خود جای دهند.
امروزه، روستوف-گلاونی بزرگترین ایستگاه راه آهن در جنوب روسیه با جریان و ظرفیت بزرگ مسافر است. چندین کافه، رستوران، اورژانس، هتل، انبار چمدان در قلمرو ایستگاه وجود دارد.
با افزایش ترافیک مسافران هر سال، به زودی بازسازی و تجهیز مجدد فناوری جدید برنامه ریزی شده است.
توسعه بیشتر
بازسازی بعدی ایستگاه راه‌آهن در روستوف گسترش و ترتیب سکوهای قطارهای پرسرعت و ساخت یک مجتمع چند منظوره را فراهم می‌کند. پروژه توسعه یافته سه نوع بازسازی را پیشنهاد می کند: خطی، منطقه ای و زیرزمینی. برنامه ریزی شدهتوسعه منطقه زیرزمینی قلمرو ایستگاه: یک مجتمع خرید و سرگرمی باید در دو سطح واقع شود. بنابراین، بازسازی با افزایش شاخص های خدمات حمل و نقل و سطح عملکردی منجر به ایجاد یک مجتمع بزرگ ایستگاه مدرن می شود.
